| dbo:abstract
|
- Francesc de França (nascut al castell de Fontainebleau el 18 de març de 1555 sent batejat com Enric Hèrcules, mort a Château-Thierry el 10 de juny de 1584 i inhumat a l'Basílica de Saint-Denis), duc d'Alençon, d'Anjou, de comte de Turena, duc de Brabant i , fou el darrer fill d'Enric II de França i de Caterina de Mèdici. Al capdavant del partit dels , Francesc va tenir un paper polític particularment important a França dels anys 1570. Va provocar trastorns a la cort del seu germà Enric III de França i va participar en les sisena i setena guerres de religió. En el marc de la guerra d'independència contra Espanya, va ser cridat a ser el nou sobirà dels Països Baixos. Pretendent de la reina Elisabet I d'Anglaterra de 1572 a la seva mort, no es va casar mai. Va morir de la tuberculosi el 10 de juny de 1584 a Château-Thierry. Aquesta defunció tingué importants repercussions polítiques: restant el rei Enric III de França sense descendència a aquesta data, la desaparició del duc d'Anjou permetia al protestant Enric de Navarre (futur Enric IV) d'esdevenir l'hereu directe de la corona de França. La perspectiva d'un rei hugonot afavorí des de llavors un renaixement del radicalisme catòlic (la segona Lliga) i acabà posant en marxa la vuitena guerra de religió. (ca)
- František Herkules z Anjou, vévoda z Alençonu, francouzsky François, duc d´Alençon (18. března 1555 Saint-Germain-en-Laye – 19. června 1584 Château-Thierry) byl nejmladším synem francouzského krále Jindřicha II. z rodu Valois a Kateřiny Medicejské z rodu Medicejských a bratrem francouzských králů Františka II., Karla IX. a Jindřicha III. (cs)
- Ο Ηρακλής-Φραγκίσκος (18 Μαρτίου 1555 - 10 Ιουνίου 1584) από τον Οίκο των Βαλουά-Ανγκουλέμ ήταν δούκας του Εβρέ (1560-84), Αλανσόν, Περς (1566-84), Ανζού, Μπερί, Τουραίν (1576-84). (el)
- François-Hercule de Valois, duc d’Alençon, deutsch auch Franz Herkules genannt, (* 18. März 1555 wohl in Saint-Germain-en-Laye; † 10. Juni 1584 in Château-Thierry) war der jüngste Sohn des Königs Heinrich II. von Frankreich aus dem Haus Valois und dessen Gattin, Katharina von Medici. Alle anderen Söhne des Herrscherpaares wurden nacheinander Könige Frankreichs (Franz II. 1559–1560, Karl IX. 1560–1574, Heinrich III. 1574–1589) oder starben, wie in einem Fall, im Säuglingsalter. François-Hercule hatte zahlreiche Titel: er war Prinz von Frankreich sowie Herzog von Alençon und Château-Thierry, Graf von Le Perche, Mantes, Meulan (1566–1584), Herzog von Évreux und Graf von Dreux (1569–1584), Graf von Maine, Herzog von Anjou, Touraine und Berry (1576–1584), Graf von Flandern (1582–1583) sowie sieben-facher Pair von Frankreich. (de)
- Monsieur Francis, Duke of Anjou and Alençon (French: Hercule François; 18 March 1555 – 10 June 1584) was the youngest son of King Henry II of France and Catherine de' Medici. (en)
- Frantzisko Frantziakoa (Hercule François; Fontainebleauko jauregia, 1555eko martxoaren 18a - Château-Thierry, 1584ko ekainaren 10a) Alençon, Château-Thierry, Anjou, Berry eta Touraineko dukea izan zen. (eu)
- Francisco de Francia (Castillo de Fontainebleau, 18 de marzo de 1555 - Château-Thierry, 10 de junio de 1584) fue un príncipe francés, duque de Alençon y de Anjou. (es)
- François de France, né au château de Fontainebleau le 18 mars 1555 et mort à Château-Thierry le 10 juin 1584, duc d'Alençon, d'Anjou, de Touraine, de Brabant et de Château-Thierry, est le dernier fils d'Henri II et de Catherine de Médicis. À la tête du parti des Malcontents, François joue un rôle politique important dans la France des années 1570. Il provoque des troubles à la cour de son frère Henri III et participe aux sixième et septième guerres de religion. Dans le cadre de la guerre des Pays-Bas contre Philippe II, roi d'Espagne, il est appelé en 1580 à devenir leur nouveau souverain, mais cette opération aboutit à un échec (1583). Il est aussi prétendant de la reine Élisabeth Ire d'Angleterre de 1572 à sa mort, mais le mariage ne se réalise pas. Il meurt prématurément en 1584, de la tuberculose. Sa mort a une conséquence majeure : le roi Henri III n'ayant pas d'enfant, c'est Henri de Navarre, chef du parti protestant, qui devient l'héritier présomptif de la couronne de France. Cette situation provoque une radicalisation du camp catholique sous la forme de la Ligue, origine de la huitième guerre de religion (1585-1598), marquée par l'assassinat du duc de Guise (1588), l'assassinat d'Henri III (1589) et l'avènement du roi de Navarre, sous le nom d'Henri IV. (fr)
- François-Hercule de Valois (Paris, 18 Maret 1555 - Château-Thierry, 10 Juni 1584) adalah putra bungsu Raja Henri II dari Prancis dan Catherine de' Medici. Ia adalah adik dari raja Prancis François II, Charles IX, dan Henri III. Ia dibesarkan sebagai seorang penganut agama Katolik ketika berkecamuk. Pada saat ia dilahirkan, ia mendapatkan gelar Adipati Alençon, tetapi ketika adiknya Henri naik takhta pada tahun 1575, ia mendapatkan gelar Adipati Anjou dan menjadi calon ahli waris takhta. Pada tahun 1576, ia menegosiasikan pada saat Perang Agama Prancis. Pada tahun 1579, ia diundang oleh Willem van Oranje untuk menjadi penguasa heredik Republik Belanda. Pada 29 September 1580, Dewan Negara Belanda menandatangani dengan François, yang memberinya gelar "Pelindung Kebebasan Belanda". Ia juga sempat menjadi kandidat suami Elizabeth I dari Inggris. Elizabeth menjulukinya "katak" karena menerima hadiah anting katak dari François. Namun, pada akhirnya Elizabeth memutuskan untuk tetap melajang. Ia meninggal pada tanggal 10 Juni 1584, sehingga Henri dari Navarra menggantikan posisinya. (in)
- Francesco Ercole di Valois, duca d'Alençon, d'Angiò e di Berry (Castello di Fontainebleau, 18 marzo 1555 – Château-Thierry, 10 giugno 1584), fu l'ottavo figlio di Enrico II di Francia e di Caterina de' Medici e fratello dei re di Francia: Francesco II, Carlo IX e Enrico III. Alla testa del partito dei Malcontent, Francesco svolse un ruolo politico particolarmente importante nella Francia di fine Cinquecento. Causò problemi alla corte di suo fratello Enrico III e partecipò alla sesta e settima guerra di religione. Fu un pretendente alla mano della regina Elisabetta I d'Inghilterra dal 1572 fino alla sua morte, e prese parte alla guerra di indipendenza delle Province Unite contro la Spagna: con il trattato di Plessis-les-Tours del 1580 tutte le Province meno l'Olanda e la Zelanda, lo riconobbero "Protettore della libertà dei Paesi Bassi", e sembrava destinato a diventare il sovrano del nuovo stato, quando l'insuccesso del tentativo di prendere con la forza la città di Anversa nel 1583 lo costrinse a riparare in Francia. Morì di tubercolosi il 10 giugno 1584 a Château-Thierry. La sua morte ebbe importanti implicazioni politiche: essendo suo fratello re Enrico III senza figli, permise ad Enrico di Navarra di diventare re di Francia alla morte di Enrico III. La prospettiva di avere un re ugonotto favorì quindi la recrudescenza del radicalismo cattolico, con lo scoppio infine dell'ottava guerra di religione. (it)
- エルキュール・フランソワ・ド・フランス（フランス語: Hercule François de France、1555年3月18日 - 1584年6月19日）は、フランス王アンリ2世と王妃カトリーヌ・ド・メディシスの息子。フランソワ2世、シャルル9世、アンリ3世、およびスペイン王妃エリザベート、ロレーヌ公妃クロード、ブルボン朝のアンリ4世妃マルグリットの弟である。1560年にエヴルー公、1566年にアランソン公、1576年にアンジュー公、トゥーレーヌ公、ベリー公に叙されたが、アランソン公の称号でしばしば呼ばれる。 (ja)
- Frans Hercules (of François-Hercule) van Valois (Parijs, 18 maart 1555 - Château-Thierry, 10 juni 1584), hertog van Anjou, was de jongste zoon van koning Hendrik II van Frankrijk en Catharina de' Medici. Hij was de jongere broer van de Franse koningen Frans II, Karel IX en Hendrik III en groeide als katholiek op tijdens de escalerende Hugenotenoorlogen waarin Spanje en Engeland zich nog zouden mengen. Bij zijn geboorte kreeg hij de titel hertog van Alençon, maar bij de troonsbestijging van zijn broer Hendrik in 1575 nam hij diens oorspronkelijke titel hertog van Anjou over en werd beoogd erfgenaam van de Franse troon. Het gegeven dat hij de kroonprins was van de grootste mogendheid in Europa die tegenwicht kon bieden aan Spanje, zou zijn verdere leven bepalen. Zijn vroegtijdige dood op 10 juni 1584 had in Frankrijk tot gevolg dat de calvinistische Hendrik van Navarra, de latere Hendrik IV van Frankrijk de troonopvolger werd, hetgeen leidde tot een verheviging van de Hugenotenoorlogen. (nl)
- Franciszek Herkules Walezjusz (ur. 18 marca 1555 w Saint-Germain-en-Laye, zm. 10 czerwca 1584 w Château-Thierry) – książę Évreux, Alençon i Andegawenii, najmłodszy syn króla Francji Henryka II i Katarzyny Medycejskiej, córki Wawrzyńca II Medyceusza, księcia Urbino. Młodszy brat królów Francji Franciszka II, Karola IX i Henryka III. Został ochrzczony pod imieniem Herkules. Imię Franciszek przyjął na cześć swojego brata króla Franciszka II podczas bierzmowania. Był ładnym dzieckiem, ale został oszpecony przez ospę, którą przeszedł w wieku 8 lat. Miał również krzywy kręgosłup. Był bardzo ambitny, ale nie dopuszczano go do rządów. Jedynie w 1569 r., podczas nieobecności króla, sprawował władzę w Paryżu. Jego ojciec zmarł w 1559 r. Od tamtej pory na tronie zasiadali bracia Franciszka Herkulesa, mianowanego w 1560 r. księciem Évreux. Franciszek II zmarł już w 1560 r., Karol IX zmarł bezpotomnie w 1574 r. Jego następcą został Henryk III, który również nie posiadał męskiego potomka. Franciszek Hercules (od 1566 r. książę Alençon i Chàteau-Thierry, hrabia Perche, Meulan i Mantes) został następcą tronu. W 1576 r. otrzymał tytuły księcia Andegawenii, Berry i Touraine. Jego relacje z Henrykiem III były początkowo poprawne, ale po objęciu przez brata tronu Franciszek zaczął spiskować przeciw niemu, przyłączył się do hugenockiej opozycji i w jej szeregach walczył w wojnie 1574-1576. W 1576 r. podpisał kończący wojnę edykt w Beaulieu. W 1579 r. Wilhelm I Orański zaprosił Franciszka do Niderlandów, by ten objął dziedziczny urząd stadhoudera. 29 września 1580 r. niderlandzkie Stany Generalne (przy sprzeciwie Holandii i Zelandii) podpisały traktat z księciem na zamku Plessis-lès-Tours. Franciszek przyjął tytuł "Obrońcy wolności Niderlandów". Mniej więcej w tym samym czasie rozpoczęły się zabiegi o małżeństwo księcia Andegawenii z królową Anglii Elżbietą I. Pomimo różnicy wieku (Elżbieta miała 46, a Franciszek 24 lata) nawiązali bardzo bliskie relacje. Franciszek był przez Elżbietę nazywany "żabą". Jednak sprzeciw Anglików i doradców królowej wobec tego małżeństwa przyczynił się do wyjazdu Franciszka z Anglii i jego powrotu do Niderlandów. W Republice Zjednoczonych Prowincji Franciszek również nie cieszył się wielkim poparciem. Holandia i Zelandia nie uznały jego władzy, a lud Niderlandów patrzył podejrzliwie na francuskiego katolika. Wilhelm Orański był powszechnie krytykowany za swoją "francuską politykę". Franciszek również był rozczarowany niewielkim zakresem swojej władzy. Gdy w 1582 r. do Niderlandów przybyły francuskie posiłki, postanowił zdobyć oporne miasta Antwerpię, Brugię, Dunkierkę i Ostendę. 17 stycznia 1583 r. Franciszek ze swoim wojskiem zjawił się pod Antwerpią. Próbował uśpić czujność mieszczan, prosząc o pozwolenie na przemaszerowanie przez miasto w celu oddania honorów jego mieszkańcom. Obrońcy Antwerpii wyrazili zgodę, jednak kiedy wszyscy Francuzi weszli do miasta, zamknęli bramy i zaatakowali oddział Franciszka. Francuzi zostali zasypani z dachów i okien kamieniami, głazami, a nawet ciężkimi naczyniami. Ogień otworzył również garnizon miasta. Tylko niewielkiej liczbie Francuzów, łącznie z Franciszkiem, udało się uciec. 1500 ludzi zginęło w walkach ulicznych lub zostało powieszonych przez lud Antwerpii. Masakra w Antwerpii oznaczała upadek militarnej i politycznej kariery księcia Andegawenii. Królowa Elżbieta I oficjalnie zerwała negocjacje, a matka przynaglała go do powrotu. Ostatecznie, pozbawiony oparcia w Niderlandach, Franciszek wycofał się w czerwcu 1583 r. Jego rządy zdyskredytowały również głównego pomysłodawcę powierzenia Franciszkowi władzy, księcia Wilhelma Orańskiego. Wkrótce po powrocie Franciszek zachorował na febrę lub malarię. W lutym 1584 r. Katarzyna Medycejska przewiozła go do Paryża, gdzie książę spotkał się z Henrykiem III, który nazwał go przy tej okazji "małą małpką" (le petit magot). Franciszek zmarł w czerwcu 1584 r. Nigdy się nie ożenił i nie pozostawił potomstwa. Został pochowany w bazylice Saint-Denis. Jego śmierć oznaczała, że następcą francuskiego tronu został protestant, król Nawarry Henryk Burbon. Jego kandydatura była nie do przyjęcia dla Ligi Katolickiej. Wkrótce rozpętała się kolejna wojna domowa. (pl)
- Hércules Francisco de Valois, Duque de Anjou (em francês: Hercule François de Valois, duc d'Anjou; Fontainebleau, 18 de março de 1555 – Château-Thierry, 10 de junho de 1584), foi um filho da França, oitava criança e o filho mais novo do rei Henrique II de França e de Catarina de Médici. (pt)
- Франсуа де Валуа (фр. François de France; 18 березня 1555 — 10 червня 1584) — французький принц, спадкоємець трону королівства Франція, діяч часів релігійних війн, герцог Алансон, Анжу, Беррі, Турень, граф Мен, Мелан, Перш, Мант. (uk)
- Frans Hercule av Anjou, hertig av Anjou, Alençon och Berry, född 18 mars 1555, död 19 juni 1584, var en fransk prins. Femte och yngste son till kung Henrik II av Frankrike och Katarina av Medici. Han deltog i början av Henrik III:s regering på hugenotternas sida i inbördeskrigen och erhöll i freden 1576 till sitt förra län Alençon även hertigdömena Anjou och Berry. Under åren kring 1580 sökte Frans Hercule bli erkänd som Nederländernas härskare, och då dessa önskade franskt stöd i sin frihetskamp, hade han en tid rätt goda utsikter. Trolös och härsklysten stötte han sig dock snart med sina nya undersåtar och måste 1583 återvända till Frankrike. Därmed omintetgjordes även hans förut rätt goda utsikter till ett giftermål med Elisabet I. (sv)
- 法蘭西的法蘭索瓦（法語：François de France，1555年3月18日－1584年6月10日），安茹公爵，法國國王亨利二世的幼子。 法蘭索瓦曾一度被考慮為英格蘭女王伊麗莎白一世的丈夫，但遭到許多英國大臣的反對。1584年法蘭索瓦因瘧疾去世，年僅29歲。 (zh)
- Эркюль Франсуа (Франциск) де Валуа (фр. Hercule François de Valois, duc d’Anjou et d’Alençon, 18 марта 1555, Сен-Жермен-ан-Ле — 19 июня 1584, Шато-Тьерри) — французский принц, герцог Алансонский и Шато-Тьерри, граф Першский, Мантский и Мёланский (1566—1584), герцог д’Эврё и граф де Дре (1569—1584), затем герцог Анжуйский, Беррийский, Туреньский и граф Мэнский (1576—1584), пэр Франции. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- František Herkules z Anjou, vévoda z Alençonu, francouzsky François, duc d´Alençon (18. března 1555 Saint-Germain-en-Laye – 19. června 1584 Château-Thierry) byl nejmladším synem francouzského krále Jindřicha II. z rodu Valois a Kateřiny Medicejské z rodu Medicejských a bratrem francouzských králů Františka II., Karla IX. a Jindřicha III. (cs)
- Ο Ηρακλής-Φραγκίσκος (18 Μαρτίου 1555 - 10 Ιουνίου 1584) από τον Οίκο των Βαλουά-Ανγκουλέμ ήταν δούκας του Εβρέ (1560-84), Αλανσόν, Περς (1566-84), Ανζού, Μπερί, Τουραίν (1576-84). (el)
- Monsieur Francis, Duke of Anjou and Alençon (French: Hercule François; 18 March 1555 – 10 June 1584) was the youngest son of King Henry II of France and Catherine de' Medici. (en)
- Frantzisko Frantziakoa (Hercule François; Fontainebleauko jauregia, 1555eko martxoaren 18a - Château-Thierry, 1584ko ekainaren 10a) Alençon, Château-Thierry, Anjou, Berry eta Touraineko dukea izan zen. (eu)
- Francisco de Francia (Castillo de Fontainebleau, 18 de marzo de 1555 - Château-Thierry, 10 de junio de 1584) fue un príncipe francés, duque de Alençon y de Anjou. (es)
- エルキュール・フランソワ・ド・フランス（フランス語: Hercule François de France、1555年3月18日 - 1584年6月19日）は、フランス王アンリ2世と王妃カトリーヌ・ド・メディシスの息子。フランソワ2世、シャルル9世、アンリ3世、およびスペイン王妃エリザベート、ロレーヌ公妃クロード、ブルボン朝のアンリ4世妃マルグリットの弟である。1560年にエヴルー公、1566年にアランソン公、1576年にアンジュー公、トゥーレーヌ公、ベリー公に叙されたが、アランソン公の称号でしばしば呼ばれる。 (ja)
- Hércules Francisco de Valois, Duque de Anjou (em francês: Hercule François de Valois, duc d'Anjou; Fontainebleau, 18 de março de 1555 – Château-Thierry, 10 de junho de 1584), foi um filho da França, oitava criança e o filho mais novo do rei Henrique II de França e de Catarina de Médici. (pt)
- Франсуа де Валуа (фр. François de France; 18 березня 1555 — 10 червня 1584) — французький принц, спадкоємець трону королівства Франція, діяч часів релігійних війн, герцог Алансон, Анжу, Беррі, Турень, граф Мен, Мелан, Перш, Мант. (uk)
- Frans Hercule av Anjou, hertig av Anjou, Alençon och Berry, född 18 mars 1555, död 19 juni 1584, var en fransk prins. Femte och yngste son till kung Henrik II av Frankrike och Katarina av Medici. Han deltog i början av Henrik III:s regering på hugenotternas sida i inbördeskrigen och erhöll i freden 1576 till sitt förra län Alençon även hertigdömena Anjou och Berry. Under åren kring 1580 sökte Frans Hercule bli erkänd som Nederländernas härskare, och då dessa önskade franskt stöd i sin frihetskamp, hade han en tid rätt goda utsikter. Trolös och härsklysten stötte han sig dock snart med sina nya undersåtar och måste 1583 återvända till Frankrike. Därmed omintetgjordes även hans förut rätt goda utsikter till ett giftermål med Elisabet I. (sv)
- 法蘭西的法蘭索瓦（法語：François de France，1555年3月18日－1584年6月10日），安茹公爵，法國國王亨利二世的幼子。 法蘭索瓦曾一度被考慮為英格蘭女王伊麗莎白一世的丈夫，但遭到許多英國大臣的反對。1584年法蘭索瓦因瘧疾去世，年僅29歲。 (zh)
- Эркюль Франсуа (Франциск) де Валуа (фр. Hercule François de Valois, duc d’Anjou et d’Alençon, 18 марта 1555, Сен-Жермен-ан-Ле — 19 июня 1584, Шато-Тьерри) — французский принц, герцог Алансонский и Шато-Тьерри, граф Першский, Мантский и Мёланский (1566—1584), герцог д’Эврё и граф де Дре (1569—1584), затем герцог Анжуйский, Беррийский, Туреньский и граф Мэнский (1576—1584), пэр Франции. (ru)
- Francesc de França (nascut al castell de Fontainebleau el 18 de març de 1555 sent batejat com Enric Hèrcules, mort a Château-Thierry el 10 de juny de 1584 i inhumat a l'Basílica de Saint-Denis), duc d'Alençon, d'Anjou, de comte de Turena, duc de Brabant i , fou el darrer fill d'Enric II de França i de Caterina de Mèdici. Al capdavant del partit dels , Francesc va tenir un paper polític particularment important a França dels anys 1570. Va provocar trastorns a la cort del seu germà Enric III de França i va participar en les sisena i setena guerres de religió. (ca)
- François-Hercule de Valois, duc d’Alençon, deutsch auch Franz Herkules genannt, (* 18. März 1555 wohl in Saint-Germain-en-Laye; † 10. Juni 1584 in Château-Thierry) war der jüngste Sohn des Königs Heinrich II. von Frankreich aus dem Haus Valois und dessen Gattin, Katharina von Medici. Alle anderen Söhne des Herrscherpaares wurden nacheinander Könige Frankreichs (Franz II. 1559–1560, Karl IX. 1560–1574, Heinrich III. 1574–1589) oder starben, wie in einem Fall, im Säuglingsalter. (de)
- François de France, né au château de Fontainebleau le 18 mars 1555 et mort à Château-Thierry le 10 juin 1584, duc d'Alençon, d'Anjou, de Touraine, de Brabant et de Château-Thierry, est le dernier fils d'Henri II et de Catherine de Médicis. À la tête du parti des Malcontents, François joue un rôle politique important dans la France des années 1570. Il provoque des troubles à la cour de son frère Henri III et participe aux sixième et septième guerres de religion. (fr)
- François-Hercule de Valois (Paris, 18 Maret 1555 - Château-Thierry, 10 Juni 1584) adalah putra bungsu Raja Henri II dari Prancis dan Catherine de' Medici. Ia adalah adik dari raja Prancis François II, Charles IX, dan Henri III. Ia dibesarkan sebagai seorang penganut agama Katolik ketika berkecamuk. Pada saat ia dilahirkan, ia mendapatkan gelar Adipati Alençon, tetapi ketika adiknya Henri naik takhta pada tahun 1575, ia mendapatkan gelar Adipati Anjou dan menjadi calon ahli waris takhta. Ia meninggal pada tanggal 10 Juni 1584, sehingga Henri dari Navarra menggantikan posisinya. (in)
- Francesco Ercole di Valois, duca d'Alençon, d'Angiò e di Berry (Castello di Fontainebleau, 18 marzo 1555 – Château-Thierry, 10 giugno 1584), fu l'ottavo figlio di Enrico II di Francia e di Caterina de' Medici e fratello dei re di Francia: Francesco II, Carlo IX e Enrico III. Alla testa del partito dei Malcontent, Francesco svolse un ruolo politico particolarmente importante nella Francia di fine Cinquecento. Causò problemi alla corte di suo fratello Enrico III e partecipò alla sesta e settima guerra di religione. (it)
- Frans Hercules (of François-Hercule) van Valois (Parijs, 18 maart 1555 - Château-Thierry, 10 juni 1584), hertog van Anjou, was de jongste zoon van koning Hendrik II van Frankrijk en Catharina de' Medici. Hij was de jongere broer van de Franse koningen Frans II, Karel IX en Hendrik III en groeide als katholiek op tijdens de escalerende Hugenotenoorlogen waarin Spanje en Engeland zich nog zouden mengen. Bij zijn geboorte kreeg hij de titel hertog van Alençon, maar bij de troonsbestijging van zijn broer Hendrik in 1575 nam hij diens oorspronkelijke titel hertog van Anjou over en werd beoogd erfgenaam van de Franse troon. Het gegeven dat hij de kroonprins was van de grootste mogendheid in Europa die tegenwicht kon bieden aan Spanje, zou zijn verdere leven bepalen. (nl)
- Franciszek Herkules Walezjusz (ur. 18 marca 1555 w Saint-Germain-en-Laye, zm. 10 czerwca 1584 w Château-Thierry) – książę Évreux, Alençon i Andegawenii, najmłodszy syn króla Francji Henryka II i Katarzyny Medycejskiej, córki Wawrzyńca II Medyceusza, księcia Urbino. Młodszy brat królów Francji Franciszka II, Karola IX i Henryka III. Jego śmierć oznaczała, że następcą francuskiego tronu został protestant, król Nawarry Henryk Burbon. Jego kandydatura była nie do przyjęcia dla Ligi Katolickiej. Wkrótce rozpętała się kolejna wojna domowa. (pl)
|
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
_Canon_fire_welcoming_François,_Duc_d’Anjou,_and_his_troops_to_the_city_of_Antwerp.jpg){kind=link}
