| dbo:abstract
|
- Felicitas era una deessa de la mitologia romana, personificació de la felicitat. Se la representava com una dona jove amb un caduceu, una cornucòpia i un gran somriure. Apareixia a les monedes i a les inscripcions que invoquen la bona fortuna. Luci Licini Lucul·le, cònsol l'any 74 aC, va erigir un temple en el seu honor, que es va cremar en temps de l'emperador Claudi. Com altres divinitats que representen qualitats abstractes per als romans, la seva adoració va ser més tardana que els déus inspirats en la mitologia grega o d'ascendència etrusca, no es troben mencions a Felicitas fins ben entrat el segle ii aC. Els grecs adoraven la mateixa divinitat, amb el nom de Εὐτυχία ('Eutuchia', èxit, bona sort), i sovint se la troba representada a les obres d'art. Felicitas tenia un fort lligam amb l'Estat i segles després es va convertir en un nom propi femení. (ca)
- Felicitas (lateinisch „Glückseligkeit“) ist in der römischen Mythologie die Personifikation des Glücks, der Glückseligkeit und der Fruchtbarkeit. Dargestellt wird sie als Matrone mit einem Füllhorn, sowie mit einem Caduceus, auf dem Kopf trägt sie manchmal ein Fruchtmaß. Felicitas zu Ehren wurde unter der Herrschaft des Lucullus ein Tempel für sie erbaut. Dieser Tempel wurde unter der Herrschaft des Lepidus fertiggestellt und brannte unter Claudius nieder. Seit dem Diktator Sulla, der den Beinamen Felix trug, gewann der Kult immer größere Bedeutung.Caesar ließ ihr einen Tempel errichten und in der entscheidenden Schlacht bei Thapsus war „Felicitas“ die Parole von Caesars Truppen.In der Kaiserzeit war Felicitas Augusta die Versinnbildlichung des fortdauernden Glückszustandes des Imperiums und erschien mit ihren Attributen als „kaiserliches Glück“ häufig auf dem Revers von Münzen. Commodus nahm felix 185 erstmals in die offizielle kaiserliche Titulatur auf. (de)
- In ancient Roman culture, felicitas (from the Latin adjective felix, "fruitful, blessed, happy, lucky") is a condition of divinely inspired productivity, blessedness, or happiness. Felicitas could encompass both a woman's fertility and a general's luck or good fortune. The divine personification of Felicitas was cultivated as a goddess. Although felicitas may be translated as "good luck," and the goddess Felicitas shares some characteristics and attributes with Fortuna, the two were distinguished in Roman religion. Fortuna was unpredictable and her effects could be negative, as the existence of an altar to Mala Fortuna ("Bad Luck") acknowledges. Felicitas, however, always had a positive significance. She appears with that focus on aspects of her divine power. Felicitas had a temple in Rome as early as the mid-2nd century BC, and during the Republican era was honored at two official festivals of Roman state religion, on July 1 in conjunction with Juno and October 9 as Fausta Felicitas. Felicitas continued to play an important role in Imperial cult, and was frequently portrayed on coins as a symbol of the wealth and prosperity of the Roman Empire. Her primary attributes are the caduceus and cornucopia. The English word "felicity" derives from felicitas. (en)
- En la mitología romana, Felicitas era la diosa o personificación de la buena suerte y el éxito. Desempeñó un papel importante en la religión romana durante el imperio, y fue frecuentemente representada en las monedas. Se convirtió en un prominente símbolo de la riqueza y prosperidad del Imperio romano. Felicitas fue desconocida hasta mediados del siglo II a. C., cuando se le dedicó un templo en el valle de Velabrum, en el Campus Martius, por Lucius Licinius Lucullus, usando el botín de su campaña en España de los años 151–150 a. C. El templo fue destruido por el fuego durante el reinado de Claudio y nunca fue reconstruido. Otro templo en Roma fue planificado por Julio César y fue erigido tras su muerte por Marcus Aemilius Lepidus en el lugar de la Curia Hostilia, que había sido restaurado por Sila aunque demolido por César en el 44 a. C. Este templo ya no existía en época de Adriano, y su lugar está probablemente bajo la Iglesia de San Lucas y Santa Martina. La palabra «felicitas» («suerte») también es el origen de la palabra «felicidad» y del nombre de persona que es igual que ella. (es)
- Dans la culture romaine antique, felicitas (de l'adjectif latin felix, «fructueux, béni, heureux, chanceux») est une condition de productivité, de béatitude ou de bonheur d'émanation divine. (fr)
- Felicitas era una divinità dell'abbondanza, della ricchezza e del successo e presiedeva alla buona sorte; la sua festa veniva celebrata il 9 ottobre.A volte il termine felicitas era un epiteto riferito a Giunone Felicitas personificazione della Felicità. A Roma aveva molti templi, fra cui uno sul Campidoglio, ed era raffigurata con il caduceo e la cornucopia. (it)
- Felicitas (Felicyta) – rzymskie uosobienie (personifikacja) szczęścia, pomyślności. Przedstawiana na rewersach monet rzymskich z kaduceuszem, rogiem obfitości lub berłem, czasem wsparta o rzymską kolumnę. Zobacz też:
* Personifikacje rzymskie (pl)
- Felicitas (Latijn: "geluk(zaligheid)") is in de Romeinse mythologie de personificatie van het geluk, de gelukzaligheid en de vruchtbaarheid. Ze werd meestal voorgesteld als een matrona met een hoorn des overvloeds alsook een caduceus in haar handen en soms ook een modius (oude inhoudsmaat) op haar hoofd. Lucius Liciniuis Lucullus bouwde als eerste halverwege de 2e eeuw v.Chr. in het op het Marsveld een tempel ter ere van Felicitas met de opbrengst van de buit van zijn veldtocht in Hispania (151-150 v.Chr.). Deze tempel werd door Marcus Aemilius Lepidus afgewerkt en brandde tijdens de regering van Claudius af en werd nadien nooit meer herbouwd. Sinds Lucius Cornelius Sulla, die zich de bijnaam Felix had verworven, won haar cultus steeds mee aan belang. Gaius Iulius Caesar liet voor haar een nieuwe tempel oprichten op de plaats van de Curia Hostilia en in de beslissende slag bij Thapsus was "Felicitas" het parool van Caesars troepen. In de Romeinse Keizertijd was Felicitas Augusta de verzinnebeelding van de voortdurende gelukstoestand van het Imperium Romanum en verscheen met haar attributen voornamelijk op de keerzijde van munten. Commodus nam in 185 felix voor het eerst in de officiële keizerlijke titulatuur op. (nl)
- Felicitas (latin för "lycka") var i romersk mytologi både gudinna och personifikation för lycka och framgång. Brukar avbildas, ofta på mynt, rikt draperad med häroldsstav och ymnighetshorn, två symboler för hälsa och rikedom. Felicitas hade ett tempel på Velabrum på Marsfältet i Rom, uppfört av Lucius Licinius Lucullus. Templet brann ned unders kejsar Claudius tid. (sv)
- В древнеримской культуре felicitas (от латинского прилагательного felix, переводимого как «плодотворный, благословенный, счастливый, удачливый») — это состояние божественного вдохновения, блаженства или счастья, которое могло отождествляться как с плодовитостью женщины, так и с удачей полководца. Оно персонифицировалось в виде культа богини Фелицитас. Хотя имя богини можно перевести как «удача», а сама она имела некоторые общие черты и атрибуты с Фортуной, в римской религии эти два понятия различались. Фортуна была непредсказуема, а последствия её вмешательства могли быть негативными, о чём свидетельствует существование алтаря Mala Fortuna («невезение»). Фелицитас, напротив, всегда ассоциировалась с положительной стороной удачи. Она упоминалась с несколькими эпитетами, которые подчёркивали её божественную силу. Храм, посвящённый Фелицитас, существовал в Риме ещё в середине II века до нашей эры, а в эпоху Римской республики она чествовалась на двух официальных религиозных праздниках: 1 июня в праздник Юноны и 9 октября в праздник Fausta Felicitas. Фелицитас продолжала играть важную роль в и часто изображалась на монетах как символ богатства и процветания Римской империи. Её главные атрибуты — кадуцей и рог изобилия. (ru)
- Фелікітас, Феліцитас, Феліція, або Феліца (лат. Felicitas, дос. «Щастя») — у римській міфології уособлення щастя й успіху; богиня щастя й вдачі. Іноді її ототожнювали з Фортуною. На честь богині було споруджено кілька храмів у Римі, а також були встановлені статуї на Марсовому полі і на Капітолійському пагорбі. Атрибутами Феліци були ріг достатку та кадуцей. Образ богині викарбувано на монетах доби правлінь кількох імператорів. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Dans la culture romaine antique, felicitas (de l'adjectif latin felix, «fructueux, béni, heureux, chanceux») est une condition de productivité, de béatitude ou de bonheur d'émanation divine. (fr)
- Felicitas era una divinità dell'abbondanza, della ricchezza e del successo e presiedeva alla buona sorte; la sua festa veniva celebrata il 9 ottobre.A volte il termine felicitas era un epiteto riferito a Giunone Felicitas personificazione della Felicità. A Roma aveva molti templi, fra cui uno sul Campidoglio, ed era raffigurata con il caduceo e la cornucopia. (it)
- Felicitas (Felicyta) – rzymskie uosobienie (personifikacja) szczęścia, pomyślności. Przedstawiana na rewersach monet rzymskich z kaduceuszem, rogiem obfitości lub berłem, czasem wsparta o rzymską kolumnę. Zobacz też:
* Personifikacje rzymskie (pl)
- Felicitas (latin för "lycka") var i romersk mytologi både gudinna och personifikation för lycka och framgång. Brukar avbildas, ofta på mynt, rikt draperad med häroldsstav och ymnighetshorn, två symboler för hälsa och rikedom. Felicitas hade ett tempel på Velabrum på Marsfältet i Rom, uppfört av Lucius Licinius Lucullus. Templet brann ned unders kejsar Claudius tid. (sv)
- Фелікітас, Феліцитас, Феліція, або Феліца (лат. Felicitas, дос. «Щастя») — у римській міфології уособлення щастя й успіху; богиня щастя й вдачі. Іноді її ототожнювали з Фортуною. На честь богині було споруджено кілька храмів у Римі, а також були встановлені статуї на Марсовому полі і на Капітолійському пагорбі. Атрибутами Феліци були ріг достатку та кадуцей. Образ богині викарбувано на монетах доби правлінь кількох імператорів. (uk)
- Felicitas era una deessa de la mitologia romana, personificació de la felicitat. Se la representava com una dona jove amb un caduceu, una cornucòpia i un gran somriure. Apareixia a les monedes i a les inscripcions que invoquen la bona fortuna. Luci Licini Lucul·le, cònsol l'any 74 aC, va erigir un temple en el seu honor, que es va cremar en temps de l'emperador Claudi. Com altres divinitats que representen qualitats abstractes per als romans, la seva adoració va ser més tardana que els déus inspirats en la mitologia grega o d'ascendència etrusca, no es troben mencions a Felicitas fins ben entrat el segle ii aC. Els grecs adoraven la mateixa divinitat, amb el nom de Εὐτυχία ('Eutuchia', èxit, bona sort), i sovint se la troba representada a les obres d'art. Felicitas tenia un fort lligam amb (ca)
- Felicitas (lateinisch „Glückseligkeit“) ist in der römischen Mythologie die Personifikation des Glücks, der Glückseligkeit und der Fruchtbarkeit. Dargestellt wird sie als Matrone mit einem Füllhorn, sowie mit einem Caduceus, auf dem Kopf trägt sie manchmal ein Fruchtmaß. Felicitas zu Ehren wurde unter der Herrschaft des Lucullus ein Tempel für sie erbaut. Dieser Tempel wurde unter der Herrschaft des Lepidus fertiggestellt und brannte unter Claudius nieder. (de)
- In ancient Roman culture, felicitas (from the Latin adjective felix, "fruitful, blessed, happy, lucky") is a condition of divinely inspired productivity, blessedness, or happiness. Felicitas could encompass both a woman's fertility and a general's luck or good fortune. The divine personification of Felicitas was cultivated as a goddess. Although felicitas may be translated as "good luck," and the goddess Felicitas shares some characteristics and attributes with Fortuna, the two were distinguished in Roman religion. Fortuna was unpredictable and her effects could be negative, as the existence of an altar to Mala Fortuna ("Bad Luck") acknowledges. Felicitas, however, always had a positive significance. She appears with that focus on aspects of her divine power. (en)
- En la mitología romana, Felicitas era la diosa o personificación de la buena suerte y el éxito. Desempeñó un papel importante en la religión romana durante el imperio, y fue frecuentemente representada en las monedas. Se convirtió en un prominente símbolo de la riqueza y prosperidad del Imperio romano. La palabra «felicitas» («suerte») también es el origen de la palabra «felicidad» y del nombre de persona que es igual que ella. (es)
- Felicitas (Latijn: "geluk(zaligheid)") is in de Romeinse mythologie de personificatie van het geluk, de gelukzaligheid en de vruchtbaarheid. Ze werd meestal voorgesteld als een matrona met een hoorn des overvloeds alsook een caduceus in haar handen en soms ook een modius (oude inhoudsmaat) op haar hoofd. (nl)
- В древнеримской культуре felicitas (от латинского прилагательного felix, переводимого как «плодотворный, благословенный, счастливый, удачливый») — это состояние божественного вдохновения, блаженства или счастья, которое могло отождествляться как с плодовитостью женщины, так и с удачей полководца. Оно персонифицировалось в виде культа богини Фелицитас. Хотя имя богини можно перевести как «удача», а сама она имела некоторые общие черты и атрибуты с Фортуной, в римской религии эти два понятия различались. Фортуна была непредсказуема, а последствия её вмешательства могли быть негативными, о чём свидетельствует существование алтаря Mala Fortuna («невезение»). Фелицитас, напротив, всегда ассоциировалась с положительной стороной удачи. Она упоминалась с несколькими эпитетами, которые подчёркивали (ru)
|
