| dbo:abstract
|
- La Col·lectivització, rus: Коллективиза́ция, transliterat Kol·lektivizàtsia) va ser una política posada en marxa a la Unió Soviètica per Ióssif Stalin entre 1928 i 1933, per consolidar la terra en mans privades i la mà d'obra en granges d'explotació col·lectiva (els kolkhozos, en rus: колхо́з) i en granges d'explotació estatal (els sovkhozos; en rus, совхо́з). Els dirigents soviètics estaven segurs que la substitució de granges de propietat intel·lectual per koljozi augmentaria immediatament les reserves d'aliments per a la població urbana, l'oferta de matèries primeres per a la indústria i les exportacions agrícoles en general. La col·lectivització, per tant, era vista com la solució a la crisi en la distribució agrícola (majoritàriament en el lliurament del cereal) que s'havia implementat des de 1927 i s'estava tornant més desenvolupada, a l'hora que la Unió Soviètica seguia amb el seu ambiciós programa d'industrialització. Ja a inicis de la dècada de 1930, més del 90% de les terres agrícoles estaven col·lectivitzades, en convertir les llars rurals en granges col·lectives amb les seves terres, bestiar i d'altres béns. Sovint, la col·lectivització suposà enormes costos humans i socials, mentre que el tema dels guanys econòmics de les granges col·lectives seguia estant majoritàriament irresolt. (ca)
- Kolektivizace v Sovětském svazu probíhala jako proces spojování drobných zemědělských farem do kolektivních družstev kolchozů nebo státních sovchozů. Rozhodnutí o kolektivizaci bylo vydáno na XV. sjezdu VKS (b) v roce 1927. Na většině území země probíhala v letech 1928 až 1937; nejintenzivněji v letech 1930 až 1933. V západních oblastech Ukrajiny, Běloruska a Moldavska, Estonsku, Lotyšsku a Litvě kolektivizace proběhla po jejich začlenění do SSSR v poválečném období v letech 1949–1950. Oficiálním cílem bylo vytvoření socialistických výrobních vztahů na sovětském venkově, přeměna jednotlivých zemědělských výrobců malého rozsahu na velké produktivní podniky, což mělo doprovázet Stalinem zaváděnou politiku masivní industrializace země. Součástí kolektivizace byl masivní odliv finančních, materiálních a pracovních zdrojů ze zemědělského sektoru do průmyslu. Byla proto efektivním revolučním základem pro další rychlý růst průmyslu, zejména tím, že umožnila rychleji překonat jeho zaostalost. Jednalo se však o velmi kontroverzní krok, který způsobil velké materiální, lidské i morální škody. Kolektivizace byla na mnoha místech prosazována brutálním až nelidským způsobem, její odpůrci byli označení za tzv. kulaky a byli postaveni mimo zákon, deportováni nebo popraveni. V mnoha oblastech vedlo násilné odnímání zásob obilí k hladomoru, který si vyžádal velké množství obětí (odhady hovoří až 6 milionech). Rozvrat, který kolektivizace způsobila, na venkově těžce zasáhl tradiční komunity a hospodaření, které v konečném důsledku přestalo být efektivní. V poválečném období se ze SSSR, tradičního exportéra zemědělských produktů stal jejich importér. (cs)
- نفّذ الاتحاد السوفييتي التنظيم الجماعي على قطاعه الزراعي بين عامي 1928 و1940 أثناء فترة حكم جوزيف ستالين. بدأ ذلك ضمن مشروع الخطة الخمسية الأولى وكان جزءًا منها. تهدف السياسة إلى توحيد ملكية الأراضي الفردية والعمالة في مزارع خاضعة لسيطرة الدولة، وتسيطر عليها بشكل جماعي مثل مزارع كولخوز وسوفخوز. توقعت القيادة السوفييتية بكل ثقة أن يؤدي استبدال المزارع الريفية الفردية بأخرى جماعية إلى زيادة كل من الإمدادات الغذائية لسكان المدن على الفور وامدادات المواد الخام للصناعات التحويلية والصادرات الزراعية. نظر المخططون إلى الزراعة الجماعية باعتبارها حلًا لأزمة التوزيع الزراعي (لا سيما إمدادات الحبوب) التي نشأت في عام 1927. تزايدت حدة هذه المشكلة مع استمرار الاتحاد السوفييتي في تنفيذ برنامجه الطموح للتحول الصناعي، وهو ما يعني ضرورة إنتاج المزيد من الغذاء لمواكبة الطلب في المناطق الحضرية. في أوائل ثلاثينيات القرن العشرين، أصبح ما يزيد عن 91% من الأراضي الزراعية خاضعًا لنظام الملكية الجماعية بدخول الأسر الريفية إلى المزارع الجماعية بأراضيها ومواشيها وممتلكات أخرى. شهد عصر الزراعة الجماعية العديد من المجاعات، إذ كان التخلف التكنولوجي في اتحاد الجمهوريات السوفيتية الاشتراكية في ذلك الوقت سببًا للعديد من تلك المجاعات، إلا أن النقاد استشهدوا أيضًا بإجراءات معتمدة من جانب الحكومة. وتراوحت حصيلة القتلى التي أشار إليها الخبراء من 7 ملايين إلى 14 مليون حالة وفاة. (ar)
- Die Zwangskollektivierung in der Sowjetunion fand zwischen 1929 und 1933 statt, in deren Zug ein großer Teil der Bauern gezwungen wurde, ihre individuellen Bauernhöfe aufzugeben und sich sozialistischen Großbetrieben anzuschließen. Bis 1931 wurde die Hälfte der Bauern eingegliedert, bis 1936 fast alle. Die Maßnahmen mussten gegen großen Widerstand unter den Bauern durchgesetzt werden. Viele Bauern schlachteten ihr Vieh, um dieses der Enteignung zu entziehen, einige zerstörten auch ihre landwirtschaftliche Ausrüstung. Zur Durchsetzung der Zwangskollektivierung wurden Millionen Bauern in unfruchtbare Regionen umgesiedelt oder in Zwangsarbeitslager deportiert (Entkulakisierung). Infolgedessen sank zunächst das Potential der landwirtschaftlichen Produktion. Obwohl die Lebensmittelproduktion zurückging, ließ die Sowjetführung große Mengen an Lebensmitteln requirieren, um diese auf dem Weltmarkt zu verkaufen, um Kapital für die Industrialisierung zu sammeln. Die Maßnahmen verursachten 1932/33 eine große Hungersnot, der nach verschiedenen Schätzungen 5 bis 9 Millionen Menschen zum Opfer fielen. Die Erfahrungen des Holodomor führten zu starken Unabhängigkeitsbestrebungen der Ukraine. Letztlich gelang es, die Bauern in die kommunistische Staatswirtschaft einzugliedern und die Industrialisierung voranzutreiben, wobei die Zwangskollektivierung in ökonomischer Hinsicht viel mehr geschadet als genutzt hat. (de)
- Kolektivigo en Sovetunio estis perforte realigite fine de la 1920-aj jaroj, kiel kolekto de la individuaj bienoj kaj kamparanoj en komunaj organizaĵoj, nomitaj kolektivaj bienoj (ruse: колхоз, kolĥozo) kaj ŝtataj bienoj (sovĥozoj) kun la celo, kreskigi la agrikulturan produkton, meti ĝin sub kontrolon de la ŝtato. Oni rigardis tion tre grava politika paŝo al la komunismo: senbienigo, senproprigo de kulakoj kaj anigo de ili en la koperativoj (vidu Senkulakigo). (eo)
- The Soviet Union introduced the collectivization (Russian: Коллективизация) of its agricultural sector between 1928 and 1940 during the ascension of Joseph Stalin. It began during and was part of the first five-year plan. The policy aimed to integrate individual landholdings and labour into collectively-controlled and state-controlled farms: Kolkhozes and Sovkhozes accordingly. The Soviet leadership confidently expected that the replacement of individual peasant farms by collective ones would immediately increase the food supply for the urban population, the supply of raw materials for the processing industry, and agricultural exports via state-imposed quotas on individuals working on collective farms. Planners regarded collectivization as the solution to the crisis of agricultural distribution (mainly in grain deliveries) that had developed from 1927. This problem became more acute as the Soviet Union pressed ahead with its ambitious industrialization program, meaning that more food needed to be produced to keep up with urban demand. In the early 1930s, over 91% of agricultural land became collectivized as rural households entered collective farms with their land, livestock, and other assets. The collectivization era saw several famines, as well as peasant resistance to collectivization. The death toll cited by experts has ranged from 4 million to 7 million. (en)
- En la Unión Soviética, la colectivización (en ruso: Коллективизация, transliterado Kollektivizátsiya) fue una política puesta en marcha por Iósif Stalin para consolidar la tierra en dominio popular y la mano de obra en granjas de explotación colectiva o koljós (en ruso: колхо́з) y en granjas de explotación estatal o sovjós (en ruso: совхо́з) entre 1928 y 1933. Los dirigentes soviéticos estaban seguros de que el reemplazo de granjas de propiedad individual por koljós incrementaría inmediatamente las reservas de alimentos para la población urbana, la oferta de materias primas para la industria y las exportaciones agrícolas, en general. La colectivización era, pues, vista como la solución a la crisis en la distribución agrícola (mayormente en la entrega de grano) que se había implementado desde 1927 y se estaba volviendo más desarrollada, a la vez que la Unión Soviética seguía adelante con su ambicioso programa de industrialización. Ya a inicios de los años 1930, más del 90 % de las tierras agrícolas estaban colectivizadas, al convertir los hogares rurales en granjas colectivas con sus tierras, ganado y otros bienes. (es)
- Kolektibizazioa Sobietar Batasunean Iosif Stalinek 1928-40 bitartean Sobietar Batasunean ezarritako politika izan zen. Urte horietan kulak nekazarien lurrak eta horien lana bateratu eta etxalde kolektiboak ezarri ziren, kolkhozak eta sovkhozak hain zuzen. Horren helburua hiriak janariz behar bezala hornitzea zen. (eu)
- La collectivisation est une politique agricole menée par le gouvernement de Joseph Staline en Union soviétique entre 1929 et 1939. L'objectif de cette politique était de consolider la structure agraire dans des fermes collectives : les kolkhozes et les sovkhozes. La collectivisation était considérée par les dirigeants soviétiques comme la solution à la crise de la distribution agricole et céréalière qui s'était développée depuis 1927, ce problème étant devenu de plus en plus aigu à mesure que l'Union soviétique s'industrialisait et s'urbanisait. Au début des années 1930, plus de 90% des terres agricoles furent collectivisées. Le système kolkhozien était une structure hybride combinant des principes incompatibles : le kolkhoze, les stations de machines et tracteurs (MTS) et le lopin privé étaient condamnés à coexister péniblement, mais le tout ne formait ni une coopérative, ni une usine, ni une exploitation privée ; le terme « collectif » était dans ce cas totalement inapproprié. La « collectivisation » — qui n’avait donc rien de collectif — a eu une profonde influence sur le système étatique. Dans le cas de l’URSS, le régime s’est doté d’un énorme appareil étatique de coercition, indispensable pour contraindre la majeure partie de la population à accomplir son travail. Autrement dit, la transition agricole se caractérisait par un mélange explosif de structures technico-administratives modernes à grande échelle et d’une société rurale qui, sociologiquement et culturellement, avait encore un mode de vie profondément traditionnel, avec des rythmes et un horizon propres. La lutte qui en résultat fut, pour Staline qui la dirigea, pire que la Seconde Guerre mondiale, et conduit à la dékoulakisation, à la famine soviétique de 1931-1933 ainsi qu'à l'Holodomor. (fr)
- Uni Soviet menegakkan kolektivisasi dari antara 1928 dan 1940 pada masa kenaikan Joseph Stalin. Ini dimulai saat dan merupakan bagian dari rencana lima tahun pertama. Kebijakan tersebut ditujukan untuk mengkonsolidasikan kepemilikan tanah individual dan buruh dalam lahan-lahan kolektif: utamanya kolkhozy dan sovkhozy. (in)
- La collettivizzazione in Unione Sovietica (in russo: Коллективизация?, traslitterato: Kollektivizacija) del settore agricolo fu imposta dal governo sovietico tra il 1928 e il 1940 (a ovest, tra il 1948 e il 1952) durante il regime di Iosif Stalin. Avviata nel contesto del primo piano quinquennale, tale politica aveva lo scopo di consolidare gli appezzamenti di terra individuali e il lavoro nelle fattorie collettive, divise principalmente in kolchozy e sovchozy. La leadership sovietica sperava che la sostituzione delle fattorie di singoli contadini con quelle collettive avrebbe potuto aumentare la fornitura di cibo per la popolazione urbana e la disponibilità di materie prime per le industrie e prodotti agricoli destinati all'esportazione. I pianificatori videro nella collettivizzazione la soluzione alla crisi della distribuzione agricola (soprattutto nelle consegne di grano) che si è sviluppata dal 1927. Questo problema divenne più acuto quando l'URSS intensificò il suo ambizioso programma di industrializzazione, comportando una maggior richiesta di produzione alimentare per tenersi al passo della domanda urbana. Nei primi anni trenta, oltre il 91% del territorio agricolo era stato collettivizzato in seguito all'inclusione nelle fattorie collettive di famiglie contadine con i loro terreni, bestiame, e altre risorse. La collettivizzazione portò a molte carestie, alcune provocate dall'arretratezza tecnologica di allora dell'URSS, ma i critici hanno accusato il governo di azioni deliberate. Il numero di morti stimato dagli esperti è compreso tra i 7 e i 14 milioni. (it)
- De collectivisatie in de Sovjet-Unie (Russisch: Коллективизация, Kollektivizatsija) was de door Jozef Stalin opgelegde samenvoeging van bestaande zelfstandige boerderijen in de Sovjet-Unie in de jaren 1920 en 1930. Door deze collectivisatie ontstonden grote gezamenlijke (collectieve) boerderijen. In de Sovjet-Unie waren dit de sovchozen (staatsboerderijen) en de kolchozen (gemeenschappelijke boerderijen). De theorie achter de collectivisatie van de landbouw was dat voedsel veel efficiënter kon worden geproduceerd in grote gemechaniseerde bedrijven dan op de ouderwetse kleinschalige boerderijen. Vooral kleine boeren zonder eigen land zouden hiervan profiteren omdat zij nu gelijkelijk deel uitmaakten van het grote geheel. De meer welvarende boeren moesten echter door dit proces hun eigen bedrijf opgeven en de opbrengst tegen lage, door de staat vastgestelde, prijzen verkopen. Zij zagen hun inkomen drastisch teruglopen. De collectivisatie betekende de vernietiging van een eeuwenoude levenswijze en het ontnemen van eigen verantwoordelijkheid voor het beheer van het land en de opbrengst daarvan. Het betekende ook voor veel boeren een achteruitgang in hun omstandigheden. Er ontstond dan ook veel en gewelddadig verzet tegen de maatregel. Tussen 1929 en 1933 werden speciale brigades ingezet die onwillige boeren tot medewerking moesten dwingen. Veel boeren hielden echter voet bij stuk en slachtten liever hun eigen dieren af dan ze aan de collectieve bedrijven te geven. Het gevolg hiervan was dat de voedselproductie aanzienlijk afnam. Stalin gaf de koelakken (rijke boeren, Russisch voor 'met dichte vuist') de schuld van de voedseltekorten en beschuldigde hen ervan onder kapitalistische invloed het verzet te organiseren. Alle boeren die nog langer weigerden, moesten worden gedood, geïnterneerd in werkkampen (goelags) of gedeporteerd naar afgelegen gebieden.In werkelijkheid echter werd de term koelak gebruikt voor iedereen die zich tegen de collectivisatie verzette, waaronder boeren die allesbehalve rijk waren. Historici zijn het er meestal over eens dat de gedwongen samenvoeging van landbouwbedrijven voor een groot deel verantwoordelijk was voor grote hongersnoden, die leidden tot de dood van 5 miljoen mensen in 1932 en 1933, terwijl de Sovjet-Unie tegelijkertijd miljoenen tonnen graan aan het buitenland bleef verkopen. (nl)
- ソビエト連邦における農業集団化（ソビエトれんぽうにおけるのうぎょうしゅうだんか、ロシア語: Коллективизация в СССР、英語: Collectivization in the Soviet Union)とは、ソビエト連邦における農業政策で、集団農場のコルホーズや国営農場ソフホーズなどへ農民を加入させた運動をいう。たんに集団化ともいう。 ロシア革命、特に十月革命により没収された大地主の農場を母体とする。ロシア革命では土地国有が宣言され、1920年代は小農体制であったが、1930年代にはスターリンによって全面的強制的集団化が展開し、「クラーク（富農）」とされた人々数百万人が強制収容所などで殺害された。 (ja)
- Po utworzeniu ZSRR w 1922 r., początkowo powstawały dobrowolne komuny i zrzeszenia drobnotowarowych producentów rolnych (tzw. artele), które tradycją i sposobami funkcjonowania nawiązywały do rosyjskich wspólnot wiejskich, zwanych obszczinami. Wprowadzony przez Lenina w 1921 r. program gospodarczy Nowej Polityki Ekonomicznej (NEP), przewidywał liberalizację polityki rolnej (odejście od planów nacjonalizacji rolnictwa oraz ograniczony udział kapitału zagranicznego). Od 1925 do 1928 r. rozpoczął się jednak proces odchodzenia od polityki NEP, zakończony w 1929 r. całkowitym zaniechaniem programu, przy jednoczesnym wzmocnieniu nacisku aparatu państwowego w zakresie ekonomicznym i administracyjnym, zmierzającym do procesu wymuszonego tworzenia kołchozów. W 1929 r. Józef Stalin rozpoczął politykę przymusowej kolektywizacji rolnictwa w ZSRR, mimo sprzeciwu części wpływowych polityków z Biura Politycznego KC WKP(b), zwłaszcza Nikołaja Bucharina i Aleksieja Rykowa (z tzw. prawicowej opozycji w partii bolszewickiej). Proces kolektywizacji przyspieszono w styczniu 1930, głównie w regionach o dużym poziomie produkcji zbożowej, stosując masowy terror wymierzony zwłaszcza w silnych ekonomicznie bogatych chłopów (w propagandzie sowieckiej określanych jako tzw. kułacy). Terror został następnie skierowany również w małorolnych i średniorolnych chłopów, których wraz z rodzinami wysyłano do łagrów lub deportowano na Syberię. W okresie 1930–1932 polityka ta wywołała masowy opór na wsi na obszarze całego ZSRR, zwłaszcza w rejonie północnego Kaukazu – gdzie władze komunistyczne spacyfikowały protesty, wysyłając w ten rejon oddziały bezpieczeństwa wewnętrznego OGPU i Armii Czerwonej, które do 1932 r. spowodowały śmierć ok. 1 miliona przeciwnych kolektywizacji ludzi. W latach 1930–1933 kolektywizacja doprowadziła do załamania cyklu produkcyjnego w rolnictwie na Ukrainie, gdzie zwiększone kontyngenty żywnościowe nałożone na wieś i represje władz, spowodowały bojkot kołchozów sowieckich przez ukraińskich chłopów. W odwecie oddziały OGPU niszczyły gospodarstwa i zbiory, blokując dostawy żywności w rejony wiejskie, co w efekcie wywołało klęskę głodu. W czasie tzw. Wielkiego Głodu z lat 1932–1933, poniosło śmierć od 4,5 miliona do 7 milionów ludzi. Kolektywizację w ZSRR zakończono w latach 1934 (europejska część Rosji, Białoruś i Ukraina) i 1938 (Daleki Wschód). Gospodarstwa przekształcone w państwowe nazywane były w Związku Radzieckim sowchozami, a w spółdzielcze – kołchozami. Różnica była w praktyce semantyczna (istotą kolektywizacji było wywłaszczenie i przekształcenie rolników-gospodarzy w państwowych robotników rolnych – parobków). Przeciwników wprowadzanych przez Stalina zmian zsyłano do obozów Gułagu. Podczas kolektywizacji wszyscy chłopi na terenie ZSRR zostali zmuszeni do oddania swoich gospodarstw i inwentarza. Chłopi bronili się przed kolektywizacją niejednokrotnie z bronią w ręku, masowo wybijali zwierzęta gospodarskie. Kolektywizacja rolnictwa w ZSRR w efekcie doprowadziła do śmierci ok. 14,5 miliona ludzi, załamania produkcji rolnej, spadku liczebności zwierząt hodowlanych (w tym koni i trzody chlewnej o 50%, w okresie 1929-1933), wprowadzenia form racjonowania żywności, obniżenia stopy życiowej społeczeństwa o 40%. Dodatkowo pseudonaukowe teorie wdrażane od 1948 decyzjami WKP(b), w szczególności tzw. łysenkizm, miały negatywny wpływ na rozwój rolnictwa w ZSRR i przyczyniły się do katastrofalnego stanu radzieckiej produkcji rolnej. W 1953, gdy umarł Józef Stalin, ilość produkowanego mięsa i warzyw w całym ZSRR była niższa niż za cara Mikołaja II. Dopiero pod koniec lat 50. rolnictwo w ZSRR osiągnęło poziom produkcji sprzed rewolucji październikowej roku 1917, jednak bez poprawy wydajności. W latach 1940–1941 ZSRR narzucił kolektywizację zajętym krajom nadbałtyckim, które siłą zostały włączone do państwa sowieckiego (Litwa, Łotwa, Estonia), a także Mołdawii. W tym okresie ZSRR przeprowadził również kolektywizację na wschodnich terenach II Rzeczypospolitej, zajętych w 1939 r. na mocy postanowień niemiecko-sowieckiego paktu Ribbentrop-Mołotow. Przymusowa kolektywizacja w wydaniu sowieckim różniła się istotnie od dobrowolnych form spółdzielczości rolnej, przynoszących wymierne efekty ekonomiczne (np. Kasy Stefczyka w Galicji czy kibuce na terenie Palestyny i Izraela). (pl)
- Coletivização forçada foi o processo de expropriação das pequenas e médias propriedades privadas entre 1929-1931 por Josef Stálin na URSS, especialmente agrícolas, realizadas durante o I Plano Quinquenal e sua transformação forçada em cooperativas ou unidades produtivas estatais, num processo brusco e rápido, onde inclusive foi utilizado força militar para aplacar a resistência desses proprietários. A coletivização foi considerada como a solução para a crise da distribuição de produtos agrícolas (principalmente nas entregas de grãos) que existia desde 1927. Este problema tornou-se mais agudo, devido a União Soviética prosseguir com o seu ambicioso programa de expansão da indústria pesada. (pt)
- Коллективиза́ция — политика объединения единоличных крестьянских хозяйств в коллективные (колхозы и совхозы), проводившаяся в СССР в период с 1928 по 1937 год (в западной части страны — до 1950 года). Целями коллективизации заявлялись «преобразование мелких и неэффективных индивидуальных хозяйств в крупные общественные для роста продуктивности сельскохозяйственного производства», «рост промышленных производств и индустриализация страны, остававшейся аграрной, с преимущественно сельским населением». Сложившиеся крупные хозяйства и механизация позволили упростить переход рабочей силы и распределение продуктов из аграрного сектора в индустриальный. В исторической перспективе это остановило качественное отставание в уровне развития промышленности СССР в сравнении с развитыми странами, стимулировало рост городского населения, по соотношению которого к сельскому Россия значительно уступала развитым странам. Так, на 1914 год свыше 80 % населения России проживало на селе, только 15,3 % составляли горожане. В то время как самая урбанизированная страна Европы — Англия — имела в городах 78 % населения, США и Франция до 40 %, а Германия до 54,3 %. Однако в период утверждения коллективного хозяйства оно осложнялось трудностями в хлебозаготовках и принуждением к вступлению в колхозы единоличников под страхом раскулачивания, что вызывало дефицит продуктов и голод, временный упадок производства продуктов, и впоследствии вызвало коррекцию политики в деревне: возвращение колхозникам права на торговлю, на владение личными подсобными хозяйствами, смягчение политики в отношении церквей. Решение о коллективизации было принято на XV съезде ВКП(б) в 1927 году. Проводилась в СССР в 1928—1937 годах; основной этап пришёлся на 1929—1930 гг. — сплошная коллективизация. На Западной Украине, в Западной Белоруссии, Молдавии, Эстонии, Латвии, Литве коллективизация проводилась после присоединения их к СССР и была завершена в 1949—1950 годы. После развала СССР и социалистической системы восточноевропейские страны провели политику деколлективизации и вернулись к частной собственности на землю, хотя не во всех странах она была обобществлена. (ru)
- Колективіза́ція сільського господарства в СРСР — створення великих колективних господарств на основі селянських дворів. Передбачалося, що результатом колективізації стане ріст виробництва сільськогосподарської продукції на 150 %. Колективізація мала охопити майже всі селянські господарства, ліквідувавши «шкідливий буржуазний вплив» приватної власності. Фактичною метою було перетворення всієї робочої сили сіл, а також міст, на робітників державних підприємств. Це давало змогу встановити повний економічний контроль влади над громадянами, поширити її політичне панування на економічно самостійне до цього селянство, тобто на практиці реалізувати ідею диктатури влади над усією країною, де селяни складали більш ніж 85 % населення. Було відомо, що реалізація плану зустріне певний опір, особливо з боку селян, яких мали позбавити землі, проте партійне керівництво приймало його як належне, мовляв, «не розбивши яєць, не підсмажиш яєшні». Найрадикальніше колективізація відбувалася у сільській місцевості, де вона була війною режиму проти селянства. Історики називають колективізацію однією з причин Голодомору 1932—1933 років в Україні. Більшовики доводили, що рано чи пізно колективне сільське господарство має замінити дрібні селянські господарства. Однак, переконати селян погодитися з таким поглядом буде непросто, особливо після тої лібералізації в народному господарстві, що була запроваджена за НЕПу. Реакція селян на створення в 1920-х роках колгоспів та радгоспів була незадовільненою для СРСР — до них вступило лише 3 % усіх сільськогосподарських робітників СРСР. Тому, опрацьовуючи перший п'ятирічний план, більшовики розраховували, що вони зможуть колективізувати не більше 20 % селянських дворів (для України становилось завдання в 30 %). Зосередивши увагу на індустріалізації, радянське керівництво, вочевидь, вирішило не брати на себе величезний тягар, пов'язаний із докорінним перетворенням сільського господарства. (uk)
- 農業集體化（俄語：Коллективиза́ция），蘇聯全聯盟共產黨中央委員會總書記史達林，为实行共產主義的生产资料公有化方针，同时也为了為提高农业生产效率，提升农业生产技术水平，推广农业机械化，减少自然灾害对农业生产的影响，於1930年1月5日所推行之政策。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Kolektivigo en Sovetunio estis perforte realigite fine de la 1920-aj jaroj, kiel kolekto de la individuaj bienoj kaj kamparanoj en komunaj organizaĵoj, nomitaj kolektivaj bienoj (ruse: колхоз, kolĥozo) kaj ŝtataj bienoj (sovĥozoj) kun la celo, kreskigi la agrikulturan produkton, meti ĝin sub kontrolon de la ŝtato. Oni rigardis tion tre grava politika paŝo al la komunismo: senbienigo, senproprigo de kulakoj kaj anigo de ili en la koperativoj (vidu Senkulakigo). (eo)
- Kolektibizazioa Sobietar Batasunean Iosif Stalinek 1928-40 bitartean Sobietar Batasunean ezarritako politika izan zen. Urte horietan kulak nekazarien lurrak eta horien lana bateratu eta etxalde kolektiboak ezarri ziren, kolkhozak eta sovkhozak hain zuzen. Horren helburua hiriak janariz behar bezala hornitzea zen. (eu)
- Uni Soviet menegakkan kolektivisasi dari antara 1928 dan 1940 pada masa kenaikan Joseph Stalin. Ini dimulai saat dan merupakan bagian dari rencana lima tahun pertama. Kebijakan tersebut ditujukan untuk mengkonsolidasikan kepemilikan tanah individual dan buruh dalam lahan-lahan kolektif: utamanya kolkhozy dan sovkhozy. (in)
- ソビエト連邦における農業集団化（ソビエトれんぽうにおけるのうぎょうしゅうだんか、ロシア語: Коллективизация в СССР、英語: Collectivization in the Soviet Union)とは、ソビエト連邦における農業政策で、集団農場のコルホーズや国営農場ソフホーズなどへ農民を加入させた運動をいう。たんに集団化ともいう。 ロシア革命、特に十月革命により没収された大地主の農場を母体とする。ロシア革命では土地国有が宣言され、1920年代は小農体制であったが、1930年代にはスターリンによって全面的強制的集団化が展開し、「クラーク（富農）」とされた人々数百万人が強制収容所などで殺害された。 (ja)
- 農業集體化（俄語：Коллективиза́ция），蘇聯全聯盟共產黨中央委員會總書記史達林，为实行共產主義的生产资料公有化方针，同时也为了為提高农业生产效率，提升农业生产技术水平，推广农业机械化，减少自然灾害对农业生产的影响，於1930年1月5日所推行之政策。 (zh)
- نفّذ الاتحاد السوفييتي التنظيم الجماعي على قطاعه الزراعي بين عامي 1928 و1940 أثناء فترة حكم جوزيف ستالين. بدأ ذلك ضمن مشروع الخطة الخمسية الأولى وكان جزءًا منها. تهدف السياسة إلى توحيد ملكية الأراضي الفردية والعمالة في مزارع خاضعة لسيطرة الدولة، وتسيطر عليها بشكل جماعي مثل مزارع كولخوز وسوفخوز. توقعت القيادة السوفييتية بكل ثقة أن يؤدي استبدال المزارع الريفية الفردية بأخرى جماعية إلى زيادة كل من الإمدادات الغذائية لسكان المدن على الفور وامدادات المواد الخام للصناعات التحويلية والصادرات الزراعية. نظر المخططون إلى الزراعة الجماعية باعتبارها حلًا لأزمة التوزيع الزراعي (لا سيما إمدادات الحبوب) التي نشأت في عام 1927. تزايدت حدة هذه المشكلة مع استمرار الاتحاد السوفييتي في تنفيذ برنامجه الطموح للتحول الصناعي، وهو ما يعني ضرورة إنتاج المزيد من الغذاء لمواكبة الطلب في المناطق الحضرية. (ar)
- La Col·lectivització, rus: Коллективиза́ция, transliterat Kol·lektivizàtsia) va ser una política posada en marxa a la Unió Soviètica per Ióssif Stalin entre 1928 i 1933, per consolidar la terra en mans privades i la mà d'obra en granges d'explotació col·lectiva (els kolkhozos, en rus: колхо́з) i en granges d'explotació estatal (els sovkhozos; en rus, совхо́з). Els dirigents soviètics estaven segurs que la substitució de granges de propietat intel·lectual per koljozi augmentaria immediatament les reserves d'aliments per a la població urbana, l'oferta de matèries primeres per a la indústria i les exportacions agrícoles en general. La col·lectivització, per tant, era vista com la solució a la crisi en la distribució agrícola (majoritàriament en el lliurament del cereal) que s'havia implementa (ca)
- Kolektivizace v Sovětském svazu probíhala jako proces spojování drobných zemědělských farem do kolektivních družstev kolchozů nebo státních sovchozů. Rozhodnutí o kolektivizaci bylo vydáno na XV. sjezdu VKS (b) v roce 1927. Na většině území země probíhala v letech 1928 až 1937; nejintenzivněji v letech 1930 až 1933. V západních oblastech Ukrajiny, Běloruska a Moldavska, Estonsku, Lotyšsku a Litvě kolektivizace proběhla po jejich začlenění do SSSR v poválečném období v letech 1949–1950. (cs)
- The Soviet Union introduced the collectivization (Russian: Коллективизация) of its agricultural sector between 1928 and 1940 during the ascension of Joseph Stalin. It began during and was part of the first five-year plan. The policy aimed to integrate individual landholdings and labour into collectively-controlled and state-controlled farms: Kolkhozes and Sovkhozes accordingly. The Soviet leadership confidently expected that the replacement of individual peasant farms by collective ones would immediately increase the food supply for the urban population, the supply of raw materials for the processing industry, and agricultural exports via state-imposed quotas on individuals working on collective farms. Planners regarded collectivization as the solution to the crisis of agricultural distrib (en)
- En la Unión Soviética, la colectivización (en ruso: Коллективизация, transliterado Kollektivizátsiya) fue una política puesta en marcha por Iósif Stalin para consolidar la tierra en dominio popular y la mano de obra en granjas de explotación colectiva o koljós (en ruso: колхо́з) y en granjas de explotación estatal o sovjós (en ruso: совхо́з) entre 1928 y 1933. Los dirigentes soviéticos estaban seguros de que el reemplazo de granjas de propiedad individual por koljós incrementaría inmediatamente las reservas de alimentos para la población urbana, la oferta de materias primas para la industria y las exportaciones agrícolas, en general. La colectivización era, pues, vista como la solución a la crisis en la distribución agrícola (mayormente en la entrega de grano) que se había implementado des (es)
- Die Zwangskollektivierung in der Sowjetunion fand zwischen 1929 und 1933 statt, in deren Zug ein großer Teil der Bauern gezwungen wurde, ihre individuellen Bauernhöfe aufzugeben und sich sozialistischen Großbetrieben anzuschließen. Bis 1931 wurde die Hälfte der Bauern eingegliedert, bis 1936 fast alle. Die Maßnahmen mussten gegen großen Widerstand unter den Bauern durchgesetzt werden. Viele Bauern schlachteten ihr Vieh, um dieses der Enteignung zu entziehen, einige zerstörten auch ihre landwirtschaftliche Ausrüstung. Zur Durchsetzung der Zwangskollektivierung wurden Millionen Bauern in unfruchtbare Regionen umgesiedelt oder in Zwangsarbeitslager deportiert (Entkulakisierung). Infolgedessen sank zunächst das Potential der landwirtschaftlichen Produktion. Obwohl die Lebensmittelproduktion zu (de)
- La collectivisation est une politique agricole menée par le gouvernement de Joseph Staline en Union soviétique entre 1929 et 1939. L'objectif de cette politique était de consolider la structure agraire dans des fermes collectives : les kolkhozes et les sovkhozes. La collectivisation était considérée par les dirigeants soviétiques comme la solution à la crise de la distribution agricole et céréalière qui s'était développée depuis 1927, ce problème étant devenu de plus en plus aigu à mesure que l'Union soviétique s'industrialisait et s'urbanisait. Au début des années 1930, plus de 90% des terres agricoles furent collectivisées. (fr)
- La collettivizzazione in Unione Sovietica (in russo: Коллективизация?, traslitterato: Kollektivizacija) del settore agricolo fu imposta dal governo sovietico tra il 1928 e il 1940 (a ovest, tra il 1948 e il 1952) durante il regime di Iosif Stalin. Avviata nel contesto del primo piano quinquennale, tale politica aveva lo scopo di consolidare gli appezzamenti di terra individuali e il lavoro nelle fattorie collettive, divise principalmente in kolchozy e sovchozy. La leadership sovietica sperava che la sostituzione delle fattorie di singoli contadini con quelle collettive avrebbe potuto aumentare la fornitura di cibo per la popolazione urbana e la disponibilità di materie prime per le industrie e prodotti agricoli destinati all'esportazione. I pianificatori videro nella collettivizzazione la (it)
- Po utworzeniu ZSRR w 1922 r., początkowo powstawały dobrowolne komuny i zrzeszenia drobnotowarowych producentów rolnych (tzw. artele), które tradycją i sposobami funkcjonowania nawiązywały do rosyjskich wspólnot wiejskich, zwanych obszczinami. Wprowadzony przez Lenina w 1921 r. program gospodarczy Nowej Polityki Ekonomicznej (NEP), przewidywał liberalizację polityki rolnej (odejście od planów nacjonalizacji rolnictwa oraz ograniczony udział kapitału zagranicznego). Od 1925 do 1928 r. rozpoczął się jednak proces odchodzenia od polityki NEP, zakończony w 1929 r. całkowitym zaniechaniem programu, przy jednoczesnym wzmocnieniu nacisku aparatu państwowego w zakresie ekonomicznym i administracyjnym, zmierzającym do procesu wymuszonego tworzenia kołchozów. (pl)
- De collectivisatie in de Sovjet-Unie (Russisch: Коллективизация, Kollektivizatsija) was de door Jozef Stalin opgelegde samenvoeging van bestaande zelfstandige boerderijen in de Sovjet-Unie in de jaren 1920 en 1930. Door deze collectivisatie ontstonden grote gezamenlijke (collectieve) boerderijen. In de Sovjet-Unie waren dit de sovchozen (staatsboerderijen) en de kolchozen (gemeenschappelijke boerderijen). (nl)
- Coletivização forçada foi o processo de expropriação das pequenas e médias propriedades privadas entre 1929-1931 por Josef Stálin na URSS, especialmente agrícolas, realizadas durante o I Plano Quinquenal e sua transformação forçada em cooperativas ou unidades produtivas estatais, num processo brusco e rápido, onde inclusive foi utilizado força militar para aplacar a resistência desses proprietários. (pt)
- Коллективиза́ция — политика объединения единоличных крестьянских хозяйств в коллективные (колхозы и совхозы), проводившаяся в СССР в период с 1928 по 1937 год (в западной части страны — до 1950 года). Целями коллективизации заявлялись «преобразование мелких и неэффективных индивидуальных хозяйств в крупные общественные для роста продуктивности сельскохозяйственного производства», «рост промышленных производств и индустриализация страны, остававшейся аграрной, с преимущественно сельским населением». Сложившиеся крупные хозяйства и механизация позволили упростить переход рабочей силы и распределение продуктов из аграрного сектора в индустриальный. В исторической перспективе это остановило качественное отставание в уровне развития промышленности СССР в сравнении с развитыми странами, стимулир (ru)
- Колективіза́ція сільського господарства в СРСР — створення великих колективних господарств на основі селянських дворів. Передбачалося, що результатом колективізації стане ріст виробництва сільськогосподарської продукції на 150 %. Колективізація мала охопити майже всі селянські господарства, ліквідувавши «шкідливий буржуазний вплив» приватної власності. Найрадикальніше колективізація відбувалася у сільській місцевості, де вона була війною режиму проти селянства. Історики називають колективізацію однією з причин Голодомору 1932—1933 років в Україні. (uk)
|
.jpg?width=300)
.jpg?width=300){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
