| dbo:abstract
|
- عدو الكلس (بالإنجليزية: Calcifuge)، هي النباتات التي لا تتفاعل مع التربة القلوية. وهي النباتات التي تنمو بشكلٍ أفضل في التربة الحمضية. وهي أكثر من 50 نوعاً من النباتات. (ar)
- Kalcifobní rostliny (též vápnobojné rostliny) jsou rostliny, kterým vyhovují půdy chudé na uhličitany. Vyhraněné acidofyty (kyselomilné rostliny) bývají zároveň také kalcifobní rostliny. Tato vlastnost však není vždy stabilní v celém areálu druhu a některé populace se v odlišných podmínkách jeví jako vápnobytné. Příkladem může být třeba zimostrázek alpský (Polygala chamaebuxus), který spíše vyhledává vápnité půdy, ale místy může preferovat i kyselé. Vřesovec pleťový (Erica carnea) je v ČR spíše acidofilní druh, zatímco v Alpách se chová spíše jako bazifilní druh. Příkladem kalcifobních rostlin je např. metlička křivolaká (Avenella flexuosa), kociánek dvoudomý (Antennaria dioica), brusnice borůvka (Vaccinium myrtillus) či kostřava ovčí (Festuca ovina). (cs)
- Silicícola o calcífuga és el terme amb què es coneixen les espècies de plantes que normalment es desenvolupen en sòls silícics (àcids). S'oposa al terme calcícola (de sòls bàsics). Exemples d'espècies silicícoles: l'alzina surera o el bruc boal. Una planta calcífuga no tolera l'alcalinitat dels sòls. Calcífug deriva del llatí 'fugir del calcari'. Un prototipus de plantes silicícoles és el gènere Erica (els brucs) tot i que, per excepció, el xipell (Erica multiflora) és estrictament calcícola. No és la presència dels ions carbonat o hidròxid per se el que les plantes silicícoles no toleren, sinó el fet que en condicions alcalines el ferro està menys disponible, en ser menys menys soluble. Per això les silicícoles que creixen en sòls alcalins desenvolupen la clorosi fèrrica en els brots nous. Per cultivar plantes silicícoles sobre un substrat aquest ha de ser de reacció àcida, com per exemple, el fet de la torba de Sphagnum. (ca)
- Als Säurezeiger werden Pflanzen bezeichnet, die nur auf Böden mit einem gewissen pH-Wert gedeihen können.Anhand dieser Pflanzen kann man den Säuregehalt des Bodens erkennen. Die Besenheide (Calluna vulgaris) zum Beispiel lebt auf sauren Böden.Mit dieser gehen Süßgräser wie das Goldschwingelgras (Festuca paniculata), oder der in Nord- bis Mitteleuropa verbreitet vorkommende Schaf-Schwingel, gerne in Pflanzengesellschaft. Der Echte Schaf-Schwingel, Namensgebend für die Artengruppe der Schaf-Schwingel (Festuca ovina agg.), bevorzugt lockere, drainiert basenarme Böden und gilt damit ebenfalls als Säurezeiger. (de)
- A calcifuge is a plant that does not tolerate alkaline (basic) soil. The word is derived from the Latin 'to flee from chalk'. These plants are also described as ericaceous, as the prototypical calcifuge is the genus Erica (heaths). It is not the presence of carbonate or hydroxide ions per se that these plants cannot tolerate, but the fact that under alkaline conditions, iron becomes less soluble. Consequently, calcifuges grown on alkaline soils often develop the symptoms of iron deficiency, i.e. interveinal chlorosis of new growth. There are many horticultural plants which are calcifuges, most of which require an 'ericaceous' compost with a low pH, composed principally of Sphagnum moss peat. A plant that thrives in lime-rich soils is known as a calcicole. (en)
- Se llama plantas calcífugas a las plantas que no prosperan, o lo hacen limitadamente en suelos ricos en carbonatos, de calcio —calcita—, o de magnesio y calcio —dolomita—. También se las llama acidófilas, —etimológicamente: amantes de la acidez— pues la presencia de iones carbonato y bicarbonato aumenta el pH de los suelos calcáreos, que son, por ello, alcalinos o básicos. Las plantas que, por el contrario, necesitan suelos alcalinos, ricos en carbonatos para crecer se conocen como calcícolas. (es)
- L'adjectif calcifuge (dont les racines latines signifient : « qui fuit le calcaire ») qualifie les plantes qui évitent les terrains calcaires ou à tendance alcaline. On peut également les qualifier d'acidophiles, d'acidicoles ou de silicicoles. L'antonyme est calciphile ou calcicole. Le terme « acidophile » est à réserver à la micro-biologie. L'acidiphilie caractérise un taxon ou une formation végétale acidiphile (acidophyte), c'et-à-dire dont la présence est liée aux substrats acides (notamment les sols acides, de pH inférieur à 5. Dans les terrains calcaires, le pH élevé rend le fer et les phosphates moins soluble. De ce fait, les plantes calcifuges montrent souvent des carences en fer ou phosphates qui se traduisent par de la chlorose. Les nervures des feuilles restent vert foncé, mais les tissus plus éloignés des nervures deviennent vert clair. De plus, le cation Ca2+ forme des complexes avec les « têtes » polaires des phospholipides des membranes plasmiques, ce qui diminue la fluidité membranaire et entraîne des fuites du contenu cytoplasmique, perturbant la nutrition des plantes. Celles qui ne sont pas adaptées absorbent ou retiennent plus difficilement les minéraux. (fr)
- Una pianta calcifuga è una pianta che non tollera il suolo basico. (it)
- Rośliny kwasolubne, acydofity, rośliny acydofilne – rośliny, które optymalne warunki do swojego rozwoju znajdują na podłożu kwaśnym, którego pH jest znacznie poniżej 7. Stanowią grupę acydofitów. Do roślin kwasolubnych należą np. borówki, żurawiny, turzyce. W naszej florze acydofity związane są głównie z kwaśnymi torfowiskami (torfowce, turzyce), ubogimi, kwaśnymi siedliskami leśnymi (borówki), wrzosowiskami (np. wrzos) oraz ubogimi glebami (np. szczaw polny). Wśród roślin kwasolubnych wyróżnia się rośliny umiarkowanie kwasolubne i rośliny wybitnie kwasolubne. Wybitnie kwasolubne (np. bagno zwyczajne, wrzos zwyczajny, bażyna czarna) najlepiej rozwijają się w glebie o pH 3-5, umiarkowanie kwasolubne (np. wiązówka błotna, jesion wyniosły) przy pH 6-7. (pl)
- Ацидофі́ти (від лат. acidus — кислий та грец. φυτόν — рослина), іноді також кальцієфоби (від лат. calx — вапно і грец. φόβος — страх) — рослини, що віддають перевагу кислим ґрунтам з pH < 4-5, а також уникають ґрунтів, багатих на вапно. Зустрічаються в місцях, бідних на карбонати. Кальцій потрібен для росту рослин, проте лужні ґрунти з великим вмістом карбонату кальцію знижують розчинність у воді й доступність до рослин іншого важливого мікроелемента — заліза. До ацидофітів належать гіпоарктичні чагарники (брусниця, буяхи, багно, карликова береза), рослини торфовищ і багато гірських рослин, що живуть на кислих силікатних породах.
* Котячі лапки(Antennaria dioica)
* Чорниця(Vaccinium myrtillus)
* Овес(Avena sativa)
* Арніка гірська(Arnica montana) (uk)
|
| rdfs:comment
|
- عدو الكلس (بالإنجليزية: Calcifuge)، هي النباتات التي لا تتفاعل مع التربة القلوية. وهي النباتات التي تنمو بشكلٍ أفضل في التربة الحمضية. وهي أكثر من 50 نوعاً من النباتات. (ar)
- Kalcifobní rostliny (též vápnobojné rostliny) jsou rostliny, kterým vyhovují půdy chudé na uhličitany. Vyhraněné acidofyty (kyselomilné rostliny) bývají zároveň také kalcifobní rostliny. Tato vlastnost však není vždy stabilní v celém areálu druhu a některé populace se v odlišných podmínkách jeví jako vápnobytné. Příkladem může být třeba zimostrázek alpský (Polygala chamaebuxus), který spíše vyhledává vápnité půdy, ale místy může preferovat i kyselé. Vřesovec pleťový (Erica carnea) je v ČR spíše acidofilní druh, zatímco v Alpách se chová spíše jako bazifilní druh. Příkladem kalcifobních rostlin je např. metlička křivolaká (Avenella flexuosa), kociánek dvoudomý (Antennaria dioica), brusnice borůvka (Vaccinium myrtillus) či kostřava ovčí (Festuca ovina). (cs)
- Als Säurezeiger werden Pflanzen bezeichnet, die nur auf Böden mit einem gewissen pH-Wert gedeihen können.Anhand dieser Pflanzen kann man den Säuregehalt des Bodens erkennen. Die Besenheide (Calluna vulgaris) zum Beispiel lebt auf sauren Böden.Mit dieser gehen Süßgräser wie das Goldschwingelgras (Festuca paniculata), oder der in Nord- bis Mitteleuropa verbreitet vorkommende Schaf-Schwingel, gerne in Pflanzengesellschaft. Der Echte Schaf-Schwingel, Namensgebend für die Artengruppe der Schaf-Schwingel (Festuca ovina agg.), bevorzugt lockere, drainiert basenarme Böden und gilt damit ebenfalls als Säurezeiger. (de)
- Se llama plantas calcífugas a las plantas que no prosperan, o lo hacen limitadamente en suelos ricos en carbonatos, de calcio —calcita—, o de magnesio y calcio —dolomita—. También se las llama acidófilas, —etimológicamente: amantes de la acidez— pues la presencia de iones carbonato y bicarbonato aumenta el pH de los suelos calcáreos, que son, por ello, alcalinos o básicos. Las plantas que, por el contrario, necesitan suelos alcalinos, ricos en carbonatos para crecer se conocen como calcícolas. (es)
- Una pianta calcifuga è una pianta che non tollera il suolo basico. (it)
- Silicícola o calcífuga és el terme amb què es coneixen les espècies de plantes que normalment es desenvolupen en sòls silícics (àcids). S'oposa al terme calcícola (de sòls bàsics). Exemples d'espècies silicícoles: l'alzina surera o el bruc boal. Una planta calcífuga no tolera l'alcalinitat dels sòls. Calcífug deriva del llatí 'fugir del calcari'. Un prototipus de plantes silicícoles és el gènere Erica (els brucs) tot i que, per excepció, el xipell (Erica multiflora) és estrictament calcícola. (ca)
- A calcifuge is a plant that does not tolerate alkaline (basic) soil. The word is derived from the Latin 'to flee from chalk'. These plants are also described as ericaceous, as the prototypical calcifuge is the genus Erica (heaths). It is not the presence of carbonate or hydroxide ions per se that these plants cannot tolerate, but the fact that under alkaline conditions, iron becomes less soluble. Consequently, calcifuges grown on alkaline soils often develop the symptoms of iron deficiency, i.e. interveinal chlorosis of new growth. There are many horticultural plants which are calcifuges, most of which require an 'ericaceous' compost with a low pH, composed principally of Sphagnum moss peat. (en)
- L'adjectif calcifuge (dont les racines latines signifient : « qui fuit le calcaire ») qualifie les plantes qui évitent les terrains calcaires ou à tendance alcaline. On peut également les qualifier d'acidophiles, d'acidicoles ou de silicicoles. L'antonyme est calciphile ou calcicole. Le terme « acidophile » est à réserver à la micro-biologie. L'acidiphilie caractérise un taxon ou une formation végétale acidiphile (acidophyte), c'et-à-dire dont la présence est liée aux substrats acides (notamment les sols acides, de pH inférieur à 5. (fr)
- Rośliny kwasolubne, acydofity, rośliny acydofilne – rośliny, które optymalne warunki do swojego rozwoju znajdują na podłożu kwaśnym, którego pH jest znacznie poniżej 7. Stanowią grupę acydofitów. Do roślin kwasolubnych należą np. borówki, żurawiny, turzyce. W naszej florze acydofity związane są głównie z kwaśnymi torfowiskami (torfowce, turzyce), ubogimi, kwaśnymi siedliskami leśnymi (borówki), wrzosowiskami (np. wrzos) oraz ubogimi glebami (np. szczaw polny). (pl)
- Ацидофі́ти (від лат. acidus — кислий та грец. φυτόν — рослина), іноді також кальцієфоби (від лат. calx — вапно і грец. φόβος — страх) — рослини, що віддають перевагу кислим ґрунтам з pH < 4-5, а також уникають ґрунтів, багатих на вапно. Зустрічаються в місцях, бідних на карбонати. Кальцій потрібен для росту рослин, проте лужні ґрунти з великим вмістом карбонату кальцію знижують розчинність у воді й доступність до рослин іншого важливого мікроелемента — заліза.
* Котячі лапки(Antennaria dioica)
* Чорниця(Vaccinium myrtillus)
* Овес(Avena sativa)
* Арніка гірська(Arnica montana) (uk)
|
