| rdfs:comment
| - على مدار ما يقرب من أربعة عشر قرنا، استخدم الرومان وشعوب إيطاليا الأخرى نظامًا من المصطلحات يختلف عن تلك المستخدمة في الثقافات الأخرى في أوروبا ومنطقة البحر الأبيض المتوسط، والتي تتكون من مجموعة من الأسماء الشخصية والعائلية. على الرغم من أنه يشار إليه تقليديًا باسم تيرا نومينيا (tria nomina)، فإن الجمع بين البرينميون، والنومين، (Cognomen) التي أصبحت تعتبر العناصر الأساسية للاسم الروماني تمثل في الواقع عملية تطوير مستمرة، من القرن السابع قبل الميلاد على الأقل إلى نهاية القرن السابع الميلادي. أصبحت الأسماء التي تم تطويرها كجزء من هذا النظام سمة مميزة للحضارة الرومانية، وعلى الرغم من اختفاء النظام نفسه في أوائل العصور الوسطى، إلا أن الأسماء نفسها قد مارست تأثيراً عميقاً على تطوير ممارسات التسمية الأوروبية، ويستمر العديد منها في البقاء على قيد الحياة في (Modern language). (ar)
- Bei römischen Namen ist grundsätzlich zu unterscheiden zwischen Männer- und Frauennamen sowie zwischen römischen Bürgern und Freigelassenen. Außerdem unterscheidet sich die Namensgebung in den verschiedenen Epochen der römischen Antike. Die nachfolgenden Ausführungen beziehen sich vor allem auf den Zeitraum zwischen der Mitte des 2. Jahrhunderts v. Chr. und dem frühen 3. Jahrhundert n. Chr. Sie betreffen zudem vor allem die Oberschicht und spiegeln das römische Namenssystem folglich nur teilweise wider. Nicht behandelt werden hier Sklaven und freie Reichsangehörige ohne römisches Bürgerrecht. (de)
- Le nom de personne en usage dans la Rome antique, ou nom romain, se particularise par l'usage de trois noms (tria nomina), en usage chez les patriciens, puis chez les plébéiens, au fur et à mesure que ceux-ci, sous la République romaine, acquièrent des droits. La formation du nom se complexifie sous l'Empire, qui voit la désuétude du tria nomina et la généralisation du nom romain dans la population. L'onomastique romaine se base sur plusieurs sources : l'étude des pierres tombales, les sources littéraires, et l'ensemble de l'épigraphie. (fr)
- 로마식 작명법은 명인 (praenomen), 씨인 노멘(nomen), 성인 (cognomen)의 세 부분으로 이루어지며, 이를 삼명법(라틴어: tria nomina 트리아 노미나[*])이라고 한다. 모든 로마인들이 세 개의 이름을 모두 가진 것은 아니지만 이런 복수 이름 체계는 로마 문화 특유의 것으로서 로마 시민과 외국인을 구분하는 요소 중 하나였다. (ko)
- 古代ローマの人名（こだいローマのじんめい）について解説する。共和政ローマの時代までと、ローマ帝国（帝政ローマ）の時代を通して、古代ローマの男性市民は3つの名前（tria nomina）を持っていた。 さらに第四名（アグノーメン、agnomen）として添え名がつくこともあった。上記スッラは自ら「幸運の人」フェリクス (Felix) を付け加えた。氏族名は常に世襲され、後には第三名も（家族名となって以降）世襲されるようになった。女性は通常、個人名と添え名を持たず、氏族名（と家族名）の女性形で表された。例えば、マルクス・アエミリウス・スカウルスの娘は、アエミリア・スカウラといった具合である。 (ja)
- Na Roma Antiga, os nomes de homens e mulheres eram atribuídos segundo uma convenção social de nomenclatura própria dos romanos. (pt)
- Римские имена — совокупность имён для римских граждан, рабов и вольноотпущеников, каждое из которых отличалась в зависимости от пола и звания. (ru)
- 在罗马共和国和罗马帝国时代，罗马男性公民名字的命名通常采用三名法（拉丁語：tria nomina），即组成名字的三个部分依次为个人名（praenomen）、氏族名（nomen）和家族名（cognomen），在三名之外还可能有附加名（绰号，agnomen）。罗马女性公民一般没有个人名和附加名。 (zh)
- El nom romà seguia unes pautes, acordades socialment, que el va caracteritzar durant generacions.Des de l'era republicana i durant tota l'era imperial, el nom a l'antiga Roma per a un ciutadà masculí constava de tres parts (tria nomina): praenomen (nom posat, equivalent al nostre nom de pila), nomen (gentilicum) (nom de la gens o clan familiar) i el cognomen (nom de la línia familiar dins la gens, originalment descriptiu d'alguna característica de l'individu que l'iniciava). (ca)
- Nomen (latinsky jméno) označuje celé jméno Římana, které se typicky skládalo ze tří částí, které tvořily:
* praenomen – vlastní jméno, rodné jméno, vybírané volně ze zavedeného, dosti úzkého seznamu (ani ne 20), pocházejícího z nejstarších dob Říma. Často proto postačovalo zapisovat ho iniciálou
* nomen gentile – rodové jméno, název rodu – , odpovídá nynějšímu příjmení, které se dědilo po otci, zpravidla původně přezdívka zakladatele rodu, např. podle povolání
* cognomen – přídomek, původně přezdívka, jméno doplňkové; někdy se přebíralo potomky a časem se z něj stávalo rovněž děděné, druhé příjmení (cs)
- El nombre oficial de los antiguos romanos estaba conformado al menos por el praenomen y el nomen junto con la filiación y la tribu. Los nombres propios entre los romanos se otorgaban a las niñas el octavo día después del nacimiento y el noveno a los niños. Este día era denominado dies lustricus y en él, el recién nacido era legitimado por su padre ante el hogar doméstico; esto se realizaba mediante la ceremonia de alzar al recién nacido del suelo (tollere filium) y tomarlo en brazos. En ese momento, tras purificarlos (lustrare), a los niños se les daba el praenomen, equivalente a nuestro nombre de pila, siempre coincidente con el de alguno de sus antepasados; a las niñas se les daba su nomen, siempre coincidente con el de su clan (gens). Por ejemplo, las niñas de la gens Julia se llamaban (es)
- Sepanjang Republik Romawi hingga Kekaisaran Romawi, nama untuk warga negara pria Romawi kuno terdiri dari tiga bagian (tria nomina): praenomen (nama depan), nomen (atau nomen gentile, atau gentilicium) dan cognomen (nama dalam garis keluarga gens). Kadang kala selain ketiga nama tersebut masih ada pula cognomen kedua atau ketiga, yang disebut dengan agnomen. Sistem ini diturunkan dari peradaban Etruria. (in)
- Over the course of some fourteen centuries, the Romans and other peoples of Italy employed a system of nomenclature that differed from that used by other cultures of Europe and the Mediterranean Sea, consisting of a combination of personal and family names. Although conventionally referred to as the tria nomina, the combination of praenomen, nomen, and cognomen that have come to be regarded as the basic elements of the Roman name in fact represent a continuous process of development, from at least the seventh century BC to the end of the seventh century AD. The names that developed as part of this system became a defining characteristic of Roman civilization, and although the system itself vanished during the Early Middle Ages, the names themselves exerted a profound influence on the devel (en)
- L'onomastica romana è lo studio dei nomi propri di persona, delle loro origini e dei processi di denominazione nella Roma antica. L'onomastica latina prevedeva che i nomi maschili tipici contenessero tre nomi propri (tria nomina) che erano indicati come praenomen (il nome proprio come intendiamo oggi), nomen (equivalente al nostro cognome che individuava la gens, ovvero era il cosiddetto "gentilizio") e cognomen (che indicava la famiglia in senso nucleare, all'interno della gens). (it)
- Imię w starożytnym Rzymie było w okresie istnienia republiki i cesarstwa nazywane tria nomina, ponieważ w przypadku większości ludzi składało się z trzech członów. Początkowo posługiwano się jednym imieniem, ale wraz ze wzrostem populacji pojawiło się drugie , które było dziedziczone i wspólne dla całego rodu, co upodabnia je do współczesnego nazwiska. Pierwsze z imion zaczęto nazywać (przedimię). Z czasem dalszy rozrost populacji spowodował pojawienie się przydomków (cognomen), które zazwyczaj były dziedziczone. Pojawiły się one w początkach istnienia republiki wśród warstw wyższych, w II wieku p.n.e. spopularyzowały się wśród całego społeczeństwa. Czwartym członem imienia, który występował u nielicznych, był agnomen – przydomek nadawany przez Senat w uznaniu wybitnyc (pl)
- Romeinse namen (Latijn: nomina, enkelvoud nomen) bestonden uit twee of drie delen (tria nomina, een Etruskisch gebruik): een praenomen (cf. voornaam), een nomen gentile (cf. familienaam) en een cognomen (primum) (cf. bijnaam). Soms kwam hierbij nog een vierde deel, een agnomen (of cognomen secundum) die men op basis van persoonlijk eigenschappen of verdiensten tijdens zijn leven kreeg. Daarnaast kon ook de naam van een Romein zijn tribus in de ablatief toegevoegd worden. (nl)
- I romarriket fanns ett särskilt namnbruk. Romerska män från den högre klassen hade alltid tre namn, som Gaius Julius Caesar och Marcus Tullius Cicero. Under vilket namn en romare blev känd varierade, men i regel användes om kända personer det sista namnet, cognomen. (sv)
- У класичний період повне римське чоловіче ім'я зазвичай складалося з трьох, або чотирьох компонентів: 1.
* пре́номена (лат. praenomen) — особистого імені; 2.
* но́мена (лат. nomen) — спадкового (династичного) імені; 3.
* ко́гномена (лат. cognomen) — прізвиська, або спадкового сімейного імені (прізвища). 4.
* агномена (лат. agnomen) — прізвиська. Така система пішла від цивілізації етрусків. (uk)
|
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)