| dbo:abstract
|
- الصدمة غير المباشرة (بالإنجليزية: Vicarious traumatization)، هي تغير داخلي يحصل عند الأشخاص الذين يتعاملون مع من يمرون بحالات الصدمة أو من يساعدونهم؛ نتيجة للتماس العاطفي مع الضحايا المصابين بصدمات نفسية وللاطلاع على تقاريرهم عن تجاربهم المؤلمة. وهي شكل خاص من أشكال الانتقال المقابل يحفزه التعرض أو الاطلاع على ما سبّب الصدمة لمن يعانون منها. تكون الروحانية المضطربة هي السمة المميزة لهذه الحالة، وقد يوجد اضطراب في تصور المعنى والأمل لدى معالجي الصدمة. صيغ المصطلح بشكل خاص استنادًا إلى تجربة المعالجين النفسيين الذين يعملون مع الأشخاص الناجين من الصدمات. وسّع آخرون، بما في ذلك ساكفيتن وجامبل وبيرلمان وليف (2000) تطبيق هذا المفهوم على مجموعة واسعة من الأشخاص الذين يساعدون الناجين من الصدمات، بمن فيهم رجال الدين، الاختصاصيون الاجتماعيون في الخطوط الأمامية، المتخصصون في نظام العدالة، مقدمو الرعاية الصحية، العاملون في المجال الإنساني، الصحفيون، والمسعِفون الأوائل. (ar)
- Indirekte Traumatisierung oder Sekundäre Traumatisierung (ähnlich verwendete Bezeichnungen sind: Sekundärtraumatisierung, Sekundäre Traumastörung, Stellvertretende Traumatisierung [von engl. vicarious traumatization, VT], Co-Traumatisierung, Mit-Traumatisierung, Begleitungs-Burn-out, „emotionale Ansteckung“, „transmissive Traumatisierung“, Mitgefühlserschöpfung [von engl. Compassion fatigue], Traumatische Gegenübertragung) bezeichnet die psychische Traumatisierung, die bei Angehörigen und helfenden Personen durch die Begleitung und das Mitbekommen von direkter Traumatisierung entstehen kann. Sie zeigt Symptome, die denen der primär Traumatisierten ähneln. Der Begriff vicarious traumatization wurde von und (1990) geprägt, die den Terminus verwendeten, um damit die Erfahrung von Psychotherapeuten, die mit traumatisierten Überlebenden arbeiteten, zu bezeichnen. Indirekte oder sekundäre Traumatisierung bezieht sich aber nicht nur auf den Beruf der Therapeuten. Auch Feuerwehrleute, Sanitäter, Katastrophenhelfer, Polizisten, Sozialarbeiter, Krankenhauspersonal, Lehrer, Angehörige der Trauma-Opfer, selbst Nachkommen beispielsweise von Holocaust-Überlebenden, Kriegsveteranen usw. können im Wege einer transgenerationalen Weitergabe betroffen sein. (de)
- Il trauma vicario è un fenomeno che deriva dal coinvolgimento empatico tra chi svolge una professione d'aiuto e coloro che sono effettivamente vittime di un trauma in prima persona; si tratta quindi di un'esposizione indiretta a un evento traumatico altrui, che però causa un cambiamento in negativo degli schemi cognitivi e delle credenze del soccorritore rispetto al proprio lavoro e alla realtà. È rilevante sottolineare che la traumatizzazione vicaria non è necessariamente dovuta al trauma in sé, ma piuttosto alla relazione d'aiuto, basata su empatia e immedesimazione, che si instaura tra vittima e soccorritore in situazioni drammatiche e ad alto impatto emotivo. Dunque, coloro che sono esposti al rischio di trauma vicario sono tipicamente professionisti e volontari quali soccorritori, terapeuti e personale socio-sanitario. (it)
- Vicarious trauma (VT) was a term invented by McCann and Pearlman that is used to describe how working with traumatized clients affects trauma therapists. Previously, the phenomenon was referred to as secondary traumatic stress coined by Dr. Charles Figley. The theory behind vicarious trauma is that the therapist has a profound world change and is permanently altered by the interaction of empathetic bonding with a client. This change is thought to have three conditional requirements: empathic engagement and exposure to graphic and traumatizing material, the therapist being exposed to human cruelty, and reenactment of trauma within the therapy process. This change can produce changes in a therapist’s sense of spirituality, worldview, and self-identity. Vicarious trauma is still a subject of debate by theorists, with some saying it is based on the concept of countertransference, burnout, and compassion fatigue. McCann and Pearlman argue, however, that there is probably a relationship between these constructs, but vicarious trauma is unique and distinct. As time has progressed, the term vicarious trauma has expanded to more than just indirect trauma experienced by trauma therapists and has come to include many more populations, although the phenomenon is still evolving. (en)
- Заместительная травма (ЗТ) — это трансформация личности травматолога или помощника, которая возникает в результате эмпатического взаимодействия с травмированными клиентами и их сообщений о травматическом опыте. Это особая форма контрпереноса, стимулируемая воздействием травмирующего материала клиента [1]. Его отличительным признаком является нарушение духовности или нарушение восприятия смысла и надежды травматологов. Этот термин был придуман специально для обозначения опыта психотерапевтов, работающих с клиентами, пережившими травму [2]. Другие, в том числе Сааквитне, Гэмбл, Перлман и Лев (2000), расширили сферу его применения на широкий круг лиц, оказывающих помощь пережившим травму, включая духовенство[3], рядовых социальных работников[4], специалистов системы правосудия[5][6], поставщикиов медицинских услуг[7][8], гуманитарных работников[9][10], журналистов и на службы быстрого реагирования[8] . (ru)
- Trauma zastępcza (ang. vicarious trauma, vicarious traumatization, skr. VT, także: trauma zapożyczona, zmęczenie współczucia, wtórny zespół stresu pourazowego) – termin opisujący zjawisko, którego doświadczają osoby związane z opieką nad ludźmi, którzy ulegli traumatyzacji (np. psychoterapeuci, pracownicy socjalni, trenerzy społeczni, ale też dziennikarze, czy ratownicy medyczni i strażacy). Pojęcie zdefiniowały w latach 90. XX wieku Lisa McCann i Laurie Pearlman, badaczki pracujące z ofiarami traumy i różnego rodzaju nadużyć. Zastępczą traumę zdefiniowały jako naturalny proces powstawania u terapeutów i osób profesjonalnie pomagających negatywnych reakcji na doświadczenia traumy relacjonowane przez ich podopiecznych, pozwalający na współprzeżywanie narracji poszkodowanych. w 1995 zdefiniował temat jako naturalne zachowania i emocje, będące skutkiem traumatycznych doświadczeń doznanych pod wpływem silnego stresu, związanego z udzielaniem pomocy osobom po traumie, czyli swojego rodzaju koszt opieki nad ofiarami różnych zdarzeń. Może on obejmować m.in. myśli natrętne, natarczywe wspomnienia, bezsenność, koszmary senne, drażliwość, problemy z koncentracją, czy nagłe wybuchy złości. Doradcy pracujący z osobami, które przeżyły traumę, mogą doświadczać zastępczej traumy z powodu wykonywanych obowiązków. Jest to emocjonalna pozostałość po ekspozycji profesjonalnie pomagających na usłyszane historie o traumie i związane z nimi współdoświadczenie bólu, strachu i terroru, które przeżyły osoby straumatyzowane, przy czym nie jest to zjawisko tożsame z wypaleniem zawodowym. Trauma zapożyczona jest stanem napięcia i zaabsorbowania historiami oraz doświadczeniami traumy opisanymi przez klientów i ich otoczenie. Pomagający mogą doświadczać tego stanu na kilka sposobów od odrętwienia, dystansowania się, po stan permanentnego podniecenia. Charles Figley zauważył natomiast, że u psychoterapeuty, który słucha drastycznych, powtarzających się opisów złych zdarzeń z życia pacjentów, mogą pojawić się symptomy wtórnego zaburzenia po stresie traumatycznym (secondary traumatic stress disorder, STSD). Rozmowy, czy wywiady z ofiarami i ocalonymi z sytuacji traumatycznych oraz bycie świadkiem traumatycznych wydarzeń (dotyczy to m.in. dziennikarzy) mogą prowadzić do powstania wtórnej traumy. Jej symptomy mogą trwać przez kilka miesięcy, a nawet lat, ewentualnie pojawiać się i znikać nieoczekiwanie, sprowokowane przez wydarzenia przypominające o tragicznym epizodzie z przeszłości. Terapeuci pracujący dłużej z ofiarami gwałtów mogą odczuwać odrazę do sprawców gwałtów, a w skrajnych przypadkach nawet do ogółu mężczyzn. Inni, pracujący z ofiarami różnych przestępstw z użyciem przemocy, mogą odczuwać lęk o własne bezpieczeństwo. Do najczęściej stosowanych działań terapeutycznych w procesie zapobiegania powstawaniu zaburzeń związanych ze zdarzeniami traumatyzującymi należy debriefing, czyli ustrukturyzowane spotkanie organizowane po akcji ratunkowej, czy procesie pomocowym, skoncentrowane na rekonstrukcji danego zdarzenia i omówieniu jego wszelkich aspektów. (pl)
- 替代性创伤是指救援人员在目睹悲惨、災難场景或接觸到災民遭遇的經歷後自身的心理和情绪出現异常的现象。甚至普通民众通过网络、电视、报纸等媒体接触到大量災難信息後也有可能出現替代性創傷。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- 替代性创伤是指救援人员在目睹悲惨、災難场景或接觸到災民遭遇的經歷後自身的心理和情绪出現异常的现象。甚至普通民众通过网络、电视、报纸等媒体接触到大量災難信息後也有可能出現替代性創傷。 (zh)
- الصدمة غير المباشرة (بالإنجليزية: Vicarious traumatization)، هي تغير داخلي يحصل عند الأشخاص الذين يتعاملون مع من يمرون بحالات الصدمة أو من يساعدونهم؛ نتيجة للتماس العاطفي مع الضحايا المصابين بصدمات نفسية وللاطلاع على تقاريرهم عن تجاربهم المؤلمة. وهي شكل خاص من أشكال الانتقال المقابل يحفزه التعرض أو الاطلاع على ما سبّب الصدمة لمن يعانون منها. تكون الروحانية المضطربة هي السمة المميزة لهذه الحالة، وقد يوجد اضطراب في تصور المعنى والأمل لدى معالجي الصدمة. صيغ المصطلح بشكل خاص استنادًا إلى تجربة المعالجين النفسيين الذين يعملون مع الأشخاص الناجين من الصدمات. وسّع آخرون، بما في ذلك ساكفيتن وجامبل وبيرلمان وليف (2000) تطبيق هذا المفهوم على مجموعة واسعة من الأشخاص الذين يساعدون الناجين من الصدمات، بمن فيهم رجال الدين، الاختصاصيون الاجتماعيون في الخطوط الأمامية، المتخصصون في نظام العدالة، مقدمو الرع (ar)
- Indirekte Traumatisierung oder Sekundäre Traumatisierung (ähnlich verwendete Bezeichnungen sind: Sekundärtraumatisierung, Sekundäre Traumastörung, Stellvertretende Traumatisierung [von engl. vicarious traumatization, VT], Co-Traumatisierung, Mit-Traumatisierung, Begleitungs-Burn-out, „emotionale Ansteckung“, „transmissive Traumatisierung“, Mitgefühlserschöpfung [von engl. Compassion fatigue], Traumatische Gegenübertragung) bezeichnet die psychische Traumatisierung, die bei Angehörigen und helfenden Personen durch die Begleitung und das Mitbekommen von direkter Traumatisierung entstehen kann. Sie zeigt Symptome, die denen der primär Traumatisierten ähneln. Der Begriff vicarious traumatization wurde von und (1990) geprägt, die den Terminus verwendeten, um damit die Erfahrung von Psychother (de)
- Vicarious trauma (VT) was a term invented by McCann and Pearlman that is used to describe how working with traumatized clients affects trauma therapists. Previously, the phenomenon was referred to as secondary traumatic stress coined by Dr. Charles Figley. The theory behind vicarious trauma is that the therapist has a profound world change and is permanently altered by the interaction of empathetic bonding with a client. This change is thought to have three conditional requirements: empathic engagement and exposure to graphic and traumatizing material, the therapist being exposed to human cruelty, and reenactment of trauma within the therapy process. This change can produce changes in a therapist’s sense of spirituality, worldview, and self-identity. (en)
- Il trauma vicario è un fenomeno che deriva dal coinvolgimento empatico tra chi svolge una professione d'aiuto e coloro che sono effettivamente vittime di un trauma in prima persona; si tratta quindi di un'esposizione indiretta a un evento traumatico altrui, che però causa un cambiamento in negativo degli schemi cognitivi e delle credenze del soccorritore rispetto al proprio lavoro e alla realtà. È rilevante sottolineare che la traumatizzazione vicaria non è necessariamente dovuta al trauma in sé, ma piuttosto alla relazione d'aiuto, basata su empatia e immedesimazione, che si instaura tra vittima e soccorritore in situazioni drammatiche e ad alto impatto emotivo. Dunque, coloro che sono esposti al rischio di trauma vicario sono tipicamente professionisti e volontari quali soccorritori, ter (it)
- Trauma zastępcza (ang. vicarious trauma, vicarious traumatization, skr. VT, także: trauma zapożyczona, zmęczenie współczucia, wtórny zespół stresu pourazowego) – termin opisujący zjawisko, którego doświadczają osoby związane z opieką nad ludźmi, którzy ulegli traumatyzacji (np. psychoterapeuci, pracownicy socjalni, trenerzy społeczni, ale też dziennikarze, czy ratownicy medyczni i strażacy). (pl)
- Заместительная травма (ЗТ) — это трансформация личности травматолога или помощника, которая возникает в результате эмпатического взаимодействия с травмированными клиентами и их сообщений о травматическом опыте. Это особая форма контрпереноса, стимулируемая воздействием травмирующего материала клиента [1]. Его отличительным признаком является нарушение духовности или нарушение восприятия смысла и надежды травматологов. Этот термин был придуман специально для обозначения опыта психотерапевтов, работающих с клиентами, пережившими травму [2]. Другие, в том числе Сааквитне, Гэмбл, Перлман и Лев (2000), расширили сферу его применения на широкий круг лиц, оказывающих помощь пережившим травму, включая духовенство[3], рядовых социальных работников[4], специалистов системы правосудия[5][6], поставщи (ru)
|
