| dbo:abstract
|
- «Thèâtre de la Mode» (Το θέατρο της μόδας) ήταν ο τίτλος της έκθεσης που έγινε στο ( Musee des Arts Decoratifs) του Παρισιού το 1945-1946. Ήταν από τα σημαντικότερα γεγονότα στο χώρο της μόδας και έδωσε νέα ώθηση στην παριζιάνικη μόδα μετά το τέλος του Β’ παγκόσμιου πολέμου και έκανε γνωστό σε όλο τον κόσμο ότι το Παρίσι συνέχιζε να φτιάχνει υπέροχα . Εκείνη την χρονική περίοδο οι γάλλοι ήταν φοβισμένοι, απογοητευμένοι και στερημένοι από τον πόλεμο προσπαθώντας να συνέλθουν και να αρχίσουν να ζουν πάλι φυσιολογικά. Η Γαλλία ήταν ανίσχυρη και η οικονομική της κατάσταση σε κακή κατάσταση. Στα πλαίσια της ανοικοδόμησης και της στήριξης της Γαλλίας αλλά και των γάλλων σε αυτή την δύσκολη φάση ο τότε υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Γαλλικού Επιμελητηρίου των Σχεδιαστών Μόδας, ( γιος της Nina Ricci και συνιδρυτής του ομώνυμου ) πρότεινε να αναλάβει το Επιμελητήριο την οργάνωση μιας μεγάλης έκθεσης μόδας όπου τα εισιτήρια της θα βοηθούσαν αυτό το σκοπό. Παρά τον ενθουσιασμό που υπήρχε με τις συμμετοχές οι δεν είχαν τα υλικά που χρειάζονταν για τις δημιουργίες τους για μια τέτοια έκθεση. Ο συνεργάτης του Ricci, Paul Caldagues, έδωσε την λύση προτείνοντας την παρουσίαση των ενδυμάτων σε ειδικά κατασκευασμένες κούκλες όπου η χρήση των υλικών θα ήταν η ελάχιστη δυνατή. Έτσι ανατέθηκε στον Eliane Bonabel να σχεδιάσει τις κούκλες μινιατούρες και την υλοποίηση τους ανέλαβε ο Jean Saint-Martin. Οι κούκλες, οι οποίες καθεμιά είχε το δικό της στυλ, είχαν 70 εκατοστά ύψος, ήταν φτιαγμένες από συρμάτινο πλέγμα και τα κεφάλια τους ήταν λευκά, γλυπτά, από γύψο, κατασκευασμένα από την παιδική φίλη του Πικάσο, Joan Rebull. Την καλλιτεχνική διεύθυνση της έκθεσης ανέλαβε ο Christian Bèrard (ζωγράφος και διακοσμητής) και τον φωτισμό ο Boris Kochno (συνεργάτης του Serge Diaghilev στα Ρώσικα Μπαλέτα). Οι ζωγράφοι Andrè Dignimont, Georgew Douking, Emilio Grau-Sala και Louis Touchgues μαζί με τους σκηνογράφους George Wakhevitch, Jean-Denis Malclès και Andrè Beaurepaire επιμελήθηκαν τον χώρο της έκθεσης. Την μουσική ανέλαβε ο Henri Sauguet. Πενήντα τρεις οίκοι μόδας συμμετείχαν στην έκθεση ανάμεσα τους και οι , , , , , Μπαλενθιάγα, , , Madame Gres, Pierre Balmain, Jean Desses, , , , , , . Στην έκθεση, που άνοιξε στις 27 Μαρτίου του 1945, παρουσιάστηκαν σε 13 «σκηνές», 237 δημιουργίες, από πρωινά ενδύματα μέχρι βραδινές τουαλέτες, συνοδευόμενα από εσώρουχα και αξεσουάρ (γάντια, τσάντες, ζώνες κ.λπ.) φτιαγμένα όλα με τέτοια λεπτομέρεια και προσοχή ώστε να ικανοποιούσαν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη. Η μόνη διαφορά τους ήταν ότι είχαν φτιαχτεί σε κλίμακα 1:3. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα μικροσκοπικά κουμπιά περνούσαν μέσα σε κουμπότρυπες κατασκευασμένες όλες στο χέρι, τα καπέλα είχαν το μέγεθος νομίσματος και τα παπούτσια μινιατούρες ήταν φτιαγμένα από γνωστούς [υποδηματοποιός|υποδηματοποιούς]]της εποχής.Γούνες, και κοσμήματα (κατασκευασμένα από τους και ) ήταν στερεωμένα στα μαλλιά τα οποία είχαν επιμεληθεί οι Antoine και Guillaume. Περισσότεροι από εκατό χιλιάδες άτομα επισκέφθηκαν την έκθεση από τις πρώτες εβδομάδες λειτουργίας της. Εκτός όμως από το μεγάλο ποσό που εισπράχθηκε από τα εισιτήρια και το κλίμα αισιοδοξίας που δημιουργήθηκε, η έκθεση ωφέλησε την γαλλική βιομηχανία της μόδας να ανοίξει τα φτερά της προς την Αμερική. Λόγω της μεγάλης επιτυχίας της η έκθεση ταξίδεψε με επιτυχία στο Λονδίνο, Μπαρτσελόνα, Κοπενχάγη, Στοκχόλμη, Βιέννη και τέλος στη Νέα Υόρκη και το Σαν Φραντζίσκο. Για σαράντα περίπου χρόνια το υλικό της έκθεσης θεωρούνταν χαμένο ώσπου στις αρχές της δεκαετία του 1950 η Alma Spreckels μέλος του συμβουλίου του Maryhill Museum of Art στην Ουάσινγκτον κανόνισε να μεταφερθούν οι κούκλες στο Μουσείο για φύλαξη. Από το 1954 η έκθεση στεγάζεται μόνιμα στο Maryhill Museum of Art. (el)
- Le Théâtre de la Mode est un spectacle itinérant à base de poupées présentant le savoir-faire français en matière de mode. À l'initiative de la Chambre syndicale de la couture parisienne, l'exposition a lieu du 28 mars au 29 avril 1945 puis parcourt le monde jusqu'en 1946 dans le but de promouvoir la haute couture et les métiers liés. La présentation se compose de quatorze tableaux décorés sous la direction artistique de Christian Bérard. (fr)
- Théâtre de la Mode (Theatre of Fashion) was a 1945–1946 touring exhibit of fashion mannequins created at approximately 1/3 the size of human scale, and crafted by top Paris fashion designers. It was created to raise funds for war survivors and to help revive the French fashion industry in the aftermath of World War II. While raising funds, Théâtre de la Mode was also meant to showcase the work of Parisian couturiers. The original Théâtre de la Mode exhibit toured Europe and then the United States, and is now part of the permanent collections of the Maryhill Museum of Art in Washington state in the United States. (en)
|
| rdfs:comment
|
- Le Théâtre de la Mode est un spectacle itinérant à base de poupées présentant le savoir-faire français en matière de mode. À l'initiative de la Chambre syndicale de la couture parisienne, l'exposition a lieu du 28 mars au 29 avril 1945 puis parcourt le monde jusqu'en 1946 dans le but de promouvoir la haute couture et les métiers liés. La présentation se compose de quatorze tableaux décorés sous la direction artistique de Christian Bérard. (fr)
- Théâtre de la Mode (Theatre of Fashion) was a 1945–1946 touring exhibit of fashion mannequins created at approximately 1/3 the size of human scale, and crafted by top Paris fashion designers. It was created to raise funds for war survivors and to help revive the French fashion industry in the aftermath of World War II. While raising funds, Théâtre de la Mode was also meant to showcase the work of Parisian couturiers. The original Théâtre de la Mode exhibit toured Europe and then the United States, and is now part of the permanent collections of the Maryhill Museum of Art in Washington state in the United States. (en)
- «Thèâtre de la Mode» (Το θέατρο της μόδας) ήταν ο τίτλος της έκθεσης που έγινε στο ( Musee des Arts Decoratifs) του Παρισιού το 1945-1946. Ήταν από τα σημαντικότερα γεγονότα στο χώρο της μόδας και έδωσε νέα ώθηση στην παριζιάνικη μόδα μετά το τέλος του Β’ παγκόσμιου πολέμου και έκανε γνωστό σε όλο τον κόσμο ότι το Παρίσι συνέχιζε να φτιάχνει υπέροχα . Λόγω της μεγάλης επιτυχίας της η έκθεση ταξίδεψε με επιτυχία στο Λονδίνο, Μπαρτσελόνα, Κοπενχάγη, Στοκχόλμη, Βιέννη και τέλος στη Νέα Υόρκη και το Σαν Φραντζίσκο. (el)
|
