| dbo:abstract
|
- Ο Τεοντάτο, επίσης γνωστός ως Ντιοντάτο ή Ντεοντάτο (... - ...), ήταν, σύμφωνα με την παράδοση "Στρατιωτικός Μάγιστρος" της Βενετίας (740) και στην συνέχεια Δόγης της Βενετίας (742 - 755) (el)
- Diodato Ipato, auch Teodato Ipato oder in den zeitlich näheren Quellen Deusdedit (* in Eraclea; † nach 755 in Malamocco), war nach der traditionellen, also der staatlich gesteuerten Geschichtsschreibung Venedigs der 4. Doge. Er war der Sohn des wohl ersten Dogen Ursus (Orso), der um 737 im Verlauf von Kämpfen innerhalb der Lagune von Venedig ermordet wurde. Diodato wurde im Zuge der damit zusammenhängenden Kämpfe vertrieben, kehrte aber zwei Jahre später wieder in die Lagune zurück. Er regierte dort ein oder zwei Jahre als Magister militum und war Doge von etwa 742 bis 755 mit Residenz in Alt Malamocco. Venedig stand nach dem Tod des Dogen Orso Ipato fünf Jahre lang unter Magistri militum mit jeweils einjähriger Amtszeit. Diese waren Dominicus Leo, Felix Cornicula, Diodato selbst und Julianus Hypathus. Der fünfte und letzte der Magistri, Johannes Fabriciacus, wurde während der Abwesenheit des zuständigen byzantinischen Exarchen gewaltsam vertrieben. Der Regierungssitz wurde nun von Eraclea nach Malamocco verlegt. Zugleich fand eine Rückkehr zur Verfassung vor den Magistri statt, zum Dux (Dogen) wurde Diodato gewählt. Byzanz verlieh ihm, ebenso wie schon seinem Vater, den Titel Ipato (Konsul); der Grund ist nicht bekannt. Die dürre Quellenlage veranlasste spätere Geschichtsschreiber dazu, in Diodato einen „Loyalisten“ gegenüber dem Kaiserreich zu sehen, oder einen Herrscher mit langobardenfreundlichen Neigungen, bis hin zu „autonomistischen“ Bestrebungen. Die relative Schwäche im Verhältnis zu den Großmächten der Zeit dürfte die Politik Malamoccos davon abgehalten haben, eine allzu klare Linie zu verfolgen. Eher sah man sich gezwungen, zwischen den Mächten zu lavieren. Schließlich wurde der Doge von einem byzantinischen Parteigänger namens Galla gestürzt und geblendet. Sein Todesdatum ist unbekannt. (de)
- Teodato Ipato, también conocido como Deodato o Deusdedit fue un noble del siglo VIII que gobernó Venecia en dos ocasiones, primero como magister militum (c. 739) y luego como dux (c. 742 - 755). Durante su mandato se produjeron acontecimientos que convirtieron al naciente estado veneciano en una entidad verdaderamente independiente. En 751 los longobardos consiguieron conquistar Rávena, poniendo fin a la presencia bizantina en el norte de Italia. Casi contemporáneamente, Pipino el Breve deponía al último rey franco de la dinastía merovingia y usurpaba el trono de Francia. El nuevo monarca no tardó en aliarse con el papa en contra de los longobardos, haciendo de Venecia un valioso aliado en sus disputas. Teodato trasladó la capitalidad del Véneto desde Eraclea a Malamocco. Su gobierno terminó abruptamente cuando fue depuesto y cegado por el usurpador Galla Gaulo. (es)
- Teodato Ipato fut magister militum de Venise en 740 et le 4e doge de Venise élu en 742. (fr)
- Teodato Ipato (juga Diodato atau Deusdedit; bahasa Latin: Theodatus Hypatus) merupakan Doge Venesia dari tahun 742 sampai 755. Sistem dogato direstorasi lewat pemilihannya; sistem ini sebelumnya sempat dihentikan sejak pembunuhan ayahandanya, Orso Ipato. Sebelum pemilihannya, ia pernah menjabat sebagai Magister militum pada tahun 739. Teodato adalah putra Doge Orso Ipato. Ia diasingkan pada tahun 737 setelah pembunuhan ayahandanya, yang mungkin terjadi akibat konflik sipil antara Eraclea dan Jesolo. Jabatan doge kemudian dihapuskan dan digantikan oleh Magister militum yang dipilih setiap tahunnya. Yang pertama ditempatkan dalam peran ini adalah Domenico Leoni, yang pada akhir masa jabatannya yang dua belas bulan digantikan oleh Felice Cornicola. Di bawah administrasi Felicius, Teodato dipanggil kembali dari pengasingan. Setelah kembali ke rumah, Teodato dikatakan telah mendapatkan dukungan dari para pemilih Venesia, dan pada tahun 739 ia dipilih sebagai pengganti Felice Cornicola. Pada akhir masa jabatannya, ia digantikan oleh Gioviano Cepanico, setelah gagal melakukan pemilihan ulang; dan Gioviano, pada akhir masa jabatannya, digantikan oleh Giovanni Fabriciaco, yang mulai menjabat pada tahun 741. Pengangkatan Fabriciaco akan membawa bencana: beberapa bulan memasuki masa jabatannya sebuah pemberontakan terus berlanjut, dan akibatnya ia dijatuhkan, dibutakan, dan diasingkan. Sebagian besar sejarahwan menempatkan ini pada sekitar tahun 742. Teodato, yang dikatakan telah terlibat dalam kejatuhan Fabriciaco, kemudian mendapat suara populer yang ditunjuk Doge, menandai akhir dari masa antar negara yang telah berlangsung dari tahun 737–42. Di bawah Teodato, Venesia dipindahkan dari Eraclea ke . Juga selama masa pemerintahannya terjadi pembaharuan sebuah perjanjian kuno dengan Langobardi, yang pertama kali disusun pada masa pemerintahan Paolo Lucio Anafesto, dan sebuah gempa yang konon membanjiri bagian Venesia. Pemerintahannya berakhir pada tahun 755 ketika ia dijatuhkan dan dibutakan atas dorongan , yang kemudian terpilih sebagai Doge. Pandangan altenatif tentang nasib Teodato, seperti yang dijelaskan dalam History of the Venetian Republic, bahwa ia tidak dibutakan dan dipecat, melainkan dibunuh oleh pengikut . (in)
- Teodato Ipato (also Diodato or Deusdedit; Latin: Theodatus Hypatus) was Doge of Venice from 742 to 755. With his election came the restoration of the dogato, which had been defunct since the assassination of his father, Orso Ipato. Before his election he had served as magister militum in 739. Teodato was the son of Doge Orso Ipato. He was condemned to exile in 737 in the wake of his father's murder, which came perhaps as a complication of a civil conflict between Eraclea and Equilio. The office of doge was subsequently abolished in favour of a magister militum, denoting in this case a chief magistrate to be replaced yearly. The first to be installed in this role was Domenico Leoni, who at the end of his twelve-month term was replaced by Felicius Cornicola. It was under Felicius' administration that Teodato was recalled from exile. After returning home, Teodato is said to have gained the favour of the Venetian electors, and in 739, he was thus selected as Felicius Cornicola's successor. At the end of his term he was himself replaced by Jovian Ceparius, having failed to procure re-election; and Jovian, at his term's end, was succeeded by Giovanni Fabriciaco, who took office in 741. Fabriciaco's appointment would prove disastrous: some months into his term an uprising took hold, and consequently he was ousted from office, blinded, and driven into exile. Most historians put this at around 742. Teodato, said to have been complicit in Fabriciaco's downfall, was later by popular vote appointed Doge, marking the end of the interregnum which had lasted from 737 to 42. Under Teodato, Venice's seat of government was moved from Eraclea to Malamocco. Also during his reign came the renewal of an age-old treaty with the Lombards, first composed in the reign of Paolo Lucio Anafesto, and an earthquake which is said to have flooded parts of Venice. His reign came to an end in 755 when he was deposed and blinded at the instigation of Galla Gaulo, who was subsequently elected Doge. An alternative view of Teodato's fate, as described in Hazlitt's History of the Venetian Republic, is that rather than being blinded and deposed, he was instead murdered by adherents of Galla Gaulo. (en)
- Teodato, o anche Diodato, Deodato, Deusdedit e simili (Venezia, ... – VIII secolo), fu, secondo la tradizione, il 4º doge della Repubblica di Venezia. Le informazioni sul suo conto derivano esclusivamente dal cronachista Giovanni Diacono, vissuto nell'XI secolo. (it)
- Teodato Ipato (Venetië, begin 8e eeuw – aldaar, na 737) was de 4e doge (726-737) van de republiek Venetië, in een tijdperk dat de republiek onder voogdij van het keizerrijk Byzantium stond. Ipato is een Byzantijnse eretitel, in het Latijn hypatos of consul. (nl)
- Teodato Ipato (latin Theodatus Ursus) var den fjärde dogen av Venedig. Han regerade 742-755 och var son till Orso Ipato. Han flyttade Venedigs huvudstad från Eraclea till Malamocco. År 751 föll det bysantinska exarkatet Ravenna till langobarderna och Venedig blev då det sista bysantinska fästet i norra Italien. Samma år avsatte frankerna sin siste merovingiske monark, Childerik III, och valde den karolingiske Pippin den lille, en svuren vän av påven och fiende till langobarderna. Då blev Venedig i princip en självständig stat. Teodato fick dock inte styra den länge. År 755 avsattes han av Galla Gaulo. (sv)
- Teodato Ipato lub Diodato Ipato – doża wenecki od 742 do 755. Był synem poprzedniego doży – Orso Ipato. W 739 lub 740 roku pełnił przez rok funkcję magistra militum, faktycznego władcy Wenecji, po zniesieniu funkcji doży. Gdy przywrócono ją w roku 742, objął ją jako syn Orso. Teodato przeniósł stolicę Republiki Weneckiej z Eraclei do Malamocco.W 751 roku bizantyjski Egzarchat Rawenny został opanowany przez Longobardów. Wenecja stała się ostatnim bizantyjskim sprzymierzeńcem w północnej Italii.W tym samym roku Frankowie obalili ostatniego władcę z dynastii Merowingów – Childeryka III, a wybrany nowy władca Pepin Krótki (z dynastii Karolingów) był zaprzysiężonym sojusznikiem papieża i wrogiem Longobardów.Wenecja stała się w tym momencie praktycznie niepodległym państwem. Teodato nie cieszył się swoją władzą za długo: został obalony i oślepiony w 755 przez Gaulo Galla, który uzurpował sobie tron książęcy. (pl)
- 特奥达托·伊帕托（威尼斯语：Teodato Ipato, 拉丁語：Theodatus Ursus Hypatus），是第四任威尼斯总督。在他的父亲奥尔索·伊帕托去世后，总督之位一度空缺，之后特奥达托·伊帕托继任。他的姓来自他父亲的称号Hypatos，希腊语的执政官之意。 特奥达托把威尼斯共和国的首都从埃拉克莱亚迁往。 在751年，拉文纳被伦巴第人攻占，威尼斯成为意大利北部最后的拜占庭帝國属地。 在同一年，法兰克人罢黜了墨洛温王朝最后一位君主希尔德里克三世，并推举了矮子丕平，卡洛林王朝开始开始，并与教皇结盟，与伦巴第为敌。 威尼斯在那时成为一个几乎独立的国家。 755年，特奥达托·伊帕托被篡位者加拉·卢帕尼奥罢黜、弄瞎，并被流放。 (zh)
- Теодато Ипато (итал. Teodato Ipato; также Диодато Ипато; умер в 755) — 4-й венецианский дож (742—755). (ru)
- Теодато (Діодато) Іпато (італ. Teodato Ipato) (? — 742) — 4-й венеціанський дож та magister militum. Син Орсо Іпато, що отримав титул у спадок. Таким чином, намічається тенденція, по якій верховний титул, отриманий представником династії, клану або родини починає передаватися у спадок. Для цього спадкоємець спочатку здійснював функції помічника дожа, а потім ставав наступником. У 742 році, прийнявши правління, Теодато Іпато переносить резиденцію з Гераклєї (Чіттанови) в місто . У 751 році Ломбардія вийшла з-під впливу , і Венеція залишилася останньою областю впливу Візантії на півночі Італії. У тому ж самому році, франки повалили останнього короля Меровінгів, Хільдеріка III, і обрали королем Піпіна III Короткого з династії Каролінгів. Останній був союзником Папи Римського і був ворогом Ломбардії.Після цього Венеція фактично стала незалежною державою. У 755 році дож був повалений і осліплений Галлою Лупаніо, який узурпував владу. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Ο Τεοντάτο, επίσης γνωστός ως Ντιοντάτο ή Ντεοντάτο (... - ...), ήταν, σύμφωνα με την παράδοση "Στρατιωτικός Μάγιστρος" της Βενετίας (740) και στην συνέχεια Δόγης της Βενετίας (742 - 755) (el)
- Teodato Ipato fut magister militum de Venise en 740 et le 4e doge de Venise élu en 742. (fr)
- Teodato, o anche Diodato, Deodato, Deusdedit e simili (Venezia, ... – VIII secolo), fu, secondo la tradizione, il 4º doge della Repubblica di Venezia. Le informazioni sul suo conto derivano esclusivamente dal cronachista Giovanni Diacono, vissuto nell'XI secolo. (it)
- Teodato Ipato (Venetië, begin 8e eeuw – aldaar, na 737) was de 4e doge (726-737) van de republiek Venetië, in een tijdperk dat de republiek onder voogdij van het keizerrijk Byzantium stond. Ipato is een Byzantijnse eretitel, in het Latijn hypatos of consul. (nl)
- Teodato Ipato (latin Theodatus Ursus) var den fjärde dogen av Venedig. Han regerade 742-755 och var son till Orso Ipato. Han flyttade Venedigs huvudstad från Eraclea till Malamocco. År 751 föll det bysantinska exarkatet Ravenna till langobarderna och Venedig blev då det sista bysantinska fästet i norra Italien. Samma år avsatte frankerna sin siste merovingiske monark, Childerik III, och valde den karolingiske Pippin den lille, en svuren vän av påven och fiende till langobarderna. Då blev Venedig i princip en självständig stat. Teodato fick dock inte styra den länge. År 755 avsattes han av Galla Gaulo. (sv)
- 特奥达托·伊帕托（威尼斯语：Teodato Ipato, 拉丁語：Theodatus Ursus Hypatus），是第四任威尼斯总督。在他的父亲奥尔索·伊帕托去世后，总督之位一度空缺，之后特奥达托·伊帕托继任。他的姓来自他父亲的称号Hypatos，希腊语的执政官之意。 特奥达托把威尼斯共和国的首都从埃拉克莱亚迁往。 在751年，拉文纳被伦巴第人攻占，威尼斯成为意大利北部最后的拜占庭帝國属地。 在同一年，法兰克人罢黜了墨洛温王朝最后一位君主希尔德里克三世，并推举了矮子丕平，卡洛林王朝开始开始，并与教皇结盟，与伦巴第为敌。 威尼斯在那时成为一个几乎独立的国家。 755年，特奥达托·伊帕托被篡位者加拉·卢帕尼奥罢黜、弄瞎，并被流放。 (zh)
- Теодато Ипато (итал. Teodato Ipato; также Диодато Ипато; умер в 755) — 4-й венецианский дож (742—755). (ru)
- Diodato Ipato, auch Teodato Ipato oder in den zeitlich näheren Quellen Deusdedit (* in Eraclea; † nach 755 in Malamocco), war nach der traditionellen, also der staatlich gesteuerten Geschichtsschreibung Venedigs der 4. Doge. Er war der Sohn des wohl ersten Dogen Ursus (Orso), der um 737 im Verlauf von Kämpfen innerhalb der Lagune von Venedig ermordet wurde. Diodato wurde im Zuge der damit zusammenhängenden Kämpfe vertrieben, kehrte aber zwei Jahre später wieder in die Lagune zurück. Er regierte dort ein oder zwei Jahre als Magister militum und war Doge von etwa 742 bis 755 mit Residenz in Alt Malamocco. (de)
- Teodato Ipato, también conocido como Deodato o Deusdedit fue un noble del siglo VIII que gobernó Venecia en dos ocasiones, primero como magister militum (c. 739) y luego como dux (c. 742 - 755). Durante su mandato se produjeron acontecimientos que convirtieron al naciente estado veneciano en una entidad verdaderamente independiente. En 751 los longobardos consiguieron conquistar Rávena, poniendo fin a la presencia bizantina en el norte de Italia. Casi contemporáneamente, Pipino el Breve deponía al último rey franco de la dinastía merovingia y usurpaba el trono de Francia. El nuevo monarca no tardó en aliarse con el papa en contra de los longobardos, haciendo de Venecia un valioso aliado en sus disputas. (es)
- Teodato Ipato (juga Diodato atau Deusdedit; bahasa Latin: Theodatus Hypatus) merupakan Doge Venesia dari tahun 742 sampai 755. Sistem dogato direstorasi lewat pemilihannya; sistem ini sebelumnya sempat dihentikan sejak pembunuhan ayahandanya, Orso Ipato. Sebelum pemilihannya, ia pernah menjabat sebagai Magister militum pada tahun 739. Pandangan altenatif tentang nasib Teodato, seperti yang dijelaskan dalam History of the Venetian Republic, bahwa ia tidak dibutakan dan dipecat, melainkan dibunuh oleh pengikut . (in)
- Teodato Ipato (also Diodato or Deusdedit; Latin: Theodatus Hypatus) was Doge of Venice from 742 to 755. With his election came the restoration of the dogato, which had been defunct since the assassination of his father, Orso Ipato. Before his election he had served as magister militum in 739. The first to be installed in this role was Domenico Leoni, who at the end of his twelve-month term was replaced by Felicius Cornicola. It was under Felicius' administration that Teodato was recalled from exile. (en)
- Teodato Ipato lub Diodato Ipato – doża wenecki od 742 do 755. Był synem poprzedniego doży – Orso Ipato. W 739 lub 740 roku pełnił przez rok funkcję magistra militum, faktycznego władcy Wenecji, po zniesieniu funkcji doży. Gdy przywrócono ją w roku 742, objął ją jako syn Orso. (pl)
- Теодато (Діодато) Іпато (італ. Teodato Ipato) (? — 742) — 4-й венеціанський дож та magister militum. Син Орсо Іпато, що отримав титул у спадок. Таким чином, намічається тенденція, по якій верховний титул, отриманий представником династії, клану або родини починає передаватися у спадок. Для цього спадкоємець спочатку здійснював функції помічника дожа, а потім ставав наступником. У 742 році, прийнявши правління, Теодато Іпато переносить резиденцію з Гераклєї (Чіттанови) в місто . У 755 році дож був повалений і осліплений Галлою Лупаніо, який узурпував владу. (uk)
|
_01.JPG){kind=link}
_01.jpg){kind=link}
