| dbo:abstract
|
- Les thécamibiens ou amibes testacées ou amibes à thèques (parfois thécamœbiens) forment un groupe polyphylétique d'amibes caractérisées par la présence d'une sorte de « coquille » que l'on nomme une « thèque », ou encore un « test ». Ce groupe comporte trois groupes principaux: les Arcellinida (embranchement Amoebozoa), les Euglyphida (embranchement Cercozoa) et un troisième groupe, les Amphitremida (Stramenopiles). (fr)
- Testate amoebae (formerly thecamoebians, Testacea or Thecamoeba) are a polyphyletic group of unicellular amoeboid protists, which differ from naked amoebae in the presence of a test that partially encloses the cell, with an aperture from which the pseudopodia emerge, that provides the amoeba with shelter from predators and environmental conditions. The test of some species is produced entirely by the amoeba and may be organic, siliceous or calcareous depending on the species (autogenic tests), whereas in other cases the test is made up of particles of sediment collected by the amoeba which are then agglutinated together by secretions from within the cell (xenogenic tests). A few taxa (Hyalosphenidae) can build either type, depending on the circumstances and availability of foreign material. The assemblage referred to as "testate amoebae" is actually composed of several, unrelated groups of organisms. However, some features they all share that have been used to group them together include the presence of a test (regardless of its composition) and pseudopodia that do not anastomose. Testate amoebae can be found in most freshwater environments, including lakes, rivers, cenotes, as well as mires and soils. The strong and resistant nature of the tests allows them to be preserved long after the amoeba has died. These characteristics, along with the sensitivity that some species display to changes in environmental conditions (such as temperature, pH, and conductivity), has sparked their use as bioindicators and paleoclimate proxies in recent years. (en)
- Testacea (ameby oskorupione, ameby skorupkowe, ameby domkowe) – takson jednokomórkowych eukariontów wyróżniany w dawnych systemach taksonomicznych. W jednym z systemów w randze gromady (w znaczeniu zoologicznym), jako grupa siostrzana ameb nagich (Amoebina), z którymi współtworzy typ korzenionóżek. Ameby skorupkowe od pozostałych ameb wyróżniają się obecnością skorupki zbudowanej z substancji organicznej – (pseudochityny), czasem inkrustowanej również elementami mineralnymi, np. ziarnami piasku lub płytkami krzemionkowymi. Skorupka nie okrywa ciała całkowicie, umożliwiając wysuwanie nibynóżek (pseudopodiów). Unoszenie w wodzie ułatwia wytwarzanie pęcherzyków gazowych. Tworzą cysty.Obecność skorupki pozwala im przetrwać niekorzystne warunki środowiskowe np. przesuszenie siedliska. Niektóre gatunki (np. ) wykształciły skorupkę z wewnętrzną aperturą, umożliwiającą występowanie w glebie mineralnej. Architektura skorupki jest bardzo zróżnicowana, może być ona zbudowana z pseudochityny, płytek krzemionkowych lub zlepionych fragmentów substancji mineralnej zebranej z otoczenia (np. ) także z okrzemek (np. ). Występują w wodach słodkich i słonawych, często w glebie i wśród torfowców. Ich skorupki często zachowują się w pokładach torfu, co pozwala na ich wykorzystanie w paleoekologii torfowisk. Nieco mniejsze znaczenie mają w paleoekologii jezior. Ameby skorupkowe podobnie jak większość glebowych Protista uzależnione są od wilgotności siedliska. W przypadku niekorzystnych warunków środowiskowych np. przesuszenia gleby, ameby wytwarzają cysty przetrwalnikowe lub pozostają w stanie uśpienia, przegradzając aperturę błonką – epifragmą. Takie przystosowanie jest bardzo ważne na wpływ różnorodnych czynników środowiskowych. Gdy powracają odpowiednie warunki (np. wzrasta wilgotność siedliska), bardzo szybko wychodzą ze stanu uśpienia. Przez otwór w skorupce wydostaje się cytoplazma w postaci pseudopodiów. W zależności od przynależności taksonomicznej mogą to być lobopodia (palczaste pseudopodia) lub filopodia (niciowate pseudopodia). Często bez obserwacji pseudopodiów niemożliwe jest oznaczenie gatunku ameby, dotyczy to szczególnie wyjątkowo skomplikowanych taksonów np. spp. i spp. – pierwszy z nich posiada lobopodia, a drugi natomiast filopodia. W XXI-wiecznych systemach takson Testacea nie jest wyróżniany, jako polifiletyczny. Jego przedstawiciele (np. Arcella czy Difflugia) w dużej mierze wchodzą w skład kladu Arcellinida (którego synonimiczna nazwa, Testacealobosia, nawiązuje do występowania domków), będącego jedną z gałęzi Tubulinea. Niektóre natomiast (np. Euglypha) zaliczane są do zupełnie niespokrewnionych z tamtymi linii w obrębie Cercozoa. (pl)
- Раковинные амёбы (лат. Testacea) — полифилетическая группа одноклеточных амёбоподобных протистов, которая включает в себя свободноживущих эукариот, имеющих не приросшую раковину с отверстием для псевдоподий, которая обеспечивает укрытие от хищников и негативных условий окружающей среды. Ранее относилась к классу корненожек (Rhizopoda) подтипа саркодовых (Sarcodina). (ru)
- Testacea, amibas testáceas ou tecamibas é um agrupamento taxonômico polifilético de protistas ameboides caracterizado pela presença de um esqueleto interno designado por testa. O grupo é essencialmente constituído por amibas (Cercozoa) e (Amoebozoa). Os diferentes taxa são diferenciados pelas características das suas testas e pelos tipos de pseudópodes (lobosos, recticulosos ou filosos), sendo que o grupo das arcelinidas produz pseudópodes lobosos (alargados), enquanto as euglífidas produzem pseudópodes filosos (filiformes). (pt)
|
| rdfs:comment
|
- Les thécamibiens ou amibes testacées ou amibes à thèques (parfois thécamœbiens) forment un groupe polyphylétique d'amibes caractérisées par la présence d'une sorte de « coquille » que l'on nomme une « thèque », ou encore un « test ». Ce groupe comporte trois groupes principaux: les Arcellinida (embranchement Amoebozoa), les Euglyphida (embranchement Cercozoa) et un troisième groupe, les Amphitremida (Stramenopiles). (fr)
- Раковинные амёбы (лат. Testacea) — полифилетическая группа одноклеточных амёбоподобных протистов, которая включает в себя свободноживущих эукариот, имеющих не приросшую раковину с отверстием для псевдоподий, которая обеспечивает укрытие от хищников и негативных условий окружающей среды. Ранее относилась к классу корненожек (Rhizopoda) подтипа саркодовых (Sarcodina). (ru)
- Testacea, amibas testáceas ou tecamibas é um agrupamento taxonômico polifilético de protistas ameboides caracterizado pela presença de um esqueleto interno designado por testa. O grupo é essencialmente constituído por amibas (Cercozoa) e (Amoebozoa). Os diferentes taxa são diferenciados pelas características das suas testas e pelos tipos de pseudópodes (lobosos, recticulosos ou filosos), sendo que o grupo das arcelinidas produz pseudópodes lobosos (alargados), enquanto as euglífidas produzem pseudópodes filosos (filiformes). (pt)
- Testate amoebae (formerly thecamoebians, Testacea or Thecamoeba) are a polyphyletic group of unicellular amoeboid protists, which differ from naked amoebae in the presence of a test that partially encloses the cell, with an aperture from which the pseudopodia emerge, that provides the amoeba with shelter from predators and environmental conditions. Testate amoebae can be found in most freshwater environments, including lakes, rivers, cenotes, as well as mires and soils. (en)
- Testacea (ameby oskorupione, ameby skorupkowe, ameby domkowe) – takson jednokomórkowych eukariontów wyróżniany w dawnych systemach taksonomicznych. W jednym z systemów w randze gromady (w znaczeniu zoologicznym), jako grupa siostrzana ameb nagich (Amoebina), z którymi współtworzy typ korzenionóżek. (pl)
|
.jpg){kind=link}
_-_400x_(14739877768).jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}