An Entity of Type: book, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

Don Juan Manuel's Tales of Count Lucanor, in Spanish Libro de los ejemplos del conde Lucanor y de Patronio (Book of the Examples of Count Lucanor and of Patronio), also commonly known as El Conde Lucanor, Libro de Patronio, or Libro de los ejemplos (original Old Castilian: Libro de los enxiemplos del Conde Lucanor et de Patronio), is one of the earliest works of prose in Castilian Spanish. It was first written in 1335.

Property Value
dbo:abstract
  • El conde Lucanor, amb el títol original Libro de los enxiemplos del conde Lucanor et de Patronio, és una de les primeres obres escrites en llengua castellana. Va ser escrit per Don Juan Manuel entre 1330 i 1335, i se'n considera la seua obra mestra. El llibre està compost per cinquanta-un contes breus presos de diverses fonts, ja sigui el clàssic Isop o contes tradicionals àrabs. Per exemple, el conte VII, Lo que sucedió a una mujer llamada doña Truhana [Allò que succeí a una dona anomenada Truhana], és el conegut en l'imaginari col·lectiu castellà com El cuento de la lechera, i ha estat identificat pels experts com d'origen hindú. També s'hi reconeixen similituds amb faules japoneses. El propòsit del llibre és didàctic i moral. El conte comença la conversa amb el seu conseller Patronio plantejant-li un problema i li sol·licita consell. Patronio li contesta sempre amb un conte o història a manera d'exemple per tal de recomanar la decisió que hagi de prendre el comte. Cada capítol acaba amb la següent fórmula: «Et entendiendo don Johan que estos exiemplos eran muy buenos, fízolos escribir en este libro, et fizo estos viesos en que se pone la sentencia de los exiemplos. Et los viessos dizen assí», seguida d'un rodolí que sintetitza l'exemple, anomenat díptic. Aquesta obra fou traduïda al francès a mitjan segle XIX per l'escriptor parisenc Adolphe de Puibusque (1801-1863). (ca)
  • Kniha příkladů hraběte Lucanora a Patronia (v originále Libro de los enxiemplos del Conde Lucanor et de Patronio), běžně známá pod zkráceným názvem Hrabě Lucanor, je jedním z nejvýznamnějších prozaických děl středověké španělské literatury. Autorem je Don Juan Manuel, kastilský učenec a vysoký šlechtic, a kniha byla poprvé vydána roku 1335. Skládá se z 5 částí, z nichž je nejznámější a také nejrozsáhlejší je pouze část první: obsahuje 51 krátkých mravoučných příběhů a podobenství, pomocí kterých rádce Patronio odpovídá svému pánovi na otázky, které mu klade. Hrabě ocení Patroniovu radu a zachová se podle ní a sám Juan Manuel potom získané morální ponaučení shrne do krátkého verše. Přestože mají tato vyprávění jasně danou a stále se opakující strukturu, vyznačuje se kniha rozmanitostí témat, postav a prostředí, ve kterých se odehrává. Zdrojem inspirace byly pro autora především různé arabské motivy, ale také například Ezopovy bajky či reálné historické postavy. (cs)
  • Don Juan Manuels El conde Lucanor, in anderen Fassungen auch Libro de los ejemplos del conde Lucanor y de Patronio genannt, reiht sich ein in die Liste der bedeutendsten Prosawerke des spanischen Hochmittelalters. Das 1330 bis 1335 erstellte Werk galt bereits im 15. Jahrhundert als wahrer Bestseller, die heute erhaltenen Manuskripte sind jedoch unterschiedlichen Umfangs. (de)
  • El conde Lucanor (La grafo Lukanoro, kaj origine en malnova kastilia, Libro de los exiemplos del Conde Lucanor et de Patronio) estas rakontara verko de la mezepoka Literaturo de Hispanio verkita inter 1331 kaj 1335 de Don Juan Manuel, hispana nobelo kaj nepo de la reĝo Ferdinando la 3-a. (eo)
  • El conde Lucanor es una obra narrativa de la literatura castellana medieval escrita entre 1331 y 1335 por Don Juan Manuel,​Príncipe de Villena y nieto del rey Fernando III de Castilla. Su título completo y original en castellano medieval es Libro de los enxiemplos del Conde Lucanor et de Patronio. El libro está compuesto por cinco partes, la más conocida de las cuales es una serie de 51 exempla o cuentos moralizantes tomados de varias fuentes, como Esopo y otros clásicos, así como de cuentos tradicionales árabes. La «Historia del deán de Santiago y el mago de Toledo» (cuento XI) tiene semejanzas con cuentos tradicionales japoneses, y la historia de una mujer llamada Doña Truhana (cuento VII) —el «», pero ligeramente variado— ha sido identificada por Max Müller como originada en el ciclo hindú Pancha-tantra. El Conde Lucanor fue escrito, posiblemente en su mayor parte, en el castillo de Molina Seca, hoy Molina de Segura, en Murcia, pues en la época en que se escribe, tanto el recinto amurallado como la villa, formaban parte de los dominios del Infante Juan Manuel, donde pasaba largas temporadas. La importancia del enclave residía en que se hallaba a escasas leguas de Murcia capital, en el camino de su entrada desde él. El propósito didáctico y moral es la marca del libro. El conde Lucanor empieza la conversación con su consejero Patronio, planteándole un problema («Un hombre me ha hecho una propuesta…» o «Temo que tal o cual persona intenta…») y solicita consejo para resolverlo. Patronio siempre responde con gran humildad, asegurando no ser necesario dar consejo a una persona tan ilustre como el conde, pero ofreciéndose a contarle una historia de la que este podrá extraer una enseñanza para resolver su problema. Los cuentos son exempla, género asentado en la tradición literaria medieval. Cada capítulo termina más o menos de la misma forma, con pequeñas variaciones: «Et entendiendo don Johan que estos ejemplos eran muy buenos, filósofos escribir en este libro, et fizo estos viesos en que se pone la sentençia de los exiemplos. Et los viessos dizen assí». El libro se cierra con un pareado que condensa la moraleja de la historia. Luego viene al final de cada cuento una extraña frase: «y la historia de este ejemplo es esta que se sigue». Esto es de difícil interpretación, puesto que no viene nada además de eso. Autores como José Manuel Blecua afirman que puede ser debido a que hace alusión a una miniatura que debió de existir en el códice original, donde se plasmaba la narración anterior. (es)
  • Le Comte Lucanor (El conde Lucanor en espagnol ; titre original en vieux castillan : Libro de los enxiemplos del Conde Lucanor et de Patronio) est un livre écrit entre 1330 et 1335 par l'infant de Castille Don Juan Manuel, essentiellement composé d'exempla et de contes moralisants. Il est considéré comme le sommet du récit en prose de la littérature espagnole du XIVe siècle. Le livre est constitué de cinq parties. Parmi les références utilisées dans les contes figurent des écrivains grecs antiques, en particulier Ésope, mais aussi des contes traditionnels "arabes" (en vérité, le plus souvent perses). Le conte XI (Historia del Deán de Santiago y el mago de Toledo) présente des ressemblances avec certains contes traditionnels japonais et le conte VII (Cuento de la lechera) trouve selon Max Müller ses origines dans l'antique recueil sanscrit Pañchatantra. L'œuvre est marquée par sa visée didactique et moralisatrice. Lucanor entame une conversation avec son conseiller Patrocinio en lui présentant un problème, une situation, un doute etc., et demande conseil pour résoudre le dilemme. On lui répond toujours avec une grande humilité, en assurant qu'une personne aussi illustre que le comte n'a pas besoin de conseil, mais en lui racontant une histoire dont il pourra tirer un enseignement pour résoudre son problème. (fr)
  • Don Juan Manuel's Tales of Count Lucanor, in Spanish Libro de los ejemplos del conde Lucanor y de Patronio (Book of the Examples of Count Lucanor and of Patronio), also commonly known as El Conde Lucanor, Libro de Patronio, or Libro de los ejemplos (original Old Castilian: Libro de los enxiemplos del Conde Lucanor et de Patronio), is one of the earliest works of prose in Castilian Spanish. It was first written in 1335. The book is divided into four parts. The first and most well-known part is a series of 51 short stories (some no more than a page or two) drawn from various sources, such as Aesop and other classical writers, and Arabic folktales. Tales of Count Lucanor was first printed in 1575 when it was published at Seville under the auspices of Argote de Molina. It was again printed at Madrid in 1642, after which it lay forgotten for nearly two centuries. (en)
  • El conde Lucanor, in castigliano antico, è un libro di racconti morali, scritto tra il 1330 ed il 1335 da Don Juan Manuel. È l'opera fondamentale della narrativa in prosa della letteratura spagnola del 14º secolo. (it)
  • El conde Lucanor é uma obra narrativa espanhola medieval escrita entre 1330 e 1335 pelo infante Dom João Manuel de Castela. Seu título completo em castelhano medieval é Libro de los enxiemplos del Conde Lucanor et de Patronio (Livro dos exemplos do conde de Lucanor e de Patronio). É composto de cinco partes; a mais conhecida de todas é uma série de 51 exempla ou contos moralizantes tomados de várias fontes, como Esopo e outros clássicos, bem como de contos tradicionais árabes. A História do deão de Santiago e o mago de Toledo (conto XI) tem semelhanças com contos tradicionais japonses, e a História de uma mulher chamada dona Truhana (conto VII) - o Conto da leiteira, mas ligeiramente modificado - foi identificado por Max Müller como originado no ciclo hindu Panchatantra. (pt)
  • «Гра́ф Лукано́р» (ісп. El conde Lucanor) — кастильський збріник оповідань пізнього середньовіччя. Написаний близько 1335 року вільєнським князем Хуаном. Складається з 5 частин. Перша, найвідоміша частина, містить 51 коротке оповідання (приклади), що були складені на основі Езопових байок, іспанських та арабських казок. Друга, третя і четверта частини є збірниками афоризмів. П'ята частина — невеликий морально-дидактичний і теологічний трактат. Вперше опублікований 1575 року у Севільї. Перевиданий у Мадриді 1642 року, після чого був забутий. Наново осмислений письменниками у ХІХ столітті. За мотивами 32-го оповідання з першої частини книги Ганс Крістіан Андерсен написав «Нове вбрання короля». 11-те оповідання опрацював Хорхе Луїс Борхес. (uk)
  • 《卢卡诺尔伯爵》(西班牙語:El conde Lucanor),又名《帕特罗尼奥之书》(Libro de Patronio)是西班牙14世纪短篇故事散文集。以问答体的形式记录卢卡诺尔伯爵和老师帕特罗尼奥之间的对话。伯爵就各种社会道德和政治问题向老师提问,而老师则以讲述寓言故事的形式来解答。 有一篇名为《织布骗子和国王的故事》被安徒生取来加以重新创作,而成为童话大师最有代表性的童话名作《皇帝的新衣》。 (zh)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 3227594 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 15307 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1110161851 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
gold:hypernym
rdf:type
rdfs:comment
  • Don Juan Manuels El conde Lucanor, in anderen Fassungen auch Libro de los ejemplos del conde Lucanor y de Patronio genannt, reiht sich ein in die Liste der bedeutendsten Prosawerke des spanischen Hochmittelalters. Das 1330 bis 1335 erstellte Werk galt bereits im 15. Jahrhundert als wahrer Bestseller, die heute erhaltenen Manuskripte sind jedoch unterschiedlichen Umfangs. (de)
  • El conde Lucanor (La grafo Lukanoro, kaj origine en malnova kastilia, Libro de los exiemplos del Conde Lucanor et de Patronio) estas rakontara verko de la mezepoka Literaturo de Hispanio verkita inter 1331 kaj 1335 de Don Juan Manuel, hispana nobelo kaj nepo de la reĝo Ferdinando la 3-a. (eo)
  • El conde Lucanor, in castigliano antico, è un libro di racconti morali, scritto tra il 1330 ed il 1335 da Don Juan Manuel. È l'opera fondamentale della narrativa in prosa della letteratura spagnola del 14º secolo. (it)
  • «Гра́ф Лукано́р» (ісп. El conde Lucanor) — кастильський збріник оповідань пізнього середньовіччя. Написаний близько 1335 року вільєнським князем Хуаном. Складається з 5 частин. Перша, найвідоміша частина, містить 51 коротке оповідання (приклади), що були складені на основі Езопових байок, іспанських та арабських казок. Друга, третя і четверта частини є збірниками афоризмів. П'ята частина — невеликий морально-дидактичний і теологічний трактат. Вперше опублікований 1575 року у Севільї. Перевиданий у Мадриді 1642 року, після чого був забутий. Наново осмислений письменниками у ХІХ столітті. За мотивами 32-го оповідання з першої частини книги Ганс Крістіан Андерсен написав «Нове вбрання короля». 11-те оповідання опрацював Хорхе Луїс Борхес. (uk)
  • 《卢卡诺尔伯爵》(西班牙語:El conde Lucanor),又名《帕特罗尼奥之书》(Libro de Patronio)是西班牙14世纪短篇故事散文集。以问答体的形式记录卢卡诺尔伯爵和老师帕特罗尼奥之间的对话。伯爵就各种社会道德和政治问题向老师提问,而老师则以讲述寓言故事的形式来解答。 有一篇名为《织布骗子和国王的故事》被安徒生取来加以重新创作,而成为童话大师最有代表性的童话名作《皇帝的新衣》。 (zh)
  • El conde Lucanor, amb el títol original Libro de los enxiemplos del conde Lucanor et de Patronio, és una de les primeres obres escrites en llengua castellana. Va ser escrit per Don Juan Manuel entre 1330 i 1335, i se'n considera la seua obra mestra. El llibre està compost per cinquanta-un contes breus presos de diverses fonts, ja sigui el clàssic Isop o contes tradicionals àrabs. Per exemple, el conte VII, Lo que sucedió a una mujer llamada doña Truhana [Allò que succeí a una dona anomenada Truhana], és el conegut en l'imaginari col·lectiu castellà com El cuento de la lechera, i ha estat identificat pels experts com d'origen hindú. També s'hi reconeixen similituds amb faules japoneses. (ca)
  • Kniha příkladů hraběte Lucanora a Patronia (v originále Libro de los enxiemplos del Conde Lucanor et de Patronio), běžně známá pod zkráceným názvem Hrabě Lucanor, je jedním z nejvýznamnějších prozaických děl středověké španělské literatury. Autorem je Don Juan Manuel, kastilský učenec a vysoký šlechtic, a kniha byla poprvé vydána roku 1335. (cs)
  • El conde Lucanor es una obra narrativa de la literatura castellana medieval escrita entre 1331 y 1335 por Don Juan Manuel,​Príncipe de Villena y nieto del rey Fernando III de Castilla. Su título completo y original en castellano medieval es Libro de los enxiemplos del Conde Lucanor et de Patronio. (es)
  • Don Juan Manuel's Tales of Count Lucanor, in Spanish Libro de los ejemplos del conde Lucanor y de Patronio (Book of the Examples of Count Lucanor and of Patronio), also commonly known as El Conde Lucanor, Libro de Patronio, or Libro de los ejemplos (original Old Castilian: Libro de los enxiemplos del Conde Lucanor et de Patronio), is one of the earliest works of prose in Castilian Spanish. It was first written in 1335. (en)
  • Le Comte Lucanor (El conde Lucanor en espagnol ; titre original en vieux castillan : Libro de los enxiemplos del Conde Lucanor et de Patronio) est un livre écrit entre 1330 et 1335 par l'infant de Castille Don Juan Manuel, essentiellement composé d'exempla et de contes moralisants. Il est considéré comme le sommet du récit en prose de la littérature espagnole du XIVe siècle. (fr)
  • El conde Lucanor é uma obra narrativa espanhola medieval escrita entre 1330 e 1335 pelo infante Dom João Manuel de Castela. Seu título completo em castelhano medieval é Libro de los enxiemplos del Conde Lucanor et de Patronio (Livro dos exemplos do conde de Lucanor e de Patronio). (pt)
rdfs:label
  • El Conde Lucanor (ca)
  • Hrabě Lucanor (cs)
  • El Conde Lucanor (de)
  • El conde Lucanor (eo)
  • El conde Lucanor (es)
  • Le Comte Lucanor (fr)
  • El Conde Lucanor (it)
  • El conde Lucanor (pt)
  • Tales of Count Lucanor (en)
  • Граф Луканор (uk)
  • 卢卡诺尔伯爵 (zh)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License