| dbo:abstract
|
- Ein Schnurtelefon (auch Dosentelefon, Bindfadentelefon) ist ein Spielzeug, das mit leicht zugänglichen Mitteln gebaut werden kann. Es besteht aus zwei einseitig geöffneten, leeren Konservendosen oder Papp- oder Kunststoffbechern, die mit einer mehrere Meter langen, frei gespannten Schnur oder einem Draht rein mechanisch verbunden sind. Die beiden Schnurenden werden jeweils durch ein zentrisches Loch im Boden der Dose geführt und mittels eines Knotens daran gehindert, wieder hinauszurutschen. Bei Benutzung muss die Schnur stramm gespannt sein, so dass eine gewisse Stabilität des Dosenbodens notwendig ist, außerdem darf sie nirgendwo anstoßen, also nicht z. B. um eine Ecke gelegt oder in einer Tür eingeklemmt werden. Der Schall, der in die Öffnung der einen Dose gelangt, regt den Boden der Dose zu Biegeschwingungen an und wird bei gespannter Schnur als longitudinale Welle auf den anderen Dosenboden übertragen und an diesem wieder in leise hörbaren Luftschall gewandelt. Schall kann zwar gleichzeitig in beide Richtungen übertragen werden, in der Praxis spricht man aber eher abwechselnd, da man die Dose zum besseren Hören direkt an das Ohr hält. Die Dosen fungieren sowohl beim Sprechen als auch beim Hören in einem schmalen Frequenzbereich als Resonator und damit impedanzanpassend. Die Übertragungsqualität ist aufgrund der steifen, schweren Dosenböden schlecht, denn dadurch werden sowohl tiefe als auch hohe Frequenzen schlechter auf die Schnur übertragen – Sprachverständigung ist jedoch möglich. Schnurtelefone gelten als der Vorläufer des Telefons für Kinder via elektrischer Leitung, bei dem ebenfalls bidirektionales Sprechen möglich ist. Die einfachste elektrisch übertragende Telefonie-Vorrichtung besteht aus einem dynamischen Lautsprecher, der als Mikrophon wirkt, einer angeschlossenen längeren 2-poligen Leitung und einem zweiten baugleichen Lautsprecher, der den erzeugten Wechselstrom am anderen Leitungsende als Ton wiedergibt. Diese Anordnung benötigt ebenso wie das Dosentelefon keine Hilfsenergie. Das erste schriftlich dokumentierte Experiment dazu scheint von Robert Hooke aus dem Jahr 1664 zu stammen. Er schrieb damals: “I have, by the help of a distended wire, propagated the sound to a very considerable distance in an instant.” „Ich habe mit Hilfe eines gedehnten Drahtes den Schall augenblicklich über eine sehr große Entfernung übertragen.“ – Robert Hooke In der Sammlung des National Museum of the American Indian befindet sich ein etwa 1200 bis 1400 Jahre altes Schnurtelefon der Chimú-Kultur aus den Anden. (de)
- Un teléfono de lata es un dispositivo acústico donde el sonido es transformado en vibraciones en cadena en una lata. Estas vibraciones se transmiten a lo largo de una cuerda, para ser transformadas de nuevo en sonido en otra lata situada en el extremo de la cuerda. Normalmente se compone de dos latas, conos de papel o similares, unidos por un elemento tenso, como una cuerda o un hilo, entre ambos extremos. (es)
- Le téléphone à ficelle ou yaourtophone est un dispositif de téléphonie acoustique (ne reposant pas sur un système électrique) fait de deux boites de conserve, gobelets en carton ou objets de forme similaire reliés par un fil. (fr)
- A tin can phone is a type of acoustic (non-electrical) speech-transmitting device made up of two tin cans, paper cups or similarly shaped items attached to either end of a taut string or wire. It is a particular case of mechanical telephony, where sound (i.e., vibrations in the air) is converted into vibrations along a liquid or solid medium. These vibrations are transmitted through the medium (string) and then converted back to sound. (en)
- 糸電話（いとでんわ）や針金電話（はりがねでんわ）（英: tin can telephone）は、音声を糸やワイヤーなどの振動に変換して伝達し、再び音声に変換することによって音声で通信（離れた場所でのコミュニケーション）を行うための道具。英語の「tin can telephone ティン・キャン・テレフォン」は「ブリキ缶テレフォン」という意味。 もともと音声通信の手段として実験・検討されていた時代があり、振動を伝えるための物体も糸とは限らずワイヤーを用いたものもあり、たとえばロバート・フック（イギリスの自然哲学者・博物学者でアイザック・ニュートンの先輩・仲間・ライバル）によって1664～1665年に実験が行われていた。当時からワイヤーも用いられ、現在でもワイヤーが使われることがある。19世紀後半には、（19世紀なかばに実用化された電気を用いた高価な電話と並んで）この糸電話・針金電話の装置が、大人が使用する実用的な道具・装置で比較的安価な製品として販売されていた。その後、電気式のテレフォン（電話）のほうが特許切れで安価になり圧倒的に普及したので、その電話の陰に入ってしまい、実用的な道具としては消えていった。17世紀から現代にいたるまで、物理実験の道具や教材とすることが行われている。近年の日本では紙コップをつかって家庭で作り子供用の玩具とすることも広く行われている。 「電話」という語が含まれるが、telephone（離れた場所で会話する装置）の訳語であり、電気を使うわけではない。もともと「telephone」は、「音声通信」という意味で、「電気」という概念は不可欠なわけではないのだが、欧米から遅れて導入した日本の側で「電話」と電気を強調した用語を造語してそれを訳語として定着させておきながら、時代をさかのぼって糸やワイヤーを用いた「telephone」についても強引に「電話」という言葉を適用したものだから、電気を使わない道具にまで「電話」と呼ぶという奇妙な現象が日本語では起きてしまっている。 (ja)
- 실전화기 또는 깡통 전화기는 양 끝에 깡통이나 종이컵을 놓고, 그 사이를 팽팽한 줄이나 철사로 이은 소리를 전달하는 물건이다. 기계식 통신의 한 종류로 소리는 두 깡통이나 종이컵 사이를 잇는 매질인 줄이나 철사를 지날 때 진동으로 바뀌었다가 다시 끝에서 소리로 바뀌어 들리게 된다. (ko)
- Il telefono meccanico, conosciuto anche come telefono a barattolo (o bicchiere) oppure telefono a spago (o corda) è un dispositivo acustico (non elettrico) per trasmettere la voce a distanza costituito da due bicchieri di carta o oggetti di forma simile attaccati alle estremità da un filo o una corda tesa. Si tratta di un telefono meccanico, dove il suono viene convertito e poi convogliato in vibrazioni lungo un mezzo liquido o solido, e poi riconvertito in suono. (it)
- Een bliktelefoon is een apparaat/speelgoed dat bestaat uit twee conservenblikjes die met elkaar verbonden zijn door middel van een gespannen touw of draad. Met behulp van een spijker kan een gaatje gemaakt worden in de bodem van het blikje, waarna de spijker aan de binnenkant van het blikje geplaatst wordt en er een touwtje aan vastgebonden wordt. Door ook in het andere blikje een gaatje te maken met een spijker en het touwtje hieraan vast te binden ontstaat er een verbinding tussen de twee blikjes. Als nu twee personen elk een blikje pakken en het touw dat ertussen zit spannen kan er met elkaar gecommuniceerd worden. Geluidsgolven die aan de ene kant van het touw een blikje ingaan reizen als geluidstrilling via het touw naar het andere blikje waar de geluidsgolven weer gehoord kunnen worden. Op het moment dat het touw niet gespannen is, kunnen de geluidstrillingen van het ene blikje het andere blikje niet bereiken. Bliktelefoons werden vroeger gebruikt op school om op een speelse manier iets te leren over geluidstrillingen. (nl)
- Telefone de lata é um brinquedo utilizado por crianças para imitar uma ligação de telefone. Duas latas unidas por um barbante permitem a comunicação à distância, transmitindo as ondas da voz pela vibração do barbante, fazendo assim um "telefonezinho". (pt)
- En trådtelefon är en enkel leksakstelefon som består av två muggar eller burkar sammanbundna med en tråd som fästs i botten på respektive burk. När tråden hålls spänd kan ljud fortplanta sig genom den mellan burkarna. (sv)
- 土电话是将两个金属罐、纸杯或类似的物体用纱线连接而制成的玩具。声音可以在土电话的两端之间传递，实现与电话基本相同的功能。 从原理上说，它将筒状物中的声音转化成纱线中的振动，传导到另一端再转化成声音，是一种机械形式（不依赖于电）的“”。 (zh)
|
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageExternalLink
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 7232 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- Un teléfono de lata es un dispositivo acústico donde el sonido es transformado en vibraciones en cadena en una lata. Estas vibraciones se transmiten a lo largo de una cuerda, para ser transformadas de nuevo en sonido en otra lata situada en el extremo de la cuerda. Normalmente se compone de dos latas, conos de papel o similares, unidos por un elemento tenso, como una cuerda o un hilo, entre ambos extremos. (es)
- Le téléphone à ficelle ou yaourtophone est un dispositif de téléphonie acoustique (ne reposant pas sur un système électrique) fait de deux boites de conserve, gobelets en carton ou objets de forme similaire reliés par un fil. (fr)
- A tin can phone is a type of acoustic (non-electrical) speech-transmitting device made up of two tin cans, paper cups or similarly shaped items attached to either end of a taut string or wire. It is a particular case of mechanical telephony, where sound (i.e., vibrations in the air) is converted into vibrations along a liquid or solid medium. These vibrations are transmitted through the medium (string) and then converted back to sound. (en)
- 실전화기 또는 깡통 전화기는 양 끝에 깡통이나 종이컵을 놓고, 그 사이를 팽팽한 줄이나 철사로 이은 소리를 전달하는 물건이다. 기계식 통신의 한 종류로 소리는 두 깡통이나 종이컵 사이를 잇는 매질인 줄이나 철사를 지날 때 진동으로 바뀌었다가 다시 끝에서 소리로 바뀌어 들리게 된다. (ko)
- Il telefono meccanico, conosciuto anche come telefono a barattolo (o bicchiere) oppure telefono a spago (o corda) è un dispositivo acustico (non elettrico) per trasmettere la voce a distanza costituito da due bicchieri di carta o oggetti di forma simile attaccati alle estremità da un filo o una corda tesa. Si tratta di un telefono meccanico, dove il suono viene convertito e poi convogliato in vibrazioni lungo un mezzo liquido o solido, e poi riconvertito in suono. (it)
- Telefone de lata é um brinquedo utilizado por crianças para imitar uma ligação de telefone. Duas latas unidas por um barbante permitem a comunicação à distância, transmitindo as ondas da voz pela vibração do barbante, fazendo assim um "telefonezinho". (pt)
- En trådtelefon är en enkel leksakstelefon som består av två muggar eller burkar sammanbundna med en tråd som fästs i botten på respektive burk. När tråden hålls spänd kan ljud fortplanta sig genom den mellan burkarna. (sv)
- 土电话是将两个金属罐、纸杯或类似的物体用纱线连接而制成的玩具。声音可以在土电话的两端之间传递，实现与电话基本相同的功能。 从原理上说，它将筒状物中的声音转化成纱线中的振动，传导到另一端再转化成声音，是一种机械形式（不依赖于电）的“”。 (zh)
- Ein Schnurtelefon (auch Dosentelefon, Bindfadentelefon) ist ein Spielzeug, das mit leicht zugänglichen Mitteln gebaut werden kann. Es besteht aus zwei einseitig geöffneten, leeren Konservendosen oder Papp- oder Kunststoffbechern, die mit einer mehrere Meter langen, frei gespannten Schnur oder einem Draht rein mechanisch verbunden sind. Die beiden Schnurenden werden jeweils durch ein zentrisches Loch im Boden der Dose geführt und mittels eines Knotens daran gehindert, wieder hinauszurutschen. Bei Benutzung muss die Schnur stramm gespannt sein, so dass eine gewisse Stabilität des Dosenbodens notwendig ist, außerdem darf sie nirgendwo anstoßen, also nicht z. B. um eine Ecke gelegt oder in einer Tür eingeklemmt werden. (de)
- 糸電話（いとでんわ）や針金電話（はりがねでんわ）（英: tin can telephone）は、音声を糸やワイヤーなどの振動に変換して伝達し、再び音声に変換することによって音声で通信（離れた場所でのコミュニケーション）を行うための道具。英語の「tin can telephone ティン・キャン・テレフォン」は「ブリキ缶テレフォン」という意味。 もともと音声通信の手段として実験・検討されていた時代があり、振動を伝えるための物体も糸とは限らずワイヤーを用いたものもあり、たとえばロバート・フック（イギリスの自然哲学者・博物学者でアイザック・ニュートンの先輩・仲間・ライバル）によって1664～1665年に実験が行われていた。当時からワイヤーも用いられ、現在でもワイヤーが使われることがある。19世紀後半には、（19世紀なかばに実用化された電気を用いた高価な電話と並んで）この糸電話・針金電話の装置が、大人が使用する実用的な道具・装置で比較的安価な製品として販売されていた。その後、電気式のテレフォン（電話）のほうが特許切れで安価になり圧倒的に普及したので、その電話の陰に入ってしまい、実用的な道具としては消えていった。17世紀から現代にいたるまで、物理実験の道具や教材とすることが行われている。近年の日本では紙コップをつかって家庭で作り子供用の玩具とすることも広く行われている。 (ja)
- Een bliktelefoon is een apparaat/speelgoed dat bestaat uit twee conservenblikjes die met elkaar verbonden zijn door middel van een gespannen touw of draad. Met behulp van een spijker kan een gaatje gemaakt worden in de bodem van het blikje, waarna de spijker aan de binnenkant van het blikje geplaatst wordt en er een touwtje aan vastgebonden wordt. Door ook in het andere blikje een gaatje te maken met een spijker en het touwtje hieraan vast te binden ontstaat er een verbinding tussen de twee blikjes. Als nu twee personen elk een blikje pakken en het touw dat ertussen zit spannen kan er met elkaar gecommuniceerd worden. Geluidsgolven die aan de ene kant van het touw een blikje ingaan reizen als geluidstrilling via het touw naar het andere blikje waar de geluidsgolven weer gehoord kunnen word (nl)
|
| rdfs:label
|
- Schnurtelefon (de)
- Teléfono de lata (es)
- Téléphone à ficelle (fr)
- Telefono meccanico (it)
- 糸電話 (ja)
- 실 전화기 (ko)
- Bliktelefoon (nl)
- Telefone de lata (pt)
- Tin can telephone (en)
- 土电话 (zh)
- Trådtelefon (sv)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageDisambiguates
of | |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
