| dbo:abstract
|
- Stanisław Lanckoroński (c. 1597-1657) fou un magnat lituanopolonès, així com polític i comandant militar. Stanisław va esdevenir starost de el 1641, castlà de in 1646, castlà de Kamieniec, voivoda del i gran de la Corona el 1649, voivoda del el 1652, del 1654 fins al 19 de febrer del 1657 i starost de i . Durant la Rebel·lió de Khmelnitski va defensar amb èxit Kamieniec davant els cosacs. En 1649 va defensar contra els cosacs la ciutat de Zbàraj. Va participar en la en 1651. En 1653 va prendre part en l'expedició a . Es va distingir en la el 1655 amb els russos i cosacs. En el moment del lliurà una victoriosa batalla a Piatek. Poc després, però, va patir una derrota a la (el van salvar de la mort i ). Es retirà amb l'exèrcit mercenari de Joan Casimir II. El març del 1655 va caure malalt i va deixar l'exèrcit. S'uní a la contra els suecs. Va participar en la . Es va casar amb i van tenir vuit fills: , , , , , , i . Va morir al gener de 1657 i està enterrat a Lviv. (ca)
- Stanisław Lanckoroński (c. 1597–1657) was a Polish–Lithuanian magnate as well as a politician and military commander. Stanisław became starost of Skała in 1641, castellan of Halicz in 1646, castellan of Kamieniec, voivode of Bracław Voivodeship and Grand Regimentarz of the Crown in 1649, voivode of Ruthenian Voivodeship in 1652, Field Crown Hetman from 1654 until 19 February 1657 and starost of and . He was married to and had eight children: , Przecław Lanckoroński, , , Zbigniew of Brzezia, , and .
* v
* t
* e (en)
- Stanisław Lanckoroński, armoiries Zadora, né vers 1590 et mort en 1657. Staroste de Skała en 1641, châtelain de Halytch en 1646, châtelain de Kamieniec Podolski, voïvode de Bracław et grand (pl) de la Couronne en 1649, voïvode de Ruthène en 1652, hetman de la Couronne de 1654 au 19 février 1657. (fr)
- Stanisław Lanckoroński herbu Zadora (ur. 1590, zm. przed 19 lutego 1657) – hetman polny koronny w latach 1654–1657, wojewoda ruski w latach 1651–1656, wojewoda bracławski w latach 1649–1651, regimentarz koronny w latach 1649–1650, kasztelan kamieniecki w 1649 roku, kasztelan halicki w latach 1646–1649, dworzanin królewski w 1641 roku, starosta stopnicki w 1649 roku, starosta barski, starosta nossowski po 1649 roku, starosta skalski w 1641 roku, starosta ratneński w 1655 roku, pułkownik województwa ruskiego w 1652 roku. Studiował w Lejdzie w 1635 roku, w Orleanie w 1635 roku. Żonaty z Aleksandrą, córką Zbigniewa i Anny Leńkówny z Rokitnicy. Miał synów Zbigniewa, starostę skalskiego,Jana, kanonika lwowskiego i kamienieckiego, Hieronima, podkomorzego podolskiego, Przecława, kasztelana czechowskiego, Franciszka, Mikołaja i Marcina, oraz córki Joannę, żonę Andrzeja Światopełka Bolestraszyckiego, i Barbarę. Poseł na roku, roku, roku, roku. Był posłem na sejm z województwa ruskiego i sandomierskiego. W młodości służył w wojsku pod dowództwem Stanisława Koniecpolskiego, walcząc zarówno z Tatarami (m.in. pod Martynowem w 1624) jak i ze Szwedami na Pomorzu (gdzie zdobył okręt szwedzki). Walczył pod Ujściem, pobił chana tatarskiego Gałgę pod Bełzem. Od roku 1646 kasztelan halicki. W czasie powstania Chmielnickiego obronił skutecznie Kamieniec Podolski przed Kozakami. W czasie sejmu w 1649 roku mianowany przez króla regimentarzem koronnym i kasztelanem kamienieckim. W 1649 roku bronił przed Kozakami Zbaraż. Od roku 1649 wojewoda bracławski i starosta stopnicki. Na sejmie 1649/1650 roku wyznaczony z Senatu na komisarza komisji wojskowej lubelskiej, która zająć się miała wypłatą zaległych pieniędzy wojsku. Brał udział w bitwie pod Beresteczkiem w 1651 r. W 1652 r. został mianowany wojewodą ruskim. W 1653 brał udział w wyprawie żwanieckiej. Od roku 1654 hetman polny koronny. Odznaczył się w bitwie pod Ochmatowem w 1655 r. z Rosjanami i Kozakami. W czasie potopu szwedzkiego stoczył zwycięską . Niedługo potem doznał jednak porażki w bitwie pod Wojniczem (ocalili go wtedy od śmierci Stefan Bidziński i Wespazjan Kochowski). Odstąpił wraz z wojskiem kwarcianym Jana Kazimierza II Wazę i uznał za króla Karola X Gustawa. W grudniu 1655 r. powrócił do Jana Kazimierza i zawiązał konfederację tyszowiecką przeciwko Szwedom. W 1656 r. wziął udział w trzydniowej bitwie pod Warszawą, a w styczniu 1657 r. walczył w bitwie pod Chojnicami. Po wycofaniu się wojsk polskich powrócił na Ruś i zmarł przed 17 lutego. Został pochowany we Lwowie. (pl)
- Станислав Лянцкоронский (польск. Stanisław Lanckoroński; 1590 — 19 января 1657, Львов) — гетман польный коронный Речи Посполитой с 1654 по 1657. Скальский староста, каштелян галицкий, с 1646 — каменецкий каштелян, с 1650 — брацлавский воевода, с 1652 русский воевода. Один из крупнейших полководцев своего времени. Старший сын хорунжего подольского Яна Лянцкоронского (ум. после 1615) и Барбары Калиновской. (ru)
- Станісла́в Лянцкоро́нський (пол. Stanisław Lanckoroński; 1590 — 19 січня / перед 19 лютого 1657) — польський шляхтич, військовий та державний діяч Корони Польської в Речі Посполитій, меценат. Посідач маєтностей в Україні, воював проти повстанців Богдана Хмельницького. (uk)
- 斯坦尼斯瓦夫·兰茨科龙斯基（约1597年-1657年）是波兰立陶宛联邦权贵、政治家与军事指挥官。 斯坦尼斯瓦夫自1641年起担任斯卡瓦长老、自1646年起担任哈利奇城主、曾担任卡缅涅茨城主、自1649年起担任布拉茨瓦夫省省长与王室大团长、自1652年起担任省长、1654年至1657年2月19日期间担任王室陆军指挥官、亦曾担任与长老。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Stanisław Lanckoroński (c. 1597–1657) was a Polish–Lithuanian magnate as well as a politician and military commander. Stanisław became starost of Skała in 1641, castellan of Halicz in 1646, castellan of Kamieniec, voivode of Bracław Voivodeship and Grand Regimentarz of the Crown in 1649, voivode of Ruthenian Voivodeship in 1652, Field Crown Hetman from 1654 until 19 February 1657 and starost of and . He was married to and had eight children: , Przecław Lanckoroński, , , Zbigniew of Brzezia, , and .
* v
* t
* e (en)
- Stanisław Lanckoroński, armoiries Zadora, né vers 1590 et mort en 1657. Staroste de Skała en 1641, châtelain de Halytch en 1646, châtelain de Kamieniec Podolski, voïvode de Bracław et grand (pl) de la Couronne en 1649, voïvode de Ruthène en 1652, hetman de la Couronne de 1654 au 19 février 1657. (fr)
- Станислав Лянцкоронский (польск. Stanisław Lanckoroński; 1590 — 19 января 1657, Львов) — гетман польный коронный Речи Посполитой с 1654 по 1657. Скальский староста, каштелян галицкий, с 1646 — каменецкий каштелян, с 1650 — брацлавский воевода, с 1652 русский воевода. Один из крупнейших полководцев своего времени. Старший сын хорунжего подольского Яна Лянцкоронского (ум. после 1615) и Барбары Калиновской. (ru)
- Станісла́в Лянцкоро́нський (пол. Stanisław Lanckoroński; 1590 — 19 січня / перед 19 лютого 1657) — польський шляхтич, військовий та державний діяч Корони Польської в Речі Посполитій, меценат. Посідач маєтностей в Україні, воював проти повстанців Богдана Хмельницького. (uk)
- 斯坦尼斯瓦夫·兰茨科龙斯基（约1597年-1657年）是波兰立陶宛联邦权贵、政治家与军事指挥官。 斯坦尼斯瓦夫自1641年起担任斯卡瓦长老、自1646年起担任哈利奇城主、曾担任卡缅涅茨城主、自1649年起担任布拉茨瓦夫省省长与王室大团长、自1652年起担任省长、1654年至1657年2月19日期间担任王室陆军指挥官、亦曾担任与长老。 (zh)
- Stanisław Lanckoroński (c. 1597-1657) fou un magnat lituanopolonès, així com polític i comandant militar. Stanisław va esdevenir starost de el 1641, castlà de in 1646, castlà de Kamieniec, voivoda del i gran de la Corona el 1649, voivoda del el 1652, del 1654 fins al 19 de febrer del 1657 i starost de i . Durant la Rebel·lió de Khmelnitski va defensar amb èxit Kamieniec davant els cosacs. En 1649 va defensar contra els cosacs la ciutat de Zbàraj. Va participar en la en 1651. En 1653 va prendre part en l'expedició a . Es va casar amb i van tenir vuit fills: , , , , , , i . (ca)
- Stanisław Lanckoroński herbu Zadora (ur. 1590, zm. przed 19 lutego 1657) – hetman polny koronny w latach 1654–1657, wojewoda ruski w latach 1651–1656, wojewoda bracławski w latach 1649–1651, regimentarz koronny w latach 1649–1650, kasztelan kamieniecki w 1649 roku, kasztelan halicki w latach 1646–1649, dworzanin królewski w 1641 roku, starosta stopnicki w 1649 roku, starosta barski, starosta nossowski po 1649 roku, starosta skalski w 1641 roku, starosta ratneński w 1655 roku, pułkownik województwa ruskiego w 1652 roku. Studiował w Lejdzie w 1635 roku, w Orleanie w 1635 roku. (pl)
|
