| dbo:abstract
|
- Ο Σιεμόβιτ, πολων. Siemowit (π. 1262/7-1312) από τον Οίκο των Πιαστ ήταν δούκας τού Ντόμπζινι (1288-93, 95-1303, 05-12), τού Μπζεστς Κουγιάφσκι (1267-88) και από το 1306 κληρονομικός υποτελής τού βασιλείου της Πολωνίας. (el)
- Siemovit de Dobrzyń (en polonais Siemowit dobrzyński ou Ziemowit dobrzyński), de la dynastie des Piasts, est né vers 1265 et décédé vers 1312. Il est le fils cadet de Casimir Ier de Cujavie et de sa troisième épouse Euphrosyne d’Opole. Avec ses frères, il devient duc de Brześć Kujawski et Dobrzyń nad Wisłą en 1267. Vers 1287, il obtient le duché de Dobrzyń où il règne seul. De 1293 à 1295, il vit en captivité en Lituanie. En 1300, il devient le vassal de Venceslas II. De 1303 à 1305, il est privé de son duché. En 1306, il récupère son duché qui devient un fief polonais protégé par Ladislas Ier le Bref. (fr)
- Siemowit of Dobrzyń (pl: Siemowit dobrzyński; c. 1262/67 – 1312), was a Polish prince member of the House of Piast, Duke of Brześć Kujawski during 1267–1288, Duke of Dobrzyń during 1288–1293, 1295–1303 and 1305–1312, during 1293–1295 in captivity in Lithuania, during 1303–1305 deposed, after 1306 hereditary vassal of the Kingdom of Poland. He was the fifth son of Casimir I of Kuyavia, but the third born from his third marriage with Euphrosyne, daughter of Casimir I of Opole. (en)
- Siemowit (Ziemowit) dobrzyński (ur. ok. 1265, zm. najpewniej w 1312) – od ok. 1287 r. samodzielny książę dobrzyński, w latach 1293-1295 w niewoli litewskiej, od 1300 lennik Wacława II, w latach 1303-1305 pozbawiony władzy, od 1306 r. dziedziczny lennik Polski. Siemowit był piątym najmłodszym synem Kazimierza kujawskiego, a trzecim pochodzącym z jego małżeństwa Eufrozyną, księżniczką opolską. Po śmierci ojca w 1267 r. Siemowit znalazł się pod opieką matki, która w latach 1267-1275 sprawowała regencję w księstwie brzesko-dobrzyńskim. Od ok. 1287 r. w wyniku podziału Siemowit został udzielnym księciem dobrzyńskim. Rządy w nadgranicznym księstewku nie należały do najłatwiejszych, o czym najmłodszy Kazimierzowic przekonał się w 1293 r. dostając się do niewoli litewskiej, podczas najazdu tego bałtyckiego ludu. Z niewoli wydostał się dopiero dwa lata później, dzięki ucieczce. W czasie nieobecności Siemowita władzę w księstwie przejął Władysław Łokietek, który w 1295 r. oddał na powrót władzę młodszemu bratu. Po odzyskaniu wolności Siemowit zaczął prowadzić bardziej samodzielną politykę i ożenił się z Anastazją córką Lwa Halickiego. Małżeństwo to być może zresztą było inspirowane przez Władysława Łokietka. W 1300 r. wobec klęski polityki Władysława i koronacji Wacława II na króla Polski Siemowit złożył hołd Przemyślidzie. Prowadzona następnie polityka proczeska przyniosła w 1303 r. bunt własnych poddanych pod dowództwem Wojsława Trojdenowica. Stało się to zapewne z inspiracji zagorzałego przeciwnika rządów Wacława II – księcia Inowrocławia Leszka. Do władzy Siemowit został przywrócony dopiero w 1305 r. w wyniku pomocy wiernego księciu dworzanina Andrzeja z Krakowa. Po odzyskaniu księstwa Siemowit ostatecznie opowiedział się za polityką Władysława Łokietka i prawdopodobnie całkowicie mu się podporządkował. Siemowita, jako że posiadał on rozliczne kontakty ze swoimi najbliższymi sąsiadami – Krzyżakami, uważa się za pomysłodawcę projektu sprowadzenia zakonu do walki z najeźdźcami brandenburskimi na Pomorzu Gdańskim, co w ostatecznym rozrachunku jednak nie było najlepszą decyzją. W 1310 r. w związku z zaprzestaniem płacenia dziesięciny Siemowit i jego rodzina znaleźli się pod klątwą kościelną zdjętą dopiero po śmierci księcia w 1316 r. Siemowit dobrzyński zmarł najprawdopodobniej w 1312 r., chociaż starsza historiografia z Oswaldem Balzerem na czele optowała za wcześniejszym zgonem księcia w 1306 r. podczas wielkiego najazdu litewskiego na Dobrzyń. Obecnie pomysł ten, na skutek dotarcia do dokumentów poświadczających życie Siemowita po tej dacie, zarzucono. Nie wiadomo, gdzie Siemowit został pochowany. Z małżeństwa z Anastazją dochował się książę dobrzyński trzech synów: Leszka (jego istnienie w związku z pojawieniem się tylko w jednym źródle jest jednak wątpliwe), Władysława zwanego Garbatym, oraz Bolesława. Do 1316 r. regencję nad małoletnimi książętami sprawowała matka Anastazja wraz z Władysławem Łokietkiem. (pl)
- Ziemovit van Dobrzyń (1265-1312) was de jongste zoon van Casimir I van Koejavië en van zijn derde echtgenote Euphrosyn van Opole.Na de dood van zijn vader in 1267 leeft Ziemovit onder de bescherming van zijn moeder, die tot 1275 het regentschap waarneemt van het hertogdom en Dobrzyń nad Wisłą. Rond 1287 wordt het hertogdom verdeeld en wordt Ziemovit alleen hertog van Dobrzyń. Als heerser over dit grenshertogdom, dient hij talrijke invallen van Litouwen te trotseren. In 1293 wordt hij gevangengenomen en slaagt erin om te ontsnappen in 1295. Tijdens zijn afwezigheid bestuurde zijn broer Wladislaus de Korte het hertogdom. Na zijn vrijlating voerde Ziemovit een zeer zelfstandige politiek. Hij huwt met Anastasia, dochter van Leo van . Mogelijk werd dit huwelijk door Wladislaus de Korte ingefluisterd. In 1300 wordt Wladislaus de Korte verjaagd door Wenceslaus II van Bohemen, die zich tot koning van Polen laat kronen. Ziemovit sluit zich aan bij de nieuwe koning en zweert hem de eed van vazal. Deze onvoorwaardelijke steun aan Wenceslaus wordt niet aanvaard door de onderdanen van Ziemovit. In 1303 verliest hij zijn macht na een staatsgreep die werd gesteund door zijn neef Leszek van Inowrocław, en hij wordt vervangen door Przemysl van Koejavië. Wanneer hij opnieuw de macht grijpt in 1305, kiest hij kamp voor zijn broer Wladislaus de Korte. Ziemovit onderhoudt goede betrekkingen met zijn buren , de ridders van de Duitse Orde. Wanneer Brandenburg Pommerellen binnenvalt, doet hij beroep op hun hulp om de aanvaller te weerstaan. De gevolgen zijn rampzalig voor Polen. Na Brandenburg verjaagd te hebben, houden de ridders van de Duitse Orde deze streek. In 1310 wordt een banvloek uitgesproken over Ziemovit en zijn gezin, na een weigering van de hertog om tienden aan de Kerk te storten. Deze wordt pas geheven in 1316, na de dood van Ziemovit. Siemovit stierf in 1312. Uit zijn huwelijk met Anastasia had hij drie zoons Leszek, Wladislaus en Boleslaw. Omdat zijn zoons te jong zijn, nemen Anastasia en Wladislaus de Korte het regentschap waar. (nl)
- Земовит Добжинский (польск. Siemowit (Ziemowit) dobrzyński; ок. 1265 — 1312) — князь Брест-Куявский (1267—1287), Добжинский (1287—1293, 1295—1303, 1305—1312) из династии Пястов, сын Казимира I, князя Куявского, брат короля Польши Владислава I Локетка. (ru)
- Земовит Добжинський (пол. Siemowit dobrzyński; бл. 1265 — 1312) — князь Брест-Куявський (1267—1287) та Добжинський (1287—1293, 1295—1303, 1305—1312). Представник династії Куявських П'ястів. Син Казимира І Куявського та Єфросинії Опольської, брат короля Владислава І Локетка. Онук української княжни Агафії Святославни, доньки Волинського князя Святослава Ігоровича. (uk)
- 多布任的謝莫維特（波蘭語：Siemowit dobrzyński，約1265年－1312年），多布任公爵，庫亞維公爵卡齊米日一世的幼子、波蘭國王瓦迪斯瓦夫一世的弟弟。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Ο Σιεμόβιτ, πολων. Siemowit (π. 1262/7-1312) από τον Οίκο των Πιαστ ήταν δούκας τού Ντόμπζινι (1288-93, 95-1303, 05-12), τού Μπζεστς Κουγιάφσκι (1267-88) και από το 1306 κληρονομικός υποτελής τού βασιλείου της Πολωνίας. (el)
- Siemowit of Dobrzyń (pl: Siemowit dobrzyński; c. 1262/67 – 1312), was a Polish prince member of the House of Piast, Duke of Brześć Kujawski during 1267–1288, Duke of Dobrzyń during 1288–1293, 1295–1303 and 1305–1312, during 1293–1295 in captivity in Lithuania, during 1303–1305 deposed, after 1306 hereditary vassal of the Kingdom of Poland. He was the fifth son of Casimir I of Kuyavia, but the third born from his third marriage with Euphrosyne, daughter of Casimir I of Opole. (en)
- Земовит Добжинский (польск. Siemowit (Ziemowit) dobrzyński; ок. 1265 — 1312) — князь Брест-Куявский (1267—1287), Добжинский (1287—1293, 1295—1303, 1305—1312) из династии Пястов, сын Казимира I, князя Куявского, брат короля Польши Владислава I Локетка. (ru)
- Земовит Добжинський (пол. Siemowit dobrzyński; бл. 1265 — 1312) — князь Брест-Куявський (1267—1287) та Добжинський (1287—1293, 1295—1303, 1305—1312). Представник династії Куявських П'ястів. Син Казимира І Куявського та Єфросинії Опольської, брат короля Владислава І Локетка. Онук української княжни Агафії Святославни, доньки Волинського князя Святослава Ігоровича. (uk)
- 多布任的謝莫維特（波蘭語：Siemowit dobrzyński，約1265年－1312年），多布任公爵，庫亞維公爵卡齊米日一世的幼子、波蘭國王瓦迪斯瓦夫一世的弟弟。 (zh)
- Siemovit de Dobrzyń (en polonais Siemowit dobrzyński ou Ziemowit dobrzyński), de la dynastie des Piasts, est né vers 1265 et décédé vers 1312. Il est le fils cadet de Casimir Ier de Cujavie et de sa troisième épouse Euphrosyne d’Opole. (fr)
- Ziemovit van Dobrzyń (1265-1312) was de jongste zoon van Casimir I van Koejavië en van zijn derde echtgenote Euphrosyn van Opole.Na de dood van zijn vader in 1267 leeft Ziemovit onder de bescherming van zijn moeder, die tot 1275 het regentschap waarneemt van het hertogdom en Dobrzyń nad Wisłą. Rond 1287 wordt het hertogdom verdeeld en wordt Ziemovit alleen hertog van Dobrzyń. Als heerser over dit grenshertogdom, dient hij talrijke invallen van Litouwen te trotseren. In 1293 wordt hij gevangengenomen en slaagt erin om te ontsnappen in 1295. Tijdens zijn afwezigheid bestuurde zijn broer Wladislaus de Korte het hertogdom. (nl)
- Siemowit (Ziemowit) dobrzyński (ur. ok. 1265, zm. najpewniej w 1312) – od ok. 1287 r. samodzielny książę dobrzyński, w latach 1293-1295 w niewoli litewskiej, od 1300 lennik Wacława II, w latach 1303-1305 pozbawiony władzy, od 1306 r. dziedziczny lennik Polski. Z małżeństwa z Anastazją dochował się książę dobrzyński trzech synów: Leszka (jego istnienie w związku z pojawieniem się tylko w jednym źródle jest jednak wątpliwe), Władysława zwanego Garbatym, oraz Bolesława. Do 1316 r. regencję nad małoletnimi książętami sprawowała matka Anastazja wraz z Władysławem Łokietkiem. (pl)
|
