| dbo:abstract
|
- Los petyhorcy (plural de Petyhorzec, Пяцігорцы) fueron un tipo de caballería media usado durante los siglos XVI-XVIII por el Gran Ducado de Lituania y la Mancomunidad polaco-lituana. Inicialmente fue formada por circasianos procedentes del zarato ruso (de ahí el sinónimo Czerkiesi). El nombre es una corrupción del término ruso para la región de "Pyatigorye" ("Cinco Montañas", Beshtau) en el Cáucaso, que da nombre a la actual ciudad de Pyatigorsk. Pese a este origen a partir de montañeses del Cáucaso, las unidades de caballería ligera de su época terminaron amalgamando circasianos, tártaros lituanos y nobles locales. Como otras unidades de la estepa, los petyhorcy llevaban una armadura ligera de (gorra de cota de malla) y karwasz, un tipo de protectores de acero para el brazo. El armamento ofensivo constaba de una lanza, posiblemente idéntica a la de los húsares alados. Las primeras unidades fueron reclutadas durante el reinado del rey Esteban Báthory. Un comandante de las primeras unidades, Temruk Szymkowic, consta previamente como durante el reinado de Segismundo Augusto, pero no hay constancia de la presencia de circasianos en esas fechas anteriores. Con el tiempo este tipo de unidades evolucionaron a caballería media, casi idéntica a los polacos. La armadura utilizada por aquellas unidades más tardías constaba de una cota de malla con misiurka y protectores para el brazo y, a menudo, un , un escudo redondo de estilo turco. En el siglo XVII la cota de malla fue gradualmente reemplazada por corazas. El armamento ofensivo pasó a reunir una lanza de 3 a 4 (rohatyna), así como un sable polaco, dos pistolas y un mosquete-carabina o un arco de tipo oriental. Siguiendo las reformas militares de 1776 los chorągiew Petyhorcy fueron reconvertidos Brigada Petyhorcy de Caballería Nacional (Petyhorska Brygada Kawalerii Narodowej) o 2.ª Brigada de Caballería Nacional del Gran Ducado. Fue finalmente disuelta tras el fin de la revuelta de Kościuszko. (es)
- Petyhorcy (singular: Petyhorzec, Latin: pientho-horcensis, Lithuanian: Petihorai) was a type of regular medium-armoured light cavalry exclusively in the Grand Ducal Lithuanian Army during the 17th and 18th centuries. The petyhorcy are viewed as the Lithuanian equivalent of the Royal Polish Army's Armoured Companion, or as a cavalry type that was between the Winged Hussars and the Armoured Companion. They were organised in Banners. Originally, the Petyhorcy were spear-armed cavalry from Circassia. The Petyhorcy were supposed to finish off and defeat the enemy line that was breached by the Winged Hussars. While the Winged Hussars were more prestigious, the Petyhorcy enjoyed high reputation, hence their banner's rotmistras were frequently high-ranking officials. In fact, the Petyhorcy developed in the late 16th-century from the mounted shooters who protected the hussars. (en)
- Пятиго́рцы (польск. Petyhorcy) — лёгкая конница (кавалерия), созданная в XVI веке из черкесов, переселившихся в Великое княжество Литовское с Кавказа по различным причинам, в т.ч. с нежеланием принимать веру Османской империи и ее подданство. Название пятигорцы происходит от кавказских Пяти гор. Пятигорцы существовали до XVIII века и пополнялись за счёт литовской шляхты и осевших в Литве татар. Вербовка в подразделения пятигорцев происходила по товарищеской системе. Были аналогом казацкой панцирной конницы в Короне Польской и использовались для охвата флангов врага, или атаки вражеских шеренг, пробитых атакой тяжелой кавалерии — гусарии, используя несколько более лёгкие копья. Участием в войнах с Данцигом и Московским царством во времена Стефана Батория была известна хоругвь пятигорцев Темрюка Шимковича, который был ротмистром обороны поточной ещё во времена Сигизмунда II Августа. Сначала пятигорцы использовали для защиты мисюрку, карваши (наручи), восточный щит калкан, до конца XVI века стали использовать кольчугу, а с XVII века стали надевать кирасы. Вооружение состояло из 3-4 метровой рогатины, сабли, двух пистолетов, ружья и лука восточного типа. По вооружению и доспехам пятигорцы соответствовали польской панцерной кавалерии, выполняя аналогичные с ней задачи. Из сохранившихся хоругвей пятигорцев в 1776 году была сформирована Пятигорская бригада кавалерии народовой. (ru)
- Petyhorcy, pietyhorcy (łac. pientho-horcensis) – lekka odmiana husarii używana w XVI–XVIII wieku najczęściej w Wielkim Księstwie Litewskim. Był to rodzaj kawalerii pośredni między husarią a jazdą kozacką/jazdą pancerną, o czym świadczy też wysokość żołdu. Jazda petyhorska zaciągana była przede wszystkim w ramach wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego. Od lat 70. XVII wieku wyraźnie dominowała wielkością wśród innych litewskich formacji kawaleryjskich. Była drugą po husarii jazdą kopijniczą w Rzeczypospolitej, nieco się od niej różniącą. Formacja wspierająca husarię, często używana do oskrzydlania przełamanego przez husarię frontu przeciwnika, ale czasami także wspólnie z husarią pełniąca rolę przełamującą. W odróżnieniu od Wielkiego Księstwa, petyhorcy w Koronie nie byli formalnie zaciągani, ale przypuszczalnie wchodzili w skład chorągwi prywatnych. W Wielkim Księstwie Litewskim petyhorcy byli najliczniejszym rodzajem kawalerii (w 1673 roku stanowili ponad połowa wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego). Uważa się, że posiadanie kopii odróżniało petyhorców od jazdy kozackiej (na Litwie) i pancernej (w Koronie). (pl)
- П'ятигорська (Петигорська, Пятигорійська) кіннота або «Пінська», 2-а бригада народної кавалерії війська Великого Князівства Литовського (пол. Petyhorcy) — середня литовська кіннота (кавалерія). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- П'ятигорська (Петигорська, Пятигорійська) кіннота або «Пінська», 2-а бригада народної кавалерії війська Великого Князівства Литовського (пол. Petyhorcy) — середня литовська кіннота (кавалерія). (uk)
- Los petyhorcy (plural de Petyhorzec, Пяцігорцы) fueron un tipo de caballería media usado durante los siglos XVI-XVIII por el Gran Ducado de Lituania y la Mancomunidad polaco-lituana. Inicialmente fue formada por circasianos procedentes del zarato ruso (de ahí el sinónimo Czerkiesi). El nombre es una corrupción del término ruso para la región de "Pyatigorye" ("Cinco Montañas", Beshtau) en el Cáucaso, que da nombre a la actual ciudad de Pyatigorsk. (es)
- Petyhorcy (singular: Petyhorzec, Latin: pientho-horcensis, Lithuanian: Petihorai) was a type of regular medium-armoured light cavalry exclusively in the Grand Ducal Lithuanian Army during the 17th and 18th centuries. The petyhorcy are viewed as the Lithuanian equivalent of the Royal Polish Army's Armoured Companion, or as a cavalry type that was between the Winged Hussars and the Armoured Companion. They were organised in Banners. Originally, the Petyhorcy were spear-armed cavalry from Circassia. (en)
- Petyhorcy, pietyhorcy (łac. pientho-horcensis) – lekka odmiana husarii używana w XVI–XVIII wieku najczęściej w Wielkim Księstwie Litewskim. Był to rodzaj kawalerii pośredni między husarią a jazdą kozacką/jazdą pancerną, o czym świadczy też wysokość żołdu. Jazda petyhorska zaciągana była przede wszystkim w ramach wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego. Od lat 70. XVII wieku wyraźnie dominowała wielkością wśród innych litewskich formacji kawaleryjskich. Była drugą po husarii jazdą kopijniczą w Rzeczypospolitej, nieco się od niej różniącą. Formacja wspierająca husarię, często używana do oskrzydlania przełamanego przez husarię frontu przeciwnika, ale czasami także wspólnie z husarią pełniąca rolę przełamującą. W odróżnieniu od Wielkiego Księstwa, petyhorcy w Koronie nie byli formalnie zaciągan (pl)
- Пятиго́рцы (польск. Petyhorcy) — лёгкая конница (кавалерия), созданная в XVI веке из черкесов, переселившихся в Великое княжество Литовское с Кавказа по различным причинам, в т.ч. с нежеланием принимать веру Османской империи и ее подданство. Название пятигорцы происходит от кавказских Пяти гор. Пятигорцы существовали до XVIII века и пополнялись за счёт литовской шляхты и осевших в Литве татар. Вербовка в подразделения пятигорцев происходила по товарищеской системе. (ru)
|
