| dbo:abstract
|
- Die McDonnell Douglas MD-94X war ein geplantes Propfan-Flugzeug. Die Planungen begannen im Januar 1986, acht Jahre später sollte das Flugzeug in Produktion gehen. Die MD-94x war als Kurzstreckenflugzeug für 160 bis 180 Passagiere konzipiert, die mit der in Planung befindlichen Boeing 7J7 konkurrieren sollte. Der Bau des Flugzeuges durch McDonnell war vom Ölpreis abhängig. Dieser hätte mindestens bei 1,40 USD pro Gallone liegen müssen. Die Konfiguration MD-94X ähnelte der MD-80, allerdings sollten fortschrittliche Technologien wie Canards, Side-Stick-Flugkontrolle, die über Lichtwellenleiter angesteuert wurden, und Aluminium-Lithium-Legierungskonstruktion zum Einsatz kommen. Das Interesse der Fluggesellschaften war trotz der brandneuen Propfan-Technologie und eines um bis zu 60 % reduzierten Treibstoffverbrauchs so gering, dass das Projekt in der Planungsphase eingestellt wurde. Zur gleichen Zeit wurden zwei Propfan-Varianten der MD-80 entwickelt. Die Nachfolgemodelle MD-91X (100 bis 110 Sitzplätze) und MD-92X (150 Sitzplätze) sollten 1991 bzw. 1992 in den Dienst gestellt werden. Für die bestehenden Modelle DC-9 und MD-80 wäre eine Aufrüstung auf die neuen Profan-Triebwerke möglich gewesen. (de)
- The McDonnell Douglas MD-94X was a planned propfan-powered airliner, intended to begin production in 1994. Announced in January 1986, the aircraft was to seat between 160 and 180 passengers, possibly using a twin-aisle configuration. An all-new design that was investigated internally since at least 1984, the MD-94X was developed in the mid-1980s to compete with the similar Boeing 7J7. The price of oil would have to be at least US$1.40 per gallon for McDonnell Douglas to build the plane, though. Configuration was similar to the MD-80, but advanced technologies such as canard noseplanes, laminar and turbulent boundary layer control, side-stick flight control (via fiber optics), and aluminum-lithium alloy construction were under consideration. Airline interest in the brand-new propfan technology was weak despite claims of up to a 60% reduction in fuel use, and both aircraft were canceled. Under development at the same time were two propfan-powered commercial variants of the MD-80. The "MD-91X" would have seated 100-110 and entered service in 1991. The "MD-92X," a 150-seat aircraft targeted for service entry in 1992, was originally to be a 76 in stretch (1.9 m) of the MD-80. The price per engine would have been an estimated US$1.6 million dollars more for the propfans than for the MD-80's Pratt & Whitney JT8D-200 series engines. Existing DC-9s and MD-80s would also have been eligible for an upgrade to the new propfan powerplants. McDonnell Douglas tested General Electric Aviation's unducted fan (UDF) engine on an MD-80 demonstrator aircraft, which made its initial flight on May 19, 1987. A propfan-powered military variant of the MD-87 or MD-91X, called the P-9D, was also proposed as an anti-submarine warfare (ASW) aircraft. The P-9D was intended for use in the United States Navy's Long Range Air ASW-Capable Aircraft (LRAACA) program, which was to initially replace the existing fleet of 125 Lockheed P-3 Orion aircraft. In October 1988, the Navy selected a derivative of the P-3 Orion (which was later renamed Lockheed P-7A) as the LRAACA aircraft over the P-9D. (en)
- McDonnell Douglas MD-94X adalah sebuah pesawat sayap rendah (low wing) dalam perencanaan , diperkirakan memulai produksi pada tahun 1994. Pesawat ini memiliki tempat duduk antara 160 dan 180 penumpang dalam konfigurasi tempat duduk yang tidak diketahui. Sebuah desain baru, dikembangkan pada 1980-an untuk bersaing dengan Boeing 7J7 yang serupa. Konfigurasi mirip dengan , tetapi teknologi canggih seperti , dan , sisi- penerbangan (melalui serat optik), dan konstruksi aluminium-lithium alloy sedang dipertimbangkan. Ketertarikan di teknologi baru propfan cukup rendah meskipun ada klaim pengurangan hingga 60% dalam penggunaan bahan bakar, dan akhirnya pesawat dibatalkan. Pesawat untuk militer, , juga dibatalkan. Awalnya pesawat ini untuk digunakan oleh Angkatan Laut Amerika Serikat. Dalam pengembangan di saat yang sama dirancang juga dua varian propfan dari MD-80. "MD-91X" dengan tempat duduk 100-110 dan diperkirakan memasuki layanan pada tahun 1991, dan "MD-92X" memiliki kursi 150 dan diperkirakan masuk layanan pada tahun 1992. DC-9 dan juga dapat memenuhi syarat untuk upgrade ke powerplants propfan baru. (in)
- De McDonnell Douglas MD-94X was een voorgesteld vliegtuig van de Amerikaanse vliegtuigfabrikant McDonnell Douglas, die later fuseerde met Boeing. Het toestel zou in 1994 in productie worden genomen. De MD-94X zou plaats bieden aan 160 tot 180 passagiers en worden aangedreven door propfans. Het nieuwe ontwerp zou de concurrentie aan moeten gaan met de Boeing 7J7. Ondanks de claim dat het toestel 60% minder brandstof zou verbruiken was de interesse bij de luchtvaartmaatschappijen gering. (nl)
- Il McDonnell Douglas MD-94X fu la designazione di un aereo di linea a motore propfan sviluppato dall'azienda aeronautica statunitense McDonnell Douglas a cavallo degli anni novanta ma che non superò la fase preliminare, rimanendo un progetto senza che ne fosse mai realizzato un prototipo. (it)
- マクドネル・ダグラス MD-94X (McDonnell Douglas MD-94X)は、マクドネル・ダグラス（現ボーイング）が開発し、1994年からの生産が予定されていたボーイング7J7に対抗するプロップファンエンジンの旅客機である。 開発は1980年代後半に始まった。ライバル機のボーイング7J7と同規模の、最大180名程度の乗客を運べる旅客機として開発が計画された。仕様はMD-80に似ていたがカナード翼や層流翼や渦流境界層制御、(光ファイバー伝送式の)サイドスティック操縦桿、のような先進的な技術の導入が検討されていた。燃費が最大60%抑えられるという主張に航空会社は興味を示したにも関らず、旅客機向けのプロップファン実用化には振動問題があったことや、省燃費の高バイパス比ターボファンエンジンの実用化に伴い、MD-94Xシリーズはボーイング7J7と共に開発中止となった。 同時期にMD-80シリーズの胴体部を用いた100-110名のタイプのMD-91X、150名程度のタイプのMD-92Xも計画され、前者は1991年、後者は1992年からの就航が予定されていた。既存のDC-9とMD-80シリーズも同様にプロップファンエンジンに更新する事も検討された。 エンジンはゼネラル・エレクトリック GE-36やプラット・アンド・ホイットニー/アリソン 578-DXが検討されていた。 同機の開発中止に伴い、同様に検討されていた海軍向けの対潜哨戒機であるP-9計画も中止された。 (ja)
- O McDonnell Douglas MD-94X foi um avião comercial projetado e utilizaria motores propfan, com previsão de início da produção em 1994. A aeronave acomodaria entre 160 e 180 passageiros em configuração de assentos desconhecida. Um projeto completamente novo, foi desenvolvido no final da década de 1980 para competir com o similar Boeing 7J7. A configuração era similar ao MD-80, mas com tecnologias avançadas sendo consideradas, como a instalação de um Canard, controle de voo em fluxo laminar e em turbulência, controle side-stick (via fibra óptica) e construção de liga de Alumínio-Lítio. O interesse das companhias aéreas na tecnologia do propfan era fraco apesar de alegar 60% de redução no consumo de combustível, levando ao cancelamento do projeto. Ao mesmo tempo estavam sendo desenvolvidos duas variantes do MD-80 que utilizavam o propfan. O "MD-91X" teria capacidade de 100-110 assentos e entraria em serviço em 1991 e o "MD-92X" acomodaria 150 passageiros e entraria em serviço no ano de 1992. OS DC-9 e MD-80 existentes seriam capazes de ser atualizados para a nova motorização. (pt)
- McDonnell Douglas MD-94X — проект турбовентиляторного авиалайнера, который планировалось запустить в производство в 1994 году. Предполагаемая вместимость самолёта составляла от 160 до 180 пассажиров; компоновка кресел неизвестна. Самолёт разрабатывался в 1980-е годы для конкуренции с подобным Boeing 7J7. Компоновка планёра напоминала MD-80, однако предполагались и новшества в виде переднего горизонтального оперения, управление ламинарным и турбулентным пограничным слоем, боковые ручки управления в сочетании с оптико-волоконной системой передачи сигналов и алюминиевые сплавы в конструкции. Несмотря на предполагавшуюся 60%-ную экономию топлива, интерес авиакомпаний к новой машине оказался незначительным. Это же послужило причиной закрытия проекта Boeing 7J7. В то же время McDonnell Douglas разрабатывал турбовентиляторную версию MD-80. Модель "MD-91X" должна была вмещать 100-110 пассажиров и войти в строй в 1991 году, а модель "MD-92X" имела бы вместимость 150 пассажиров и была бы запущена в эксплуатацию в 1992 году. Предполагалось дорабатывать и существующие варианты DC-9 и MD-80, устанавливая на них новые турбовентиляторные двигатели. (ru)
|
| dbo:manufacturer
| |
| dbo:predecessor
| |
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:type
| |
| dbo:wikiPageExternalLink
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 17155 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:developedFrom
| |
| dbp:manufacturer
| |
| dbp:nationalOrigin
| |
| dbp:numberBuilt
| |
| dbp:related
|
- * McDonnell Douglas MD-90 (en)
|
| dbp:similarAircraft
|
- * Antonov An-180
* Boeing 7J7
* MPC-75
* Tupolev Tu-334
* Yakovlev Yak-46 (en)
|
| dbp:status
| |
| dbp:type
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- De McDonnell Douglas MD-94X was een voorgesteld vliegtuig van de Amerikaanse vliegtuigfabrikant McDonnell Douglas, die later fuseerde met Boeing. Het toestel zou in 1994 in productie worden genomen. De MD-94X zou plaats bieden aan 160 tot 180 passagiers en worden aangedreven door propfans. Het nieuwe ontwerp zou de concurrentie aan moeten gaan met de Boeing 7J7. Ondanks de claim dat het toestel 60% minder brandstof zou verbruiken was de interesse bij de luchtvaartmaatschappijen gering. (nl)
- Il McDonnell Douglas MD-94X fu la designazione di un aereo di linea a motore propfan sviluppato dall'azienda aeronautica statunitense McDonnell Douglas a cavallo degli anni novanta ma che non superò la fase preliminare, rimanendo un progetto senza che ne fosse mai realizzato un prototipo. (it)
- Die McDonnell Douglas MD-94X war ein geplantes Propfan-Flugzeug. Die Planungen begannen im Januar 1986, acht Jahre später sollte das Flugzeug in Produktion gehen. Die MD-94x war als Kurzstreckenflugzeug für 160 bis 180 Passagiere konzipiert, die mit der in Planung befindlichen Boeing 7J7 konkurrieren sollte. Der Bau des Flugzeuges durch McDonnell war vom Ölpreis abhängig. Dieser hätte mindestens bei 1,40 USD pro Gallone liegen müssen. (de)
- The McDonnell Douglas MD-94X was a planned propfan-powered airliner, intended to begin production in 1994. Announced in January 1986, the aircraft was to seat between 160 and 180 passengers, possibly using a twin-aisle configuration. An all-new design that was investigated internally since at least 1984, the MD-94X was developed in the mid-1980s to compete with the similar Boeing 7J7. The price of oil would have to be at least US$1.40 per gallon for McDonnell Douglas to build the plane, though. Configuration was similar to the MD-80, but advanced technologies such as canard noseplanes, laminar and turbulent boundary layer control, side-stick flight control (via fiber optics), and aluminum-lithium alloy construction were under consideration. Airline interest in the brand-new propfan technol (en)
- McDonnell Douglas MD-94X adalah sebuah pesawat sayap rendah (low wing) dalam perencanaan , diperkirakan memulai produksi pada tahun 1994. Pesawat ini memiliki tempat duduk antara 160 dan 180 penumpang dalam konfigurasi tempat duduk yang tidak diketahui. Sebuah desain baru, dikembangkan pada 1980-an untuk bersaing dengan Boeing 7J7 yang serupa. Konfigurasi mirip dengan , tetapi teknologi canggih seperti , dan , sisi- penerbangan (melalui serat optik), dan konstruksi aluminium-lithium alloy sedang dipertimbangkan. (in)
- マクドネル・ダグラス MD-94X (McDonnell Douglas MD-94X)は、マクドネル・ダグラス（現ボーイング）が開発し、1994年からの生産が予定されていたボーイング7J7に対抗するプロップファンエンジンの旅客機である。 開発は1980年代後半に始まった。ライバル機のボーイング7J7と同規模の、最大180名程度の乗客を運べる旅客機として開発が計画された。仕様はMD-80に似ていたがカナード翼や層流翼や渦流境界層制御、(光ファイバー伝送式の)サイドスティック操縦桿、のような先進的な技術の導入が検討されていた。燃費が最大60%抑えられるという主張に航空会社は興味を示したにも関らず、旅客機向けのプロップファン実用化には振動問題があったことや、省燃費の高バイパス比ターボファンエンジンの実用化に伴い、MD-94Xシリーズはボーイング7J7と共に開発中止となった。 同時期にMD-80シリーズの胴体部を用いた100-110名のタイプのMD-91X、150名程度のタイプのMD-92Xも計画され、前者は1991年、後者は1992年からの就航が予定されていた。既存のDC-9とMD-80シリーズも同様にプロップファンエンジンに更新する事も検討された。 エンジンはゼネラル・エレクトリック GE-36やプラット・アンド・ホイットニー/アリソン 578-DXが検討されていた。 (ja)
- O McDonnell Douglas MD-94X foi um avião comercial projetado e utilizaria motores propfan, com previsão de início da produção em 1994. A aeronave acomodaria entre 160 e 180 passageiros em configuração de assentos desconhecida. Um projeto completamente novo, foi desenvolvido no final da década de 1980 para competir com o similar Boeing 7J7. A configuração era similar ao MD-80, mas com tecnologias avançadas sendo consideradas, como a instalação de um Canard, controle de voo em fluxo laminar e em turbulência, controle side-stick (via fibra óptica) e construção de liga de Alumínio-Lítio. O interesse das companhias aéreas na tecnologia do propfan era fraco apesar de alegar 60% de redução no consumo de combustível, levando ao cancelamento do projeto. (pt)
- McDonnell Douglas MD-94X — проект турбовентиляторного авиалайнера, который планировалось запустить в производство в 1994 году. Предполагаемая вместимость самолёта составляла от 160 до 180 пассажиров; компоновка кресел неизвестна. Самолёт разрабатывался в 1980-е годы для конкуренции с подобным Boeing 7J7. Компоновка планёра напоминала MD-80, однако предполагались и новшества в виде переднего горизонтального оперения, управление ламинарным и турбулентным пограничным слоем, боковые ручки управления в сочетании с оптико-волоконной системой передачи сигналов и алюминиевые сплавы в конструкции. Несмотря на предполагавшуюся 60%-ную экономию топлива, интерес авиакомпаний к новой машине оказался незначительным. Это же послужило причиной закрытия проекта Boeing 7J7. (ru)
|
| rdfs:label
|
- McDonnell Douglas MD-94X (de)
- McDonnell Douglas MD-94X (en)
- McDonnell Douglas MD-94X (in)
- McDonnell Douglas MD-94X (it)
- マクドネル・ダグラス MD-94X (ja)
- McDonnell Douglas MD-94X (nl)
- McDonnell Douglas MD-94X (pt)
- McDonnell Douglas MD-94X (ru)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:successor
of | |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is dbp:variantsWithTheirOwnArticles
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}