| dbo:abstract
|
- The Manifesto of the Province of Flanders (1790 Dutch: Manifest van de Provintie van Vlaenderen; modern Dutch: Manifest van de Provincie Vlaanderen) was the declaration of independence of the county of Flanders on 4 January 1790, during the Brabantine Revolution. On this day, the States of Flanders "solemnly declare[d] in the name of the People, the province of Flanders to be an independent State, and definitively withdrawn from its loyalty and obedience to emperor Joseph II, count of Flanders, and from the House of Austria." The States also declared "all officials, lieges and other servants, whoever they may be, free and absolved from all concluded and indebted contracts, and discharged from every oath done to the fallen count of Flanders." Resistance against the reign of Joseph II in the Austrian Netherlands, which worsened in 1786–87 when a number of States refused to pay their taxes (beden) and the landvoogden reversed all reform decrees on their own authority, escalated to open rebellion in the course of 1789, heavily influenced by the simultaneous French Revolution and Liège Revolution which had commenced a few months earlier. On 24 October 1789, Hendrik van der Noot had already proclaimed the independence of the Duchy of Brabant by the Manifesto of the People of Brabant, abjuring Joseph II as the duke of Brabant. From Breda in the Dutch Republic, a small army of patriots first conquered Brabant, next Flanders, Hainaut, Tournai and the Tournaisis, Namur and the rest of the Southern Netherlands except Luxembourg, finally taking Brussels in December. The manifesto elaborates why the Habsburg princes had not fulfilled their "constitutional" duties, and therefore, the abjuration of Joseph II's right to rule was justified. After summing up all violations of their rightful freedoms, the States of Flanders conclude: "Thus, one sought to subject the brave Netherlanders to complete slavery, and treat them like the inhabitants of Moravia and Croatia." The text composed in Dutch and French by Karel Jozef de Graeve, Jean-Joseph Raepsaet and . The ideas expressed in the manifesto were primarily inspired by the United States Declaration of Independence (1776). The States of the respective Southern Netherlandish provinces united in a new confederal republic, the United Belgian States (7 January – 11 December 1790), which was reconquered after eleven months by the Imperial army. (en)
- Het Manifest van de Provincie Vlaanderen (in de spelling van 1790: Manifest van de Provintie van Vlaenderen) was de onafhankelijkheidsverklaring van het graafschap Vlaanderen op 4 januari 1790. Op die datum verklaarden de Staten van Vlaanderen "plechtig, (...) uit naam van het Volk, de provincie Vlaanderen een onafhankelijke Staat te zijn, (...) onttrokken aan de getrouwheid en de gehoorzaamheid van de keizer Jozef II, graaf van Vlaanderen, en uit het Huis Oostenrijk." De Staten verklaarden ook "alle ambtenaren, leenmannen en alle andere bedienden, wie die ook wezen mogen, vrij en ontheven van alle aangegane en schuldige verbintenissen, en verder ontslagen van elke eed aan de vervallen graaf van Vlaanderen gedaan." Het verzet tegen Jozef II in de Oostenrijkse Nederlanden, dat ernstiger werd toen in 1786–87 onder andere een aantal Staten de beden weigerden en de landvoogden alle hervormingsbesluiten op eigen gezag introkken, draaide in de loop van 1789 uit op een opstand, net op het moment dat ook de Franse Revolutie en Luikse Revolutie een aanvang namen. Op 24 oktober 1789 had Hendrik van der Noot met het Manifest van het Brabantse Volk al de onafhankelijkheid van het hertogdom Brabant uitgeroepen, waarbij de keizer werd afgezet als hertog van Brabant. Vanuit Breda veroverde een legertje patriotten eerst Brabant en dan Vlaanderen, Henegouwen, Doornik en de rest van de Zuidelijke Nederlanden, met uitzondering van het hertogdom Luxemburg. Het manifest verantwoordt uitvoerig dat de Habsburgse vorsten hun "grondwettelijke" afspraken niet zijn nagekomen en dat het daarom past Jozef II vervallen te verklaren van zijn rechten als heerser. Na alle schendingen van de vrijheden te hebben opgesomd komen de Staten van Vlaanderen tot de conclusie: "Alzoo wilde men de dappere Nederlanders tot eene volstrekte slavernye onderwerpen, en hun behandelen als de vernederde Inwooners van Moravien en Croatien." De onafhankelijkheid was beslist op 22 november 1789 door de Staten van Vlaanderen vergaderd in het Stadhuis van Gent. Karel Jozef de Graeve, Jan Jozef Raepsaet en Maarten de Bast kregen de opdracht een manifest te schrijven ter rechtvaardiging. Ze stelden een tekst op in het Nederlands en in het Frans. De inspiratie kwam van het Plakkaat van Verlatinghe (1581) en de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring (1776). Het manifest werd op 4 januari 1790 plechtig voorgedragen op de Vrijdagmarkt. De staten van de verschillende Zuid-Nederlandse provincies verenigden zich in een nieuwe confederale republiek, de Verenigde Nederlandse Staten, die echter na elf maanden door het keizerlijke leger heroverd werd. (nl)
|
| rdfs:comment
|
- The Manifesto of the Province of Flanders (1790 Dutch: Manifest van de Provintie van Vlaenderen; modern Dutch: Manifest van de Provincie Vlaanderen) was the declaration of independence of the county of Flanders on 4 January 1790, during the Brabantine Revolution. On this day, the States of Flanders "solemnly declare[d] in the name of the People, the province of Flanders to be an independent State, and definitively withdrawn from its loyalty and obedience to emperor Joseph II, count of Flanders, and from the House of Austria." The States also declared "all officials, lieges and other servants, whoever they may be, free and absolved from all concluded and indebted contracts, and discharged from every oath done to the fallen count of Flanders." (en)
- Het Manifest van de Provincie Vlaanderen (in de spelling van 1790: Manifest van de Provintie van Vlaenderen) was de onafhankelijkheidsverklaring van het graafschap Vlaanderen op 4 januari 1790. Op die datum verklaarden de Staten van Vlaanderen "plechtig, (...) uit naam van het Volk, de provincie Vlaanderen een onafhankelijke Staat te zijn, (...) onttrokken aan de getrouwheid en de gehoorzaamheid van de keizer Jozef II, graaf van Vlaanderen, en uit het Huis Oostenrijk." De Staten verklaarden ook "alle ambtenaren, leenmannen en alle andere bedienden, wie die ook wezen mogen, vrij en ontheven van alle aangegane en schuldige verbintenissen, en verder ontslagen van elke eed aan de vervallen graaf van Vlaanderen gedaan." (nl)
|
