| dbo:abstract
|
- Lush Life ist ein von Billy Strayhorn geschriebener Jazzstandard, mit dem er 1938 bei Duke Ellington vorspielte. Der ursprüngliche Titel, Life is lonely, wurde im Laufe der Zeit nach der Textzeile I live a lush life in Lush Life umbenannt. Erst 1948 wurde die Ballade veröffentlicht. (de)
- "Lush Life" is a jazz standard that was written by Billy Strayhorn from 1933 to 1936. It was performed publicly for the first time by Strayhorn and vocalist Kay Davis with the Duke Ellington Orchestra at Carnegie Hall on November 13, 1948. (en)
- Lush Life est une chanson de jazz composée en 1933-1936 par le pianiste, arrangeur et compositeur de jazz américain Billy Strayhorn. Cette chanson a été décrite comme un « hymne à la désillusion prématurée ». (fr)
- Lush Life è uno standard jazz composto da Billy Strayhorn nel 1933 all'età di 18 anni. È uno dei quaranta standard più conosciuti, e fu uno dei motivi che, nel 1938, spinsero Duke Ellington ad assumere Strayhorn. È anche, assieme a Take the A Train, una delle sue composizioni più famose. Strayhorn continuò a lavorare su questa composizione per quasi quindici anni, senza nemmeno darle un titolo, fino al 13 novembre 1948, anno nel quale Strayhorn la presentò, accompagnando al pianoforte la cantante Kay Davis, in uno della serie di 7 concerti che l'orchestra di Ellington fece negli anni '40 alla Carnegie Hall, evento documentato anche su disco. Altre versioni del pezzo furono incise da Strayhorn nel 1961 (solo strumentale) e nel 1965. Strayhorn era particolarmente affezionato a questa composizione, al punto che un'esecuzione di Nat Cole, stilisticamente discutibile e con diversi errori nel testo cantato, fece perdere le staffe al compositore (normalmente imperturbabile) ed ebbe come effetto una telefonata molto tesa fra i due.Gli preferì di gran lunga la versione di Billy Eckstine, registrata dal vivo con un ottetto diretto da Bobby Tucker. (Da Wikipedia in inglese: The author once said that the best version was of Billy Eckstine on his 1960 album No Cover, No Minimum). Lush Life è stata incisa da moltissimi cantanti e musicisti; ricordiamo le versioni di Jack Jones, Nancy Wilson, , Lady Gaga, Donna Summer (con Quincy Jones), Linda Ronstadt, , Johnny Mathis, , , Rahsaan Roland Kirk, Rickie Lee Jones, Kate Ceberano & Mark Isham, Buddy Rich, Rickie Lee Jones, Kurt Elling, Sammy Davis Jr., Tony Scott, Archie Shepp. (it)
- Lush Life is een jazzstandard, geschreven door componist Billy Strayhorn (1933-1938). Hij componeerde zowel de muziek als de tekst. In 1938 speelde hij het nummer voor aan bigbandleider Duke Ellington, die hem daarop aannam in zijn orkest. Het nummer beschrijft de gevoelens over het nachtleven na een gestrande affaire, met jazz en cocktails en in het gezelschap van trieste meisjes die er slecht uitzien. Strayhorn schreef het grootste deel van het lied toen hij 16 was. Het zou zijn handelsmerk worden. De song werd voor het eerst opgenomen op 13 november 1948 tijdens een concert van Ellington in de Carnegie Hall, met zangeres Kay Davis en Billy Strayhorn aan de piano. Daarna nam Strayhorn het nummer op voor zijn soloplaten The Peaceful Side (1961) en Lush Life (1964). Van Ellington is geen opname bekend. Het werk werd door verschillende musici op de plaat vastgelegd. De bekendste versies zijn van Nat King Cole en John Coltrane. De saxofonist Coltrane nam het voor het eerst op in 1958 voor de lp met de gelijknamige titel. In 1963 nam zijn kwartet het op met zanger Johnny Hartman. Deze uitvoering werd een standaardversie. Tony Scott was zo gefascineerd door Lush Life dat hij een dubbel-cd volspeelde met verschillende versies van het werk. Andere artiesten die het vertolkten waren onder meer Donna Summer (met Quincy Jones, 1982), Linda Ronstadt (1985) en Queen Latifah (2004). (nl)
|
| rdfs:comment
|
- Lush Life ist ein von Billy Strayhorn geschriebener Jazzstandard, mit dem er 1938 bei Duke Ellington vorspielte. Der ursprüngliche Titel, Life is lonely, wurde im Laufe der Zeit nach der Textzeile I live a lush life in Lush Life umbenannt. Erst 1948 wurde die Ballade veröffentlicht. (de)
- "Lush Life" is a jazz standard that was written by Billy Strayhorn from 1933 to 1936. It was performed publicly for the first time by Strayhorn and vocalist Kay Davis with the Duke Ellington Orchestra at Carnegie Hall on November 13, 1948. (en)
- Lush Life est une chanson de jazz composée en 1933-1936 par le pianiste, arrangeur et compositeur de jazz américain Billy Strayhorn. Cette chanson a été décrite comme un « hymne à la désillusion prématurée ». (fr)
- Lush Life è uno standard jazz composto da Billy Strayhorn nel 1933 all'età di 18 anni. È uno dei quaranta standard più conosciuti, e fu uno dei motivi che, nel 1938, spinsero Duke Ellington ad assumere Strayhorn. È anche, assieme a Take the A Train, una delle sue composizioni più famose. (it)
- Lush Life is een jazzstandard, geschreven door componist Billy Strayhorn (1933-1938). Hij componeerde zowel de muziek als de tekst. In 1938 speelde hij het nummer voor aan bigbandleider Duke Ellington, die hem daarop aannam in zijn orkest. Het nummer beschrijft de gevoelens over het nachtleven na een gestrande affaire, met jazz en cocktails en in het gezelschap van trieste meisjes die er slecht uitzien. Strayhorn schreef het grootste deel van het lied toen hij 16 was. Het zou zijn handelsmerk worden. (nl)
|
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}