An Entity of Type: Thing, from Named Graph: http://dbpedia.org, within Data Space: dbpedia.org

The German navies—specifically the Kaiserliche Marine and Kriegsmarine of Imperial and Nazi Germany, respectively—built a series of battleships between the 1890s and 1940s. To defend its North and Baltic Sea coasts in wartime, Germany had previously built a series of smaller ironclad warships, including coastal defense ships, and armored frigates. With the accession to the throne of Kaiser Wilhelm II in 1888, the Kaiserliche Marine began a program of naval expansion befitting a Great Power. The navy immediately pushed for the construction of the four Brandenburg-class battleships, after which soon followed five Kaiser Friedrich III-class ships. The appointment of Admiral Alfred von Tirpitz to the post of State Secretary of the Navy in 1897 accelerated naval construction. Tirpitz's "risk

Property Value
dbo:abstract
  • قامت القوات البحرية الألمانية - وتحديداً كايزرليش مارين للقيصرية الألمانية وكريغسمارينه لألمانيا النازية، على التوالي - ببناء سلسلة من البوارج بين التسعينيات والأربعينيات. للدفاع عن سواحلها الشمالية وبحر البلطيق في زمن الحرب، كانت ألمانيا قد شيدت من قبل سلسلة من السفن الحربية الصغيرة الدارعة، بما في ذلك والفرقاطات المدرعة. [السفلى ألفا 1] مع وصوله إلى عرش القيصر فيلهلم الثاني في عام 1888، بدأ البحرية الإمبراطورية برنامج للتوسع البحري يليق بقوة عظمى. دفعت البحرية على الفور إلى بناء أربع من فئة براندنبورغ، وبعد ذلك سرعان ما تبعت خمس سفن من فئة الإمبراطور فريدريش الثالث. تعيين الأدميرال ألفريد فون تيربيتز في منصب وزير الدولة للبحرية في عام 1897 تسارع البناء البحري. خططت «نظرية المخاطر» التي وضعها تيربيتز لأسطول من شأنه أن يكون قوياً بما فيه الكفاية بحيث تتجنب بريطانيا العظمى، التي كانت آنذاك القوة البحرية البارزة في العالم، المخاطرة بالحرب مع ألمانيا من أجل الحفاظ على تفوقها. حصل الأدميرال فون تيربيتز على سلسلة من بين عامي 1900 و1912 والتي زادت بشكل كبير من ميزانية البحرية وأذن عشرات من السفن الحربية. نص القانون النهائي على أسطول مكون من 41 سفينة حربية، 25 منها كانت ستخصص لأسطول أعالي البحار، مع وضع الباقيين في الاحتياط. وبعد فئة القيصر فريدريش الثالث كانت وفئة دويتشلاند التي كانت آخر بارجة ما قبل-دريدنوت بنيت في ألمانيا. أسفرت هزيمة ألمانيا في عام 1918 عن مصادرة غالبية أسطول أعالي البحار في سكابا فلو؛ تم في النهاية إغراق السفن في 21 يونيو 1919 لمنع الاستيلاء عليها من قبل البحرية الملكية البريطانية. من بين البوارج العشر المصادر، تم منع واحدة فقط، بادن، من الإغراق؛ تم إستخدامها لاحقًا كهدف للأسلحة النارية من قبل البحرية الملكية. في أعقاب الحرب، اقتصرت ألمانيا على ثماني سفن حربية دريدنوت، اثنتان منها ستكونان في الاحتياط. كانت السفن الحربية الجديدة محدودة للغاية من حيث التسلح والحجم. تم تعيين الأدميرال إريش رايدر قائدا للبحرية الألمانية في عام 1928. استخدم رايدر في البداية إستراتيجية حذرة تجاه حكومة جمهورية فايمار. ومع ذلك، فإن صعود أدولف هتلر والحزب النازي في عام 1933 سمحت لرايدر بفرصة لتوسيع الأسطول. تفاوضت حكومة هتلر على اتفاقية البحرية الأنجلو ألمانية في عام 1935، والتي تنص على إعادة بناء البحرية الألمانية إلى 35 في المئة من قوة البحرية الملكية البريطانية. وكانت البوارج الجديدة الأولى التي بنيت في ألمانيا هما شارنهورست وغيسيناو في عام 1935. وهما بارجتين من فئة بسمارك في 1936. تم الانتهاء من بسمارك في عام 1940 وتيربيتز في عام 1941. وضعت الخطة زد في عام 1939 لإعادة بناء القوات البحرية الألمانية. دعت الخطة لستة سفن حربية إضافية من فئة إتش-39. تم وضع اثنين منهم في منتصف عام 1939، على الرغم من أنه تم إلغاؤهم في غضون شهرين، بسبب اندلاع الحرب العالمية الثانية في سبتمبر 1939. تم إلغاء الأربعة الآخرى دون أي عمل يجري القيام به. رقت بسمارك، وتيربيتز، وشارنهورست خلال الحرب وانها الغت غيسيناو في غدينيا في عام 1945. دراسات تصميم مزيد من وضعها، وبلغت ذروتها في ضخمة أتش-44 درجة، لكنها لم تكن مقترحات جدية نظرا لعدم جدواها ونفقات السفن. (ar)
  • Seznam německých bitevních lodí zahrnuje různé kategorie bitevních lodí provozovaných pruským námořnictvem, německým císařským námořnictvem, meziválečnou Reichsmarine a druhoválečnou Kriegsmarine. (cs)
  • Diese Liste umfasst alle deutschen Schlachtschiffe und Schlachtkreuzer. Dazu zählen auch die Linienschiffe und Großen Kreuzer der Kaiserlichen Marine sowie die Panzerschiffe der Kriegsmarine. Legende* Die Dienstzeit entspricht dem Zeitraum zwischen der Indienststellung und der Außerdienststellung bzw. Streichung aus dem Flottenregister oder dem Verlust des Schiffes.† – versenkt, Verlust durch Feindeinwirkung†² – in Scapa Flow selbst versenkt†³ – selbst versenkt bzw. gesprengt (de)
  • The German navies—specifically the Kaiserliche Marine and Kriegsmarine of Imperial and Nazi Germany, respectively—built a series of battleships between the 1890s and 1940s. To defend its North and Baltic Sea coasts in wartime, Germany had previously built a series of smaller ironclad warships, including coastal defense ships, and armored frigates. With the accession to the throne of Kaiser Wilhelm II in 1888, the Kaiserliche Marine began a program of naval expansion befitting a Great Power. The navy immediately pushed for the construction of the four Brandenburg-class battleships, after which soon followed five Kaiser Friedrich III-class ships. The appointment of Admiral Alfred von Tirpitz to the post of State Secretary of the Navy in 1897 accelerated naval construction. Tirpitz's "risk theory" planned a fleet that would be sufficiently powerful so that Great Britain, then the world's preeminent naval power, would avoid risking war with Germany in order to preserve its superiority. Tirpitz secured a series of Naval Laws between 1900 and 1912 that drastically increased the budget of the navy and authorized scores of battleships; the final law envisioned a fleet of some 41 battleships, 25 of which would have been assigned to the High Seas Fleet, with the remainder in reserve. Following the Kaiser Friedrich III class were the Wittelsbach, Braunschweig, and Deutschland classes, the last pre-dreadnoughts built in Germany. The launch of the "all-big-gun" HMS Dreadnought in 1906 revolutionized battleship construction, and forced Tirpitz to radically alter his shipbuilding plan. In order to remain in the battleship race, Tirpitz secured the funds for the first four German dreadnoughts, the Nassau class, which were laid down beginning in June 1907. The four Helgolands followed in 1908, as well as the five Kaisers in 1909–1910. Four König-class battleships were laid down in 1911–1912, and four Bayern-class battleships were laid down in 1913–1915, though only two—Bayern and Baden—were completed. Germany's defeat in 1918 resulted in the internment of the majority of the High Seas Fleet at Scapa Flow; the ships were eventually scuttled on 21 June 1919 to prevent them from being seized by the British Royal Navy. Of the ten battleships interned, only one, Baden, was prevented from sinking; she was later expended as a gunnery target by the Royal Navy. Following the war, Germany was limited to eight pre-dreadnought battleships, two of which would be in reserve. New warships were severely limited in terms of armament and size. Admiral Erich Raeder was appointed the commander of the German navy in 1928. Raeder initially employed a cautious strategy vis a vis the government of the Weimar Republic. However, the rise of Adolf Hitler and the Nazi Party in 1933 allowed Raeder opportunity to expand the fleet. Hitler's government negotiated the Anglo-German Naval Agreement in 1935, which stipulated the German navy could rebuild to 35 percent of the strength of the Royal Navy. The first new battleships built in Germany were the two Scharnhorst-class ships, Scharnhorst and Gneisenau in 1935. The two Bismarck-class battleships followed in 1936; Bismarck was completed in 1940 and Tirpitz in 1941. Plan Z was formulated in 1939 to rebuild the German navy; the plan called for six additional battleships of the H-39 class. Two of them were laid down in mid-1939, though they were canceled within two months, due to the outbreak of World War II in September 1939. The other four were canceled without any work being done. Bismarck, Tirpitz, and Scharnhorst were sunk during the war and Gneisenau was scuttled in Gotenhafen in 1945. Further design studies were drawn up, culminating in the massive H-44 class, but they were not serious proposals due to the infeasibility and expense of the ships. (en)
  • La marine de guerre allemande - en particulier la Kaiserliche Marine de l'Allemagne impériale et la Kriegsmarine du Troisième Reich - a construit plusieurs séries de cuirassés entre les années 1890 et les années 1940. Elle s'était déjà dotée, par le passé, de bateaux de guerre de moindre importance, tels que des cuirassés à coque en fer, des navires de défense côtière ou des frégates, principalement pour défendre ses côtes du Nord et de la mer Baltique en cas de conflit. Après son accès au trône en 1888, Guillaume II entame un programme de développement intensif de la Kaiserliche Marine, visant à faire de l'Allemagne une grande puissance. La marine fait immédiatement pression pour entreprendre la construction de quatre cuirassés de classe Brandenburg, auxquels viendront s'ajouter cinq navires de classe Kaiser Friedrich III. La nomination en 1897 de l'amiral Alfred von Tirpitz, partisan d'une politique coloniale efficace soutenue par une marine de guerre d'envergure, au poste de secrétaire d'État de la Marine va accélérer la politique militaire navale de l'Allemagne, le Plan Tirpitz prévoyant notamment la construction d'une flotte d'une puissance équivalente à celle de la flotte britannique. La ratification entre 1898 et 1912 d'une série de cinq lois, connues sous le nom de « Flottengesetze », vont permettre d'augmenter de manière drastique les budgets alloués à la Marine militaire allemande, la dernière de ces lois prévoyant notamment la construction de 41 cuirassés, 25 d'entre eux devant être assignés à la flotte de haute mer. Succèdent alors à la classe Kaiser Friedrich III les classes Wittelsbach, Braunschweig, et Deutschland, qui constitueront la dernière génération de navires allemands de type pré-dreadnought. L'arrivée du HMS Dreadnought britannique en 1906, premier cuirassé dit monocalibre et ancêtre des cuirassés modernes, rend désuets les bâtiments existants et oblige von Tirpitz à changer radicalement sa stratégie navale. Afin de rester dans la course aux armements déclenchée par l'arrivée du Dreadnought, Tirpitz parvient à débloquer des fonds pour la construction de quatre premiers cuirassés de type Dreadnought, de classe Nassau, qui seront mis en service en juin 1907. Suivent quatre cuirassés de classe Helgoland en 1908, quatre cuirassés de classe Kaiser en 1910, quatre cuirassés de classe König en 1912 et quatre cuirassés de classe Bayern entre 1913 et 1915 - Seuls les deux premiers cuirassés de cette dernière classe seront cependant construits. La défaite de l'Allemagne en 1918 entraine le déplacement et l'immobilisation de la majorité de sa flotte de haute mer dans la baie de Scapa Flow en Angleterre. Par peur de la récupération des navires par l'armée britannique, le vice-amiral Ludwig von Reuter, officier en commande de la flotte, donne l’ordre à sa flotte de se saborder le 21er juin 1919. Sur les 10 cuirassés que comportait la flotte présente à Scapa Flow, seul le cuirassé Baden put être sauvé. Il servit ensuite de navire cible par la Royal Navy. Après la guerre, conformément au Traité de Versailles, le pouvoir militaire de l'Allemagne est sévèrement restreint et sa flotte est limitée à huit cuirassés pré-dreadnought, deux d'entre eux devant demeurer en réserve. Les nouveaux bâtiments subissent eux aussi des restrictions, tant sur leur taille que sur leur armement. L'amiral Erich Raeder, nommé commandant en chef de la Reichsmarine en 1928, adopte une politique militaire prudente vis-à-vis du gouvernement de la République de Weimar. Cependant, l'ascension et l'arrivée au pouvoir dans les années 1930 du leader Adolf Hitler et du Parti nazi change la situation, et permet à Erich Raeder de développer à nouveau la flotte de guerre allemande. La signature du traité naval germano-britannique en 18 juin 1935, qui annule les dispositions du traité de Versailles, autorise le Troisième Reich à rebâtir un arsenal naval d'un tonnage limité de façon permanente à 35 % celui de la Marine britannique. Ainsi, les premiers navires à être construits à la suite de ce traité sont les deux croiseurs cuirassés Scharnhorst et Gneisenau, de classe Scharnhorst, achevés en 1935. Deux nouveaux bâtiments, de type cuirassé et de classe Bismarck, sont projetés l'année suivante. Le Bismarck et le Tirpitz, achevé respectivement en 1940 et en 1941, constituent alors le fleuron de la Kriegsmarine du Troisième Reich. Le Plan Z, plan de rééquipement et d’expansion de la Kriegsmarine voté dès 1935, prévoit le rétablissement intégral de la marine allemande, avec notamment la construction six bâtiments de classe H-39. Le déclenchement de la Seconde Guerre mondiale en 1939 interrompt et annule le calendrier de construction prévu. Les cuirassés Bismarck, Tirpitz et Scharnhorst seront coulés pendant la guerre et Gneisenau est sabordé à Gotenhafen en 1945. Les bâtiments de la classe H ne seront jamais construits. (fr)
  • To jest lista pancerników (oraz wcześniejszych okrętów pancernych), jakie kiedykolwiek służyły w niemieckiej marynarce, bądź były planowane (zarówno w Kaiserliche Marine jak i w Reichsmarine i Kriegsmarine – w Bundesmarine nie służyły pancerniki). Okręty zwodowane w latach 1891 – 1908 to przeddrednoty. Te okręty stały się przestarzałe w momencie wejścia do służby HMS "Dreadnought", który został zwodowany w 1906. Późniejsze okręty to drednoty, które różniły się od swoich poprzedników przede wszystkim zunifikowaną artylerią główną. (pl)
  • Följande lista över tyska slagskepp innehåller samtliga slagskepp byggda för den tyska marinen mellan 1890 och 1941. (sv)
  • A Marinha Imperial do Império Alemão e a Marinha de Guerra da Alemanha Nazista construíram uma série de navios couraçados entre as décadas de 1890 e 1940. A Alemanha anteriormente tinha construído várias embarcações menores, incluindo navios de defesa costeira e fragatas blindadas, a fim de proteger seus litorais no Mar do Norte e no Mar Báltico. A Marinha Imperial iniciou um programa de expansão naval digno de uma Grande Potência após a ascensão do imperador Guilherme II em 1888. A marinha imediatamente partiu para a construção dos quatro couraçados da Classe Brandenburg, que logo foram seguidos por cinco embarcações da Classe Kaiser Friedrich III. A nomeação em 1897 do almirante Alfred von Tirpitz para o posto de Secretário de Estado da Marinha acelerou o processo de construção naval. Sua "teoria de risco" planejava um frota suficientemente poderosa que o Reino Unido, então a maior potência naval do mundo, evitaria arriscar uma guerra contra a Alemanha com o objetivo de preservar sua superioridade naval. Tirpitz conseguiu aprovar uma série de Leis Navais entre os anos de 1900 e 1912 que aumentaram o orçamento da marinha e autorizaram dezenas de couraçados; a última lei imaginava uma frota de 41 couraçados, dos quais 25 seriam para a Frota de Alto-Mar enquanto o restante ficaria na reserva. Sucederam-se à Classe Kaiser Friedrich III as Classes Wittelsbach, Braunschweig e Deutschland, que foram os últimos pré-dreadnoughts da Alemanha. O lançamento do britânico HMS Dreadnought em 1906 revolucionou completamente a construção de couraçados, forçando Tirpitz a alterar radicalmente seu plano de construção. Ele conseguiu os fundos para os quatro couraçados pós-dreadnought a fim de manter a corrida naval: a Classe Nassau, que começou a ser construída em junho de 1907. Seguiram-se em 1908 os quatro Helgoland, além de cinco Kaiser entre 1909 e 1910. Quatro couraçados da Classe König iniciaram suas construções em 1911 e 1912, com os quatro da Classe Bayern seguindo entre 1913 e 1915, porém apenas dois destes foram completados: o SMS Bayern e o SMS Baden. A derrota da Alemanha em 1918 na Primeira Guerra Mundial resultou no internamento da maior parte da Frota de Alto-Mar em Scapa Flow, Reino Unido; os navios foram deliberadamente afundados por suas tripulações em 21 de junho de 1919 a fim de não serem tomados pela Marinha Real Britânica. Dos dez couraçados afundados, apenas o Baden foi impedido de naufragar; ele mais tarde foi usado como alvo de tiro da Marinha Real. A Alemanha foi limitada a oito couraçados pré-dreadnoughts após o conflito, dois dos quais ficariam na reserva. Novos navios de guerra eram extremamente limitados em termos de tamanho e armamento. O almirante Erich Raeder foi nomeado em 1928 como o comandante da marinha. Ele inicialmente empregou uma estratégia cautelosa cara-a-cara com o governo. Entretanto, a ascensão de Adolf Hitler e do Partido Nazista em 1933 deu a Reader a oportunidade de expandir a frota. O governo de Hitler negociou em 1935 o Acordo Naval Anglo-Germânico, que estipulava que a Alemanha poderia reconstruir até 35% da força total da Marinha Real. Os primeiros novos couraçados vieram no mesmo ano com a Classe Scharnhorst: o Scharnhorst e o Gneisenau. Seguiu-se a Classe Bismarck em 1936: o Bismarck completado em 1940 e o Tirpitz em 1941. O Plano Z foi formulado em 1939 com o objetivo de reconstruir a marinha alemã, incluindo a construção de seis couraçados da Classe H. Dois deles tiveram sua construção iniciada em meados de 1939, porém foram cancelados após dois meses devido ao começo da Segunda Guerra Mundial. Os outros quatro foram cancelados sem que nenhum trabalho tivesse sido inicializado. O Bismarck, Tirpitz e Scharnhorst foram afundados durante a guerra, enquanto o Gneisenau foi deliberadamente naufragado em 1945. Outros estudos de projetos foram realizados, culminando no enorme H-44, porém não eram propostas sérias por causa da inviabilidade e custo dos navios. (pt)
  • 德国海军——特别是德意志帝国海军和納粹德國海軍在1890年代至1940年代期间建造一系列战列舰。最初为了在战时保卫其北部和波罗的海海岸,德国建造一系列小型铁甲舰,其中包括岸防舰和装甲巡防艦。而随着1888年德皇威廉二世即位,德意志帝国海军开始适合大国的海军扩张计划。海军立即推动建造4艘勃兰登堡级战列舰,之后不久又建造5艘德皇腓特烈三世级战列舰。1897年随着阿尔弗雷德·冯·提尔皮茨上任海军国务秘书,海军建设得到提速。提尔皮茨的“风险理论”计划建立一支足够强大的舰队,使当时世界上最强大的海军力量——英国不得不考虑规避与德国发生战争的风险,以保存其优势。 提尔皮茨海军上将在1900年至1912年间主导制定一系列海军法,大幅增加海军预算,并批准数十艘战列舰的建造计划。最终的法案设想一支由大约41艘战列舰组成的舰队,其中25艘将被分配给公海舰队,其余的舰只则作为后备。继德皇腓特烈三世级战列舰之后是维特尔斯巴赫级战列舰、不伦瑞克级战列舰和德国级战列舰,这是德国建造的最后一批前無畏艦。1906年以“全装重型火炮”(All-Big-Gun),为设计理念的英国皇家海军无畏号战列舰的下水彻底改变战列舰的结构,并迫使提尔皮茨从根本上改变他的造舰计划。为了继续参加战列舰竞赛,提尔皮茨获得德国第一批无畏舰——拿骚级战列舰的建造资金,这些战列舰于1907年6月开始建造。1908年有4艘黑尔戈兰级战列舰,1909年至1910年间又有4艘皇帝级战列舰开始敷设龙骨。1911年至1912年间,德国开建4艘国王级战列舰,1913年至1915年间又开建4艘巴伐利亚级战列舰,但最终仅建成巴伐利亚号和巴登号两艘。1918年德国战败后,大部分公海舰队舰只被扣押在斯卡帕湾。1919年6月21日,这些舰只最终被凿沉,防止被英国皇家海军缴获。在这一事件被扣押的10艘战列舰中,只有巴登号幸存下来,后来被皇家海军用作炮击练习目标。 一战结束后,德国被限制只能拥有8艘前无畏舰,其中两艘作为预备役。新造舰只在武器装备和尺寸方面受到严重限制。埃里希·雷德尔海军上将于1928年被任命为德国海军司令。雷德尔最初对魏瑪共和國政府采取谨慎的策略。然而,1933年阿道夫·希特勒和纳粹党的崛起使雷德尔有机会扩充舰队。1935年,希特勒政府就《英德海军协定》与英国进行商谈,协议最终规定德国海军可以重建相当于皇家海军35%的军力。德国在这之后建造的第一批新型战列舰是1935年的两艘沙恩霍斯特级战列舰——沙恩霍斯特号和格奈森瑙号。两艘俾斯麦级战列舰随后于1936年开工,其中俾斯麦号于1940年建成,提尔皮茨号则于1941年建成。Z计划是在1939年为重建德国海军而制定,该计划旨在增加6艘H-39级战列舰。其中两艘于1939年中开建,但由于1939年9月第二次世界大战爆发,在两个月后就被取消,而其他4艘还没有开建就被取消。俾斯麦号、提尔皮茨号和沙恩霍斯特号在战斗中沉没,格奈森瑙号于1945年在哥腾哈芬自沉。在此之后,进一步的设计方案也被草拟出来,最终形成尺寸庞大的H-44级战列舰设计案,但由于建造费用和方案可行性问题,这些计划最终都没有实行。 (zh)
  • Список лінійних кораблів Німеччини — перелік лінійних кораблів, які перебували на озброєнні німецького флоту: Імператорських ВМС та Крігсмаріне. (uk)
dbo:thumbnail
dbo:wikiPageExternalLink
dbo:wikiPageID
  • 909438 (xsd:integer)
dbo:wikiPageLength
  • 56468 (xsd:nonNegativeInteger)
dbo:wikiPageRevisionID
  • 1114805786 (xsd:integer)
dbo:wikiPageWikiLink
dbp:wikiPageUsesTemplate
dcterms:subject
rdfs:comment
  • Seznam německých bitevních lodí zahrnuje různé kategorie bitevních lodí provozovaných pruským námořnictvem, německým císařským námořnictvem, meziválečnou Reichsmarine a druhoválečnou Kriegsmarine. (cs)
  • Diese Liste umfasst alle deutschen Schlachtschiffe und Schlachtkreuzer. Dazu zählen auch die Linienschiffe und Großen Kreuzer der Kaiserlichen Marine sowie die Panzerschiffe der Kriegsmarine. Legende* Die Dienstzeit entspricht dem Zeitraum zwischen der Indienststellung und der Außerdienststellung bzw. Streichung aus dem Flottenregister oder dem Verlust des Schiffes.† – versenkt, Verlust durch Feindeinwirkung†² – in Scapa Flow selbst versenkt†³ – selbst versenkt bzw. gesprengt (de)
  • To jest lista pancerników (oraz wcześniejszych okrętów pancernych), jakie kiedykolwiek służyły w niemieckiej marynarce, bądź były planowane (zarówno w Kaiserliche Marine jak i w Reichsmarine i Kriegsmarine – w Bundesmarine nie służyły pancerniki). Okręty zwodowane w latach 1891 – 1908 to przeddrednoty. Te okręty stały się przestarzałe w momencie wejścia do służby HMS "Dreadnought", który został zwodowany w 1906. Późniejsze okręty to drednoty, które różniły się od swoich poprzedników przede wszystkim zunifikowaną artylerią główną. (pl)
  • Följande lista över tyska slagskepp innehåller samtliga slagskepp byggda för den tyska marinen mellan 1890 och 1941. (sv)
  • Список лінійних кораблів Німеччини — перелік лінійних кораблів, які перебували на озброєнні німецького флоту: Імператорських ВМС та Крігсмаріне. (uk)
  • قامت القوات البحرية الألمانية - وتحديداً كايزرليش مارين للقيصرية الألمانية وكريغسمارينه لألمانيا النازية، على التوالي - ببناء سلسلة من البوارج بين التسعينيات والأربعينيات. للدفاع عن سواحلها الشمالية وبحر البلطيق في زمن الحرب، كانت ألمانيا قد شيدت من قبل سلسلة من السفن الحربية الصغيرة الدارعة، بما في ذلك والفرقاطات المدرعة. [السفلى ألفا 1] مع وصوله إلى عرش القيصر فيلهلم الثاني في عام 1888، بدأ البحرية الإمبراطورية برنامج للتوسع البحري يليق بقوة عظمى. دفعت البحرية على الفور إلى بناء أربع من فئة براندنبورغ، وبعد ذلك سرعان ما تبعت خمس سفن من فئة الإمبراطور فريدريش الثالث. تعيين الأدميرال ألفريد فون تيربيتز في منصب وزير الدولة للبحرية في عام 1897 تسارع البناء البحري. خططت «نظرية المخاطر» التي وضعها تيربيتز لأسطول من شأنه أن يكون قوياً بما فيه الكفاية بحيث تتجنب بريطانيا العظمى، التي كانت آن (ar)
  • The German navies—specifically the Kaiserliche Marine and Kriegsmarine of Imperial and Nazi Germany, respectively—built a series of battleships between the 1890s and 1940s. To defend its North and Baltic Sea coasts in wartime, Germany had previously built a series of smaller ironclad warships, including coastal defense ships, and armored frigates. With the accession to the throne of Kaiser Wilhelm II in 1888, the Kaiserliche Marine began a program of naval expansion befitting a Great Power. The navy immediately pushed for the construction of the four Brandenburg-class battleships, after which soon followed five Kaiser Friedrich III-class ships. The appointment of Admiral Alfred von Tirpitz to the post of State Secretary of the Navy in 1897 accelerated naval construction. Tirpitz's "risk (en)
  • La marine de guerre allemande - en particulier la Kaiserliche Marine de l'Allemagne impériale et la Kriegsmarine du Troisième Reich - a construit plusieurs séries de cuirassés entre les années 1890 et les années 1940. Elle s'était déjà dotée, par le passé, de bateaux de guerre de moindre importance, tels que des cuirassés à coque en fer, des navires de défense côtière ou des frégates, principalement pour défendre ses côtes du Nord et de la mer Baltique en cas de conflit. Après son accès au trône en 1888, Guillaume II entame un programme de développement intensif de la Kaiserliche Marine, visant à faire de l'Allemagne une grande puissance. La marine fait immédiatement pression pour entreprendre la construction de quatre cuirassés de classe Brandenburg, auxquels viendront s'ajouter cinq navi (fr)
  • A Marinha Imperial do Império Alemão e a Marinha de Guerra da Alemanha Nazista construíram uma série de navios couraçados entre as décadas de 1890 e 1940. A Alemanha anteriormente tinha construído várias embarcações menores, incluindo navios de defesa costeira e fragatas blindadas, a fim de proteger seus litorais no Mar do Norte e no Mar Báltico. A Marinha Imperial iniciou um programa de expansão naval digno de uma Grande Potência após a ascensão do imperador Guilherme II em 1888. A marinha imediatamente partiu para a construção dos quatro couraçados da Classe Brandenburg, que logo foram seguidos por cinco embarcações da Classe Kaiser Friedrich III. A nomeação em 1897 do almirante Alfred von Tirpitz para o posto de Secretário de Estado da Marinha acelerou o processo de construção naval. Su (pt)
  • 德国海军——特别是德意志帝国海军和納粹德國海軍在1890年代至1940年代期间建造一系列战列舰。最初为了在战时保卫其北部和波罗的海海岸,德国建造一系列小型铁甲舰,其中包括岸防舰和装甲巡防艦。而随着1888年德皇威廉二世即位,德意志帝国海军开始适合大国的海军扩张计划。海军立即推动建造4艘勃兰登堡级战列舰,之后不久又建造5艘德皇腓特烈三世级战列舰。1897年随着阿尔弗雷德·冯·提尔皮茨上任海军国务秘书,海军建设得到提速。提尔皮茨的“风险理论”计划建立一支足够强大的舰队,使当时世界上最强大的海军力量——英国不得不考虑规避与德国发生战争的风险,以保存其优势。 (zh)
rdfs:label
  • قائمة بوارج ألمانيا (ar)
  • Seznam německých bitevních lodí (cs)
  • Liste deutscher Schlachtschiffe und Schlachtkreuzer (de)
  • Liste des cuirassés allemands (fr)
  • List of battleships of Germany (en)
  • Lista de couraçados da Alemanha (pt)
  • Lista pancerników niemieckich (pl)
  • Список линейных кораблей ВМС Германии (ru)
  • Lista över tyska slagskepp (sv)
  • Список лінійних кораблів Німеччини (uk)
  • 德国战列舰列表 (zh)
owl:sameAs
prov:wasDerivedFrom
foaf:depiction
foaf:isPrimaryTopicOf
is dbo:wikiPageRedirects of
is dbo:wikiPageWikiLink of
is foaf:primaryTopic of
Powered by OpenLink Virtuoso    This material is Open Knowledge     W3C Semantic Web Technology     This material is Open Knowledge    Valid XHTML + RDFa
This content was extracted from Wikipedia and is licensed under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License