| dbo:abstract
|
- ينصّ قانون باركنسون للتفاهة (بالإنجليزية: Parkinson's law of triviality) على أن الوقت الذي نمضيه في التفكير في أمر ما يتناسب عكسيا مع أهميته، فقد تمضي لجنة ما ثلاث دقائق في الموافقة على بناء مفاعل نووي، ومن ثم تمضي 45 دقيقة في الموافقة على بناء مرآب للدراجات. بمعنى أننا نسهب في الحديث عن الأمر السخيف لأننا نفهمه، بينما نخجل من مناقشة الموضوع المعقد لأننا لا نفهمه جيدا. (ar)
- Ο Νόμος του Πάρκινσον για την ασημαντότητα ή τα τετριμμένα, επίσης γνωστός ως το παράδειγμα του υπόστεγου ποδηλάτων ή bikeshedding, είναι μια παρατήρηση του Σ. Νόρθκοουτ Πάρκινσον από το 1957, ότι οι οργανισμοί δίνουν δυσανάλογα μεγάλο βάρος σε ασήμαντα ζητήματα. Ο Πάρκινσον παρατήρησε και κατέδειξε ότι μια επιτροπή της οποίας η δουλειά ήταν να εγκρίνει τα σχέδια για ένα πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου της με ανούσιες συζητήσεις για ζητήματα τετριμμένα και ασήμαντα αλλά εύκολα στην κατανόηση, όπως ποια υλικά θα χρησιμοποιούνταν για το υπόστεγο ποδηλάτων του προσωπικού, ενώ παραμελούσε το λιγότερο τετριμμένο προτεινόμενο σχέδιο του ίδιου του πυρηνικού σταθμού, το οποίο ήταν πολύ πιο σημαντικό, αλλά και πολύ πιο δύσκολο και πολύπλοκο έργο για να κρίνουν εποικοδομητικά. Ο νόμος έχει εφαρμοστεί στην ανάπτυξη λογισμικού, και άλλες δραστηριότητες. Ο όρος "bikeshedding" που επινοήθηκε ως μια μεταφορά για να επισημάνει αυτό το νόμο, διαδόθηκε στην κοινότητα της Berkeley Software Distribution από τον , και έχει εξαπλωθεί από εκεί στη βιομηχανία λογισμικού γενικότερα. (el)
- Parkinsonen huskeriaren Legea, Parkinsonen hutsalkeriaren Legea edo Parkinsonen arrunkeriaren Legea, "Bikeshedding" ere deitua, bizikletak aparkatzeko aterpetxoaren adibidearekin deskribatzen zuen, Cyril Northcote Parkinsonek 1957ko liburu batean honako argudioa: erakundeek garrantzi neurrigabea ematen omen diete gai hutsalei. Parkinsonek, liburu batean, deskribatzen zuen zentral nuklear bateko administrazio kontseilu gorenak nola luze erabiltzen zuen bizikletentzako aparkalekuko sabaiko habeei buruz, bizikletentzako aterpetxo baten zehaztasunei buruz. Energia nuklearreko instalazioari buruz proposatutako diseinuei buruzko gai garrantzitsuenak labur eztabaidatu eta azkar batean alde batera uzten zituzten bitartean. Gai konplexuenekin kontseiluko pertsonek ezin zuten luzeegi eztabaidatu, ardurak teknikariengan uztea hobesten zuten eta ez zuten euren ezjakintasuna agerian utzi nahi. Bizikleten aparkalekuko aterpetxoaren gaiarekin, ordea, kontseilariak seguruago sentitzen ziren eta gai horrekin euren ezagutza teknikoak erakutsi nahi izaten zuten. (eu)
- La loi de futilité de Parkinson (en anglais : Parkinson's law of triviality) de Cyril Northcote Parkinson (1957) est une loi empirique selon laquelle les organisations donnent une importance disproportionnée à des questions futiles. Parkinson prend l'exemple d'un comité fictif discutant d’un projet de réacteur nucléaire et passant la majorité de son temps à discuter de problèmes relativement mineurs mais faciles à comprendre, comme le type de matériau à utiliser pour l'abri à vélos du personnel, tout en négligeant la conception du réacteur lui-même, une tâche bien plus importante, compliquée et difficile. Les éléments les plus basiques et les moins utiles d'un projet feraient l'objet de longues discussions, du fait qu'ils sont compris par tous et donc faciles à traiter, au détriment des éléments plus importants et complexes. Plus tard, Poul-Henning Kamp appliquera cette loi au développement des logiciels en introduisant « la couleur de l'abri à vélos » comme métaphore d'un détail futile faisant l'objet d'une attention disproportionnée. (fr)
- La ley de Parkinson de la trivialidad (también conocida como bikeshedding, el efecto del estacionamiento de bicicletas o el ejemplo del estacionamiento de bicicletas) es el argumento presentado en 1977 por Cyril Northcote Parkinson de que las organizaciones dan un peso desproporcionado a asuntos triviales. Parkinson observó e ilustró que un comité cuyo trabajo es aprobar planes para una central nuclear dedicó la mayoría de su tiempo a discusiones sin sentido sobre asuntos relativamente triviales e innecesarios, pero fáciles de entender (como qué materiales usar para las columnas del techo del aparcamiento de bicicletas), dejando de lado los asuntos más importantes sobre los diseños propuestos de la central nuclear en sí, lo cual no solo es mucho más importante, sino también una tarea mucho más difícil y compleja de criticar constructivamente. La ley ha sido aplicada al desarrollo de programas informáticos y otras actividades. El término bikeshedding, que ha sido acuñado como una metáfora para ilustrar la ley de Parkinson de la trivialidad, fue popularizado en la comunidad de Berkeley Software Distribution por , y desde entonces se usa en la industria del software. (es)
- The law of triviality is C. Northcote Parkinson's 1957 argument that people within an organization commonly or typically give disproportionate weight to trivial issues. Parkinson provides the example of a fictional committee whose job was to approve the plans for a nuclear power plant spending the majority of its time on discussions about relatively minor but easy-to-grasp issues, such as what materials to use for the staff bicycle shed, while neglecting the proposed design of the plant itself, which is far more important and a far more difficult and complex task. The law has been applied to software development and other activities. The terms bicycle-shed effect, bike-shed effect, and bike-shedding were coined based on Parkinson's example; it was popularised in the Berkeley Software Distribution community by the Danish software developer Poul-Henning Kamp in 1999 and, due to that, has since become popular within the field of software development generally. (en)
- パーキンソンの凡俗法則（パーキンソンのぼんぞくほうそく、英: Parkinson's Law of Triviality）とは、が1957年に発表した、「組織は些細な物事に対して、不釣り合いなほど重点を置く」という主張である。パーキンソンがこの法則を説明する際に用いたたとえ話から「自転車置き場のコンセプト」、「自転車置き場の色」または「自転車置き場の議論」などの言い回しで使われることもある。 (ja)
- De trivialiteitswet van Parkinson (Parkinson's law of triviality), later ook bekend als the colour of the bike shed (de kleur van het fietsenschuurtje) is een wet die zegt dat de hoeveelheid tijd die in vergaderingen wordt besteed aan een onderwerp, omgekeerd evenredig is met de hoeveelheid geld en complexiteit die ermee gemoeid is. De wet werd opgesteld door Cyril Northcote Parkinson in 1957 in zijn werk de Wet van Parkinson. Parkinson zelf gebruikte als voorbeeld het bouwen van een kerncentrale: dat is zo kostbaar en zo ingewikkeld dat veel mensen dit niet kunnen bevatten, dus ze nemen aan dat degenen die ermee bezig zijn het wel kunnen overzien en weten wat ze doen. Aan de andere kant snapt iedereen het bouwen van een schuurtje, dus dat resulteert in eindeloze discussies. Iedereen wil er zijn persoonlijk tintje aan geven en laten weten dat hij er is. Het gevolg is dat er op vergaderingen veel meer tijd besteed wordt aan het schuurtje dan aan de kerncentrale. Een praktijkvoorbeeld wordt gegeven door Giger en Dividhizar. Zij beschrijven hoe in een door de overheid bekostigd psychiatrisch ziekenhuis een buitensporige hoeveelheid tijd werd besteed aan het ontwikkelen van beleid en regulering rond plastic houders van 75 dollarcent per stuk. Deze houders, die waren bestemd voor de persoonlijke spullen van patiënten, verdwenen af en toe, en om dit tegen te gaan werd een complete papierwinkel opgelegd om een nieuwe houder aan te kunnen vragen. Parkinson gaf wel aan dat er een grens is aan de trivialiteit: als het bedrag zeer klein is, zoals de prijs van een potlood, dan vindt men het de discussie niet waard en is de wet niet meer geldig. (nl)
- A lei da trivialidade, criada por C. Northcote Parkinson em 1957, diz que membros de uma organização dão peso desproporcional a questões triviais. Ele cita como exemplo um comitê fictício, cujo trabalho era aprovar os planos para uma usina nuclear, gastando a maior parte de seu tempo em discussões sobre questões relativamente menores, mas fáceis de entender, como quais materiais usar para a vaga de bicicleta do pessoal; porém, negligenciando o projeto proposto da própria fábrica, que é muito mais importante, mas também uma tarefa muito mais difícil e complexa. A lei tem sido aplicada ao desenvolvimento de software e outras atividades. O termo bike-shed effect ou bike-shedding foi inventado como uma metáfora para iluminar a lei da trivialidade. Foi popularizado na comunidade de Berkeley Software Distribution pelo desenvolvedor de computador dinamarquês Poul-Henning Kamp, em 1999; e se espalhou de lá para toda a indústria de software. (pt)
- Закон тривиальности Паркинсона: «Время, потраченное на обсуждение пункта, обратно пропорционально рассматриваемой сумме». В таком виде утверждение сформулировано Сирилом Норткотом Паркинсоном в 1957 году в книге Parkinson's Law, and Other Studies in Administration. Также известен как закон привычных сумм. В 1958 году в книге Parkinson's Law Or the Pursuit of Progress был выражен иначе: члены организации придают чрезмерное значение тривиальным вопросам. В качестве примера был приведён вымышленный комитет, работа которого заключалась в согласовании проекта атомной электростанции. Большую часть времени участники комитета тратили на обсуждение мелких и простых для понимания вопросов, вроде материалов для строительства сарая для велосипедов работников, оставляя без внимания конструкцию самой электростанции, — что является гораздо более важным, но одновременно и гораздо более сложным вопросом. Закон нашёл применение в разработке программного обеспечения и других областях. В англоязычной литературе появился термин bike-shed effect (дословно «эффект велосипедного сарая»), ставший метафорой закона тривиальности. Первоначально оно стало популярным в сообществе Berkeley Software Distribution благодаря датскому программисту Поул-Хеннингу Кампу, который употребил его в своей имейл-рассылке 1999 года, а затем распространилось по всей индустрии программного обеспечения. (ru)
- En cykelställsfråga är ett beslut som ska tas om en mindre fråga, till exempel var ett cykelställ ska stå. Många tenderar att ha en åsikt om dessa frågor, eftersom det är jordnära och lätta att sätta sig in i, jämfört med exempelvis ekonomiska frågor. Uttrycket härstammar från boken Parkinsons lag av C. Northcote Parkinson, där det finns en beskrivning av ett styrelsemöte där två frågor står på dagordningen: bygge av ett kärnkraftverk och bygge och målning av ett cykelskjul. Kärnkraftverksbygget klubbas igenom utan diskussion, eftersom frågan är för komplicerad och man antar att de ansvariga vet vad de gör, medan större delen av mötestiden upptas av diskussion kring placering och färgval av cykelskjulet, eftersom alla kan visualisera cykelskjulet. På svenska har det vedertagna begreppet emellertid blivit en fråga om ett cykelställ i stället för om ett cykelskjul. (sv)
- 帕金森瑣碎定律（英語：Parkinson's Law of Triviality），又譯為帕金森氏凡俗法則，或稱鸡毛蒜皮定律、芝麻綠豆定律，由英國歷史學者與政治學者西里爾·諾斯古德·帕金森（Cyril Northcote Parkinson）於1957年所提出，用來說明大型組織會花費大量時間在討論無關緊要的瑣事，但是真正重大的決議反而可以輕鬆過關這種現象。這是由於人對大議題較難有全面性的理解，故怕貿然提出異議，可能會失言；相反地，對於一些簡單瑣碎的小事，有相當的認識，因此意見特別多，造成組織在各事項上討論所花費之時間，通常與事項本身的重要程度呈現反比。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- ينصّ قانون باركنسون للتفاهة (بالإنجليزية: Parkinson's law of triviality) على أن الوقت الذي نمضيه في التفكير في أمر ما يتناسب عكسيا مع أهميته، فقد تمضي لجنة ما ثلاث دقائق في الموافقة على بناء مفاعل نووي، ومن ثم تمضي 45 دقيقة في الموافقة على بناء مرآب للدراجات. بمعنى أننا نسهب في الحديث عن الأمر السخيف لأننا نفهمه، بينما نخجل من مناقشة الموضوع المعقد لأننا لا نفهمه جيدا. (ar)
- パーキンソンの凡俗法則（パーキンソンのぼんぞくほうそく、英: Parkinson's Law of Triviality）とは、が1957年に発表した、「組織は些細な物事に対して、不釣り合いなほど重点を置く」という主張である。パーキンソンがこの法則を説明する際に用いたたとえ話から「自転車置き場のコンセプト」、「自転車置き場の色」または「自転車置き場の議論」などの言い回しで使われることもある。 (ja)
- 帕金森瑣碎定律（英語：Parkinson's Law of Triviality），又譯為帕金森氏凡俗法則，或稱鸡毛蒜皮定律、芝麻綠豆定律，由英國歷史學者與政治學者西里爾·諾斯古德·帕金森（Cyril Northcote Parkinson）於1957年所提出，用來說明大型組織會花費大量時間在討論無關緊要的瑣事，但是真正重大的決議反而可以輕鬆過關這種現象。這是由於人對大議題較難有全面性的理解，故怕貿然提出異議，可能會失言；相反地，對於一些簡單瑣碎的小事，有相當的認識，因此意見特別多，造成組織在各事項上討論所花費之時間，通常與事項本身的重要程度呈現反比。 (zh)
- Ο Νόμος του Πάρκινσον για την ασημαντότητα ή τα τετριμμένα, επίσης γνωστός ως το παράδειγμα του υπόστεγου ποδηλάτων ή bikeshedding, είναι μια παρατήρηση του Σ. Νόρθκοουτ Πάρκινσον από το 1957, ότι οι οργανισμοί δίνουν δυσανάλογα μεγάλο βάρος σε ασήμαντα ζητήματα. Ο Πάρκινσον παρατήρησε και κατέδειξε ότι μια επιτροπή της οποίας η δουλειά ήταν να εγκρίνει τα σχέδια για ένα πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου της με ανούσιες συζητήσεις για ζητήματα τετριμμένα και ασήμαντα αλλά εύκολα στην κατανόηση, όπως ποια υλικά θα χρησιμοποιούνταν για το υπόστεγο ποδηλάτων του προσωπικού, ενώ παραμελούσε το λιγότερο τετριμμένο προτεινόμενο σχέδιο του ίδιου του πυρηνικού σταθμού, το οποίο ήταν πολύ πιο σημαντικό, αλλά και πολύ πιο δύσκολο και πολύπλοκο έργο για να κρίνουν εποικοδομητικά. (el)
- La ley de Parkinson de la trivialidad (también conocida como bikeshedding, el efecto del estacionamiento de bicicletas o el ejemplo del estacionamiento de bicicletas) es el argumento presentado en 1977 por Cyril Northcote Parkinson de que las organizaciones dan un peso desproporcionado a asuntos triviales. Parkinson observó e ilustró que un comité cuyo trabajo es aprobar planes para una central nuclear dedicó la mayoría de su tiempo a discusiones sin sentido sobre asuntos relativamente triviales e innecesarios, pero fáciles de entender (como qué materiales usar para las columnas del techo del aparcamiento de bicicletas), dejando de lado los asuntos más importantes sobre los diseños propuestos de la central nuclear en sí, lo cual no solo es mucho más importante, sino también una tarea much (es)
- Parkinsonen huskeriaren Legea, Parkinsonen hutsalkeriaren Legea edo Parkinsonen arrunkeriaren Legea, "Bikeshedding" ere deitua, bizikletak aparkatzeko aterpetxoaren adibidearekin deskribatzen zuen, Cyril Northcote Parkinsonek 1957ko liburu batean honako argudioa: erakundeek garrantzi neurrigabea ematen omen diete gai hutsalei. Parkinsonek, liburu batean, deskribatzen zuen zentral nuklear bateko administrazio kontseilu gorenak nola luze erabiltzen zuen bizikletentzako aparkalekuko sabaiko habeei buruz, bizikletentzako aterpetxo baten zehaztasunei buruz. Energia nuklearreko instalazioari buruz proposatutako diseinuei buruzko gai garrantzitsuenak labur eztabaidatu eta azkar batean alde batera uzten zituzten bitartean. Gai konplexuenekin kontseiluko pertsonek ezin zuten luzeegi eztabaidatu, ar (eu)
- The law of triviality is C. Northcote Parkinson's 1957 argument that people within an organization commonly or typically give disproportionate weight to trivial issues. Parkinson provides the example of a fictional committee whose job was to approve the plans for a nuclear power plant spending the majority of its time on discussions about relatively minor but easy-to-grasp issues, such as what materials to use for the staff bicycle shed, while neglecting the proposed design of the plant itself, which is far more important and a far more difficult and complex task. (en)
- La loi de futilité de Parkinson (en anglais : Parkinson's law of triviality) de Cyril Northcote Parkinson (1957) est une loi empirique selon laquelle les organisations donnent une importance disproportionnée à des questions futiles. Parkinson prend l'exemple d'un comité fictif discutant d’un projet de réacteur nucléaire et passant la majorité de son temps à discuter de problèmes relativement mineurs mais faciles à comprendre, comme le type de matériau à utiliser pour l'abri à vélos du personnel, tout en négligeant la conception du réacteur lui-même, une tâche bien plus importante, compliquée et difficile. (fr)
- De trivialiteitswet van Parkinson (Parkinson's law of triviality), later ook bekend als the colour of the bike shed (de kleur van het fietsenschuurtje) is een wet die zegt dat de hoeveelheid tijd die in vergaderingen wordt besteed aan een onderwerp, omgekeerd evenredig is met de hoeveelheid geld en complexiteit die ermee gemoeid is. Parkinson gaf wel aan dat er een grens is aan de trivialiteit: als het bedrag zeer klein is, zoals de prijs van een potlood, dan vindt men het de discussie niet waard en is de wet niet meer geldig. (nl)
- A lei da trivialidade, criada por C. Northcote Parkinson em 1957, diz que membros de uma organização dão peso desproporcional a questões triviais. Ele cita como exemplo um comitê fictício, cujo trabalho era aprovar os planos para uma usina nuclear, gastando a maior parte de seu tempo em discussões sobre questões relativamente menores, mas fáceis de entender, como quais materiais usar para a vaga de bicicleta do pessoal; porém, negligenciando o projeto proposto da própria fábrica, que é muito mais importante, mas também uma tarefa muito mais difícil e complexa. (pt)
- En cykelställsfråga är ett beslut som ska tas om en mindre fråga, till exempel var ett cykelställ ska stå. Många tenderar att ha en åsikt om dessa frågor, eftersom det är jordnära och lätta att sätta sig in i, jämfört med exempelvis ekonomiska frågor. (sv)
- Закон тривиальности Паркинсона: «Время, потраченное на обсуждение пункта, обратно пропорционально рассматриваемой сумме». В таком виде утверждение сформулировано Сирилом Норткотом Паркинсоном в 1957 году в книге Parkinson's Law, and Other Studies in Administration. Также известен как закон привычных сумм. (ru)
|
