| dbo:abstract
|
- El Conveni Internacional de l'Opi, signat a La Haia el 23 de gener de 1912, va ser el primer tractat internacional de control de les drogues. Els Estats Units van convocar 13 nacions a una conferència de la el 1909 a Xangai (Xina), en resposta a la creixent crítica al tràfic d'opi. El tractat va comptar amb les signatures d'Alemanya, els Estats Units d'Amèrica, la Xina, França, el Regne Unit, Itàlia, el Japó, els Països Baixos, Pèrsia, Portugal, Rússia i Siam. El conveni disposava que "les potències contractants procuraran vigilar o fer que es vigili a tota persona que fabriqui, importi, vengui, distribueixi i exporti morfina, cocaïna i les seves sals respectives, així com els edificis on dites persones exerceixin aquesta indústria o comerç". Espanya va signar el conveni el 23 d'octubre de 1912. El 1915 es va aplicar el Conveni als Estats Units, els Països Baixos, la Xina, Hondures i Noruega, i el 1919 es va aplicar globalment, ja que es va incorporar al Tractat de Versalles. El 9 de febrer de 1925 es va signar una versió revisada del Conveni Internacional de l'Opi, que va entrar en vigor el 25 de setembre de 1928. S'hi va introduir un sistema de control estadístic que hauria de ser supervisat per una mesa central permanent de l'opi, un cos de la Lliga de Nacions. Egipte, amb el suport de la Xina i els Estats Units, van recomanar que s'afegís al Conveni la prohibició de l'haixix, i un subcomitè va proposar el text següent: L'ús del cannabis i els seus derivats només s'ha d'autoritzar per a propòsits mèdics i científics. La reïna bruta (charas), això no obstant, que s'extreu de les flors femelles de cannabis sativa L, juntament amb els diversos preparats (haixix, chira, esrar, diamba, etc.) de la qual n'és la base, no essent utilitzats actualment per propòsits mèdics i només essent susceptibles de ser utilitzats de forma danyosa, de la mateixa manera que altres narcòtics, no s'ha de produir, vendre ni comerciar sota cap mena de circumstància. L'Índia i altres països van objectar del llenguatge utilitzat, citant costums socials i religiosos i el predomini de la planta del cannabis a la natura, que dificultaria el compliment de la norma. Així doncs, aquesta provisió mai va aparèixer al tractat final. Es va fer una concessió que prohibia l'exportació de cannabis als països que n'havien prohibit l'ús, i que requeria als països importadors l'expedició de certificats aprovant la importació i declarant que els carregaments eren "únicament per a propòsits mèdics o científics". També s'obligava a les parts a "exercir un control efectiu per prevenir el tràfic internacional il·lícit de cannabis i especialment de la seva reïna." Aquestes restriccions encara deixaven un marge considerable als països per permetre la producció, el comerç intern i la utilització del cannabis per a usos recreatius. El Conveni es va reemplaçar pel de 1961. (ca)
- اتفاقية الأفيون الدولية، الموقعة في لاهاي في 23 يناير عام 1912أثناء المؤتمر الدولي الأول للأفيون، والتي كانت أول معاهدة دولية لمكافحة المخدرات. لم تنجح الولايات المتحدة في محاولات لإدراج الحشيش في اتفاقية عام 1912. تم تسجيلها في سلسلة معاهدات عصبة الأمم في 23 يناير 1922. عقدت الولايات المتحدة مؤتمرًا مكون من 13 دولة للجنة الأفيون الدولية عام 1909 في شنغهاي، الصين، للرد على الانتقادات المتزايدة لتجارة الأفيون. وقعت معاهدة لكل من ألمانيا والولايات المتحدة والصين وفرنسا والمملكة المتحدة وإيطاليا واليابان وبلاد فارس والبرتغال وروسيا وتايلاند. نصت الاتفاقية على ما يلي: «تبذل الدول المتعاقدة كل جهدها للسيطرة على كل من يصنعون، يستوردون، يبيعون، يوزعون، يصدرون المورفين والكوكايين والأملاح الخاصة بهم، وكذلك المباني التي يمارس فيها هؤلاء الأشخاص مثل هذه الصناعة أو التجارة». نُفذت الانتفاقية في عام 1915 من قبل الولايات المتحدة وهولندا والصين وهندوراس والنرويج. دخلت حيز التنفيذ على الصعيد العالمي في عام 1919، عندما دمجت في معاهدة فرساي. كان الهدف الاساسي للاتفاقية هو فرض قيود على الصادرات بدلا من فرض حظر أو تجريم استخدام وزراعة الأفيون والكوكايين والقنب. وهذا يفسر انسحاب الولايات المتحدة والصين، اللتين كانت تتجهان نحو مناهج الحظر، وكذلك بدء المفاوضات التي أدت إلى اتفاقية الأفيون الدولية سنة 1925 في جنيف. تم التوقيع على اتفاقية دولية منقحة لاتفاقية الأفيون الدولية المتعلقة بالمخدرات الخطرة في جنيف في 19 فبراير 1925، والتي دخلت حيز التنفيذ في 25 سبتمبر 1938، وتم تسجيلها في سلسلة معاهدات عصبة الأمم في نفس اليوم. وقد أدخلت نظام مراقبة إحصائية يشرف عليه مجلس الأفيون المركزي الدائم، وهو هيئة تابعة لعصبة الأمم. أوصت مصر بدعم من الصين والولايات، بإضافة حظر على الحشيش إلى الاتفاقية، واقترحت لجنة فرعية النص التالي: لا يجوز استخدام القنب الهندي والمستحضرات المشتقة منه إلا للأغراض العلاجية والعلمية. ومع ذلك، فإن الراتينج الخام (نبات مخدر)، الذي يتم استخراجه من قمم الإناث من كانابيس ساتيفا، إلى جانب المستحضرات المختلفة (الحشيش، والشيرا، والمرجوانا، والديمبا، وما إلى ذلك) التي تشكل أساسها، ولا تستخدم في الوقت الحالي للإغراض الطبية، بل فقط عرضة للاستخدام لأغراض ضارة، بنفس حال المخدرات الأخرى، لا يجوز إنتاجها أو بيعها أو المتاجرة بها وما إلى ذلك، تحت أي ظرف من الظروف. اعترضت الهند ودول أخرى على ذلك، نقلا عن العادات الاجتماية والدينية وانتشار نباتات القنب البرية التي من شأنها أن تجعل من الصعب تنفيذه. وبناءً على ذلك، لم يدخل هذا الحكم في المعاهدة النهائية. تم التوصل إلى حل وسط يحظر تصدير القنب إلى البلدان التي حضرت استخدامه، ويطلب من الدول المستوردة إصدار شهادات بالموافقة على الاستيراد وتصريح بأن الشحنة كانت مطلوبة «حصريًا للأغراض الطبية أو العلمية». كما طلب من الأطراف «ممارسة رقابة فعالة ذات طبيعة تمنع الاتجار الدولي غير المشروع بالقنب الهندي وخاصة الراتنج». لا تزال هذه القيود تترك مجالًا كبيرًا للبلدان للسماح بإنتاج الحشيش والتجارة الداخلية واستخدامه للأغراض الترفيهية. تم استبدال الاتفاقية بحلول عام 1961 إلى (الاتفاقية الوحيدة للخدرات) (ar)
- La internacia opikonvencio aŭ internacia konvencio pri opio estis la unua internacia traktato por kontroli drogojn. Ĝi estis subskribita la 23-an de januaro 1912 en Hago, Nederlando. La konvencio iĝis valida la 15-an de januaro 1915 en Usono, Nederlando, Ĉinio, Honduro kaj Norvegio. Reviziita internacia opikonvencio okazis la 19-an de februaro 1925 kaj validiĝis la 25-an de septembro 1928. Ĝin anstataŭis la . Tiu konvencio celas kontroli la importon, vendon, distribuon kaj eksporton de morfino, kokaino kaj de iliaj kemiaj saloj.Ĝi estas la bazo de la nuna sistemo de internacia drogkontrolo, ĉar la subskribintaj landoj adaptis siajn leĝojn laŭ la konvencio. (eo)
- Die Internationale Opiumkonferenz führte zum ersten internationalen Abkommen im gesetzlichen Vorgehen gegen Rauschmittel. Ausschlaggebend war die Opiumkommission von 1909. Die beteiligten Staaten sollten sich bestmöglich bemühen, sowohl alle Personen, die Morphin und Kokain und entsprechende Produkte produzieren, verkaufen oder im- und exportieren, als auch entsprechende Produktionsstätten und Umsatzplätze streng zu kontrollieren. (de)
- Opioaren Nazioarteko Konbentzioa drogak kontrolatzeko lehen nazioarteko tratatua izan zen. 1912ko urtarrilaren 23an sinatu zen Hagan (Herbehereak). 1909an, opioaren merkatuaren gorakada handia zela eta, Ameriketako Estatu Batuek hamahiru estatu gonbidatu zituzten Shangain (Txina) burututako Opioaren Nazioarteko Konbentziora. Akordioa hiru urte geroago sinatu zuten Alemaniak, Ameriketako Estatu Batuek, Txinak, Frantziak, Erresuma Batuak, Italiak, Japoniak, Herbehereek, Persiak, Portugalek, Errusiak eta Siamek. Konbentzio ondokoa adostu zuten aipatu herrialdeek: (eu)
- The expression International Opium Convention refers either to the first International Opium Convention signed at The Hague in 1912, or to the second International Opium Convention signed at Geneva in 1925. (en)
- La Convención Internacional del Opio (International Opium Convention) firmada en La Haya el 23 de enero de 1912, fue el primer tratado internacional sobre el control de drogas. Los Estados Unidos patrocinaron una conferencia de 13 naciones de la Comisión Internacional del Opio, en Shanghái (China) en 1909, en respuesta al incremento de las críticas al comercio de opio. El tratado fue firmado por Imperio alemán, Estados Unidos, China, Francia, Reino Unido, Italia, Japón, Holanda, Dinastía Kayar, Portugal, Imperio Ruso y Siam. La convención acordó que «los países firmantes deben realizar sus mejores esfuerzos para controlar, o para incitar al control, de todas las personas que fabriquen, importen, vendan, distribuyan y exporten morfina, cocaína, y sus respectivos derivados, así como los respectivos locales donde esas personas ejercen esa industria o comercio». La convención fue establecida en su legislación en 1915 por los Estados Unidos, Holanda, China, Honduras, y Noruega. En 1919 tuvo validez mundial al ser incorporada en el Tratado de Versalles. (es)
- Konvensi Opium Internasional, ditandatangani di Den Haag pada 23 Januari 1912 dalam Konferensi Opium Internasional Pertama, adalah perjanjian pengendalian obat-obatan internasional pertama. Amerika Serikat menyelenggarakan pertemuan yang dihadiri oleh 13 negara, yaitu tahun 1909 di Shanghai, Tiongkok. Pertemuan tersebut diadakan sebagai respons terhadap kritik atas perdagangan opium. Perjanjian ini ditandatangani oleh Jerman, Amerika Serikat, Tiongkok, Prancis, Britania Raya, Italia, Jepang, Belanda, Persia, Portugal, Rusia, dan Siam. Konvensi ini menyatakan bahwa "negara-negara penandatangan harus mencurahkan segala upaya untuk mengendalikan, atau menjadikan dikendalikannya, semua orang yang mengadakan manufaktur, mengimpor, menjual, mendistribusikan, dan mengekspor morfin, kokain, dan garam-garam senyawa-senyawa tersebut juga bangunan di mana orang-orang ini melakukan industri atau perdagangan semisal." Amerika Serikat gagal memasukkan ganja sehingga dilarang dalam Konvensi 1912. Perjanjian itu terdaftar dalam Seri Perjanjian Liga Bangsa-Bangsa pada 23 Januari 1922. Konvensi ini diberlakukan tahun 1915 oleh Amerika Serikat, Belanda, Tiongkok, Honduras, dan Norwegia. Pakta ini berlaku di seluruh dunia pada 1919 ketika dimasukkan dalam Perjanjian Versailles. Tujuan utama konvensi adalah memperkenalkan pembatasan ekspor, bukan pemberlakuan pelarangan atau kriminalisasi penggunaan dan pembudidayaan opium, koka, dan ganja. Sebagai akibatnya, Amerika Serikat dan Tiongkok membatalkan persetujuan mereka; kedua negara tersebut menginginkan upaya pelarangan. Negosiasi atas konvensi pun mulai dilakukan sehingga Konvensi Opium Internasional pada 1925 di Jenewa diadakan. Revisi Konvensi Opium Internasional, yaitu Konvensi Internasional Berkaitan Obat-Obatan Berbahaya, ditandatangani pada 19 Februari 1925 di Jenewa dan mulai berlaku pada 25 September 1928. Revisi ini memperkenalkan sistem pengawasan statistik yang diawasi oleh , salah satu bagian dari Liga Bangsa-Bangsa. Mesir, dengan dukungan Tiongkok dan Amerika Serikat, menyarankan agar pelarangan hasyis ditambahkan ke konvensi ini; sebuah sub-komite mengajukan sebagai berikut: Penggunaan ganja India dan sediaan yang berasal darinya hanya diizinkan untuk keperluan medis dan ilmiah. Namun demikian, getah mentah (charas) yang diperoleh melalui ekstraksi dari bagian atas Cannabis sativa L., bersama dengan beragam sediaan (hasyis, chira, esrar, diamba, dll.) yang dibuat dengan bahan pembawa charas—saat ini belum digunakan untuk keperluan medis dan hanya mungkin digunakan untuk keperluan berbahaya—sama seperti narkotik lainnya, tidak diperbolehkan untuk diproduksi, dijual, diperdagangkan, dll. dalam keadaan apapun. India dan negara-negara lain menolak; menurut mereka, kebiasaan masyarakat dan keagamaan serta demikian tersebarnya tanaman ganja yang tumbuh liar menjadikan usulan baru itu sulit ditegakkan. Oleh karenanya, ketentuan itu tak tercantum dalam naskah perjanjian yang final. Sebuah kompromi diadakan, yaitu pelarangan ekspor ganja India ke negara-negara yang melarang penggunaannya dengan persyaratan agar negara pengimpor mengeluarkan sertifikat persetujuan impor dan pernyataan bahwa pengiriman "hanya dilakukan untuk keperluan medis dan ilmiah." Kompromi juga mengharuskan para negara penandatangan agar "menjalankan pengendalian efektif hingga dapat mencegah perdagangan ilegal internasional ganja India dan terutama getahnya." Pelarangan ini masih menyisakan kelonggaran bagi sejumlah negara untuk memperbolehkan produksi, perdagangan dalam negeri, dan penggunaan ganja untuk keperluan rekreasi. Konvensi ini digantikan oleh 1961. (in)
- La Convention internationale de l'opium est le premier traité international visant au contrôle des drogues. Elle fut signée le 23 janvier 1912 à La Haye. Ce traité n'avait cependant pas de force juridique contraignante, se réduisant à un texte déclaratif . Portant, en sus de l'opium, sur la morphine, la cocaïne et l'héroïne, le texte ne visait que de façon idéale à interdire ces drogues, et encore, seulement lorsqu'elles n'étaient pas utilisées dans un usage thérapeutique (pratique courante au début du XXe siècle, notamment pour la cocaïne) (voir chapitre I, ou art. 10). De façon générale, il préconise surtout d'interdire la contrebande et de contrôler la production de ces drogues, et non de l'éradiquer en tant que telle. Cette convention est l'aboutissement des travaux de la Commission internationale de l'opium, réunie à Shangai en 1909 à l'initiative du président américain Théodore Roosevelt, qui avait été encouragé par un évêque de l'Église épiscopale des États-Unis travaillant aux Philippines, (en). Ce dernier avait approché Roosevelt dès 1906, et avait été nommé président de la commission en question, puis de la conférence de La Haye à l'origine immédiate de la convention . (fr)
- Per Convenzione internazionale sull'oppio s'intendono due accordi internazionali, il primo firmato a L'Aia il 23 gennaio 1912 e il secondo a Ginevra il 19 febbraio 1925. Si trattò dei primi trattati internazionali di controllo dei traffici di droga. (it)
- Het Internationaal Opiumverdrag (Frans: Convention internationale de l'Opium) was een op 23 januari 1912 onder de auspiciën van de Volkenbond gesloten verdrag dat als doel had het misbruik van opium, morfine en cocaïne en hun derivaten tegen te gaan. Het was het eerste verdrag dat de handel in verdovende middelen aan banden probeerde te leggen. De aanleiding voor de totstandkoming van het verdrag waren de resoluties van de op 1 februari 1909 te Shanghai tot stand gekomen International Opiumcommissie. De Verenigde Staten van Amerika wensten naar aanleiding van deze resoluties een internationaal verdrag te sluiten. Hiervoor werd op 1 december 1911 in Den Haag een internationale conferentie gehouden, die leidde tot de totstandkoming van het eerste Internationaal Opiumverdrag. De inwerkingtreding van het verdrag ging gepaard met de nodige problemen, doordat het verdrag zelf bepaalde dat de ratificatie van alle deelnemers aan de opiumconferentie vereist was, maar niet alle mogendheden waren bereid tot ratificatie. Daarop werd in overeenstemming met het verdrag een tweede internationale conferentie bijeen geroepen. Het sluitingsprotocol van de tweede conferentie riep alle mogendheden op om toch nog te ratificeren, maar indien dit niet het geval was zou er een derde conferentie georganiseerd worden. Een derde internationale conferentie bleek nodig te zijn en deze kwam op 15 juni 1914 bijeen. In het protocol werd bepaald dat de staten die wel geratificeerd hadden, bij uitblijvende ratificatie van andere deelnemers, op 31 december 1914 konden kiezen om het verdrag in werking te laten treden. In het protocol van 31 december 1914 werd vervolgens bepaald dat het verdrag voor enkele partijen op 11 februari 1915 in werking zou treden. In het verdrag verplichtten de partijen zich om via wetten en maatregelen extra toezicht te houden op de voortbrenging en verspreiding van ruw opium, bereid opium en medicinaal opium, morfine en cocaïne. De verplichtingen bestonden er mede uit dat het vervoer naar landen die de invoer verboden hadden, moest worden belet. Daarnaast moest er verscherpt toezicht komen op het vervoer naar landen die de invoer beperkten. Op 19 februari 1925 werd het tweede Internationaal Opiumverdrag in Genève getekend. Dit verdrag verving, tussen de mogendheden die partij bij beide verdragen waren, grote delen van het eerste verdrag en vulde deze verder aan. Beide verdragen werden uiteindelijk vervangen door het Enkelvoudig Verdrag inzake verdovende middelen van 1964. (nl)
- 万国阿片条約あるいはハーグ阿片条約（英語: International Opium Convention）は、1912年1月23日にオランダのハーグで開かれたハーグ国際阿片会議で調印された初の薬物統制に関する条約である。 アヘンをはじめモルヒネやコカイン、またそこから誘導された薬品また同等の害毒を起こすものが条約の統制対象となった。 (ja)
- Den internationella opiumkonventionen, som undertecknades i Haag den 23 januari 1912, var det första internationella drogkontrollavtalet. Avtalet förhandlades fram sedan Förenta staterna sammankallat till en konferens 1909 i Shanghai i Kina (Qingdynastin) med den med 13 deltagande länder som svar på den ökade kritiken av opiumhandeln. Avtalet undertecknades av Tyskland, Förenta staterna, Kina, Frankrike, Storbritannien, Italien, Japan, Nederländerna, Persien, Portugal, Ryssland och Siam. Konventionen föreskrev att ”Makterna förbinder sig att efter bästa förmåga kontrollera eller låta kontrollera alla personer som framställer, importerar, saluför, distribuerar och exporterar morfin, kokain och dessas respektive salter samt byggnaderna i vilka dessa personer bedriver dylik näring eller handel.” Konventionen implementerades 1915 av Förenta staterna, Nederländerna, Kina, Honduras och Norge och införlivades 1919 i Versaillesfördraget. Den 19 februari 1925 undertecknades en reviderad internationell opiumkonvention, vilken trädde ikraft 25 september 1928. Den införde ett statistiskt övervakningssystem som skulle övervakas av Permanent Central Opium Board, ett av Nationernas förbunds organ. Konventionen ersattes 1961 av Narkotikakonventionen. (sv)
- A Convenção Internacional do Ópio, assinada em Haia em 23 de janeiro de 1912, durante a Primeira Conferência Internacional do Ópio, foi o primeiro tratado internacional de controle de drogas. Foi registrada na Liga das Nações em 23 de janeiro de 1922. Os Estados Unidos convocaram uma conferência de 13 nações da , em 1909, em Xangai, China, em resposta às críticas cada vez maiores ao comércio de ópio. O tratado foi assinado por Alemanha, Estados Unidos, China, França, Reino Unido, Itália, Japão, Países Baixos, Pérsia, Portugal, Rússia e Sião (atual Tailândia). A Convenção previu que "os Poderes contratantes envidarão os seus melhores esforços para controlar, ou para fazer com que sejam controladas, todos os tipos de fabricação, importação, venda, distribuição e exportação de morfina, cocaína e de seus respectivos sais..." A Convenção foi implementada em 1915 por Estados Unidos, Países Baixos, China, Honduras e Noruega, e entrou em vigor em nível mundial em 1919, quando foi incorporada ao Tratado de Versalhes. A revisão da Convenção Internacional do Ópio foi assinada em Genebra, em 19 de fevereiro de 1925, que entrou em vigor em 25 de setembro de 1928 e foi registrada na Liga das Nações no mesmo dia. O tratado introduziu um sistema de controle estatístico supervisionado pelo Conselho Central Permanente do Ópio, um órgão da Liga das Nações. O Egito, com o apoio da China e dos Estados Unidos, recomendou que a proibição do haxixe fosse adicionada à Convenção e um sub-comitê propôs o seguinte texto: O uso de cânhamo indiano e a preparação de produtos derivados só pode ser autorizados para fins médicos e científicos. A resina crua (charas), no entanto, que é extraída dos exemplares femininos da cannabis sativa, juntamente com as suas diversas preparações obtidas a partir dela (haxixe, chira, esrar, diamba, etc), as quais não são utilizadas para fins médicos e só é usada para fins prejudiciais, da mesma maneira como outros narcóticos, não podem ser produzidas, vendidas, comercializadas, etc, em qualquer hipótese. A Índia e outros países se opuseram a essa linguagem, citando costumes sociais e religiosos e a prevalência do crescimento de plantas de cannabis selvagem que tornam difícil aplicar tais regras. Assim, esta disposição nunca entrou no tratado final. Um compromisso foi feito para proibir a exportação de cânhamo indiano para países que tenham proibido a sua utilização e exigiu que países importadores emitissem certificados para aprovar a importação e afirmar que a transferência era necessária "exclusivamente para fins médicos ou científicos". Foi também posto como necessário que as partes "exercessem um controle efetivo de tal natureza a impedir o tráfico internacional ilícito do cânhamo indiano e, especialmente, de sua resina.". (pt)
- Опіумна конвенція — міжнародна Конвенція у справах, пов'язаних з торгівлею опіумом, підписана в Гаазі 23 січня 1912 року. (uk)
- Международная опиумная конвенция; или Гаагская конвенция, подписанная в Гааге 23 января 1912 года, — первое международное соглашение о контроле за оборотом наркотических средств. В 1909 году в Шанхае была собрана конференция, в которую вошли 13 стран . Конференция была ответом на возросшую критику опиумной торговли. Соглашение было подписано Германией, США, Китаем, Францией, Великобританией, Италией, Японией, Нидерландами, Персией, Португалией, Россией, и Сиамом. Конвенция предусматривала, что «Обязующиеся державы должны приложить все возможные усилия для осуществления контроля, в том числе и силового, всех лиц производящих, импортирующих, продающих, распространяющих, и экспортирующих морфий, кокаин и их производные, а также для учёта зданий, в которых эти лица содержат подобные производства и торговые места». В 1915 году условия конвенции были выполнены такими странами, как США, Нидерланды, Китай, Гондурас, и Норвегия. Конвенция вступила в глобальную силу после её принятия в Версальском мирном договоре 1919 года. Исправленный вариант Международной опиумной конвенции был подписан 19 февраля 1925 года и вступил в силу 25 сентября 1928 года. В исправленном варианте была введена статистическая система учёта, контролируемая , органом Лиги Наций. Египет, при поддержке Китая и США, выдвинул предложение о добавлении запрета на продажу гашиша, а подкомитет внёс в документ следующий текст: Использование индийской конопли и производных препаратов разрешено только в медицинских и научных целях. Однако, сырая смола (харас), получаемая из верхних частей женского растения каннабиса сатива L, и производные препараты (гашиш, кира, эсрар, диамба, и др.), для которых оно является основой, на данный момент не используется в медицинских целях, но для употребления во вредоносных целях. И, подобно другим наркотическим средствам, оно не подлежит производству, торговле, продаже и т. д. при любых обстоятельствах. Индия и другие страны возражали данному тексту, приводя в качестве доводов социальные и религиозные обычаи, а также ссылаясь на большое количество дикорастущей конопли, что затрудняет исполнение данных обязательств. Это положение, естественно, никак не отразилось на конечном варианте соглашения. Найденный компромисс предусматривал запрет на экспорт индийской конопли в страны, в которых был введён запрет на её употребление, а также предъявлял требования к странам-импортёрам предоставлять сертификаты, подтверждающие импорт конопли в «исключительно медицинских и научных целях». Он также обязывал участников конвенции «разработать эффективный метод контроля по предотвращению незаконной международной торговли индийской коноплёй и смолой, в особенности.» Данные ограничения, тем не менее, до сих пор не могут сдержать свободное производство, теневую торговлю, и употребление конопли в развлекательных целях в отдельных странах. Договор, принятый во многом по инициативе США, оценивается как первый в длинном ряду международных актов, направленных на приобретение странами производителями лекарств права установления порядка и контроля за международным рынком лекарственных средств. (ru)
- 《国际鸦片公约》是第一份国际禁毒条约。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Die Internationale Opiumkonferenz führte zum ersten internationalen Abkommen im gesetzlichen Vorgehen gegen Rauschmittel. Ausschlaggebend war die Opiumkommission von 1909. Die beteiligten Staaten sollten sich bestmöglich bemühen, sowohl alle Personen, die Morphin und Kokain und entsprechende Produkte produzieren, verkaufen oder im- und exportieren, als auch entsprechende Produktionsstätten und Umsatzplätze streng zu kontrollieren. (de)
- Opioaren Nazioarteko Konbentzioa drogak kontrolatzeko lehen nazioarteko tratatua izan zen. 1912ko urtarrilaren 23an sinatu zen Hagan (Herbehereak). 1909an, opioaren merkatuaren gorakada handia zela eta, Ameriketako Estatu Batuek hamahiru estatu gonbidatu zituzten Shangain (Txina) burututako Opioaren Nazioarteko Konbentziora. Akordioa hiru urte geroago sinatu zuten Alemaniak, Ameriketako Estatu Batuek, Txinak, Frantziak, Erresuma Batuak, Italiak, Japoniak, Herbehereek, Persiak, Portugalek, Errusiak eta Siamek. Konbentzio ondokoa adostu zuten aipatu herrialdeek: (eu)
- The expression International Opium Convention refers either to the first International Opium Convention signed at The Hague in 1912, or to the second International Opium Convention signed at Geneva in 1925. (en)
- Per Convenzione internazionale sull'oppio s'intendono due accordi internazionali, il primo firmato a L'Aia il 23 gennaio 1912 e il secondo a Ginevra il 19 febbraio 1925. Si trattò dei primi trattati internazionali di controllo dei traffici di droga. (it)
- 万国阿片条約あるいはハーグ阿片条約（英語: International Opium Convention）は、1912年1月23日にオランダのハーグで開かれたハーグ国際阿片会議で調印された初の薬物統制に関する条約である。 アヘンをはじめモルヒネやコカイン、またそこから誘導された薬品また同等の害毒を起こすものが条約の統制対象となった。 (ja)
- Опіумна конвенція — міжнародна Конвенція у справах, пов'язаних з торгівлею опіумом, підписана в Гаазі 23 січня 1912 року. (uk)
- 《国际鸦片公约》是第一份国际禁毒条约。 (zh)
- اتفاقية الأفيون الدولية، الموقعة في لاهاي في 23 يناير عام 1912أثناء المؤتمر الدولي الأول للأفيون، والتي كانت أول معاهدة دولية لمكافحة المخدرات. لم تنجح الولايات المتحدة في محاولات لإدراج الحشيش في اتفاقية عام 1912. تم تسجيلها في سلسلة معاهدات عصبة الأمم في 23 يناير 1922. عقدت الولايات المتحدة مؤتمرًا مكون من 13 دولة للجنة الأفيون الدولية عام 1909 في شنغهاي، الصين، للرد على الانتقادات المتزايدة لتجارة الأفيون. وقعت معاهدة لكل من ألمانيا والولايات المتحدة والصين وفرنسا والمملكة المتحدة وإيطاليا واليابان وبلاد فارس والبرتغال وروسيا وتايلاند. نصت الاتفاقية على ما يلي: «تبذل الدول المتعاقدة كل جهدها للسيطرة على كل من يصنعون، يستوردون، يبيعون، يوزعون، يصدرون المورفين والكوكايين والأملاح الخاصة بهم، وكذلك المباني التي يمارس فيها هؤلاء الأشخاص مثل هذه الصناعة أو التجارة». (ar)
- El Conveni Internacional de l'Opi, signat a La Haia el 23 de gener de 1912, va ser el primer tractat internacional de control de les drogues. Els Estats Units van convocar 13 nacions a una conferència de la el 1909 a Xangai (Xina), en resposta a la creixent crítica al tràfic d'opi. El tractat va comptar amb les signatures d'Alemanya, els Estats Units d'Amèrica, la Xina, França, el Regne Unit, Itàlia, el Japó, els Països Baixos, Pèrsia, Portugal, Rússia i Siam. El conveni disposava que "les potències contractants procuraran vigilar o fer que es vigili a tota persona que fabriqui, importi, vengui, distribueixi i exporti morfina, cocaïna i les seves sals respectives, així com els edificis on dites persones exerceixin aquesta indústria o comerç". (ca)
- La internacia opikonvencio aŭ internacia konvencio pri opio estis la unua internacia traktato por kontroli drogojn. Ĝi estis subskribita la 23-an de januaro 1912 en Hago, Nederlando. La konvencio iĝis valida la 15-an de januaro 1915 en Usono, Nederlando, Ĉinio, Honduro kaj Norvegio. Reviziita internacia opikonvencio okazis la 19-an de februaro 1925 kaj validiĝis la 25-an de septembro 1928. Ĝin anstataŭis la . (eo)
- La Convención Internacional del Opio (International Opium Convention) firmada en La Haya el 23 de enero de 1912, fue el primer tratado internacional sobre el control de drogas. Los Estados Unidos patrocinaron una conferencia de 13 naciones de la Comisión Internacional del Opio, en Shanghái (China) en 1909, en respuesta al incremento de las críticas al comercio de opio. El tratado fue firmado por Imperio alemán, Estados Unidos, China, Francia, Reino Unido, Italia, Japón, Holanda, Dinastía Kayar, Portugal, Imperio Ruso y Siam. (es)
- Konvensi Opium Internasional, ditandatangani di Den Haag pada 23 Januari 1912 dalam Konferensi Opium Internasional Pertama, adalah perjanjian pengendalian obat-obatan internasional pertama. Amerika Serikat menyelenggarakan pertemuan yang dihadiri oleh 13 negara, yaitu tahun 1909 di Shanghai, Tiongkok. Pertemuan tersebut diadakan sebagai respons terhadap kritik atas perdagangan opium. Perjanjian ini ditandatangani oleh Jerman, Amerika Serikat, Tiongkok, Prancis, Britania Raya, Italia, Jepang, Belanda, Persia, Portugal, Rusia, dan Siam. Konvensi ini menyatakan bahwa "negara-negara penandatangan harus mencurahkan segala upaya untuk mengendalikan, atau menjadikan dikendalikannya, semua orang yang mengadakan manufaktur, mengimpor, menjual, mendistribusikan, dan mengekspor morfin, kokain, dan g (in)
- La Convention internationale de l'opium est le premier traité international visant au contrôle des drogues. Elle fut signée le 23 janvier 1912 à La Haye. Ce traité n'avait cependant pas de force juridique contraignante, se réduisant à un texte déclaratif . Portant, en sus de l'opium, sur la morphine, la cocaïne et l'héroïne, le texte ne visait que de façon idéale à interdire ces drogues, et encore, seulement lorsqu'elles n'étaient pas utilisées dans un usage thérapeutique (pratique courante au début du XXe siècle, notamment pour la cocaïne) (voir chapitre I, ou art. 10). De façon générale, il préconise surtout d'interdire la contrebande et de contrôler la production de ces drogues, et non de l'éradiquer en tant que telle. (fr)
- Het Internationaal Opiumverdrag (Frans: Convention internationale de l'Opium) was een op 23 januari 1912 onder de auspiciën van de Volkenbond gesloten verdrag dat als doel had het misbruik van opium, morfine en cocaïne en hun derivaten tegen te gaan. Het was het eerste verdrag dat de handel in verdovende middelen aan banden probeerde te leggen. De aanleiding voor de totstandkoming van het verdrag waren de resoluties van de op 1 februari 1909 te Shanghai tot stand gekomen International Opiumcommissie. De Verenigde Staten van Amerika wensten naar aanleiding van deze resoluties een internationaal verdrag te sluiten. Hiervoor werd op 1 december 1911 in Den Haag een internationale conferentie gehouden, die leidde tot de totstandkoming van het eerste Internationaal Opiumverdrag. (nl)
- Международная опиумная конвенция; или Гаагская конвенция, подписанная в Гааге 23 января 1912 года, — первое международное соглашение о контроле за оборотом наркотических средств. В 1909 году в Шанхае была собрана конференция, в которую вошли 13 стран . Конференция была ответом на возросшую критику опиумной торговли. Соглашение было подписано Германией, США, Китаем, Францией, Великобританией, Италией, Японией, Нидерландами, Персией, Португалией, Россией, и Сиамом. Конвенция предусматривала, что «Обязующиеся державы должны приложить все возможные усилия для осуществления контроля, в том числе и силового, всех лиц производящих, импортирующих, продающих, распространяющих, и экспортирующих морфий, кокаин и их производные, а также для учёта зданий, в которых эти лица содержат подобные производст (ru)
- A Convenção Internacional do Ópio, assinada em Haia em 23 de janeiro de 1912, durante a Primeira Conferência Internacional do Ópio, foi o primeiro tratado internacional de controle de drogas. Foi registrada na Liga das Nações em 23 de janeiro de 1922. Os Estados Unidos convocaram uma conferência de 13 nações da , em 1909, em Xangai, China, em resposta às críticas cada vez maiores ao comércio de ópio. O tratado foi assinado por Alemanha, Estados Unidos, China, França, Reino Unido, Itália, Japão, Países Baixos, Pérsia, Portugal, Rússia e Sião (atual Tailândia). A Convenção previu que "os Poderes contratantes envidarão os seus melhores esforços para controlar, ou para fazer com que sejam controladas, todos os tipos de fabricação, importação, venda, distribuição e exportação de morfina, cocaín (pt)
- Den internationella opiumkonventionen, som undertecknades i Haag den 23 januari 1912, var det första internationella drogkontrollavtalet. Avtalet förhandlades fram sedan Förenta staterna sammankallat till en konferens 1909 i Shanghai i Kina (Qingdynastin) med den med 13 deltagande länder som svar på den ökade kritiken av opiumhandeln. Avtalet undertecknades av Tyskland, Förenta staterna, Kina, Frankrike, Storbritannien, Italien, Japan, Nederländerna, Persien, Portugal, Ryssland och Siam. Konventionen föreskrev att ”Makterna förbinder sig att efter bästa förmåga kontrollera eller låta kontrollera alla personer som framställer, importerar, saluför, distribuerar och exporterar morfin, kokain och dessas respektive salter samt byggnaderna i vilka dessa personer bedriver dylik näring eller hand (sv)
|
