| dbo:abstract
|
- L'holandès o holandés (neerlandès: Hollands ˈɦɔ.lɑnts) és, juntament amb el , el dialecte més utilitzat de la llengua neerlandesa. Altres varietats lingüístiques derivades del baix fràncic que es parlen a la mateixa zona són el zelandès, el , el flamenc occidental i el limburguès. Tanmateix en català, per extensió, se sol anomenar també holandès el conjunt del neerlandès. L'holandès presenta una sèrie de subdialectes: entre ells, l'amsterdamès, el bildts, el midslandès, el frisó urbà, l'amelandès, el kennemerlandès, l'holandès meridional, l'utrechts-alblasserwardès, el westhoeks, el westlandès, el frisó occidental, el waterlandès, el volendamès, el zaans i el huizers. (ca)
- La holanda dialekto (nederlande: [ˈɦɔlɑnts]) estas kune kun la la plej oftaj uzataj dialektoj de la nederlanda lingvo. Aliaj gravaj malaltfrankaj lingvovarioj parolataj estas la zelanda, la , la okcidentflandra kaj la limburga. (eo)
- Der holländische Dialekt ist der niederländische Dialekt, der im Raum Holland gesprochen wird, also ungefähr in den beiden Provinzen Nordholland und Südholland. Im 16. Jahrhundert entstand die niederländische Standardsprache, wobei holländische und brabantische Dialekte die größte Bedeutung hatten. Darum wird die niederländische Standardsprache in der Umgangssprache auch oftmals als Holländisch bezeichnet und alle Niederländer als „Holländer“. Aus diesem Grunde ist die gesprochene Sprache in Holland näher am Standard als überall sonst, wobei im Volksmund das Holländisch der Stadt Haarlem als das reinste angesehen wird. Die niederländischen Dialekte in Belgien weichen stärker von der Standardsprache ab, zum einen weil es sich nicht um holländische, sondern um flämische, brabantische und limburgische Dialekte des Dialektkontinuums handelt, zum anderen weil die einzige Amtssprache in Belgien bis ins 20. Jahrhundert das Französische war, sodass die niederländische Standardsprache die Dialekte in Belgien nicht beeinflussen konnte. Im Norden Hollands ist der Einfluss der eigenständigen friesischen Sprache auf das Holländische immer noch groß. Im Süden Hollands gehen die Mundarten in brabantische Dialekte über. wird von der Dialektologin als ein eigener Dialekt angesehen, der nicht zum Holländischen gehöre. (de)
- Estrictamente hablando, el holandés es el dialecto del neerlandés hablado en las regiones de Holanda Septentrional y Holanda Meridional de los Países Bajos, aunque comúnmente y de forma metonímica suele llamarse holandés al propio idioma neerlandés. A pesar de esta ambigüedad, en español es correcto usar el vocablo holandés para referirse al idioma neerlandés, como queda recogido en el , y en la práctica holandés se usa con más frecuencia que neerlandés. Sin embargo, la RAE admite este tipo de uso hasta cierto punto. (es)
- Hollandic or Hollandish (Dutch: Hollands [ˈɦɔlɑnts]) is the most widely spoken dialect of the Dutch language. Hollandic is among the Central Dutch dialects. Other important language varieties of spoken Low Franconian languages are Brabantian, Flemish (East Flemish, West Flemish), Zeelandic, Limburgish and Surinamese Dutch. (en)
- Le hollandais est un groupe de dialectes néerlandais parlés principalement dans les provinces de Hollande-Septentrionale, de Hollande-Méridionale et d'Utrecht. Ces dialectes qui sont d'origine francique sur un substrat frison, ont été la base du néerlandais standard. Le hollandais se divise en trois groupes majeurs : les dialectes méridionaux, avec des fortes influences du brabançon, les dialectes septentrionaux, où le substrat frison est beaucoup plus fort, et les dialectes (nl). Le hollandais méridional, parlé entre autres à Amsterdam, Rotterdam et La Haye, est le plus proche du néerlandais standardisé. Le groupe septentrional, divisé en régiolectes qui s'appellent , , et , sont au contraire bien idiosyncrates. Utiliser le terme hollandais comme synonyme de néerlandais, aussi bien pour la langue que les habitants, est généralement considéré comme un abus de langage. (fr)
- Hollands is samen met het Brabants het meest gesproken hoofddialect van het Nederlands. In België wordt de term vaak gebruikt om te verwijzen naar de Nederlandse taal zoals ze in Nederland wordt gesproken. Buiten Nederland en Vlaanderen wordt de term gewoonlijk gebruikt voor het Nederlands zonder meer. In Nederland verstaat men er de meeste dialecten van Noord-Holland, Zuid-Holland en soms ook Utrecht onder, en vaak ook het Standaardnederlands. Aanvankelijk werd in het gebied van het latere graafschap Holland Fries gesproken. Nederfrankische kolonisten hebben later, tijdens en na de Grote Ontginning van de 11e tot de 13e eeuw in wat ook wel de wordt genoemd, vanuit het zuiden die taal langzamerhand verdrongen, of er is sprake geweest van een langzame overneming van Nederfrankische vormen. In de 16e eeuw kwam de standaardisering van het Nederlands goed op gang. Het stadsdialect van Antwerpen was toen het meest invloedrijk. Holland was toen de meest verstedelijkte provincie. De taal die de elite van de Hollandse steden gebruikte, richtte zich sterk op de taal van Antwerpen. Het proces van taalverandering kwam echter in een stroomversnelling toen in 1585 Antwerpen viel. Vele tienduizenden Brabanders en Vlamingen vluchtten naar Holland en vestigden zich in de steden. Er ontstond een nieuwe spreektaal, die een mengeling moet zijn geweest van de oorspronkelijke Hollandse stadsdialecten en de taal van de migranten. Hoe groot de relatieve bijdrage is geweest, is nu niet meer goed na te gaan: de oorspronkelijke Hollandse dialecten zijn slechts fragmentarisch vastgelegd. De elite bleef echter de Brabantse schrijftaal gebruiken, die in de loop der eeuwen maar heel langzaam aan de spreektaal aangepast werd en eerst voornamelijk veranderde door Hoogduitse en Nedersaksische toevoegingen via de Bijbelvertaling van 1618. De eerste goede gegevens die over de spreektaal bekend zijn, stammen pas uit de 19e eeuw. Op dat moment vindt men in de steden een spreektaal, vooral zich onderscheidend door een specifiek accent, die vrijwel identiek is aan de schrijftaal; op het platteland zijn er echter gebieden die een sterk afwijkend dialect spreken. Het is niet duidelijk of deze situatie het gevolg is van het vernietigen van de oorspronkelijke Hollandse dialecten door de schrijftaal - waarbij de plattelandsdialecten dan de restanten zijn van het originele Hollands - of dat de schrijftaal juist de verandering van de oorspronkelijke spreektaal geremd heeft - waarbij de plattelandsdialecten steeds sterker zijn gaan afwijken, waardoor het vermoeden is ontstaan dat dit het originele Hollands moet zijn. Deze dialecten zijn te vinden in de Zaanstreek, en in het groot Kennemergebied. Dat laatste verschijnsel heeft zich in ieder geval in België voorgedaan: door het vervangen van het Nederlands door Frans als standaardtaal zijn de dialecten daar sterk gaan divergeren. De spreektaal in Holland staat daarom tegenwoordig van alle dialecten zonder meer het dichtst bij het Standaardnederlands. Een volkswijsheid beweert zelfs dat in Haarlem het zuiverste Nederlands te horen valt. Taalkundigen zien de uitspraak echter als een misvatting. Waarschijnlijk is het de 19e-eeuwse (Haarlemse) dialectonderzoeker Winkler geweest die deze misvatting in de wereld heeft geholpen. Dialecten die meer van hun oorspronkelijke mengeling tussen het Fries en Nederfrankisch hebben bewaard vindt men in de provincie Noord-Holland ten noorden van het IJ, in West-Friesland, de Zaanstreek (het Zaans lijkt met sommige woorden op het West-Fries maar is voor de rest een eigen Noord-Hollands dialect). Ook vindt men de mengeling nog terug in de vissersdorpen IJmuiden, Noordwijk, Katwijk en Scheveningen. Kenmerken van het Hollands, gedeeld met het Brabants en het Zeeuws, zijn het ontbreken van het reflexivum (hem of z'n eige in plaats van het Hoogduitse zich - zo ook hem in plaats van zijn), de vormen docht en brocht voor dacht en bracht en het ontbreken van het woordje du. Het Hollands onderscheidt zich van de andere Nederlandse hoofddialecten door de woorden nou en jou (Zeeuws noe en joe, Brabants nu en u/oe), het samenvallen van de klassen van mannelijke en vrouwelijke woorden, jij in plaats van gij, de vorming van verkleinwoorden op -ie en -tje (Zeeuws: -(t)je, Brabants -(s)ke) en oorspronkelijk de uitgang -e voor de tweede persoon enkelvoud. Verder treft men in de dialecten van Zuid-Holland-Zuid veel Zeeuwse kenmerken aan, terwijl de dialecten van West-Friesland en in andere delen van Noord-Holland boven het IJ, duidelijke invloed van het Fries tonen - in die streek werd zeker tot in de middeleeuwen Fries gesproken en later ook de mengtaal West-Fries, tot ongeveer de 19e eeuw.Soms worden het Stadsfries en het Bildts ook tot het Hollands gerekend. (nl)
- Il dialetto olandese (nome in lingua neerlandese: Hollands) è una varietà dialettale della lingua neerlandese parlata nelle due province dell'Olanda Settentrionale e dell'Olanda Meridionale ed in parte della provincia di Utrecht situate nei Paesi Bassi. È diffuso anche nella provincia del Flevoland, creata dal prosciugamento dei polder intorno al 1970 e nella provincia della Frisia quando la popolazione parla la lingua neerlandese e non quella frisona. È opinione comune considerarlo la più corretta espressione della lingua neerlandese essendo il dialetto più affine a quello che dalla Nederlandse Taalunie, l'autorità linguistica per la lingua neerlandese, viene chiamato olandese standard. (it)
- Голла́ндские диале́кты (нидерл. Hollands, нем. Holländisch) — нидерландские диалекты, распространённые в исторической области Голландия (Северная и Южная Голландия). (ru)
- Dialekt holenderski – dialekt języka niderlandzkiego używany w prowincjach Holandia Północna i Holandia Południowa. (pl)
- Голландський діалект (нід. Hollands, нім. Holländisch) — нідерландський діалект, поширений в історичній області Голландія (Північна і Південна Голландія). Давній голландський діалект походив від північноморської (інгвеонської) мови, що ріднить його з давньофризьким і давньоанглійським. В XI столітті він зазнав впливу франкських мов. У середні віки на голландський діалект сильно вплинули сусідні діалекти, тому вже в письмових джерелах XV століття голландську мову не можна назвати чистою інгвеонською. Пізніше стався процес змішування граматичного роду в голландській мові, який вплинув на розвиток роду в сучасній нідерландській мові. У XVI столітті, коли формувалася літературна нідерландська мова, велику роль грали саме голландський і брабантский діалекти. Саме з цієї причини неофіційно нідерландську мову називають голландською, а жителів держави Нідерланди — голландцями. Розмовна мова голландців найближче до стандартної вимови. У Бельгії розмовна мова навпаки сильно відхиляється від норми, оскільки там поширені фламандський, лімбурзткий і брабантский діалекти. При цьому на території Бельгії також поширена французька мова. У Фрисландії є місця, де ще зберігається голландський діалект, попри істотний вплив фризької мови. Голландський діалект включає піддіалекти. Частина з них належить до нижнєфранкських діалектів (наприклад, південноголландський), частина має більший фризький вплив (діалекти Фрисландії). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- La holanda dialekto (nederlande: [ˈɦɔlɑnts]) estas kune kun la la plej oftaj uzataj dialektoj de la nederlanda lingvo. Aliaj gravaj malaltfrankaj lingvovarioj parolataj estas la zelanda, la , la okcidentflandra kaj la limburga. (eo)
- Estrictamente hablando, el holandés es el dialecto del neerlandés hablado en las regiones de Holanda Septentrional y Holanda Meridional de los Países Bajos, aunque comúnmente y de forma metonímica suele llamarse holandés al propio idioma neerlandés. A pesar de esta ambigüedad, en español es correcto usar el vocablo holandés para referirse al idioma neerlandés, como queda recogido en el , y en la práctica holandés se usa con más frecuencia que neerlandés. Sin embargo, la RAE admite este tipo de uso hasta cierto punto. (es)
- Hollandic or Hollandish (Dutch: Hollands [ˈɦɔlɑnts]) is the most widely spoken dialect of the Dutch language. Hollandic is among the Central Dutch dialects. Other important language varieties of spoken Low Franconian languages are Brabantian, Flemish (East Flemish, West Flemish), Zeelandic, Limburgish and Surinamese Dutch. (en)
- Голла́ндские диале́кты (нидерл. Hollands, нем. Holländisch) — нидерландские диалекты, распространённые в исторической области Голландия (Северная и Южная Голландия). (ru)
- Dialekt holenderski – dialekt języka niderlandzkiego używany w prowincjach Holandia Północna i Holandia Południowa. (pl)
- L'holandès o holandés (neerlandès: Hollands ˈɦɔ.lɑnts) és, juntament amb el , el dialecte més utilitzat de la llengua neerlandesa. Altres varietats lingüístiques derivades del baix fràncic que es parlen a la mateixa zona són el zelandès, el , el flamenc occidental i el limburguès. Tanmateix en català, per extensió, se sol anomenar també holandès el conjunt del neerlandès. (ca)
- Der holländische Dialekt ist der niederländische Dialekt, der im Raum Holland gesprochen wird, also ungefähr in den beiden Provinzen Nordholland und Südholland. Im 16. Jahrhundert entstand die niederländische Standardsprache, wobei holländische und brabantische Dialekte die größte Bedeutung hatten. Darum wird die niederländische Standardsprache in der Umgangssprache auch oftmals als Holländisch bezeichnet und alle Niederländer als „Holländer“. (de)
- Le hollandais est un groupe de dialectes néerlandais parlés principalement dans les provinces de Hollande-Septentrionale, de Hollande-Méridionale et d'Utrecht. Ces dialectes qui sont d'origine francique sur un substrat frison, ont été la base du néerlandais standard. Utiliser le terme hollandais comme synonyme de néerlandais, aussi bien pour la langue que les habitants, est généralement considéré comme un abus de langage. (fr)
- Il dialetto olandese (nome in lingua neerlandese: Hollands) è una varietà dialettale della lingua neerlandese parlata nelle due province dell'Olanda Settentrionale e dell'Olanda Meridionale ed in parte della provincia di Utrecht situate nei Paesi Bassi. È diffuso anche nella provincia del Flevoland, creata dal prosciugamento dei polder intorno al 1970 e nella provincia della Frisia quando la popolazione parla la lingua neerlandese e non quella frisona. (it)
- Hollands is samen met het Brabants het meest gesproken hoofddialect van het Nederlands. In België wordt de term vaak gebruikt om te verwijzen naar de Nederlandse taal zoals ze in Nederland wordt gesproken. Buiten Nederland en Vlaanderen wordt de term gewoonlijk gebruikt voor het Nederlands zonder meer. In Nederland verstaat men er de meeste dialecten van Noord-Holland, Zuid-Holland en soms ook Utrecht onder, en vaak ook het Standaardnederlands. (nl)
- Голландський діалект (нід. Hollands, нім. Holländisch) — нідерландський діалект, поширений в історичній області Голландія (Північна і Південна Голландія). Давній голландський діалект походив від північноморської (інгвеонської) мови, що ріднить його з давньофризьким і давньоанглійським. В XI столітті він зазнав впливу франкських мов. У середні віки на голландський діалект сильно вплинули сусідні діалекти, тому вже в письмових джерелах XV століття голландську мову не можна назвати чистою інгвеонською. Пізніше стався процес змішування граматичного роду в голландській мові, який вплинув на розвиток роду в сучасній нідерландській мові. (uk)
|
