| dbo:abstract
|
- Zelené děti z Woolpitu byly záhadné bytosti, které se údajně objevily v anglické obci Woolpit ve 12. století. Kronikář ve svém díle De Rerum Anglicarum uvádí, že zhruba v roce 1154 objevili vesničané z Woolpitu v jámě na poli asi desetileté děvče a o něco mladšího chlapce. Měli podivné oblečení, zelenou pleť a hovořili nesrozumitelným jazykem. Odmítaly jakoukoliv potravu kromě fazolových lusků. Byly pokřtěny, ale chlapec, který byl nápadně apatický, brzy zemřel. Dívka se časem naučila anglicky a vypověděla, že přišla ze Země svatého Martina, kde je pořád šero, zabloudila na pastvě a podzemní chodbou se dostala do Woolpitu. Jak dívka rostla, naučila se přijímat běžnou lidskou potravu a ztratila zelené zbarvení. Provdala se za muže z okolí a vedla vcelku normální život, i když podle jednoho svědectví byla „velmi svéhlavá a neukázněná“. Na vysvětlení události vznikly různé hypotézy: od čistého výmyslu (jediným zdrojem informací je právě William z Newburghu) přes alegorii na vpád Normanů až po teorii, že děti skutečně přišly z jiného světa (podle anglického folklóru se fazolovými lusky živí duchové mrtvých). Podle střízlivějších vysvětlení byly děti považovány za potomky vlámských přistěhovalců, kterých bylo tehdy v Anglii hodně, nebo za bohaté dědice, jichž se chtěl poručník zbavit pomalou otravou arsenikem (ten skutečně způsobuje nazelenalé zbarvení kůže). Otázka Zelených dětí dosud nebyla uspokojivě rozluštěna a inspiruje také četné umělce (Herbert Read a jeho román The Green Child). (cs)
- طفلا وولبيت الخُضر أو طفلا وولبيت ذوو اللون الأخضر هو الاسم الذي أُطلِقَ على طفلين لبشرتهما لونٌ غريبٌ. وقد وَرَدَ أنهما ظهرا في قرية وولبت في سوفولك في إنجلترا في فترة ما من القرن الثاني عشر، ربما خلال فترة حكم الملك ستيفن. الطفلين هما أخٌ وأخته، مظهرهما طبيعي وعادي إلا فيما يخص لون البشرة. هؤلاء الطفلين يتحدثان لغةٌ غير معروفة، ولا يأكلان سوى الفول الأخضر. لكن مؤخرًا، اعتاد الطفلان أكل اصناف الطعام الأخرى وزال عن وجهيهما الشحوب، إلا أن الفتى قد مرض وتٌوُفِيَ بعد فترة قصيرة من تعميده. الفتاة قد تأقلمت على حياتها الجديدة، ولكن «سلوكها كان متحررًا وطائشًا» . بعد تعلمها التحدث بالإنجليزية، قالت الفتاة أنها هي وأخيها قد جاءوا من مارتنز لاند، وهي واحدة من العوالم السفلية وسكانها من ذووي البشرة الخضراء. و قد وردت قصة الطفلين في الوقت شبه المعاصر حوالي في عام 1189و 1220، في كرونيكم أنجيليكانم لرالف أوف كوجشال وهيستوريا ريرام أنجليكرام لوليام أوف نيوبيرج بالترتيب. ومنذ ذلك الوقت إلى حين إعادة اكتشافهم في منتصف القرن التاسع عشر ورد ذِكرُ الطفلين فقط في الكتاب الخيالي ذا مان إن ذا موون لالأسقف فرانسيس غودوين، والذي قد ورد فيه ذكر تقرير وليام أوف نيوبيرج. وفي محاولة لتفسير قصة الطفلين الملونين، قد هيمن نهجان على عملية التفسير وهما: إما أن هذه القصة هي إحدى قصص الفن الشعبي والتي تصف لقاءً مع سكان عالم آخر يقع تحت قدمينا أو يقع حتى خارج الأرض، وإما هي تحريف أو تشويه لحدث تاريخي. وقال الشاعر والناقد الإنجليزي هيربرت ريد وهو من أنصار اللاسلطوية في عمله إنجليش بروزستايل المنشورة في 1931عن القصة إنها عمل خيالي مثالي. وقد كانت مصد إلهامه في روايته الوحيدة ذا جرين تشايلد، والمكتوبة في 1931. (ar)
- Die Legende der Grünen Kinder von Woolpit (von engl. Green children of Woolpit) handelt von zwei Kindern mit grünlicher Hautfarbe, die im 12. Jahrhundert nahe Woolpit, einem Dorf in der englischen Grafschaft Suffolk, aufgefunden worden sein sollen. (de)
- The legend of the green children of Woolpit concerns two children of unusual skin colour who reportedly appeared in the village of Woolpit in Suffolk, England, sometime in the 12th century, perhaps during the reign of King Stephen (r. 1135–1154). The children, found to be brother and sister, were of generally normal appearance except for the green colour of their skin. They spoke in an unknown language and would eat only raw broad beans. Eventually, they learned to eat other food and lost their green colour, but the boy was sickly and died soon after his sister was baptized. The girl adjusted to her new life, but she was considered to be "very wanton and impudent". After she learned to speak English, the girl explained that she and her brother had come from a land where the sun never shone, and the light was like twilight. According to one version of the story, she said that everything there was green; according to another, she said it was called Saint Martin's Land. The only near-contemporary accounts are contained in William of Newburgh's Historia rerum Anglicarum and Ralph of Coggeshall's Chronicum Anglicanum, written in about 1189 and 1220, respectively. Between then and their rediscovery in the mid-19th century, the green children seem to surface only in a passing mention in William Camden's Britannia in 1586, and in two works from the early 17th century, Robert Burton's The Anatomy of Melancholy and Bishop Francis Godwin's fantastical The Man in the Moone. Two approaches have dominated explanations of the story of the green children: that it is a folktale describing an imaginary encounter with the inhabitants of another world, perhaps subterranean or extraterrestrial, or it presents a real event in a garbled manner. The story was praised as an ideal fantasy by the English anarchist poet and critic Herbert Read in his English Prose Style, first published in 1928, and provided the inspiration for his only novel, The Green Child, published in 1935. (en)
- La leyenda de los Niños Verdes de Woolpit, que tuvo lugar en 1100[cita requerida] en el pueblo de Woolpit, en Inglaterra, narra la historia de dos hermanos que tenían la piel verde. Hablaban en un idioma ininteligible y solo comían verduras verdes. El niño murió a una temprana edad, pero la niña empezó a alimentarse con comida de consumo local y perdió su tono verde. Aprendió el idioma, por lo que pudo hablar sobre su vida, y según ella, en su mundo todas las personas eran verdes. (es)
- Les enfants verts de Woolpit sont deux enfants à la peau verte qui seraient apparus dans le village anglais de Woolpit au XIIe siècle. Frère et sœur, les enfants verts sont d'apparence normale, en dehors de leur couleur de peau, mais ils s'expriment dans une langue inconnue et refusent de manger autre chose que des fèves. Au fil du temps, ils apprennent à se nourrir d'autres aliments et perdent leur couleur verte, mais le garçon, malade, meurt peu après le baptême des enfants. La fille s'adapte à sa nouvelle vie, mais son comportement continue à présenter des signes inhabituels. Cette histoire n'est mentionnée que dans deux sources médiévales : l’Historia rerum Anglicarum de William de Newburgh et la Chronicum Anglicanum de Raoul de Coggeshall. Elle constitue peut-être un compte rendu confus d'un événement ayant réellement eu lieu, mais il est également possible qu'il ne s'agisse que d'une légende populaire décrivant une rencontre imaginaire avec des créatures souterraines ou extraterrestres. Le poète et critique Herbert Read s'en inspire en 1934 pour son unique roman, The Green Child. L'auteur polonaise Olga Tokarczuk, prix Nobel de Littérature 2018, reprend l'épisode dans son œuvre Les enfants verts ou le récit de singuliers événements survenus en Volhynie, consignés par William Davisson, médecin de sa Majesté le roi Jean II Casimir, publiée en français en 2016. (fr)
- Anak-anak berkulit hijau dikisahkan muncul di Woolpit di Suffolk, Inggris, sekitar abad ke-12, kemungkinan selama masa pemerintahan Raja Stephen. Anak-anak tersebut, laki-laki dan perempuan, secara umum berpenampilan biasa kecuali kulitnya yang berwarna hijau. Mereka berbicara dalam bahasa yang tidak diketahui, dan hanya mau memakan kacang hijau. Akhirnya mereka belajar makan makanan lainnya dan warna hijau kulit mereka memudar, namun si anak lelaki menjadi sakit-sakitan dan meninggal tak lama setelah mereka dibaptis. Anak yang perempuan memulai hidup barunya, tetapi ia dianggap "agak bebas dan serampangan dalam bertingkah." Setelah ia belajar berbahasa Inggris, si anak perempuan menjelaskan bahwa ia dan saudaranya berasal dari Negeri St Martin, dunia bawah tanah yang penghuninya berwarna hijau. Catatan agak kontemporer hanya terkandung dalam Chronicum Anglicanum karya Ralph dari Coggeshall dan Historia rerum Anglicarum karya William dari Newburgh, masing-masing ditulis sekitar tahun 1189 dan 1220. Antara masa itu dan penemuan kembali kisah itu pada pertengahan abad ke-19, anak-anak berkulit hijau tampaknya hanya muncul dalam karya Uskup Francis Godwin, The Man in the Moone, yang menceritakan catatan William dari Newburgh. Dua pendekatan telah mendominasi penjelasan tentang kisah anak-anak hijau: bahwa itu adalah cerita rakyat yang menggambarkan perjumpaan khayalan dengan penghuni dari dunia lain, kemungkinan dari bawah tanah atau bahkan kehidupan dari luar angkasa, atau itu merupakan kisah peristiwa sejarah yang diputarbalikkan. Kisah itu diakui sebagai kisah fantasi ideal oleh penyair anarkis dan kritikus Herbert Read dalam English Prose Style karyanya, diterbitkan tahun 1931. Kisah itu memberi inspirasi dalam satu-satunya novel karyanya, The Green Child, ditulis tahun 1934. (in)
- De legende van de groene kinderen van Woolpit gaat over twee kinderen met een ongewone huidskleur die naar verluidt ergens in de 12de eeuw, wellicht ten tijde van koning Stefanus, opdoken in het dorpje Woolpit in het Engelse graafschap Suffolk. De kinderen waren broer en zus en hadden behalve hun groen getinte huid een normaal uiterlijk. Ze spraken een onbekende taal en wilden alleen rauwe tuinbonen eten. Uiteindelijk leerden ze ook ander voedsel eten en raakten ze hun groene kleur kwijt. Het jongetje werd echter ziek en stierf kort nadat hij en zijn zusje waren gedoopt. Het meisje paste zich aan haar nieuwe leven aan, maar men vond haar ‘nogal lichtzinnig en losbandig in haar gedrag’. Nadat het meisje Engels had leren spreken, vertelde ze dat zij en haar broertje uit Saint Martin’s Land kwamen, een ondergrondse wereld die bewoond werd door groene mensen. De enige verslagen die in ongeveer dezelfde tijd zijn opgetekend, zijn te vinden in Historia rerum Anglicarum van Willem van Newburgh uit 1189 en Chronicum Anglicanum van Radulph van Coggeshall uit 1220. Tussen die tijd en het moment dat ze herontdekt werden halverwege de 19de eeuw worden de groene kinderen alleen terloops genoemd in Britannia uit 1586 en het vroeg-17de-eeuwse fantasierijke The Man in the Moone van bisschop Francis Godwin. In beide werken wordt het verhaal van Willem van Newburgh geciteerd. Van alle theorieën om de legende van de groene kinderen te verklaren, zijn er twee het meest gangbaar:
* Het zou of gaan om een volksverhaal over een denkbeeldige ontmoeting met inwoners van een andere, misschien ondergrondse of zelfs buitenaardse, wereld.
* Het betreft een door de overlevering vervormd verslag van een ware gebeurtenis. Het verhaal werd door de Engelse anarchistische dichter en literatuurcriticus Herbert Read in zijn werk English Prose Style uit 1931 geprezen als een ideale fantasie en het vormde de inspiratie voor zijn enige, in 1934 geschreven, roman The Green Child. (nl)
- Zielone dzieci z Woolpit – według przekazów i w średniowiecznych kronikach, datowanych na 1189 i 1220 rok, było to prawdopodobnie rodzeństwo - chłopiec i dziewczynka, znalezione przez żeńców w pułapce na wilki. Wyglądały normalnie z wyjątkiem zielonej barwy skóry. Miały na sobie ubrania z tkaniny nieznanej nikomu w okolicy i porozumiewały się w niezrozumiałym dla miejscowej ludności języku. Dzieci zaprowadzono do miejscowego posiadacza ziemskiego Richarda de Calne. Początkowo nie chciały jeść niczego z wyjątkiem surowego bobu. Z czasem zaczęły przyjmować też bardziej różnorodne pożywienie, a zielony odcień skóry stopniowo zniknął. Obydwoje ochrzczono. Dziewczynka później podupadła na zdrowiu i w końcu zmarła, jej brat natomiast zaadaptował się w nowym dla niego środowisku i nauczył się języka angielskiego. Według jego relacji, dzieci pochodziły z kraju zwanego "Ziemia Świętego Marcina", w którym rzekomo słońce nigdy nie wschodzi, lecz widoczna jest tylko poranna jutrzenka. Do Anglii dostali się przez jaskinię, podążając za dźwiękiem dzwonów. Chłopiec przyjął imię Dorian. Historia ta, do dzisiaj niewyjaśniona, stała się inspiracją dla noweli "The Green Child" Herberta Reada. Para zielonych dzieci widnieje też do dziś na symbolu wsi Woolpit Dodatkowo na podstawie opisu dwudziestowieczny badacz tej sprawy zauważył, że znaleziony chłopiec miał przy sobie przedmioty, które Merrier zinterpretował jako pierwowzór pierwszych talii kart tarota jakie rozpowszechniły się na przełomie XIV I XV w. Tym samym zielone dzieci z Woolpit byłyby źródłem tarota na Ziemi. Szerzej tę sprawę omawia artykuł . (pl)
- Legenden om de gröna barnen från Woolpit rör två barn med en ovanlig hudfärg som rapporteras ha setts i byn Woolpit i Suffolk, England, någon gång under 1100-talet, möjligtvis under Stefan av Blois tid. De två barnen, en bror och en syster, verkade helt normala, förutom deras gröna hudfärg. De talade på ett okänt tungomål, och det enda som de åt var gröna bönor. Slutligen lärde de sig att äta annan mat och förlorade därmed sin gröna färg, men pojken var sjuklig och dog kort efter att de hade döpts. Flickan anpassade sig till sitt nya liv, men ansågs vara "ganska glapp och omoralisk i sitt beteende." Efter att hon lärt sig att tala engelska förklarade hon att hon kommit med sin bror från St Martin's Land, en underjordisk värld vars invånare är gröna. De enda redogörelserna av nästan samtida sort finns i Chronicum Anglicanum och Historia rerum Anglicarum som skrevs 1189 och 1220 respektivt. Därifrån och fram tills återupptäckten under mitten av 1800-talet fanns bara barnen omnämnda i biskop Francis Godwins The Man in the Moone, där William of Newburghs redogörelse återberättas. Två huvudsakliga försök till att förklara legenden om de gröna barnen har gjorts. Den ena är att det är en typisk folksaga som beskriver ett fantasifylld möte med invånare i en annan värld, kanske en under våra fötter eller till och med utomjordisk. Den andra att det är en förvrängd redogörelse för historiska händelser. Den engelska anarkistiska poeten och kritikern Herbert Read prisade berättelsen som en fantastisk fantasi i sin English Prose Style som publicerades 1931. Den gav honom inspiration till sin enda roman, , publicerad 1934. (sv)
- Зелёные дети Вулпита — название загадочного и якобы имевшего место в реальности эпизода в истории Англии XII века. Предание гласит, что в деревне Вулпит (англ. Woolpit) в графстве Суффолк, близ аббатства Бери-Сент-Эдмундс, крестьянами в поле найдены были дети, брат и сестра, которые в целом имели нормальный внешний вид, за исключением цвета кожи, который являлся зелёным. Они говорили на неизвестном языке и, несмотря на явный голод, отказывались от любой человеческой еды; единственной пищей, которую они сначала стали есть, были зелёные бобы, и то лишь после того, как крестьяне показали им, как их есть. В конце концов, они научились есть другую пищу и потеряли зелёную окраску своей кожи, но мальчик был болезненным и умер вскоре после того, как дети были крещены. Девочка же, крещёная как Агнес Барр, выжила, выросла и стала вести обычную жизнь. После того как она научилась говорить по-английски, девочка якобы объяснила, что она и её брат пришли из «Земли Святого Мартина», некого подземного мира, где всё время темно и который лишь вечером слабо освещается сумерками, где все жители имеют зеленоватую кожу, но при этом господствует христианская вера. (ru)
- Crianças verdes de Woolpit foi uma lenda medieval que descrevia duas crianças de cor de pele incomum que apareceu em Woolpit, durante o século XII na Inglaterra no reinado de Estêvão. A lenda das crianças verdes de Woolpit refere-se a duas crianças de cor de pele incomum que supostamente apareceram na aldeia de Woolpit em Suffolk, Inglaterra, alguma vez no século XII, talvez durante o reinado do rei Stephen. As crianças, irmão e irmã, eram de aparência geralmente normal, exceto pela cor verde de sua pele. Eles falavam em uma língua desconhecida e só comiam favas cruas. Por fim, aprenderam a comer outros alimentos e perderam a palidez verde, mas o menino estava doente e morreu logo depois que ele e sua irmã foram batizados. A menina ajustou-se a sua nova vida, mas ela foi considerada "bastante solta e devassa em sua conduta". Depois de ela aprender a falar inglês, a garota explicou que ela e seu irmão tinham vindo da Terra de Saint Martin, um mundo subterrâneo habitado por pessoas verdes. Os únicos relatos quase contemporâneos estão contidos em Historia rerum Anglicarum, de William de Newburgh, e Ralph, de Coggeshall's Chronicum Anglicanum, escritos por volta de 1189 e 1220, respectivamente. Entre então e sua redescoberta em meados do século 19, as crianças verdes parecem surgir apenas em uma menção passageira na Britannia de William Camden em 1586, e no fantástico O Man in the Moone do bispo Francis Godwin no início do século XVII, [3] em ambos os quais o relato de William de Newburgh é citado. Duas abordagens dominaram as explicações da história das crianças verdes: que é um conto popular que descreve um encontro imaginário com os habitantes de outro mundo, talvez subterrâneo ou mesmo extraterrestre, ou é um relato distorcido de um acontecimento histórico. A história foi elogiada como uma fantasia ideal pelo poeta e crítico anarquista inglês Herbert Read em seu English Prose Style, publicado em 1931. Ela forneceu a inspiração para seu único romance, The Green Child, escrito em 1934. (pt)
- 伍尔皮特的绿孩(Green children of Woolpit)的传说源于12世纪，大约是在国王斯蒂芬的统治期间，据说是有两个肤色不同寻常的孩子出现在英格兰薩福克郡的伍尔皮特村。这两姐弟的外表，除了肤色之外，与常人无异。 他们用一种不知名的语言进行交谈，并且仅以生蚕豆为食。最终他们学会了吃其他食物，并且肤色也不再是毫无血色的绿色，但是男孩身体虚弱，在受洗过后不久就夭折了。 女孩适应了她的新生活，但是她的行为举止被认为是“任意妄为，毫不检点”。在女孩学会了说英语后，她解释道她和她的弟弟是来自一个叫做圣马丁的地方，一个绿色皮肤的人居住的地下世界。 近现代，对于绿色孩子的描述仅仅存在于纽伯格的威廉（William of Newburgh）写于1189年的《英格兰历史》（Historia rerum Anglicarum）及拉尔夫的科吉歇尔（Ralph of Coggeshall）写于1220年的《英格兰记事》（Chronicum Anglicanum） 中。 在此之后到19世纪中期，绿孩才再度被发现，只在1586年威廉.卡姆登（William Camden）的《大不列颠尼亚》（Britannia） 及在17世纪早期，弗兰西斯.古德温主教（Bishop Francis Godwin）充满想象力的《莫尼人》（The Man in the Moone） 中被提及，并且他们都引用了纽伯格的威廉的描述。 关于绿孩的故事有两个主流的解释：1、它是一个描述了想象中与其他世界，可能是地底世界或者甚至是外星世界，居民相遇的 民间故事，2、它是一个被误解了的历史事件。 这个故事被英国政府主义诗人和评论家（Herbert Read）， 在他发表于1931年的《英国散文风格》（English Prose Style）中，称赞为一个完美的幻想。它为他1934年出版的小说，提供了灵感。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Die Legende der Grünen Kinder von Woolpit (von engl. Green children of Woolpit) handelt von zwei Kindern mit grünlicher Hautfarbe, die im 12. Jahrhundert nahe Woolpit, einem Dorf in der englischen Grafschaft Suffolk, aufgefunden worden sein sollen. (de)
- La leyenda de los Niños Verdes de Woolpit, que tuvo lugar en 1100[cita requerida] en el pueblo de Woolpit, en Inglaterra, narra la historia de dos hermanos que tenían la piel verde. Hablaban en un idioma ininteligible y solo comían verduras verdes. El niño murió a una temprana edad, pero la niña empezó a alimentarse con comida de consumo local y perdió su tono verde. Aprendió el idioma, por lo que pudo hablar sobre su vida, y según ella, en su mundo todas las personas eran verdes. (es)
- طفلا وولبيت الخُضر أو طفلا وولبيت ذوو اللون الأخضر هو الاسم الذي أُطلِقَ على طفلين لبشرتهما لونٌ غريبٌ. وقد وَرَدَ أنهما ظهرا في قرية وولبت في سوفولك في إنجلترا في فترة ما من القرن الثاني عشر، ربما خلال فترة حكم الملك ستيفن. الطفلين هما أخٌ وأخته، مظهرهما طبيعي وعادي إلا فيما يخص لون البشرة. هؤلاء الطفلين يتحدثان لغةٌ غير معروفة، ولا يأكلان سوى الفول الأخضر. لكن مؤخرًا، اعتاد الطفلان أكل اصناف الطعام الأخرى وزال عن وجهيهما الشحوب، إلا أن الفتى قد مرض وتٌوُفِيَ بعد فترة قصيرة من تعميده. الفتاة قد تأقلمت على حياتها الجديدة، ولكن «سلوكها كان متحررًا وطائشًا» . بعد تعلمها التحدث بالإنجليزية، قالت الفتاة أنها هي وأخيها قد جاءوا من مارتنز لاند، وهي واحدة من العوالم السفلية وسكانها من ذووي البشرة الخضراء. (ar)
- Zelené děti z Woolpitu byly záhadné bytosti, které se údajně objevily v anglické obci Woolpit ve 12. století. Kronikář ve svém díle De Rerum Anglicarum uvádí, že zhruba v roce 1154 objevili vesničané z Woolpitu v jámě na poli asi desetileté děvče a o něco mladšího chlapce. Měli podivné oblečení, zelenou pleť a hovořili nesrozumitelným jazykem. Odmítaly jakoukoliv potravu kromě fazolových lusků. Byly pokřtěny, ale chlapec, který byl nápadně apatický, brzy zemřel. Dívka se časem naučila anglicky a vypověděla, že přišla ze Země svatého Martina, kde je pořád šero, zabloudila na pastvě a podzemní chodbou se dostala do Woolpitu. Jak dívka rostla, naučila se přijímat běžnou lidskou potravu a ztratila zelené zbarvení. Provdala se za muže z okolí a vedla vcelku normální život, i když podle jednoho (cs)
- The legend of the green children of Woolpit concerns two children of unusual skin colour who reportedly appeared in the village of Woolpit in Suffolk, England, sometime in the 12th century, perhaps during the reign of King Stephen (r. 1135–1154). The children, found to be brother and sister, were of generally normal appearance except for the green colour of their skin. They spoke in an unknown language and would eat only raw broad beans. Eventually, they learned to eat other food and lost their green colour, but the boy was sickly and died soon after his sister was baptized. The girl adjusted to her new life, but she was considered to be "very wanton and impudent". After she learned to speak English, the girl explained that she and her brother had come from a land where the sun never shone (en)
- Les enfants verts de Woolpit sont deux enfants à la peau verte qui seraient apparus dans le village anglais de Woolpit au XIIe siècle. Frère et sœur, les enfants verts sont d'apparence normale, en dehors de leur couleur de peau, mais ils s'expriment dans une langue inconnue et refusent de manger autre chose que des fèves. Au fil du temps, ils apprennent à se nourrir d'autres aliments et perdent leur couleur verte, mais le garçon, malade, meurt peu après le baptême des enfants. La fille s'adapte à sa nouvelle vie, mais son comportement continue à présenter des signes inhabituels. (fr)
- Anak-anak berkulit hijau dikisahkan muncul di Woolpit di Suffolk, Inggris, sekitar abad ke-12, kemungkinan selama masa pemerintahan Raja Stephen. Anak-anak tersebut, laki-laki dan perempuan, secara umum berpenampilan biasa kecuali kulitnya yang berwarna hijau. Mereka berbicara dalam bahasa yang tidak diketahui, dan hanya mau memakan kacang hijau. Akhirnya mereka belajar makan makanan lainnya dan warna hijau kulit mereka memudar, namun si anak lelaki menjadi sakit-sakitan dan meninggal tak lama setelah mereka dibaptis. Anak yang perempuan memulai hidup barunya, tetapi ia dianggap "agak bebas dan serampangan dalam bertingkah." Setelah ia belajar berbahasa Inggris, si anak perempuan menjelaskan bahwa ia dan saudaranya berasal dari Negeri St Martin, dunia bawah tanah yang penghuninya berwarna (in)
- De legende van de groene kinderen van Woolpit gaat over twee kinderen met een ongewone huidskleur die naar verluidt ergens in de 12de eeuw, wellicht ten tijde van koning Stefanus, opdoken in het dorpje Woolpit in het Engelse graafschap Suffolk. De kinderen waren broer en zus en hadden behalve hun groen getinte huid een normaal uiterlijk. Ze spraken een onbekende taal en wilden alleen rauwe tuinbonen eten. Uiteindelijk leerden ze ook ander voedsel eten en raakten ze hun groene kleur kwijt. Het jongetje werd echter ziek en stierf kort nadat hij en zijn zusje waren gedoopt. Het meisje paste zich aan haar nieuwe leven aan, maar men vond haar ‘nogal lichtzinnig en losbandig in haar gedrag’. Nadat het meisje Engels had leren spreken, vertelde ze dat zij en haar broertje uit Saint Martin’s Land k (nl)
- Zielone dzieci z Woolpit – według przekazów i w średniowiecznych kronikach, datowanych na 1189 i 1220 rok, było to prawdopodobnie rodzeństwo - chłopiec i dziewczynka, znalezione przez żeńców w pułapce na wilki. Wyglądały normalnie z wyjątkiem zielonej barwy skóry. Miały na sobie ubrania z tkaniny nieznanej nikomu w okolicy i porozumiewały się w niezrozumiałym dla miejscowej ludności języku. Dzieci zaprowadzono do miejscowego posiadacza ziemskiego Richarda de Calne. Początkowo nie chciały jeść niczego z wyjątkiem surowego bobu. Z czasem zaczęły przyjmować też bardziej różnorodne pożywienie, a zielony odcień skóry stopniowo zniknął. Obydwoje ochrzczono. Dziewczynka później podupadła na zdrowiu i w końcu zmarła, jej brat natomiast zaadaptował się w nowym dla niego środowisku i nauczył się j (pl)
- Crianças verdes de Woolpit foi uma lenda medieval que descrevia duas crianças de cor de pele incomum que apareceu em Woolpit, durante o século XII na Inglaterra no reinado de Estêvão. A lenda das crianças verdes de Woolpit refere-se a duas crianças de cor de pele incomum que supostamente apareceram na aldeia de Woolpit em Suffolk, Inglaterra, alguma vez no século XII, talvez durante o reinado do rei Stephen. As crianças, irmão e irmã, eram de aparência geralmente normal, exceto pela cor verde de sua pele. Eles falavam em uma língua desconhecida e só comiam favas cruas. Por fim, aprenderam a comer outros alimentos e perderam a palidez verde, mas o menino estava doente e morreu logo depois que ele e sua irmã foram batizados. A menina ajustou-se a sua nova vida, mas ela foi considerada "basta (pt)
- Legenden om de gröna barnen från Woolpit rör två barn med en ovanlig hudfärg som rapporteras ha setts i byn Woolpit i Suffolk, England, någon gång under 1100-talet, möjligtvis under Stefan av Blois tid. De två barnen, en bror och en syster, verkade helt normala, förutom deras gröna hudfärg. De talade på ett okänt tungomål, och det enda som de åt var gröna bönor. Slutligen lärde de sig att äta annan mat och förlorade därmed sin gröna färg, men pojken var sjuklig och dog kort efter att de hade döpts. Flickan anpassade sig till sitt nya liv, men ansågs vara "ganska glapp och omoralisk i sitt beteende." Efter att hon lärt sig att tala engelska förklarade hon att hon kommit med sin bror från St Martin's Land, en underjordisk värld vars invånare är gröna. (sv)
- 伍尔皮特的绿孩(Green children of Woolpit)的传说源于12世纪，大约是在国王斯蒂芬的统治期间，据说是有两个肤色不同寻常的孩子出现在英格兰薩福克郡的伍尔皮特村。这两姐弟的外表，除了肤色之外，与常人无异。 他们用一种不知名的语言进行交谈，并且仅以生蚕豆为食。最终他们学会了吃其他食物，并且肤色也不再是毫无血色的绿色，但是男孩身体虚弱，在受洗过后不久就夭折了。 女孩适应了她的新生活，但是她的行为举止被认为是“任意妄为，毫不检点”。在女孩学会了说英语后，她解释道她和她的弟弟是来自一个叫做圣马丁的地方，一个绿色皮肤的人居住的地下世界。 关于绿孩的故事有两个主流的解释：1、它是一个描述了想象中与其他世界，可能是地底世界或者甚至是外星世界，居民相遇的 民间故事，2、它是一个被误解了的历史事件。 这个故事被英国政府主义诗人和评论家（Herbert Read）， 在他发表于1931年的《英国散文风格》（English Prose Style）中，称赞为一个完美的幻想。它为他1934年出版的小说，提供了灵感。 (zh)
- Зелёные дети Вулпита — название загадочного и якобы имевшего место в реальности эпизода в истории Англии XII века. Предание гласит, что в деревне Вулпит (англ. Woolpit) в графстве Суффолк, близ аббатства Бери-Сент-Эдмундс, крестьянами в поле найдены были дети, брат и сестра, которые в целом имели нормальный внешний вид, за исключением цвета кожи, который являлся зелёным. Они говорили на неизвестном языке и, несмотря на явный голод, отказывались от любой человеческой еды; единственной пищей, которую они сначала стали есть, были зелёные бобы, и то лишь после того, как крестьяне показали им, как их есть. (ru)
|
