| dbo:abstract
|
- Gaston Calmette (* 30. Januar 1858 in Montpellier; † 16. März 1914 in Paris) war ein französischer Journalist und Chef der konservativen französischen Zeitung „Le Figaro“. Sein Hauptgegenspieler war der französische Finanzminister Joseph Caillaux, der Pazifist war und eine progressive Einkommensteuer einführte, und deshalb in der französischen Oberschicht heftig umstritten war. Der als rechtsradikal geltende und der Oberschicht nahestehende Calmette drohte Liebesbriefe von Caillaux’ Frau Henriette zu veröffentlichen, die sie ihrem späteren Mann geschrieben hatte, als dieser noch mit einer anderen Frau verheiratet war. Als Reaktion auf diese Drohung schoss Henriette Caillaux ihn in seiner Redaktion nieder. Calmette verstarb wenig später an seinen Verletzungen. Henriette Caillaux wurde vor Gericht am 28. Juli 1914 (dem Tag, an dem der Erste Weltkrieg begann) aufgrund „akuter seelischer Notlage“ freigesprochen. Das Urteil löste eine heftige Kontroverse und Proteste in Frankreich aus. Joseph Caillaux trat am Tag nach der Tat von seinem Amt zurück. Er trat vor Gericht als Verteidiger seiner Frau auf. Marcel Proust widmete Calmette den ersten Band von „Auf der Suche nach der verlorenen Zeit“ („In Swanns Welt“). Calmettes jüngerer Bruder war der Arzt und Bakteriologe Albert Calmette (1863–1933). Im Andenken an seinen Einsatz für das Zustandekommen der Fünften Französischen Antarktisexpedition (1908–1910) unter der Leitung des Polarforschers Jean-Baptiste Charcot sind auf der Antarktischen Halbinsel nach ihm ein Kap und eine Bucht benannt. (de)
- Gaston Calmette (30 July 1858 – 16 March 1914) was a French journalist and newspaper editor, whose death was the subject of a notable murder trial. (en)
- Gaston Calmette, né à Montpellier (Hérault) le 30 juillet 1858 et mort à l'hôpital américain de Paris à Neuilly-sur-Seine le 17 mars 1914, est un journaliste français, directeur du Figaro. (fr)
- Gaston Calmette (Montpellier, 30 januari 1858 - Parijs, 16 maart 1914) was een Franse journalist. Hij was directeur van Le Figaro toen hij op 56-jarige leeftijd werd vermoord. Na een opleiding in de rechten en een periode waarin hij voor een aantal kleine dagbladen artikelen schreef trad Calmette in 1883 in dienst bij Le Figaro, een conservatief dagblad. Onder het pseudoniem Vidi publiceerde hij enkele spraakmakende grote reportages. Ten tijde van het onderzoek naar het trad in 1892 Minister van Financiën Maurice Rouvier mede als gevolg van een van zijn artikelen af. In 1903 werd Calmette directeur van Le Figaro. In januari 1914 opende hij een kritische tegen Minister van Financiën Joseph Caillaux, die een pacificerend beleid voerde ten opzichte van Duitsland en die een progressieve inkomstenbelasting voerde. Zijn beleid was omstreden onder de hogere sociale klassen. Calmette werd bij zijn mediaoffensief dan ook gesteund door politici als Louis Barthou (een persoonlijke vriend) en Raymond Poincaré. Op 13 maart 1914 opende Le Figaro met de kop: La preuve des machinations secrètes de M. Caillaux. Daarbij werd een facsimile afgedrukt van een liefdesbrief van zijn hand uit 1901 aan Berthe Gueydan. Caillaux was in 1906 met deze dame gehuwd, maar kort daarop gescheiden nadat ze kennis had gekregen van zijn buitenechtelijke verhouding met Henriette Reynouard. Gueydan had namelijk hun liefdesbrieven ontdekt. Na de scheiding was Caillaux verlost en had hij zijn maîtresse gehuwd. De nieuwe mevrouw Caillaux zag in de publicaties van Le Figaro de hand van haar vroegere rivale, en vreesde dat Calmette ook haar eigen passionele brieven aan Caillaux zou publiceren. Deze waren immers nog steeds in het bezit van Berthe Gueydan. Ze besloot om de onterende revelatie van het buitenechtelijke begin van hun relatie niet te laten gebeuren. Op 16 maart 1914 betrad Henriette Caillaux het kantoor van Calmette, die op het punt stond om naar zijn cercle te gaan. Hij liet haar toch binnen. Bij het betreden van zijn bureau zei ze: "U weet waarom ik hier ben", haalde een pistool uit haar mouw en vuurde zes kogels af. Calmette overleed ter plaatse. Joseph Caillaux trad de dag erna af als minister. In het strafproces later dat jaar pleitte , de advocaat van Henriette Caillaux, passionele moord en bekwam hij haar vrijspraak. Calmette is begraven op het kerkhof van Batignolles in Parijs. Hij was de oudere broer van de bacterioloog (1863-1933). Marcel Proust droeg Du côté de chez Swann (het eerste deel van À la recherche du temps perdu) aan hem op. (nl)
- Gaston Calmette (Montpellier, 30 gennaio 1858 – Parigi, 16 marzo 1914) è stato un giornalista francese, direttore del Figaro dal 1903 al 1914. (it)
- Gaston Calmette (ur. 30 stycznia 1858 w Montpellier, zm. 16 marca 1914 w Paryżu) − francuski dziennikarz. (pl)
- Gaston Calmette, född 30 januari 1858 och död 16 mars 1914, var en fransk publicist. Calmette blev 1884 medarbetare i tidningen Le Figaro, 1894 redaktionssekreterare och 1903 dess huvudredaktör. I januari 1914 initierade Calmette en våldsam politisk förtalskampanj mot den dåvarande franske finansministern Joseph Caillaux. Det hela fick ett våldsamt slut för Calmette, den 16 mars 1914 blev han nedskjuten på tidningens redaktion av Caillaux hustru, Henriette Caillaux.Efter en uppseendeväckande rättegång i juli samma år frikändes hon. (sv)
|
| dbo:birthDate
| |
| dbo:birthPlace
| |
| dbo:birthYear
| |
| dbo:deathCause
| |
| dbo:deathDate
| |
| dbo:deathYear
| |
| dbo:occupation
| |
| dbo:relative
| |
| dbo:restingPlace
| |
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageExternalLink
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 7895 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:birthDate
| |
| dbp:birthPlace
| |
| dbp:caption
|
- Gaston Calmette in 1913 (en)
|
| dbp:deathCause
|
- Shot by Henriette Caillaux (en)
|
| dbp:deathDate
| |
| dbp:deathPlace
| |
| dbp:employer
| |
| dbp:name
| |
| dbp:nationality
| |
| dbp:occupation
|
- Journalist and editor (en)
|
| dbp:relatives
| |
| dbp:restingPlace
|
- Cimetière des Batignolles, , Paris (en)
|
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| schema:sameAs
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- Gaston Calmette (30 July 1858 – 16 March 1914) was a French journalist and newspaper editor, whose death was the subject of a notable murder trial. (en)
- Gaston Calmette, né à Montpellier (Hérault) le 30 juillet 1858 et mort à l'hôpital américain de Paris à Neuilly-sur-Seine le 17 mars 1914, est un journaliste français, directeur du Figaro. (fr)
- Gaston Calmette (Montpellier, 30 gennaio 1858 – Parigi, 16 marzo 1914) è stato un giornalista francese, direttore del Figaro dal 1903 al 1914. (it)
- Gaston Calmette (ur. 30 stycznia 1858 w Montpellier, zm. 16 marca 1914 w Paryżu) − francuski dziennikarz. (pl)
- Gaston Calmette, född 30 januari 1858 och död 16 mars 1914, var en fransk publicist. Calmette blev 1884 medarbetare i tidningen Le Figaro, 1894 redaktionssekreterare och 1903 dess huvudredaktör. I januari 1914 initierade Calmette en våldsam politisk förtalskampanj mot den dåvarande franske finansministern Joseph Caillaux. Det hela fick ett våldsamt slut för Calmette, den 16 mars 1914 blev han nedskjuten på tidningens redaktion av Caillaux hustru, Henriette Caillaux.Efter en uppseendeväckande rättegång i juli samma år frikändes hon. (sv)
- Gaston Calmette (* 30. Januar 1858 in Montpellier; † 16. März 1914 in Paris) war ein französischer Journalist und Chef der konservativen französischen Zeitung „Le Figaro“. Sein Hauptgegenspieler war der französische Finanzminister Joseph Caillaux, der Pazifist war und eine progressive Einkommensteuer einführte, und deshalb in der französischen Oberschicht heftig umstritten war. Der als rechtsradikal geltende und der Oberschicht nahestehende Calmette drohte Liebesbriefe von Caillaux’ Frau Henriette zu veröffentlichen, die sie ihrem späteren Mann geschrieben hatte, als dieser noch mit einer anderen Frau verheiratet war. Als Reaktion auf diese Drohung schoss Henriette Caillaux ihn in seiner Redaktion nieder. Calmette verstarb wenig später an seinen Verletzungen. Henriette Caillaux wurde vor G (de)
- Gaston Calmette (Montpellier, 30 januari 1858 - Parijs, 16 maart 1914) was een Franse journalist. Hij was directeur van Le Figaro toen hij op 56-jarige leeftijd werd vermoord. Na een opleiding in de rechten en een periode waarin hij voor een aantal kleine dagbladen artikelen schreef trad Calmette in 1883 in dienst bij Le Figaro, een conservatief dagblad. Onder het pseudoniem Vidi publiceerde hij enkele spraakmakende grote reportages. Ten tijde van het onderzoek naar het trad in 1892 Minister van Financiën Maurice Rouvier mede als gevolg van een van zijn artikelen af. (nl)
|
| rdfs:label
|
- Gaston Calmette (de)
- Gaston Calmette (en)
- Gaston Calmette (fr)
- Gaston Calmette (it)
- Gaston Calmette (nl)
- Gaston Calmette (pl)
- Gaston Calmette (sv)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| foaf:name
| |
| is dbo:knownFor
of | |
| is dbo:wikiPageDisambiguates
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
