| dbo:abstract
|
- Eduard Hitzig (6 February 1838 – 20 August 1907) was a German neurologist and neuropsychiatrist of Jewish ancestry born in Berlin. He studied medicine at the Universities of Berlin and Würzburg under the instruction of famous men such as Emil Du Bois-Reymond (1818–1896), Rudolf Virchow (1821–1902), Moritz Heinrich Romberg (1795–1873), and Karl Friedrich Otto Westphal (1833–1890). He received his doctorate in 1862 and subsequently worked in Berlin and Würzburg. In 1875, he became director of the Burghölzli asylum, as well as professor of psychiatry at the University of Zurich. In 1885, Hitzig became a professor at the University of Halle where he remained until his retirement in 1903. Hitzig is remembered for his work concerning the interaction between electric current and the brain. In 1870, Hitzig, assisted by anatomist Gustav Fritsch (1837–1927), applied electricity via a thin probe to the exposed cerebral cortex of a dog without anesthesia. They performed these studies at the home of Fritsch because the University of Berlin would not allow such experimentation in their laboratories. What Hitzig and Fritsch had discovered is that electrical stimulation of different areas of the cerebrum caused involuntary muscular contractions of specific parts of the dog's body. They identified the brain's "motor strip", a vertical strip of brain tissue on the cerebrum in the back of the frontal lobe, which controls different muscles in the body. In 1870, Hitzig published his findings in an essay called Ueber die elektrische Erregbarkeit des Grosshirns (On the Electrical Excitability of the Cerebrum). This experimentation was considered the first time anyone had done any localized study regarding the brain and electric current. However this was not the first time Hitzig had experienced the interaction between the brain and electricity; earlier in his career as a physician working with the Prussian Army, he experimented on wounded soldiers whose skulls were fractured by bullets. Hitzig noticed that applying a small electric current to the brains of these soldiers caused involuntary muscular movement. Hitzig and Fritsch's work opened the door to further localized testing of the brain by many others including Scottish neurologist, David Ferrier. (en)
- Julius Eduard Hitzig (* 6. Februar 1838 in Berlin; † 20. August 1907 im Luisenheim zu St. Blasien) war ein deutscher Psychiater und Neurophysiologe. (de)
- Eduard Hitzig, né le 6 février 1838 à Berlin et mort le 20 août 1907 à la clinique Luisenheim de St. Blasien, est un médecin, psychiatre et neuroscientifique prussien qui fut surtout connu pour ses travaux sur l’action du courant électrique sur le cerveau. (fr)
- Julius Eduard Hitzig (Berlino, 6 febbraio 1838 – St. Blasien, 20 agosto 1907) è stato uno psichiatra e neurofisiologo tedesco. (it)
- Julius Eduard Hitzig (ur. 6 lutego 1839 w Berlinie, zm. 20 sierpnia 1907 w , St. Blasien) – niemiecki lekarz neurolog i psychiatra. (pl)
- Eduard Hitzig (Berlijn, 6 februari 1838 - St. Blasien, 20 augustus 1907) was een Duitse psychiater en neurologisch onderzoeker. Voordat hij zich toelegde op zijn medische carrière studeerde hij enige tijd rechten. Na zijn promotie aan de universiteit van Berlijn, begon hij daar een polikliniek, waar hij onderzoek naar de werking van de hersenen, loodvergiftiging en verlammingen deed. Hij was zeer geïnteresseerd in de uitwerking van elektriciteit op de hersenen en deed proeven met konijnen, honden en apen. Hitzig was als arts deelnemer aan de oorlog tegen Frankrijk en werd hiervoor onderscheiden. Na de oorlog bleef hij nog enige tijd aan het leger verbonden. In 1872 werd hij de opvolger van Bernhard von Gudden als professor aan de universiteit van Zürich en directeur van de kliniek Burghölzli, waar hij zijn onderzoek voortzette en neurochirurgie uitvoerde. In 1879 werd hij opgevolgd door Auguste Forel. Hitzig werd professor aan de Universiteit van Halle. Als gevolg van diabetes was Hitzig aan het einde van zijn leven nagenoeg blind. (nl)
- Julius Eduard Hitzig, född 6 februari 1838 i Berlin, död 20 augusti 1907 i Luisenheim zu St. Blasien, var en tysk läkare och professor, son till Friedrich Hitzig. Hitzig blev 1875 professor i psykiatri i Zürich och 1879 i Halle an der Saale. Han författade en mängd arbeten inom psykiatri och neurologi, men hans främsta vetenskapliga verk torde dock vara hans experimentella studier över lokalisationen av aktiviteterna i storhjärnans bark. I en tillsammans med Gustav Theodor Fritsch utförd undersökning (1870) visade han nämligen, att på hjärnans yta finns ett område, från vilket man genom elektrisk retning kan framkalla muskelrörelser, och att olika muskler träder i verksamhet, beroende på vilket ställe inom nämnda område som utsätts för retningen. Genom detta arbete inleddes en ny epok inom hjärnforskningen, och i flera senare utförda undersökningsserier utvidgade och fördjupade Hitzig ytterligare sina tidigare resultat. En samling av hans hithörande arbeten utgavs 1904 under titeln Physiologische und klinische Untersuchungen über das Gehirn. (sv)
- Эдуард Гитциг (нем. Eduard Hitzig; 6 февраля 1838, Берлин — 20 августа 1907, Санкт-Блазиен) — немецкий невролог и нейропсихиатр. (ru)
|
| dbo:academicDiscipline
| |
| dbo:almaMater
| |
| dbo:birthDate
| |
| dbo:birthPlace
| |
| dbo:deathPlace
| |
| dbo:influencedBy
| |
| dbo:knownFor
| |
| dbo:nationality
| |
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 4380 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:almaMater
| |
| dbp:birthDate
| |
| dbp:birthPlace
| |
| dbp:caption
| |
| dbp:deathDate
|
- 0001-08-20 (xsd:gMonthDay)
|
| dbp:deathPlace
|
- Luisenheim , St. Blasien, Southern Black Forest, Baden (en)
|
| dbp:field
| |
| dbp:influences
| |
| dbp:knownFor
|
- pioneer in neurophysiology (en)
|
| dbp:name
| |
| dbp:nationality
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dbp:workInstitutions
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| schema:sameAs
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- Julius Eduard Hitzig (* 6. Februar 1838 in Berlin; † 20. August 1907 im Luisenheim zu St. Blasien) war ein deutscher Psychiater und Neurophysiologe. (de)
- Eduard Hitzig, né le 6 février 1838 à Berlin et mort le 20 août 1907 à la clinique Luisenheim de St. Blasien, est un médecin, psychiatre et neuroscientifique prussien qui fut surtout connu pour ses travaux sur l’action du courant électrique sur le cerveau. (fr)
- Julius Eduard Hitzig (Berlino, 6 febbraio 1838 – St. Blasien, 20 agosto 1907) è stato uno psichiatra e neurofisiologo tedesco. (it)
- Julius Eduard Hitzig (ur. 6 lutego 1839 w Berlinie, zm. 20 sierpnia 1907 w , St. Blasien) – niemiecki lekarz neurolog i psychiatra. (pl)
- Эдуард Гитциг (нем. Eduard Hitzig; 6 февраля 1838, Берлин — 20 августа 1907, Санкт-Блазиен) — немецкий невролог и нейропсихиатр. (ru)
- Eduard Hitzig (6 February 1838 – 20 August 1907) was a German neurologist and neuropsychiatrist of Jewish ancestry born in Berlin. He studied medicine at the Universities of Berlin and Würzburg under the instruction of famous men such as Emil Du Bois-Reymond (1818–1896), Rudolf Virchow (1821–1902), Moritz Heinrich Romberg (1795–1873), and Karl Friedrich Otto Westphal (1833–1890). He received his doctorate in 1862 and subsequently worked in Berlin and Würzburg. In 1875, he became director of the Burghölzli asylum, as well as professor of psychiatry at the University of Zurich. In 1885, Hitzig became a professor at the University of Halle where he remained until his retirement in 1903. (en)
- Eduard Hitzig (Berlijn, 6 februari 1838 - St. Blasien, 20 augustus 1907) was een Duitse psychiater en neurologisch onderzoeker. Voordat hij zich toelegde op zijn medische carrière studeerde hij enige tijd rechten. Na zijn promotie aan de universiteit van Berlijn, begon hij daar een polikliniek, waar hij onderzoek naar de werking van de hersenen, loodvergiftiging en verlammingen deed. Hij was zeer geïnteresseerd in de uitwerking van elektriciteit op de hersenen en deed proeven met konijnen, honden en apen. Als gevolg van diabetes was Hitzig aan het einde van zijn leven nagenoeg blind. (nl)
- Julius Eduard Hitzig, född 6 februari 1838 i Berlin, död 20 augusti 1907 i Luisenheim zu St. Blasien, var en tysk läkare och professor, son till Friedrich Hitzig. Hitzig blev 1875 professor i psykiatri i Zürich och 1879 i Halle an der Saale. Han författade en mängd arbeten inom psykiatri och neurologi, men hans främsta vetenskapliga verk torde dock vara hans experimentella studier över lokalisationen av aktiviteterna i storhjärnans bark. I en tillsammans med Gustav Theodor Fritsch utförd undersökning (1870) visade han nämligen, att på hjärnans yta finns ett område, från vilket man genom elektrisk retning kan framkalla muskelrörelser, och att olika muskler träder i verksamhet, beroende på vilket ställe inom nämnda område som utsätts för retningen. Genom detta arbete inleddes en ny epok inom (sv)
|
| rdfs:label
|
- Eduard Hitzig (en)
- Eduard Hitzig (de)
- Eduard Hitzig (fr)
- Eduard Hitzig (it)
- Eduard Hitzig (nl)
- Eduard Hitzig (pl)
- Гитциг, Эдуард (ru)
- Eduard Hitzig (sv)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| foaf:name
| |
| is dbo:influenced
of | |
| is dbo:wikiPageDisambiguates
of | |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is dbp:influenced
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
.jpg?width=300)
.jpg){kind=link}