| dbo:abstract
|
- Ecosemiotics is a branch of semiotics in its intersection with human ecology, ecological anthropology and ecocriticism. It studies sign processes in culture, which relate to other living beings, communities, and landscapes. Ecosemiotics also deals with sign-mediated aspects of ecosystems. For ecosemiotics, environment has semiotic quality in different ways and levels. Material environment has affordances and potentials to participate in sign relations. Animal species attribute meanings to the environment based on their needs and umwelts. In human culture, environment can become meaningful in literary and artistic representations or through symbolization of animals or landscapes. Cultural representations of the environment in turn influence the natural environment through human actions. Ecosemiotics analyzes processes, transmissions and problems that occur in and between the different semiotic layers of the environment. The central focus of ecosemiotics concerns the role of concepts (sign-based models people have) in designing and changing the environment. Concepts of ecosemiotic analysis are, for instance, semiocide, affordance, ecofield, consortium, dissent. The field was initiated by Winfried Nöth and Kalevi Kull, and later elaborated by Almo Farina and Timo Maran. Ecosemiotics includes (or largely overlaps) with semiotics of landscape. (en)
- Ekosemiotika adalah salah satu cabang ilmu semiotika yang bersinggungan dengan ekologi manusia. Ilmu ini mempelajari hubungan tanda yang diciptakan oleh budaya, yang berkaitan dengan makhluk hidup lain, seperti komunitas dan bentang alam. Dalam keilmuan ini, lingkungan memiliki sifat semiotis dalam cara dan tingkatan yang berbeda-beda. Lingkungan bendawi memiliki keterjangkauan dan potensi untuk turut hadir dalam hubungan tanda. Hewan-hewan menyematkan makna pada lingkungan berdasarkan kebutuhan dan cara pandangnya terhadap lingkungan. Dalam budaya manusia, lingkungan dapat menjadi bermakna dalam karya sastra atau seni atau melalui pelambangan hewan atau bentang alam. Representasi budaya terhadap lingkungan pada gilirannya dapat mempengaruhi alam melalui tindakan manusia. Ekosemiotika menelaah proses, transmisi dan masalah yang terjadi dalam dan di antara lapisan semiotis yang berbeda-beda. Pusat fokus ekosemiotika mempelajari konsep peran (model berdasarkan tanda yang manusia punya) dalam merancang dan mengubah lingkungan. Konsep analisis ekosemiotika adalah, sebagai contoh, semiosida, keterjangkauan (affordance) dan konsorsium. Bidang keilmuan ini dipelopori oleh dan , dan kemudian dikembangkan oleh Almo Farina dan Timo Maran. Ekosemiotika meliputi atau banyak bersinggungan dengan semiotika bentang alam. (in)
- Ekosemiotyka – nauka łącząca semiotykę z ekologią człowieka, zajmująca się badaniem relacji znaków pochodzenia kulturowego z organizmami żywymi, ich społecznościami i środowiskiem. Pojęcie ekosemiotyki zostało zaproponowane przez i . Główną sferą zainteresowania ekosemiotyki jest wpływ konceptu (idei, modelu opartego na znakach semiotycznych) na projektowanie środowiska i zmiany w nim. Ekosemiotyka zajmuje się wpływem znaków na środowisko ekologiczne. Jest więc nauką o znakach (zarówno ludzkich, jak i zwierzęcych) w ramach geograficznych. Bada udział procesów semiotycznych w mniejszych, jak i większych strukturach. Ekosemiotyka jest silnie związana z . Ekolingwistyka, zajmująca się wpływem znaków pochodzenia lingwistycznego na środowisko, jest integralną częścią ekosemiotyki, która obejmuje także znaki nielingwistyczne. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Ecosemiotics is a branch of semiotics in its intersection with human ecology, ecological anthropology and ecocriticism. It studies sign processes in culture, which relate to other living beings, communities, and landscapes. Ecosemiotics also deals with sign-mediated aspects of ecosystems. The field was initiated by Winfried Nöth and Kalevi Kull, and later elaborated by Almo Farina and Timo Maran. Ecosemiotics includes (or largely overlaps) with semiotics of landscape. (en)
- Ekosemiotika adalah salah satu cabang ilmu semiotika yang bersinggungan dengan ekologi manusia. Ilmu ini mempelajari hubungan tanda yang diciptakan oleh budaya, yang berkaitan dengan makhluk hidup lain, seperti komunitas dan bentang alam. Bidang keilmuan ini dipelopori oleh dan , dan kemudian dikembangkan oleh Almo Farina dan Timo Maran. Ekosemiotika meliputi atau banyak bersinggungan dengan semiotika bentang alam. (in)
- Ekosemiotyka – nauka łącząca semiotykę z ekologią człowieka, zajmująca się badaniem relacji znaków pochodzenia kulturowego z organizmami żywymi, ich społecznościami i środowiskiem. Pojęcie ekosemiotyki zostało zaproponowane przez i . Ekosemiotyka jest silnie związana z . Ekolingwistyka, zajmująca się wpływem znaków pochodzenia lingwistycznego na środowisko, jest integralną częścią ekosemiotyki, która obejmuje także znaki nielingwistyczne. (pl)
|
