| dbo:abstract
|
- الفتح هو استيلاء على بلد عن طريق الحرب. في بعض الحالات ينتهي الفتح بحل كامل للدولة المهزومة وضمها عسكريًا لأراضي الدولة المنتصرة كما حدث في نهاية حرب بونية الثالثة بهزيمة قرطاج على يد روما في القرن الثاني قبل الميلاد. في نهاية الحرب العالمية الثانية، كان الاستسلام غير المشروط من قبل الرايخ الثالث، وبدقة أكثر: من قبل القوات المسلحة الألمانية «الفيرماخت»، مقبولًا من قبل السلطات كحالة من «الفتح»، حيث انتهت بانهيار كامل للـرايخ الألماني بما تضمَّن جميع المراكز، وتم إنشاء دولتين ألمانيتين بدلًا من دولة واحدة وهما: «جمهورية ألمانيا الاتحادية» و «جمهورية ألمانيا الديمقراطية». احتجت بعض السلطات ضد هذا الأمر حيث لم يتم إلحاق غالبية الأراضي التي شكلت ألمانيا قبل عملية آنشلوس ولا يزال السكان موجودين بها، واستمر بقاء أثر الدولة الألمانية بالرغم من أن مجلس إشراف الحلفاء حكم الأراضي، وفي نهاية الأمر استأنفت حكومة ألمانيا الكاملة السيادة سيطرتها على دولة لم تنقطع مطلقًا عن الوجود. (ar)
- Debelace (lat. debellatio, porážka či dobytí, z latinského bellum- válka) je pojem označující konec války důsledkem úplného zničení nepřátelského státu. V některých případech je debelace zánikem a anexí území poraženého státu vítězem, například během třetí punské války zničením Kartága Římany ve druhém století před naším letopočtem. (cs)
- Mit Debellatio bzw. Debellation (lat.: „vollständige Besiegung, Kriegsbeendigung“; bellum ‚Krieg‘, auch kriegerische Niederwerfung) bezeichnet man das durch vollständige Zerstörung und militärische Niederringung eines feindlichen Staates herbeigeführte Ende eines Krieges. Die inzwischen veraltete Debellatio-Doktrin im Völkergewohnheitsrecht besagte, dass ein militärisch vollständig besiegter Staat, dessen Institutionen zerstört sind, kein Völkerrechtssubjekt mehr ist. (de)
- The term "debellatio" or "debellation" (Latin "defeating, or the act of conquering or subduing", literally, "warring (the enemy) down", from Latin bellum "war") designates the end of war caused by complete destruction of a hostile state. Israeli law-school professor Eyal Benvenisti defines it as "a situation in which a party to a conflict has been totally defeated in war, its national institutions have disintegrated, and none of its allies continue to challenge the enemy militarily on its behalf". (en)
- Debellatio (en español, derrota o acto de conquista o sometimiento; literalmente luchar [contra el enemigo] hasta abatirlo) —del latín, bellum (en español, guerra)— designa el final de la guerra causada por la destrucción por completo a un Estado hostil. En algunos casos la "debellatio" termina con una disolución completa y la anexión del Estado derrotado al territorio nacional del vencedor, tal como ocurrió a finales de la tercera guerra púnica con la derrota de Cartago por Roma en el siglo II a.c. La rendición incondicional de la Tercer Reich -en sentido estricto sólo las Fuerzas Armadas de Alemania ("Wehrmacht") -a finales de Segunda Guerra Mundial fue en su momento aceptada por la mayoría de las autoridades como un caso de "debellatio" ya que terminó con la completa disolución del Reich alemán, incluyendo todas las oficinas, y los dos estados alemanes que se crearon en su lugar ( República Federal de Alemania y la República Democrática Alemana). Otras autoridades han argumentado en contra de que, como la mayor parte del territorio que componía Alemania antes de la Anschluss no se adjuntó, y la población todavía existía y los vestigios del estado alemán continuaban existiendo a pesar de que el Consejo de Control Aliado regía el territorio y que, finalmente, un gobierno alemán plenamente soberano se reanudó en un estado que nunca dejó de existir. (es)
- La debellatio est la conquête militaire du territoire d'un État par un autre après une guerre, en l'absence de traité de paix, parce que l'État vaincu a cessé d'exister. C'est, à l'origine, un concept de droit romain. (fr)
- Istilah "debellatio" (bahasa Inggris: "debellation"; berasal dari bahasa Latin: "bellum", artinya "mengalahkan, atau tindakan menaklukkan atau menundukkan", secara harfiah, "berperang hingga (musuh) turun) merujuk kepada akhir perang yang disebabkan oleh kehancuran total dari negara yang terlibat dalam perang. Profesor hukum Israel mendefinisikannya sebagai "situasi ketika pihak yang berkonflik telah dikalahkan sepenuhnya dalam perang, institusi nasionalnya telah hancur, dan tidak ada sekutunya yang terus melawan musuh secara militer untuk membelanya". (in)
- Debellatio è un termine della lingua latina che designa la fine di una guerra causata dalla completa distruzione di uno stato ostile. (it)
- Zawojowanie (łac. debellatio „zawojowanie”, od bellum „wojna”) – całkowite zajęcie terytorium państwa i przejęcie kontroli nad nim w drodze zbrojnej; pozbawienie dotychczasowego suwerena władzy zwierzchniej. Współcześnie zawojowanie jest zakazane przez prawo międzynarodowe, członkowie społeczności międzynarodowej (przede wszystkim państwa) są zobowiązani do nieuznawania skutków prawnych zawojowania terytorium przez państwo-agresora. Regulamin wojny z 1899 i 1907 w dziale III O władzy wojennej na terytorium państwa nieprzyjacielskiego (art. 42 - 56) traktuje okupanta wyłącznie jako przejściowego administratora zajętych ziem, nakazując mu przestrzegać z wyjątkiem bezwzględnych przeszkód prawo obowiązujące w danym kraju. Nakaz pokojowego rozstrzygania sporów międzynarodowych proklamowany przez a następnie pakt Brianda-Kellogga implikuje zakaz podboju (p. doktryna Stimsona). z Montevideo podpisana w 1933 postanawia w art. 11: Umawiające się państwa ostatecznie ustalają zasadę swojego postępowania, ściśle nakazując nieuznawanie zdobyczy terytorialnych lub korzyści uzyskanych siłą, niezależnie od tego, czy chodzi o użycie broni, interwencję dyplomatyczną, czy jakikolwiek inny skuteczny środek przymusu. Karta Narodów Zjednoczonych w art. 1 ust. 1 do celów Organizacji zalicza utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, tłumienie aktów agresji i innych naruszeń pokoju, łagodzenie i załatwianie w drodze pokojowej, według zasad sprawiedliwości i prawa międzynarodowego sporów lub sytuacji mogących prowadzić do naruszenia pokoju. Art. 2 ust. 3 nakazuje by członkowie Organizacji rozwiązywali swe spory międzynarodowe środkami pokojowymi w taki sposób, by nie dopuścić do zagrożenia międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz sprawiedliwości. Art. 2 ust. 4 zabrania stosowania groźby lub użycia siły przeciwko całości terytorialnej lub niepodległości któregokolwiek państwa. Konwencja wiedeńska o prawie traktatów w art. 52 uznaje za nieważny traktat wymuszony przez groźbę lub użycie siły z pogwałceniem zasad prawa międzynarodowego, wyrażonych w Karcie Narodów Zjednoczonych. Integralność terytorialną państw nakazuje zachować Akt końcowy Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w punkcie 4. Przykładem zawojowania jest arabski podbój Persji. (pl)
- O termo "debellatio" ou "debelação" (latim "derrotar, ou o ato de conquistar ou subjugar", literalmente, "guerrear (o inimigo) para baixo", do latim bellum "guerra") designa o fim da guerra causado pela destruição completa de um estado hostil. O professor de direito israelense Eyal Benvenisti o define como "uma situação em que uma parte de um conflito foi totalmente derrotada na guerra, suas instituições nacionais se desintegraram e nenhum de seus aliados continua a desafiar o inimigo militarmente em seu nome". (pt)
- Debellatio (завоювання) — (лат. debellatio — повне завоювання; лат. bellum — війна) — повне захоплення території незалежної держави і встановлення контролю над нею з позбавленням верховної влади суверенного уряду даної держави. Анексія таких територій державою-агресором згідно сучасних норм міжнародного права характеризується даним терміном. Таке завоювання суперечить нормам міжнародного права і є ним заборонене. Міжнародне співтовариство, держави зобов'язані не визнавати правових аспектів завоювання державою-агресором території суверенної держави. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Debelace (lat. debellatio, porážka či dobytí, z latinského bellum- válka) je pojem označující konec války důsledkem úplného zničení nepřátelského státu. V některých případech je debelace zánikem a anexí území poraženého státu vítězem, například během třetí punské války zničením Kartága Římany ve druhém století před naším letopočtem. (cs)
- Mit Debellatio bzw. Debellation (lat.: „vollständige Besiegung, Kriegsbeendigung“; bellum ‚Krieg‘, auch kriegerische Niederwerfung) bezeichnet man das durch vollständige Zerstörung und militärische Niederringung eines feindlichen Staates herbeigeführte Ende eines Krieges. Die inzwischen veraltete Debellatio-Doktrin im Völkergewohnheitsrecht besagte, dass ein militärisch vollständig besiegter Staat, dessen Institutionen zerstört sind, kein Völkerrechtssubjekt mehr ist. (de)
- The term "debellatio" or "debellation" (Latin "defeating, or the act of conquering or subduing", literally, "warring (the enemy) down", from Latin bellum "war") designates the end of war caused by complete destruction of a hostile state. Israeli law-school professor Eyal Benvenisti defines it as "a situation in which a party to a conflict has been totally defeated in war, its national institutions have disintegrated, and none of its allies continue to challenge the enemy militarily on its behalf". (en)
- La debellatio est la conquête militaire du territoire d'un État par un autre après une guerre, en l'absence de traité de paix, parce que l'État vaincu a cessé d'exister. C'est, à l'origine, un concept de droit romain. (fr)
- Istilah "debellatio" (bahasa Inggris: "debellation"; berasal dari bahasa Latin: "bellum", artinya "mengalahkan, atau tindakan menaklukkan atau menundukkan", secara harfiah, "berperang hingga (musuh) turun) merujuk kepada akhir perang yang disebabkan oleh kehancuran total dari negara yang terlibat dalam perang. Profesor hukum Israel mendefinisikannya sebagai "situasi ketika pihak yang berkonflik telah dikalahkan sepenuhnya dalam perang, institusi nasionalnya telah hancur, dan tidak ada sekutunya yang terus melawan musuh secara militer untuk membelanya". (in)
- Debellatio è un termine della lingua latina che designa la fine di una guerra causata dalla completa distruzione di uno stato ostile. (it)
- O termo "debellatio" ou "debelação" (latim "derrotar, ou o ato de conquistar ou subjugar", literalmente, "guerrear (o inimigo) para baixo", do latim bellum "guerra") designa o fim da guerra causado pela destruição completa de um estado hostil. O professor de direito israelense Eyal Benvenisti o define como "uma situação em que uma parte de um conflito foi totalmente derrotada na guerra, suas instituições nacionais se desintegraram e nenhum de seus aliados continua a desafiar o inimigo militarmente em seu nome". (pt)
- Debellatio (завоювання) — (лат. debellatio — повне завоювання; лат. bellum — війна) — повне захоплення території незалежної держави і встановлення контролю над нею з позбавленням верховної влади суверенного уряду даної держави. Анексія таких територій державою-агресором згідно сучасних норм міжнародного права характеризується даним терміном. Таке завоювання суперечить нормам міжнародного права і є ним заборонене. Міжнародне співтовариство, держави зобов'язані не визнавати правових аспектів завоювання державою-агресором території суверенної держави. (uk)
- الفتح هو استيلاء على بلد عن طريق الحرب. في بعض الحالات ينتهي الفتح بحل كامل للدولة المهزومة وضمها عسكريًا لأراضي الدولة المنتصرة كما حدث في نهاية حرب بونية الثالثة بهزيمة قرطاج على يد روما في القرن الثاني قبل الميلاد. في نهاية الحرب العالمية الثانية، كان الاستسلام غير المشروط من قبل الرايخ الثالث، وبدقة أكثر: من قبل القوات المسلحة الألمانية «الفيرماخت»، مقبولًا من قبل السلطات كحالة من «الفتح»، حيث انتهت بانهيار كامل للـرايخ الألماني بما تضمَّن جميع المراكز، وتم إنشاء دولتين ألمانيتين بدلًا من دولة واحدة وهما: «جمهورية ألمانيا الاتحادية» و «جمهورية ألمانيا الديمقراطية». (ar)
- Debellatio (en español, derrota o acto de conquista o sometimiento; literalmente luchar [contra el enemigo] hasta abatirlo) —del latín, bellum (en español, guerra)— designa el final de la guerra causada por la destrucción por completo a un Estado hostil. En algunos casos la "debellatio" termina con una disolución completa y la anexión del Estado derrotado al territorio nacional del vencedor, tal como ocurrió a finales de la tercera guerra púnica con la derrota de Cartago por Roma en el siglo II a.c. (es)
- Zawojowanie (łac. debellatio „zawojowanie”, od bellum „wojna”) – całkowite zajęcie terytorium państwa i przejęcie kontroli nad nim w drodze zbrojnej; pozbawienie dotychczasowego suwerena władzy zwierzchniej. Współcześnie zawojowanie jest zakazane przez prawo międzynarodowe, członkowie społeczności międzynarodowej (przede wszystkim państwa) są zobowiązani do nieuznawania skutków prawnych zawojowania terytorium przez państwo-agresora. Nakaz pokojowego rozstrzygania sporów międzynarodowych proklamowany przez a następnie pakt Brianda-Kellogga implikuje zakaz podboju (p. doktryna Stimsona). (pl)
|
