| dbo:abstract
|
- El cimaci (de llatí cimacium i aquest del grec κύμα, 'ona') és una motllura corba amb forma de S (és a dir, dos semicercles), amb funció tant estètica com estructural, que s'ha utilitzat en l' fins al segle xix, quan els nous materials (acer i formigó) van generar una nova arquitectura que no es basava en els cànons clàssics. Actualment, els cimacis s'utilitzen en obres de restauració en monuments, o bé en treballs d'ebenisteria. En l'ús general, s'entén aquell conjunt de motllures que serveix per a coronar un element arquitectònic, com un pedestal o una mènsula, com a sinònim del terme coronació. En l'arquitectura de l'antiga Grècia i de l'antiga Roma es deia avenc i constituïa l'element terminal de la cornisa (amb una motllura), sovint enriquida amb perforacions per permetre l'evacuació de l'aigua de pluja des de la coberta. Aquestes perforacions es denominen , i solien estar decorades amb caps de lleó. L'avenc també estava adornat amb palmetes i altres elements decoratius. El cimaci constituïa l'element més característic de l'ordre utilitzat en l'arquitectura romànica, ja que normalment els capitells no es basaven en l'ordre clàssic. En lloc del prim àbac utilitzat en l'ordre clàssic, es posava un gruix cimaci tallat, que feia d'àbac i de cimaci al mateix temps, i que servia per a descarregar sobre el capitell les tensions provocades en els arcs. (ca)
- Kyma (řecky κύμα – vlna, střední rod) je vodorovný architektonický prvek starořecké architektury. Česky je nazýváno též karnýs. Kyma recta a kyma reversa Profil římsy, který je spojen ze dvou částí: vhloubené resp. vyduté dovnitř (konkávní) tedy žlábky a vypouklé ven (konvexní) tedy oblounu resp. podvalku:
* Žlábkovnice, Kyma recta, sima – horní část je vhloubená a dolní je vypouklá
* Laloška, Kyma reversa, lesbické kyma – horní část je vypouklá a dolní je vhloubená
* Zvonovnice - obrácená žlábkovnice
* Vzpěrnice - obrácená laloška S tím souvisí pojem Kymatium – horní část římsy (nad deskou) s profilem kymy. Dórské kymaIónské kyma (podvalek)Lesbické kyma (laloška) Dále může být tento výraz označením spodní části římsy (pod deskou); podle tvaru se rozlišuje:
* Dórské kyma (lehké kyma)
* Iónské kyma (těžké kyma, podvalek)
* Lesbické kyma (konvexně-konkávní kyma, laloška) (cs)
- Ein Kymation (altgriechisch κυμάτιον, Plural Kymatia oder Kymatien) oder Kyma (κῦμα kyma „Welle“; lateinisch n. und f. cyma) ist eine fortlaufende Zierleiste mit friesartigen Ornamenten, meist an Fassaden oder Säulen. Sie kann plastisch ausgearbeitet oder auch nur aufgemalt sein und weist vorwiegend stilisierte pflanzliche Elemente auf. Folgende Haupttypen werden unterschieden:
* das dorische Kymation, das relativ schlicht gearbeitet und konkav ist, eine unterschnittene, ansonsten aber nicht profilierte Leiste mit abstrahierten Blattgebilden
* das ionische Kymation mit ausgeprägteren, konvexen Schmuckelementen, für das besonders der Eierstab typisch ist (plastische ovale Gebilde, durch schmale Hohlstege getrennt)
* das lesbische Kymation, das Herzblattmotive (Wasserlaub oder Herzlaub) mit dazwischenliegenden senkrechten Stäben zeigt und stark ornamentalen Charakter hat. Sein Profil ist konkav-konvex. Bei konkav-konvexem Profilverlauf unterscheidet man zwischen cyma recta und cyma reversa, wobei das cyma reversa, das umgekehrte und damit hängende Kyma, die übliche Form darstellt. Ursprünglich waren die einzelnen Typen von Kymatia mit den entsprechenden einzelnen Bauordnungen und den zugehörigen Ornamentsystemen verknüpft und auf diese Weise deutlich voneinander zu trennen. In der hellenistischen und römischen Zeit jedoch vermischten sich die Typen, gleichzeitig fand eine weitere Verfeinerung und Ausgestaltung mit zahlreicheren Details (Akanthus, Palmetten, Medaillons) statt.
* Echinuskyma
* Römisches Kyma
* Römisches Kyma (de)
- Cimatio (de la greka vorto κῦμα, kima „ondo“) laŭ PIV estas 1.
* en origina senco, modluro konsistiganta la supran parton de kornico (aparte en temploj kaj aliaj konstruaĵoj de la arkitekturo de la antikva epoko), kaj 2.
* plue, modlura ornamo, kiun oni fiksas ĉe muro proksimume je la nivelo de la okuloj, kaj kie oni kutimas pendigi en ekspozicioj la plej belajn pentraĵojn. Laŭ la origina senco do temas pri longa dekora bendo kun frisosimila ornamo, plej ofte ĉe fasado aŭ ĉe kolono. Cimatio povas esti reliefo aŭ nur pentrita. La cimatiaj ornamoj plejparte estas stiligitaj plantaj elementoj. Laŭ Francisko Azorín Cimatio estas Modluro kies profilo estas simila al S, uzata ofte ĉe la supro de kornicoj. Kaj li indikas etimologion el greka kimazion kaj tio el kima (ondo) kaj de tie la latina cymatium. Li aldonas teknikajn terminojn por cimatitipoj, nome dorika cimatio, jonika cimatio kaj lesbia cimatio. (eo)
- Cymatium, the uppermost molding at the top of the cornice in the classical order, is made of the s-shaped cyma molding (either cyma recta or cyma reversa), combining a concave cavetto with a convex ovolo. It is characteristic of Ionic columns and can appear as part of the entablature, the epistyle or architrave, which is the lintel or beam that rests on the capitals of columns, and the capital itself. Often the cymatium is decorated with a palmette or egg-and-dart ornament on the surface of the molding. The heights of the parts of the capital are to be so regulated that three of the nine parts and a half, into which it was divided, lie below the level of the astragal on the top of the shaft. The remaining parts are for the cymatium, abacus, and channel. The projection of the cymatium beyond the abacus is not to be greater than the size of the diameter of the eye [of the volute]. In the case of a concave-convex profile, a distinction is made between cyma recta and cyma reversa, with the cyma reversa, the inverted and therefore hanging cyma, being the usual form.Originally, the individual types of kymatia were linked to the corresponding individual building codes and the associated ornament systems and in this way could be clearly distinguished from one another. In the Hellenistic and Roman periods, however, the types mixed, at the same time further refinement and embellishment with numerous details (acanthus, palmettes, medallions) took place. (en)
- El cimacio (de latín cymatium y este del griego κυμάτιον ‘olita’) es una moldura curva en forma de S, con función tanto estética como estructural. Su sección se compone de dos arcos de circunferencia enlazados tangencialmente. Se ha utilizado en arquitectura desde la época clásica hasta el siglo XIX, cuando los nuevos materiales (acero y hormigón) generaron una nueva arquitectura que no se basaba en los cánones clásicos. Actualmente los cimacios se utilizan en obras de restauración en monumentos, o bien en trabajos de ebanistería. En la arquitectura griega o romana se llamaba sima y constituía el elemento terminal de la cornisa (con una moldura) a menudo enriquecida con perforaciones para permitir la evacuación del agua de lluvia desde la cubierta. Tales perforaciones se denominan goterones, y solían estar decoradas con cabezas de león. La sima también estaba adornada con palmetas y otros elementos decorativos. En el uso general, se entiende aquel conjunto de molduras que sirve para coronar un elemento arquitectónico, como un pedestal o una ménsula, como sinónimo del término coronación. El cimacio constituía el elemento más característico del orden utilizado en la arquitectura románica, pues normalmente los capiteles no se basaban en el orden clásico. En lugar del delgado ábaco utilizado en el orden clásico, se colocaba un grueso cimacio tallado, que hacía las veces de ábaco y de cimacio al mismo tiempo que servía para descargar sobre el capitel las tensiones generadas por los arcos. En ingeniería se denomina cimacio a la parte curva de un vertedero o azud. Su forma es muy parecida a la moldura utilizada en arquitectura pero espejada horizontalmente. (es)
- Zimazioa (latinez cimacium eta grezieraz κύμα) S forma duen moldura bat da eta bere funtzioa estetikoa eta egiturazkoa izan daiteke. Bere ebaketa bi arku zirkunferentzialen lotura tangentziala da (ikus irudia). Arkitekturan, garai klasikoetatik XIX. mendera arte erabilia izan da baina material berriak ( altzairua eta hormigoia ) agertu ahala zaharberritze lanetan edota ebanaritzan besterik ez da erabiltzen. Zimazioa arkitektura erromanikoan erabilitako ordenaren elementurik bereiziena izan zen, izan ere, kapitelak ez zeuden ordena klasikoan oinarrituta. Ordena klasikoan erabilitako abako meheen ordez, zizelkatu zimazio lodi bat jartzen zen, abako gisa batzuetan eta zimazio gisa era berean; horrela bada, arkuek sortutako tentsioak kapitalean deskargatzeko erabiltzen zen. (eu)
- « Cimaise » (du lat. class. cymatium, terme d'architecture [cimatium (Alberti), ou cimacium (Scamozzi) lui-même dérivé du grec ancien κυμάτιον, dérivé de κύμα « vague, onde », ainsi dit parce que la cimaise forme une sorte d’ondulation) désigne : (fr)
- Kimation (gr. kym átion od kýma fala), kymation, krajnik – ciągły ornament rzeźbiarski lub malarski, umieszczany na budowlach, reliefach; malowany na przedmiotach ozdobnych. Złożony z szeregu stylizowanych motywów roślinnych. Kimation występował w:
* porządku doryckim – kima recta, kimation wklęsły zbudowany z liści czworobocznych, umieszczany na głowicach kolumn w antach i w górnych partiach ścian
* porządku jońskim – wole oczy, jajownik – zbudowany z ułożonych wypukłych liści o jajowym kształcie, kształt liścia na przemian szeroki, obły i wąski; umieszczany na powierzchni echinusa w kapitelu jońskim, między elementami (oddzielał architraw od fryzu, fryz od gzymsu i pod simą)
* kimation lesbijski – kima rewersa, kwiatowy, zbudowany z liści stylizowanych na podobieństwo serca (nazwa pochodzi od wyspy Lesbos)
* porządku korynckim – stosowano ornament zaczerpnięty z porządku jońskiego albo kimation lesbijski, umieszczano go na belkowaniu podobnie jak w porządku jońskim. Kimation występował też w architekturze starożytnego Rzymu, oraz w okresach późniejszych (renesans, barok, klasycyzm), w stylach architektonicznych nawiązujących do porządków antycznych. (pl)
- La cimasa (o cima, sima, cimacio) è una modanatura curva e sporgente, a forma di sguscio o di gola. Nell'architettura greca o romana prendeva il nome di sima e costituiva la parte terminale della cornice (con una modanatura a "gola diritta"), spesso fornita di fori per lo scarico dell'acqua piovana dai tetti (gocciolatoi), generalmente decorati con teste di leone (a protome leonina). La sima è talora ornata con palmette o altri elementi decorativi. Nell'uso più generale si intende quel complesso di modanature che serve a coronare un elemento architettonico, come una balaustra o una mensola, come sinonimo del termine "coronamento". Nella pittura, la cimasa è un elemento di coronamento di una tavola principale (scomparto di polittico, croce sagomata, ecc.). (it)
- Een cymatium of kymation is een geprofileerde sierlijst in de . Vaak was het cymatium gebeeldhouwd. Er zijn twee typen gebeeldhouwd cymatium die standaard waren, het Ionisch cymatium en het Lesbisch cymatium. Deze werden vooral toegepast bij de Ionische orde en de daarvan afgeleide Korinthische en composiete orde. Het woord cymatium is afgeleid van het Oudgriekse κῦμα (kyma) wat golving betekent. Het cymatium heeft dan ook in doorsnede een golfvormig profiel. (nl)
- Кима́тий, кима (др.-греч. κυμά — волна) — в античной архитектуре изогнутая форма, криволинейный профиль, так называемый «облом» S-образного изгиба. Его разновидность — «гусёк»: профиль, имеющий в верхней части выкружку (вогнутую часть в четверть окружности), а внизу выпуклую. В целом такой профиль напоминает гусиную шею, отсюда русское название. Древние римляне именовали эту форму «прямой изгиб» (лат. cyma recta). «Обратный гусёк» — это профиль, в котором верхняя часть выпуклая, а нижняя — вогнутая; он напоминает каблук, поэтому называется «каблучок», в латинской терминологии «обратный изгиб» (лат. cyma reversa).В случае, когда «гусёк» используется для венчающего карниза здания, он именуется симой, или кимой. Такой профиль способствует отводу дождевой воды от стен здания. «Гусёк» чаще применяли в дорическом ордере. «Каблучок» — в постройках ионического ордера. Отсюда названия: дорический киматий, ионический киматий и разновидность ионического — лесбийский киматий. Эти названия условны, существует множество переходных форм и дополнительных элементов в разнообразных сочетаниях. В отличие от иных профилей (обломов) подобного рода в академической теории архитектурных форм симой принято называть только те, которые используют для венчающих карнизов зданий. Дорический киматий чаще использовали без декора, ионический, соответственно эстетике ионийского стиля, украшали «нарезкой»: овами (иониками), рельефными изображениями пальметт либо сердцевидных листьев, чередующихся со «стрелками», лесбийский — также листовидными элементами и «стрелками». Киматии ярко расписывали красной, синей, зелёной и чёрной (по контурам элементов) красками. Иногда добавляли золочение.Наиболее декоративен ионический киматий в храме Эрехтейон Афинского Акрополя (421—406 гг. до н. э.). Внизу ионический киматий отделяется астрагалом.
* Деталь ионического фриза Эрехтейона с пальметтами и антемиями, далее снизу вверх: астрагалом, ионическим и лесбийским киматиями. Глиптотека, Мюнхен
* Снизу вверх: дентикулы (зубчики), ионический киматий и карниз с пальметтами, выше — астрагал с «бусами». Дом Флавии на Палатинском холме в Риме
* Лесбийский киматий. Деталь карниза с Форума Траяна в Риме (ru)
- Кіма́тій (дав.-гр. κυμάτιον — «хвилька», лат. cymatium), кіма (дав.-гр. κῦμα — «хвиля», лат. cyma) — декоративний профіль (архітектурний облом) із суцільним орнаментом, зазвичай на фасадах і колонах. Оздоблення профілю містить переважно рослинні мотиви й може бути графічним або рельєфним. У Стародавній Греції кіматій розфарбовувався (використовувалися червона, синя, зелена і чорна фарби), в архітектурі класицизму зазвичай декорувався стрічкою стилізованих листів, овалами тощо. Також кіматієм можуть називати вінчання карниза або п'єдесталу, незалежно від характеру профілювання і оздоблення. Розрізняють такі типи кіматіїв:
* доричний кіматій — у вигляді прямого і зворотного гуська.
* іонічний кіматій — у вигляді прямого і зворотного каблучка, оформленого іоніками.
* лесбоський (лесбійський) кіматій — з каблучком, декорованим елементами у формі сердечок. У разі увігнуто-опуклого профілю кіматія розрізняють прямий (cyma recta) і зворотний (cyma reversa) кіматій.
* Кіматій ехіна
* Римський кіматій
* Римський кіматій (uk)
|
| rdfs:comment
|
- « Cimaise » (du lat. class. cymatium, terme d'architecture [cimatium (Alberti), ou cimacium (Scamozzi) lui-même dérivé du grec ancien κυμάτιον, dérivé de κύμα « vague, onde », ainsi dit parce que la cimaise forme une sorte d’ondulation) désigne : (fr)
- Een cymatium of kymation is een geprofileerde sierlijst in de . Vaak was het cymatium gebeeldhouwd. Er zijn twee typen gebeeldhouwd cymatium die standaard waren, het Ionisch cymatium en het Lesbisch cymatium. Deze werden vooral toegepast bij de Ionische orde en de daarvan afgeleide Korinthische en composiete orde. Het woord cymatium is afgeleid van het Oudgriekse κῦμα (kyma) wat golving betekent. Het cymatium heeft dan ook in doorsnede een golfvormig profiel. (nl)
- El cimaci (de llatí cimacium i aquest del grec κύμα, 'ona') és una motllura corba amb forma de S (és a dir, dos semicercles), amb funció tant estètica com estructural, que s'ha utilitzat en l' fins al segle xix, quan els nous materials (acer i formigó) van generar una nova arquitectura que no es basava en els cànons clàssics. Actualment, els cimacis s'utilitzen en obres de restauració en monuments, o bé en treballs d'ebenisteria. En l'ús general, s'entén aquell conjunt de motllures que serveix per a coronar un element arquitectònic, com un pedestal o una mènsula, com a sinònim del terme coronació. (ca)
- Kyma (řecky κύμα – vlna, střední rod) je vodorovný architektonický prvek starořecké architektury. Česky je nazýváno též karnýs. Kyma recta a kyma reversa Profil římsy, který je spojen ze dvou částí: vhloubené resp. vyduté dovnitř (konkávní) tedy žlábky a vypouklé ven (konvexní) tedy oblounu resp. podvalku:
* Žlábkovnice, Kyma recta, sima – horní část je vhloubená a dolní je vypouklá
* Laloška, Kyma reversa, lesbické kyma – horní část je vypouklá a dolní je vhloubená
* Zvonovnice - obrácená žlábkovnice
* Vzpěrnice - obrácená laloška Dórské kymaIónské kyma (podvalek)Lesbické kyma (laloška) (cs)
- Ein Kymation (altgriechisch κυμάτιον, Plural Kymatia oder Kymatien) oder Kyma (κῦμα kyma „Welle“; lateinisch n. und f. cyma) ist eine fortlaufende Zierleiste mit friesartigen Ornamenten, meist an Fassaden oder Säulen. Sie kann plastisch ausgearbeitet oder auch nur aufgemalt sein und weist vorwiegend stilisierte pflanzliche Elemente auf. Folgende Haupttypen werden unterschieden: Bei konkav-konvexem Profilverlauf unterscheidet man zwischen cyma recta und cyma reversa, wobei das cyma reversa, das umgekehrte und damit hängende Kyma, die übliche Form darstellt.
* Echinuskyma
* Römisches Kyma
* (de)
- Cimatio (de la greka vorto κῦμα, kima „ondo“) laŭ PIV estas 1.
* en origina senco, modluro konsistiganta la supran parton de kornico (aparte en temploj kaj aliaj konstruaĵoj de la arkitekturo de la antikva epoko), kaj 2.
* plue, modlura ornamo, kiun oni fiksas ĉe muro proksimume je la nivelo de la okuloj, kaj kie oni kutimas pendigi en ekspozicioj la plej belajn pentraĵojn. Laŭ la origina senco do temas pri longa dekora bendo kun frisosimila ornamo, plej ofte ĉe fasado aŭ ĉe kolono. Cimatio povas esti reliefo aŭ nur pentrita. La cimatiaj ornamoj plejparte estas stiligitaj plantaj elementoj. (eo)
- Cymatium, the uppermost molding at the top of the cornice in the classical order, is made of the s-shaped cyma molding (either cyma recta or cyma reversa), combining a concave cavetto with a convex ovolo. It is characteristic of Ionic columns and can appear as part of the entablature, the epistyle or architrave, which is the lintel or beam that rests on the capitals of columns, and the capital itself. Often the cymatium is decorated with a palmette or egg-and-dart ornament on the surface of the molding. (en)
- El cimacio (de latín cymatium y este del griego κυμάτιον ‘olita’) es una moldura curva en forma de S, con función tanto estética como estructural. Su sección se compone de dos arcos de circunferencia enlazados tangencialmente. Se ha utilizado en arquitectura desde la época clásica hasta el siglo XIX, cuando los nuevos materiales (acero y hormigón) generaron una nueva arquitectura que no se basaba en los cánones clásicos. Actualmente los cimacios se utilizan en obras de restauración en monumentos, o bien en trabajos de ebanistería. (es)
- Zimazioa (latinez cimacium eta grezieraz κύμα) S forma duen moldura bat da eta bere funtzioa estetikoa eta egiturazkoa izan daiteke. Bere ebaketa bi arku zirkunferentzialen lotura tangentziala da (ikus irudia). Arkitekturan, garai klasikoetatik XIX. mendera arte erabilia izan da baina material berriak ( altzairua eta hormigoia ) agertu ahala zaharberritze lanetan edota ebanaritzan besterik ez da erabiltzen. (eu)
- La cimasa (o cima, sima, cimacio) è una modanatura curva e sporgente, a forma di sguscio o di gola. Nell'architettura greca o romana prendeva il nome di sima e costituiva la parte terminale della cornice (con una modanatura a "gola diritta"), spesso fornita di fori per lo scarico dell'acqua piovana dai tetti (gocciolatoi), generalmente decorati con teste di leone (a protome leonina). La sima è talora ornata con palmette o altri elementi decorativi. Nella pittura, la cimasa è un elemento di coronamento di una tavola principale (scomparto di polittico, croce sagomata, ecc.). (it)
- Kimation (gr. kym átion od kýma fala), kymation, krajnik – ciągły ornament rzeźbiarski lub malarski, umieszczany na budowlach, reliefach; malowany na przedmiotach ozdobnych. Złożony z szeregu stylizowanych motywów roślinnych. Kimation występował w: Kimation występował też w architekturze starożytnego Rzymu, oraz w okresach późniejszych (renesans, barok, klasycyzm), w stylach architektonicznych nawiązujących do porządków antycznych. (pl)
- Кима́тий, кима (др.-греч. κυμά — волна) — в античной архитектуре изогнутая форма, криволинейный профиль, так называемый «облом» S-образного изгиба. Его разновидность — «гусёк»: профиль, имеющий в верхней части выкружку (вогнутую часть в четверть окружности), а внизу выпуклую. В целом такой профиль напоминает гусиную шею, отсюда русское название. Древние римляне именовали эту форму «прямой изгиб» (лат. cyma recta). «Обратный гусёк» — это профиль, в котором верхняя часть выпуклая, а нижняя — вогнутая; он напоминает каблук, поэтому называется «каблучок», в латинской терминологии «обратный изгиб» (лат. cyma reversa).В случае, когда «гусёк» используется для венчающего карниза здания, он именуется симой, или кимой. Такой профиль способствует отводу дождевой воды от стен здания. «Гусёк» чаще прим (ru)
- Кіма́тій (дав.-гр. κυμάτιον — «хвилька», лат. cymatium), кіма (дав.-гр. κῦμα — «хвиля», лат. cyma) — декоративний профіль (архітектурний облом) із суцільним орнаментом, зазвичай на фасадах і колонах. Оздоблення профілю містить переважно рослинні мотиви й може бути графічним або рельєфним. У Стародавній Греції кіматій розфарбовувався (використовувалися червона, синя, зелена і чорна фарби), в архітектурі класицизму зазвичай декорувався стрічкою стилізованих листів, овалами тощо. Також кіматієм можуть називати вінчання карниза або п'єдесталу, незалежно від характеру профілювання і оздоблення.
* (uk)
|
