| dbo:abstract
|
- Koartikulace (z lat. co(n)- spolu, dohromady a articulare - článkovat, zřetelně vyslovovat) je vzájemné ovlivňování artikulačních pohybů, ke kterému dochází při výslovnosti sousedních hlásek, potažmo pozměnění (modifikace, akomodace) artikulace (a tím pádem i kvality) vyslovovaných hlásek. Základní podoba souhlásky je slyšet jen v jejím základním postavení (tedy na začátku před samohláskou nebo v intervokalické pozici, mezi samohláskami - například "n" a "k" ve slově [anakonda]), v ostatních pozicích je její znění (kvalita) vždy poněkud ovlivněno jejím okolím, byť zpravidla minimálně a v hovoru neznatelně. V důsledku koartikulace může ale dojít i k historické změně hlásky (například symptom, symbol z řecké předpony syn- (přejaté do latiny), po níž následovala ). (cs)
- المجانسة هي مضارعة الأحرف ببعضها في المخرج. ويقصد بذلك تقريب مخرج الصوت من مخرج الصوت الآخر عند النطق بهما معا في سياق الدرج. (ar)
- Coarticulation in its general sense refers to a situation in which a conceptually isolated speech sound is influenced by, and becomes more like, a preceding or following speech sound. There are two types of coarticulation: anticipatory coarticulation, when a feature or characteristic of a speech sound is anticipated (assumed) during the production of a preceding speech sound; and carryover or perseverative coarticulation, when the effects of a sound are seen during the production of sound(s) that follow. Many models have been developed to account for coarticulation. They include the look-ahead, articulatory syllable, time-locked, window, coproduction and articulatory phonology models. Coarticulation in phonetics refers to two different phenomena:
* the assimilation of the place of articulation of one speech sound to that of an adjacent speech sound. For example, while the sound /n/ of English normally has an alveolar place of articulation, in the word tenth it is pronounced with a dental place of articulation because the following sound, /θ/, is dental.
* the production of a co-articulated consonant, that is, a consonant with two simultaneous places of articulation. An example of such a sound is the voiceless labial-velar plosive /k͡p/ found in many West African languages. The term coarticulation may also refer to the transition from one articulatory gesture to another. (en)
- La coarticulación se refiere genéricamente a los efectos articulatorios y acústicos que se producen entre segmentos fonéticos cercanos en una secuencia oral. La fonología articulatoria sostiene que la coarticulación es el resultado de las propiedades de las estructuras articulatorias y de la coordinación de los movimientos articulatorios por el solapamiento de las articulaciones de las secuencias vocal-vocal, vocal-consonante, consonante-vocal o consonante-consonante, lo que hace que unos sonidos influencien a otros (es)
- Als Koartikulation (lateinisch coarticulare ‚zusammen artikulieren‘) wird die Beeinflussung eines Lautes durch den lautlichen Kontext bezeichnet. In der Phonetik ist Koartikulation die Bezeichnung für parallel verlaufende antizipierende (vorwegnehmende) Bewegungen bei der Artikulation. Diese Antizipation geschieht, indem sich die Artikulatoren (zum Beispiel Zunge oder Lippen) während der Bildung eines Lautes bereits in die Stellung des folgenden Lautes begeben. So klingt beispielsweise ein k-Laut mit nachfolgendem i-Laut (vorderer ungerundeter Vokal) anders als ein k-Laut mit nachfolgendem u-Laut (hinterer gerundeter Vokal). Manche Phonemvarianten, die je nach Koartikulation physikalisch ganz verschieden sind, können wir auf Grund von Lernprozessen klanglich nicht mehr unterscheiden. Koartikulation kann auch zu einem fixen Lautwandel führen. So hat sich etwa das deutsche Präfix ent- mit nachfolgendem f durch eine regressive Kontaktassimilation in einigen Fällen zu emp- (wie z. B. in empfangen, empfinden, …) verändert. (de)
- Selon les phonèmes qui l'entourent dans une phrase, un phonème n'est pas prononcé de la même manière. Ceci est dû au fait que le conduit vocal, comme tout système physique, a une certaine inertie qui l'empêche de « passer » instantanément d'un phonème à un autre. La modification de la configuration du conduit vocal pour passer d'un phonème à un autre se fait de façon progressive et les deux phonèmes subissent une distorsion. Ce phénomène n'est pas audible, ni le locuteur ni l'auditeur ne s'en rendent compte, néanmoins la coarticulation est primordiale à l'intelligibilité de la phrase. Si on synthétise (à l'aide d'un ordinateur par exemple) une phrase en mettant bout à bout les phonèmes composant cette phrase, mais sans aucune contrainte de coarticulation entre phonèmes, cette phrase est incompréhensible. (fr)
- La coarticolazione è un fenomeno che si verifica durante la fonazione, per il quale ogni suono linguistico (o fono) subisce l'influenza del contesto nel quale è articolato, vale a dire dei foni che lo precedono o lo seguono. La scoperta si deve ad . Tale fenomeno è studiato dalla fonetica articolatoria intersegmentale, ed è dovuto al fatto che ogni suono non è articolato separatamente, di per sé, ma si trova in un contesto più ampio: nel continuum linguistico nel quale i suoni sono concatenati in una rapida successione ininterrotta, in cui il passaggio da una configurazione articolatoria (nella quale gli organi della bocca sono in una determinata posizione) a un'altra (nella quale gli organi devono cambiare anche radicalmente posizione) avviene senza soluzione di continuità. (it)
- Koartykulacja – wymawianie (artykulacja) głosek w ciągu fonicznym; występowanie w artykulacji jakiejś głoski ruchów lub układów narządów mowy właściwych głosce lub głoskom sąsiednim. Na przykład w sąsiedztwie głoski u inne głoski uzyskują zaokrąglenie wargowe. Dzieje się tak dlatego, że nie wymawiamy głosek wyabstrahowanych, lecz cały ich ciąg. W mowie ludzkiej widoczne są tendencje do ujednolicania wymowy, w wyniku tego procesu np. głoski dźwięczne i bezdźwięczne w swojej bezpośredniej obecności nie zachowują swych pierwotnych właściwości. Koartykulacja obejmuje przede wszystkim:
* antycypację (upodobnienie wsteczne) – wcześniejsze przygotowanie narządów mowy do wymówienia kolejnej głoski;
* perseweracja (upodobnienie postępowe) – dłuższe utrzymywanie pozycji narządów mowy właściwych głosce poprzedniej;
* upodobnienia wewnątrz- i międzywyrazowe
* redukcję Przykłady
* wtorek, wym. ftorek
* liczba, wym lidżba
* urok życia, wym. urog życia (pl)
- Коартикуля́ция (от лат. со(n) «с, вместе» + articulatio «членораздельно, ясно произношу») — наложение артикуляции, характерной для последующего звука, на весь предшествующий звук. Примером коартикуляции может служить лабиализация согласного под влиянием последующего губного [о] или [у] в русском языке: том — там; тук — так. Иногда коартикуляцию противопоставляют аккомодации как полное наложение артикуляции частичному, однако часто эти термины употребляются как синонимы. (ru)
- Koartikulation (lat. co 'sam', articulare 'artikulera') betecknar talrörelsernas överlappningar vid angränsande talljud. När man pratar normalt så står talapparaten i princip aldrig still, utan alla (aktiva) artikulatorer (läpparna, underkäken, gomseglet, olika delar av tungan) rör sig mer eller mindre ständigt. Koartikulation förekommer i allt tal, men graden av koartikulation varierar på grund av faktorer som talhastighet eller talstil. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- المجانسة هي مضارعة الأحرف ببعضها في المخرج. ويقصد بذلك تقريب مخرج الصوت من مخرج الصوت الآخر عند النطق بهما معا في سياق الدرج. (ar)
- La coarticulación se refiere genéricamente a los efectos articulatorios y acústicos que se producen entre segmentos fonéticos cercanos en una secuencia oral. La fonología articulatoria sostiene que la coarticulación es el resultado de las propiedades de las estructuras articulatorias y de la coordinación de los movimientos articulatorios por el solapamiento de las articulaciones de las secuencias vocal-vocal, vocal-consonante, consonante-vocal o consonante-consonante, lo que hace que unos sonidos influencien a otros (es)
- La coarticolazione è un fenomeno che si verifica durante la fonazione, per il quale ogni suono linguistico (o fono) subisce l'influenza del contesto nel quale è articolato, vale a dire dei foni che lo precedono o lo seguono. La scoperta si deve ad . Tale fenomeno è studiato dalla fonetica articolatoria intersegmentale, ed è dovuto al fatto che ogni suono non è articolato separatamente, di per sé, ma si trova in un contesto più ampio: nel continuum linguistico nel quale i suoni sono concatenati in una rapida successione ininterrotta, in cui il passaggio da una configurazione articolatoria (nella quale gli organi della bocca sono in una determinata posizione) a un'altra (nella quale gli organi devono cambiare anche radicalmente posizione) avviene senza soluzione di continuità. (it)
- Коартикуля́ция (от лат. со(n) «с, вместе» + articulatio «членораздельно, ясно произношу») — наложение артикуляции, характерной для последующего звука, на весь предшествующий звук. Примером коартикуляции может служить лабиализация согласного под влиянием последующего губного [о] или [у] в русском языке: том — там; тук — так. Иногда коартикуляцию противопоставляют аккомодации как полное наложение артикуляции частичному, однако часто эти термины употребляются как синонимы. (ru)
- Koartikulation (lat. co 'sam', articulare 'artikulera') betecknar talrörelsernas överlappningar vid angränsande talljud. När man pratar normalt så står talapparaten i princip aldrig still, utan alla (aktiva) artikulatorer (läpparna, underkäken, gomseglet, olika delar av tungan) rör sig mer eller mindre ständigt. Koartikulation förekommer i allt tal, men graden av koartikulation varierar på grund av faktorer som talhastighet eller talstil. (sv)
- Koartikulace (z lat. co(n)- spolu, dohromady a articulare - článkovat, zřetelně vyslovovat) je vzájemné ovlivňování artikulačních pohybů, ke kterému dochází při výslovnosti sousedních hlásek, potažmo pozměnění (modifikace, akomodace) artikulace (a tím pádem i kvality) vyslovovaných hlásek. (cs)
- Coarticulation in its general sense refers to a situation in which a conceptually isolated speech sound is influenced by, and becomes more like, a preceding or following speech sound. There are two types of coarticulation: anticipatory coarticulation, when a feature or characteristic of a speech sound is anticipated (assumed) during the production of a preceding speech sound; and carryover or perseverative coarticulation, when the effects of a sound are seen during the production of sound(s) that follow. Many models have been developed to account for coarticulation. They include the look-ahead, articulatory syllable, time-locked, window, coproduction and articulatory phonology models. (en)
- Als Koartikulation (lateinisch coarticulare ‚zusammen artikulieren‘) wird die Beeinflussung eines Lautes durch den lautlichen Kontext bezeichnet. In der Phonetik ist Koartikulation die Bezeichnung für parallel verlaufende antizipierende (vorwegnehmende) Bewegungen bei der Artikulation. Diese Antizipation geschieht, indem sich die Artikulatoren (zum Beispiel Zunge oder Lippen) während der Bildung eines Lautes bereits in die Stellung des folgenden Lautes begeben. (de)
- Selon les phonèmes qui l'entourent dans une phrase, un phonème n'est pas prononcé de la même manière. Ceci est dû au fait que le conduit vocal, comme tout système physique, a une certaine inertie qui l'empêche de « passer » instantanément d'un phonème à un autre. La modification de la configuration du conduit vocal pour passer d'un phonème à un autre se fait de façon progressive et les deux phonèmes subissent une distorsion. (fr)
- Koartykulacja – wymawianie (artykulacja) głosek w ciągu fonicznym; występowanie w artykulacji jakiejś głoski ruchów lub układów narządów mowy właściwych głosce lub głoskom sąsiednim. Na przykład w sąsiedztwie głoski u inne głoski uzyskują zaokrąglenie wargowe. Dzieje się tak dlatego, że nie wymawiamy głosek wyabstrahowanych, lecz cały ich ciąg. W mowie ludzkiej widoczne są tendencje do ujednolicania wymowy, w wyniku tego procesu np. głoski dźwięczne i bezdźwięczne w swojej bezpośredniej obecności nie zachowują swych pierwotnych właściwości. Koartykulacja obejmuje przede wszystkim: Przykłady (pl)
|
