| dbo:abstract
|
- Claudius COLAS (kola), franco, oficisto ĉe eldonejo, kaporalo. Naskiĝis la 29-an de novembro 1884 en (apud Macon), mortis la 11-an de septembro 1914, ĉe la . Estis pioniro de Esperanto en franca katolikaro kaj patro de dum multaj jaroj prezidanto de la franca katolika Esperanto-asocio. En 1908 li propagandis en Remiremont (Vosges) ĉe diversaj katolikaj grupoj de junuloj. La pastraro de Remiremont iĝis favora al la movado. Fine de tiu jaro li fariĝis redaktoro de Espero Katolika Li kunlaboradis kun abato Austin Richardson (lia baptopatro) por starigo de IKUE, 1910. Fondinto kaj direktoro de franca propaganda revuo . Organizis la unuan Kongreson de Katolikoj Esperantistoj en Paris 1910; la 4-an en Romo, 1913, la 5-an en Lourdes, 1914, kies kuniĝon malhelpis la milito. Li faris multajn kursojn kaj paroladojn, ĉiam fervora kaj tiel ĉarme simpla kiel sindona; en Kanado ruĝhaŭtuloj alnomis lin "Katsenio" (Arda Fajro). Li laboris en la , en la Oficiala Gazeto; redaktis multege da broŝuroj, artikoloj. Ni citu: Kristnasko, propaganda broŝuro, 1911. 1914. Lingva Komitatano de 1910. La 21-an de aŭgusto 1909 Claudius estis akceptita de (1850-1920) ĉefepiskopo de Parizo. Amette aŭskultis lin parolantan pri la movado esperantista, kaj pri la partopreno de la katolikoj en tiu movado. En 1910 li, sub kaŝnomo "Profesoro V. Esperema" proponis esperantidon Adjuvilon. Tiu estis ofta afero inter la grandaj esperantistoj de komenco de 20-a jarcento, multaj el ili kreis kaj publikigis siajn lingvoprojektojn, sed daŭras bonaj esperantistoj. Krome, li estis nur 25-jaraĝa junulo, kaj eble ne bone pensis pri la kontradicio de tio. Kelkaj diras ke la celo de "Adjuvilo" estis malhelpi la influon de Ido. Ankoraŭ en 1910 li reprezentis IKUE'n kaj Esperanto Katolika ĉe la 6a U.K. en Vaŝingtono kaj ĉe la en Montréal (Kanado). Li enŝipiĝis la 30-an de julio en Boulogne-sur-Mer kaj alvenis al Novjorko la 9-an de aŭgusto. Dum la dek-taga vojaĝo Colas ne perdis tempon, kaj propagandas Esperanton, kiu «baldaŭ fariĝis tute konata afero inter la 500 pasaĝeroj de unua kaj dua klaso», pere de liaj flugfolioj kaj kursoj. Claudius estis la ĉeforganizanto de la unuaj IKUE-kongresoj: 1-a en Parizo 1910, la 4a en Romo (1913) de li organizita sen surloka helpo, de la 5-a en Lurdo (1914), kies okazigon blokis la milito. Prepare al 4-a UKUE-Kongreso, Claudius vojaĝis al Romo komence de oktobro 1912. Li estas unue akceptita aŭdience de kardinaloj (1854-1932) kaj (1854-1913). Dank’ al la helpo de la unua, estas fiksita por sabato la 8-a de oktobro, je la 10:30 h, privata aŭdienco kun la Papo, sed la malsaniĝo de Pio la 10-a malebligas, ke Claudius renkontu la estontan sanktulon. (eo)
- Claudius Colas (Saint-Huruge, France, 29 November 1884 - Battle of the Marne, 11 September 1914). , also known as Profesoro V. Esperema, was a French Esperantist. In 1910, he created the constructed language Adjuvilo, which was a complete language that was never meant to be spoken but instead an effort to help create dissent in the then-growing Ido movement. In 1910, he co-founded IKUE, the foremost organization of Catholic Esperantists in the world.He died during the early days of World War I. (en)
- Claudius Colas (Saint-Huruge, 29 de noviembre de 1884-Primera batalla del Marne, 11 de septiembre de 1914) fue un esperantista francés conocido por crear la lengua artificial adjuvilo en 1910. Creó dicha lengua para entablar un conflicto entre los nacientes movimientos del ido. (es)
- Claudius Colas Claude François Colas (29 novembre 1884-11 septembre 1914), dit Claudius Colas et connu sous le pseudonyme espérantiste Profesoro V. Esperema, est le rédacteur en chef d’une revue catholique et un espérantiste français. Il est un des pionniers français de l’espéranto dans les cercles catholiques. (fr)
- Claudius Colas, noto anche con lo pseudonimo di Profesoro V. Esperema (Saint-Huruge, 29 novembre 1884 – Marna, 11 settembre 1914), è stato un esperantista francese. Nel 1910 creò la lingua artificiale Adjuvilo. Sempre nel 1910 ha co-fondato la IKUE, la principale organizzazione di esperantisti cattolici nel mondo. Morì durante i primi giorni della prima guerra mondiale combattendo nella Battaglia della Marna. (it)
|
| rdfs:comment
|
- Claudius Colas (Saint-Huruge, France, 29 November 1884 - Battle of the Marne, 11 September 1914). , also known as Profesoro V. Esperema, was a French Esperantist. In 1910, he created the constructed language Adjuvilo, which was a complete language that was never meant to be spoken but instead an effort to help create dissent in the then-growing Ido movement. In 1910, he co-founded IKUE, the foremost organization of Catholic Esperantists in the world.He died during the early days of World War I. (en)
- Claudius Colas (Saint-Huruge, 29 de noviembre de 1884-Primera batalla del Marne, 11 de septiembre de 1914) fue un esperantista francés conocido por crear la lengua artificial adjuvilo en 1910. Creó dicha lengua para entablar un conflicto entre los nacientes movimientos del ido. (es)
- Claudius Colas Claude François Colas (29 novembre 1884-11 septembre 1914), dit Claudius Colas et connu sous le pseudonyme espérantiste Profesoro V. Esperema, est le rédacteur en chef d’une revue catholique et un espérantiste français. Il est un des pionniers français de l’espéranto dans les cercles catholiques. (fr)
- Claudius Colas, noto anche con lo pseudonimo di Profesoro V. Esperema (Saint-Huruge, 29 novembre 1884 – Marna, 11 settembre 1914), è stato un esperantista francese. Nel 1910 creò la lingua artificiale Adjuvilo. Sempre nel 1910 ha co-fondato la IKUE, la principale organizzazione di esperantisti cattolici nel mondo. Morì durante i primi giorni della prima guerra mondiale combattendo nella Battaglia della Marna. (it)
- Claudius COLAS (kola), franco, oficisto ĉe eldonejo, kaporalo. Naskiĝis la 29-an de novembro 1884 en (apud Macon), mortis la 11-an de septembro 1914, ĉe la . Estis pioniro de Esperanto en franca katolikaro kaj patro de dum multaj jaroj prezidanto de la franca katolika Esperanto-asocio. En 1908 li propagandis en Remiremont (Vosges) ĉe diversaj katolikaj grupoj de junuloj. La pastraro de Remiremont iĝis favora al la movado. Fine de tiu jaro li fariĝis redaktoro de Espero Katolika (eo)
|
