| dbo:abstract
|
- Die Magdeburger Centurien (auch Zenturien), erschienen 1559–1574, gelten als erster Versuch einer umfassenden Kirchengeschichte aus Sicht der Reformation. Initiator, aber wohl nicht Autor, war Matthias Flacius (1520–1575). Hauptbearbeiter war Johannes Wigand (1523–1587), späterer evangelischer Bischof von Pomesanien (Preußen) und Autor botanischer Studien. Beide waren Prediger an der St.-Ulrich-und-Levin-Kirche in Magdeburg, in deren Räumlichkeiten viele der Arbeiten stattfanden. Bei den ersten Bänden wurde Wigand von einer Gruppe Gelehrter unterstützt, die sich wie er in Magdeburg aufhielten, darunter vor allem Matthias Richter gen. Judex. Als Verleger fungierte der Basler Humanist Johannes Oporinus. Wegen der arbeitsteiligen Organisation spricht man auch von den Verfassern als Zenturiatoren. Ziel der Darstellung war es, die lutherische Lehre als Wiederherstellung des wahren Glaubens und der Urkirche darzustellen und dementsprechend das Papsttum und seine Kirchenorganisation als Irrweg zu entlarven. Dies geschah jedoch auf der Grundlage umfassender Quellenkritik. So wurden unter anderem die unter dem Namen Pseudo-Isidor verbreiteten Canones, die unmittelbar in das Decretum Gratiani, also das katholische Kirchenrecht, einflossen, als Fälschung entlarvt. Die Magdeburger Centurien legten erstmals einem historischen Werk eine Einteilung nach Jahrhunderten zugrunde. Sie schöpften aus dem Wissen ihrer Zeit (insbesondere Bartolomeo Platina und Albert Krantz), aber auch aus bis dahin ungedruckten Manuskripten, die von eifrigen Zuträgern in ganz Europa gesucht und für die Zenturiatoren abgeschrieben wurden. Eine erschöpfende Würdigung des Gesamtwerkes fehlt. (de)
- Se llama Centurias de Magdeburgo (Ecclesiastica Historia o Magdeburger Centurien) a un cuerpo de historia eclesiástica compuesto por cuatro luteranos de Magdeburgo que la empezaron en el año 1560. Estos cuatro autores son:
* Matías Flaccio, por sobrenombre Illyrico
*
*
* A éstos, añaden unos a y otros a . Illyrico dirigía la obra y los otros trabajaban bajo su dirección. Se la ha continuado hasta el siglo XVII. Cada centuria contiene las cosas notables que pasaban en un siglo. Esta compilación exigió mucho trabajo mas no es una historia fiel, ni exacta, ni bien escrita. El fin de los centuriadores era el atacar a la Iglesia romana, establecer la doctrina de Lutero y desacreditar a los PP. y a los teólogos católicos. El emprendió sus Anales eclesiásticos para oponerlos a las centurias. Se ha echado en cara a Baronio demasiada credulidad y falta de crítica. Los que él refuta pecaron por el exceso contrario: rechazaron y censuraron todo lo que les incomodaba. El Padre Pagi, franciscano, Isaac Casaubon, el , Tillemont, el , etc., notaron las fallas de Baronio y se han reunido sus observaciones en una edición de los Anales eclesiásticos publicados en . Por el contrario, las tesis de los centuriadores han sido repetidas, comentados, y amplificados por la mayor parte de los escritores protestantes y por los incrédulos sus copistas. (es)
- Le Centuries de Magdebourg est un ouvrage sur l'histoire de la religion chrétienne publié à Bâle de 1559 à 1574. (fr)
- The Magdeburg Centuries is an ecclesiastical history, divided into thirteen centuries, covering thirteen hundred years, ending in 1298; it was first published from 1559 to 1574. It was compiled by several Lutheran scholars in Magdeburg, known as the Centuriators of Magdeburg. The chief of the Centuriators was Matthias Flacius. Lutheran theologian Werner Elert argued that due to its revolutionary critical method of presenting history, it is the basis of all modern church history. It is said that Baronius undertook his Annales Ecclesiastici purely to oppose the Magdeburg Centuriators. (en)
- L'Historia Ecclesiae Christi o Centurie di Magdeburgo o i Secoli di Magdeburgo sono una storia della Chiesa, divisa in tredici centurie (secoli), che coprono milletrecento anni, fino al 1298; pubblicata la prima volta dal 1559 al 1574. È stata composta da diversi studiosi Luterani di Magdeburgo, conosciuti come i Centuriatori di Magdeburgo. L'iniziatore e il leader dei "Centuriatori" era Matthias Flacius. Grazie al suo rivoluzionario metodo critico di presentare la storia, è la base di tutta la storia della chiesa moderna protestante.Redattore principale è stato successivamente il vescovo luterano della Pomerania (Prussia) e autore di studi botanici, (1523-1587). Tanto Matthias Flacius quanto Wigand erano stati pastori presso la chiesa dei Santi Ulrich e Levin a Magdeburgo, e molti lavori furono realizzati nei loro locali. Per i primi volumi Wigand fu assistito da un gruppo di studiosi, rimasti con lui a Magdeburgo, in particolare . L'editore dell'opera fu l'umanista di Basilea Johannes Oporinus. Si dice che Baronio intraprese la compilazione dei suoi Annales Ecclesiastici per contrapporsi ai Centuriatori di Magdeburgo. (it)
- Centurie Magdeburskie (łac. Centuriае Magdeburgienses) uważane są za pierwszą próbę spisania obszernej historii Kościoła z punktu widzenia reformacji. Publikowane były w latach 1559-1574. Ich nazwa wzięła się od tego, iż każdy z tomów (było ich 13), obejmował okres stu lat historii (łac. cent – sto). Pełny tytuł dzieła to: Ecclesiastica Historia, integram Ecclesiae Christi ideam, quantum ad Locum, Propagationem, Persecutionem, Tranquillitatem, Doctrinam, Hæreses, Ceremonias, Gubernationem, Schismata, Synodos, Personas, Miracula, Martyria, Religiones extra Ecclesiam, & statum Imperii politicum attinet, secundum singulas Centurias, perspicuo ordine complectens: singulari diligentia & fide ex vetustissimis & optimis historicis, patribus, & aliis scriptoribus congesta: Per aliquot studiosos & pios viros in urbe Magdeburgicae. Ich inicjatorem (jednakże nie autorem) był Matthias Flacius (1520-1575). Głównym autorem był , późniejszy biskup ewangelicki diecezji pomezańskiej (Prusy). Obaj byli kaznodziejami w kościele Sankt-Ulrich-und-Levin-Kirche w Magdeburgu, w którym odbywała się duża część prac. Przy pisaniu pierwszych tomów Wigand był wspomagany przez grupę uczonych, którzy tak jak i on przebywali w Magdeburgu. Najważniejszą spośród nich postacią był , zwany . Wydawcą pierwszych trzech tomów został bazylejski humanista Johannes Oporinus a pozostałe zostały wydane przez Eusebiusa Episcopiusa. Autorzy, między którymi podzielona była praca nad "Centuriami", zwani byli "Centuriatorami". Celem dzieła było przedstawienie nauki Marcina Lutra jako próby powrotu do prawdziwej wiary i pierwotnego obrazu Kościoła, a co za tym idzie, zdemaskowanie papiestwa i jego organizacji Kościoła jako błędnych i nagannych. Odbyło się to jednak na bazie obszernej krytyki źródeł. I tak za falsyfikat uznane zostały m.in. , które włączone zostały do Dekretu Gracjana – zbioru prawa kanonicznego Kościoła katolickiego. "Centurie Magdeburskie" czerpały źródło z całej ówczesnej wiedzy (szczególne zasługi mają tu humanista i bibliotekarz Bartolomeo Platina oraz historyk ), a także manuskryptów, które dotąd nie były drukowane, a których poszukiwano w całej Europie i przepisywano dla Centuriatorów. (pl)
- Magdeburgcenturierna (latin Centuriae magdeburgenses) var ett kyrkohistoriskt verk i 13 folioband (utgivna i Basel 1559-74). Deras fullständiga titel är Ecclesiastica historia, integram ecclesice christianae ideam complectens, congesta per aliquot studiosos et pios viros in urbe Magdeburgica. Arbetet skrevs av Flacius Illyricus med bistånd av Johann Wigand och Basilius Faber med flera, och syftet därmed var att genom en framställning av kristendomens historia bevisa protestantismens överensstämmelse med den ursprungliga kristendomen. Varje band innehåller en centuria, ett århundrades historia. Hela verket utmärker sig för grundliga källstudier, skarp kritik och lidelsefull polemik. Mot detta arbete riktade Cesare Baronius sina . (sv)
- Магдебурзькі центурії — перший за часом в протестантській літературі великий твір з історії християнства, виданий між 1559 і 1574 роками.Назва центурій (від лат. Centum — сторіччя) визначає план видання: кожне сторіччя в творі приймається за особливий період. Твір охоплює перші 13 століть християнства. Значно пізніше воно було продовжено під тією ж назвою і доведено до кінця XVI століття. У первісному вигляді твір становить колективну працю цілої корпорації протестантських вчених, зроблений з ініціативи та під керівництвом (1520—1575). Воно досі не втратило свого наукового значення в сенсі першоджерела церковної історії, так як містить в собі безліч матеріалів з бібліотек Німеччини, Угорщини, Франції, Італії, Англії, Болгарії, Валахії. (uk)
- Магдебургские центурии (лат. Centuriæ Magdeburgienses) — первое по времени в протестантской литературе большое сочинение по истории христианства, изданное между 1559 и 1574 годами. Название центурий (от лат. centum — столетие) определяет план издания: каждое столетие в сочинении принимается за особый период. Сочинение охватывает первые 13 веков христианства. Значительно позже оно было продолжено под тем же заглавием и доведено до конца XVI века. В первоначальном виде сочинение составляет коллективный труд целой корпорации протестантских учёных, предпринятый и исполненный по инициативе и под руководством Маттиаса Флациуса (1520—1575). Оно до сих пор не утратило своего научного значения в смысле первоисточника церковной истории, так как содержит в себе множество материалов, извлечённых из библиотек Германии, Венгрии, Франции, Италии, Англии, Болгарии, Валахии и даже России. Господствующая тенденция — противокатолическая — служит иногда причиной неправильных суждений; но часто встречается историческая критика высокого научного достоинства (например в доказательствах подложности так называемых Исидоровых декреталий). Недостаток сочинения — чисто внешнее деление истории по столетиям и слишком дробное распределение содержания по отделам, которых в каждой центурии до 16. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Le Centuries de Magdebourg est un ouvrage sur l'histoire de la religion chrétienne publié à Bâle de 1559 à 1574. (fr)
- The Magdeburg Centuries is an ecclesiastical history, divided into thirteen centuries, covering thirteen hundred years, ending in 1298; it was first published from 1559 to 1574. It was compiled by several Lutheran scholars in Magdeburg, known as the Centuriators of Magdeburg. The chief of the Centuriators was Matthias Flacius. Lutheran theologian Werner Elert argued that due to its revolutionary critical method of presenting history, it is the basis of all modern church history. It is said that Baronius undertook his Annales Ecclesiastici purely to oppose the Magdeburg Centuriators. (en)
- Die Magdeburger Centurien (auch Zenturien), erschienen 1559–1574, gelten als erster Versuch einer umfassenden Kirchengeschichte aus Sicht der Reformation. Initiator, aber wohl nicht Autor, war Matthias Flacius (1520–1575). Hauptbearbeiter war Johannes Wigand (1523–1587), späterer evangelischer Bischof von Pomesanien (Preußen) und Autor botanischer Studien. Beide waren Prediger an der St.-Ulrich-und-Levin-Kirche in Magdeburg, in deren Räumlichkeiten viele der Arbeiten stattfanden. Bei den ersten Bänden wurde Wigand von einer Gruppe Gelehrter unterstützt, die sich wie er in Magdeburg aufhielten, darunter vor allem Matthias Richter gen. Judex. Als Verleger fungierte der Basler Humanist Johannes Oporinus. Wegen der arbeitsteiligen Organisation spricht man auch von den Verfassern als Zenturiato (de)
- Se llama Centurias de Magdeburgo (Ecclesiastica Historia o Magdeburger Centurien) a un cuerpo de historia eclesiástica compuesto por cuatro luteranos de Magdeburgo que la empezaron en el año 1560. Estos cuatro autores son:
* Matías Flaccio, por sobrenombre Illyrico
*
*
* A éstos, añaden unos a y otros a . Illyrico dirigía la obra y los otros trabajaban bajo su dirección. Se la ha continuado hasta el siglo XVII. (es)
- L'Historia Ecclesiae Christi o Centurie di Magdeburgo o i Secoli di Magdeburgo sono una storia della Chiesa, divisa in tredici centurie (secoli), che coprono milletrecento anni, fino al 1298; pubblicata la prima volta dal 1559 al 1574. È stata composta da diversi studiosi Luterani di Magdeburgo, conosciuti come i Centuriatori di Magdeburgo. L'iniziatore e il leader dei "Centuriatori" era Matthias Flacius. Grazie al suo rivoluzionario metodo critico di presentare la storia, è la base di tutta la storia della chiesa moderna protestante.Redattore principale è stato successivamente il vescovo luterano della Pomerania (Prussia) e autore di studi botanici, (1523-1587). Tanto Matthias Flacius quanto Wigand erano stati pastori presso la chiesa dei Santi Ulrich e Levin a Magdeburgo, e molti lavori (it)
- Centurie Magdeburskie (łac. Centuriае Magdeburgienses) uważane są za pierwszą próbę spisania obszernej historii Kościoła z punktu widzenia reformacji. Publikowane były w latach 1559-1574. Ich nazwa wzięła się od tego, iż każdy z tomów (było ich 13), obejmował okres stu lat historii (łac. cent – sto). Pełny tytuł dzieła to: Ecclesiastica Historia, integram Ecclesiae Christi ideam, quantum ad Locum, Propagationem, Persecutionem, Tranquillitatem, Doctrinam, Hæreses, Ceremonias, Gubernationem, Schismata, Synodos, Personas, Miracula, Martyria, Religiones extra Ecclesiam, & statum Imperii politicum attinet, secundum singulas Centurias, perspicuo ordine complectens: singulari diligentia & fide ex vetustissimis & optimis historicis, patribus, & aliis scriptoribus congesta: Per aliquot studiosos & (pl)
- Магдебургские центурии (лат. Centuriæ Magdeburgienses) — первое по времени в протестантской литературе большое сочинение по истории христианства, изданное между 1559 и 1574 годами. Название центурий (от лат. centum — столетие) определяет план издания: каждое столетие в сочинении принимается за особый период. Сочинение охватывает первые 13 веков христианства. Значительно позже оно было продолжено под тем же заглавием и доведено до конца XVI века. (ru)
- Magdeburgcenturierna (latin Centuriae magdeburgenses) var ett kyrkohistoriskt verk i 13 folioband (utgivna i Basel 1559-74). Deras fullständiga titel är Ecclesiastica historia, integram ecclesice christianae ideam complectens, congesta per aliquot studiosos et pios viros in urbe Magdeburgica. Arbetet skrevs av Flacius Illyricus med bistånd av Johann Wigand och Basilius Faber med flera, och syftet därmed var att genom en framställning av kristendomens historia bevisa protestantismens överensstämmelse med den ursprungliga kristendomen. (sv)
- Магдебурзькі центурії — перший за часом в протестантській літературі великий твір з історії християнства, виданий між 1559 і 1574 роками.Назва центурій (від лат. Centum — сторіччя) визначає план видання: кожне сторіччя в творі приймається за особливий період. Твір охоплює перші 13 століть християнства. Значно пізніше воно було продовжено під тією ж назвою і доведено до кінця XVI століття. (uk)
|
