| dbo:abstract
|
- Bernhard Naunyn (* 2. September 1839 in Berlin; † 26. Juli 1925 in Baden-Baden) war ein deutscher Internist und Hochschullehrer. (de)
- Bernhard Naunyn (2 September 1839 – 26 July 1925) was German pathologist born in Berlin. (en)
- Bernhard Naunyn (né le 2 septembre 1839 à Berlin, mort le 26 juillet 1925 dans la même ville) est un médecin interniste allemand. (fr)
- Bernhard Naunyn (ur. 2 września 1839 w Berlinie, zm. 26 lipca 1925 w Baden-Baden) – niemiecki lekarz patolog. Studiował na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie. Po ukończeniu studiów w 1863 roku został asystentem . Następnie był szefem klinik w Dorpacie (1869-1871), Bernie (1871-1872), Królewcu (1872-1888) i Strasburgu, w latach 1888-1904 wykładał na Uniwersytecie w Strasburgu. Naunyn jest pamiętany za prace z dziedziny patologii eksperymentalnej, szczególnie nad patofizjologią, a także metabolizmem ksenobiotyków. W czasie spędzonym w klinice w Berlinie u Frerichsa zajmował się fizjopatologią wątroby, trzustki i innych narządów wewnętrznych. Odkrył, że ludzki organizm wydala fenol po wcześniejszym podaniu benzenu, wykazując, że wątroba ma możliwości chemiczne nieosiągalne wówczas dla chemików. Naunyn wniósł również wiele w badania nad cukrzycą i kamicą żółciową, w 1898 roku opublikował ważną monografię o cukrzycy Der Diabetes Melitus. Z farmakologiem Oswaldem Schmiedebergem i patologiem Edwinem Klebsem założył (znany jako Naunyn-Schmiedebergs Archiv), a w 1896 z chirurgiem Janem Mikuliczem-Radeckim . Razem z Oskarem Minkowskim wysunął teorię, że są produkowane wyłącznie przez komórki wątroby; w 1913 roku teoria ta została odparta przez . Uczniem Naunyna był m.in. Otto Loewi. (pl)
- Bernhard Naunyn, född 2 september 1839 i Berlin, död 26 juli 1925, var en tysk läkare. Naunyn blev 1869 professor vid medicinska kliniken i Dorpat, sedermera i Bern och Königsberg, samt var 1888-1904 professor i invärtesmedicin i Strassburg. Förutom en mängd specialavhandlingar, som till stor del publicerades i de av honom uppsatta tidskrifterna "Archiv für experimentelle Pathologie und Pharmakologie" (1873, med Edwin Klebs och Oswald Schmiedeberg) och "Mitteilungen aus den Grenzgebieten der Medizin und Chirurgie" (1895, med Jan Mikulicz-Radecki), utgav han monografierna Klinik der Cholelithiasis (1892, återutgiven 2007) och Diabetes melitus (1898; andra upplagan 1909). En av hans lärjungar var den blivande nobelpristagaren Otto Loewi. Naunyn invaldes 1912 som utländsk ledamot av svenska Vetenskapsakademien. (sv)
- Bernhard Naunyn (Berlim, 2 de setembro de 1839 — Baden-Baden, 26 de julho de 1925) foi um patologista alemão. Após graduar-se na Universidade de Berlim em 1863, foi assistente do patologista . Foi depois o chefe de clínica médica em Tartu (1869–1871), Berna (1871–1872), Königsberg (1872–1888) e Estrasburgo, onde também lecionou na Universidade de Estrasburgo (1888–1904). Sepultado no Friedhöfe vor dem Halleschen Tor em Berlim. (pt)
- Бернхард На́унин (нем. Bernhard Naunyn; 2 сентября 1839, Берлин — 26 июля 1925, Берлин) — германский клиницист; член Леопольдины. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Bernhard Naunyn (* 2. September 1839 in Berlin; † 26. Juli 1925 in Baden-Baden) war ein deutscher Internist und Hochschullehrer. (de)
- Bernhard Naunyn (2 September 1839 – 26 July 1925) was German pathologist born in Berlin. (en)
- Bernhard Naunyn (né le 2 septembre 1839 à Berlin, mort le 26 juillet 1925 dans la même ville) est un médecin interniste allemand. (fr)
- Bernhard Naunyn (Berlim, 2 de setembro de 1839 — Baden-Baden, 26 de julho de 1925) foi um patologista alemão. Após graduar-se na Universidade de Berlim em 1863, foi assistente do patologista . Foi depois o chefe de clínica médica em Tartu (1869–1871), Berna (1871–1872), Königsberg (1872–1888) e Estrasburgo, onde também lecionou na Universidade de Estrasburgo (1888–1904). Sepultado no Friedhöfe vor dem Halleschen Tor em Berlim. (pt)
- Бернхард На́унин (нем. Bernhard Naunyn; 2 сентября 1839, Берлин — 26 июля 1925, Берлин) — германский клиницист; член Леопольдины. (ru)
- Bernhard Naunyn (ur. 2 września 1839 w Berlinie, zm. 26 lipca 1925 w Baden-Baden) – niemiecki lekarz patolog. Studiował na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie. Po ukończeniu studiów w 1863 roku został asystentem . Następnie był szefem klinik w Dorpacie (1869-1871), Bernie (1871-1872), Królewcu (1872-1888) i Strasburgu, w latach 1888-1904 wykładał na Uniwersytecie w Strasburgu. Uczniem Naunyna był m.in. Otto Loewi. (pl)
- Bernhard Naunyn, född 2 september 1839 i Berlin, död 26 juli 1925, var en tysk läkare. Naunyn blev 1869 professor vid medicinska kliniken i Dorpat, sedermera i Bern och Königsberg, samt var 1888-1904 professor i invärtesmedicin i Strassburg. Förutom en mängd specialavhandlingar, som till stor del publicerades i de av honom uppsatta tidskrifterna "Archiv für experimentelle Pathologie und Pharmakologie" (1873, med Edwin Klebs och Oswald Schmiedeberg) och "Mitteilungen aus den Grenzgebieten der Medizin und Chirurgie" (1895, med Jan Mikulicz-Radecki), utgav han monografierna Klinik der Cholelithiasis (1892, återutgiven 2007) och Diabetes melitus (1898; andra upplagan 1909). En av hans lärjungar var den blivande nobelpristagaren Otto Loewi. Naunyn invaldes 1912 som utländsk ledamot av svenska V (sv)
|
