| dbo:abstract
|
- Beggiatoa és un gènere de bacteris de l'ordre . Porten el nom en honor del metge i botànic italià Francesco Secondo Beggiato. Aquests organismes viuen en ambients rics en sofre. (ca)
- Beggiatoa ist eine Gattung von Gammaproteobakterien, die zur Ordnung Thiotrichales (alias Beggiatoales) gehören.Diese Bakteriengattung war eine der ersten, die der russische Botaniker Sergei Winogradski (englisch auch Winogradsky) entdeckte. Während seiner Forschungen im botanischen Labor von Anton de Bary im Jahr 1887 stellte er fest, dass Beggiatoa Schwefelwasserstoff (H2S) als Energiequelle oxidiert und dabei intrazelluläre Schwefeltröpfchen bildet, wobei Sauerstoff der terminale Elektronenakzeptor ist und CO2 als Kohlenstoffquelle dient.Winogradski bezeichnete diese Form des Stoffwechsels als „Inorgoxidation“ (Oxidation anorganischer Verbindungen), heute Chemolithotrophie genannt.Die Beggiatoa-Arten leben in schwefelreichen Umgebungen auf Böden, sowohl im Süßwasser als auch im Meer, etwa in den hydrothermalen Schloten der Tiefsee und in verschmutzten Meeresumgebungen.Diese Entdeckung war die erste Entdeckung einer Lithotrophie.Diese farblosen Bakterien bilden fadenförmige Kolonien (Filamente, wie bei filamentösen Cyanobakterien auch Trichome genannt) und kann in einem Biofilm angeordnet sein, der mit bloßem Auge sichtbar ist und aus sehr langen weißen Fadenmatten besteht; die weiße Farbe ist dabei auf den gespeicherten Schwefel zurückzuführen. Die Beggiatoa-Bakterien sind dabei manchmal mit anderen Schwefelbakterien vergesellschaftet, z. B. mit der Gattung Winogradsky 1888 aus derselben Familie Thiotrichaceae Garrity et al. 2005. Formell beschrieben wurden zwei Arten von Beggiatoa: die Typusart Beggiatoa alba und Beggiatoa leptomitoformis, wobei letztere erst 2017 veröffentlicht wurde. Diese Arten von Beggiatoa haben Zellen mit einem Durchmesser von bis zu 200 µm und gehören damit zu den größten Prokaryoten der Erde. (de)
- Beggiatoa is a genus of Gammaproteobacteria belonging the order Thiotrichales, in the Pseudomonadota phylum. This genus was one of the first bacteria discovered by Ukrainian botanist Sergei Winogradsky. During his research in Anton de Bary's laboratory of botany in 1887, he found that Beggiatoa oxidized hydrogen sulfide (H2S) as energy source, forming intracellular sulfur droplets, oxygen is the terminal electron acceptor and CO2 is used as carbon source. Winogradsky named it in honor of the Italian doctor and botanist (1806 - 1883), from Venice. Winogradsky referred to this form of metabolism as "inorgoxidation" (oxidation of inorganic compounds), today called chemolithotrophy. These organisms live in sulfur-rich environments such as soil, both marine and freshwater, in the deep sea hydrothermal vents and in polluted marine environments. The finding represented the first discovery of lithotrophy. Two species of Beggiatoa have been formally described: the type species and Beggiatoa leptomitoformis, the latter of which was only published in 2017. This colorless and filamentous bacterium, sometimes in association with other sulfur bacteria (for example the genus Thiothrix), can be arranged in biofilm visible to the naked eye formed by a very long white filamentous mat, the white color is due to the stored sulfur. Species of Beggiatoa have cells up to 200 µm in diameter and they are one of the largest prokaryotes on Earth. (en)
- Beggiatoa es un género de bacterias del orden de Thiotrichales. Está nombrado en honor del italiano médico y botánico F.S. Beggiato. Estos organismos viven en entornos ricos en azufre. Beggiatoa fue descubierta por el botánico ruso Sergei Winogradsky cuando trabajó en el laboratorio de Botánica de Anton de Bary en 1887. Winogradsky encontró que Beggiatoa oxida sulfuro de hidrógeno (H2S) como fuente de energía, formando gránulos de intracelulares. Winogradsky refirió a esta forma de metabolismo como litotrofia (oxidación de compuestos inorgánicos). Así, este hallazgo representa el primer descubrimiento de litotrofia. Se han descrito dos especies de este género, Beggiatoa alba y Beggiatoa leptomitoformis. (es)
- Beggiatoa generoa bakterio Gram negatiboz osatuta dago, orden barruan sailkatzen direnak. Sergei Winogradsky mikrobiologoak aurkitu zuen Beggiatoa 1887an, eta mikrobioari F.S. Beggiato botanikariaren izena eman zion. Harizpi oso luzeak eratzen ditu Beggiatoak, eta bere morfologiak antza handia du Zianobakterioenarekin. Beggiatoak mugimendu bitxia du: ez ditu flageloak, eta harizpiek mugimendu irristakorra dute. Harizpiek substratu bati atxikitzen diote, eta horren inguruan irristatzen dira. Mugimendu berezi honek balio taxonomikoa izan zuen iraganean. Bakterio honek metabolismo oso berezia du. Winogradsky mikrobio honekin lanean ari zela kimiolitotrofismoa aurkitu zuen. Hots, mikrobio batzuek materia inorganikoa oxidatuz (NH3, SH2...) energia sortzeko duten ahalmena. Beggiatoak, zehazki, SH2 oxidatzen du, eta oxidazio horretatik lortzen du behar duen energia kimikoa (ATP): SH2 → S → SO42- Sufrearen zikloan funtsezko zeregina betetzen du bakterio honek. Beggiatoa urtarra da, eta SH2 ugari duten habitatetan bizi da: hondakin uretan, sufre-iturrietan, usteltzen ari den materia organikoaren tokietan, etab. . Hala ere, bakterio aerobioa denez oxigenoa behar du SH2 oxidatzeko, beraz SH2 eta oxigenoa duten habitat berezi batzuk behar ditu . Sufre elementala (S) sortzen duenean, Beggiatoak sufre hori sufre-pikorretan pilatzen du zelula barnean. Beggiatoa, "in stricto sensu", ez da kimiolitotrofo hertsia, mixotrofoa baizik. Horrek esan nahi du materia organikoa ere erabil dezakeela energia-iturri modura. Andui gehienen karbono-iturria materia organikoa da, nahiz eta beste batzuek CO2 erabiltzen dute, Calvin zikloa egiteko gai direlako. Beggiatoaren harizpi luzeek prezipitatze-arazoak sor ditzakete araztegietan eta biltegietan. Arazo horri hanpadura deritzo (eu)
- Il genere Beggiatoa comprende batteri in grado di vivere in ambienti ricchi di zolfo. Prende il nome dal medico e botanico italiano Francesco Secondo Beggiato. (it)
- ベギアトア属（学名：Beggiatoa）はチオスリックス科に属するグラム陰性の非芽胞形成偏性好気性桿菌。滑走運動をする硫黄細菌の一種で化学合成独立栄養生物であるが炭素固定に必要な酵素が不足しているため有機化合物を利用する混合栄養の株が多い。電子供与体として硫化水素のほか、チオ硫酸イオンを利用できる。名称はイタリアの物理学者、フランチェスコ・ベッギアートに因む。GC含量は37から51。 水中に生息し、pH6から8の範囲で増殖し硫化水素の存在下でよく見られる。体内に単体硫黄の顆粒を持つ。また、目視で確認できるほどの大きさを持つ。排水処理におけるバルキングの原因菌としても知られる。 (ja)
- Beggiatoa (лат.) — род гамма-протеобактерий из порядка . Представители рода населяют местообитания, богатые серой. Именно у бактерий этого рода в 1887 году русский исследователь С. Н. Виноградский открыл литотрофию. (ru)
- Beggioatoa är ett släkte bland de vita . I äldre tid hänfördes de av vissa till de blågröna algerna. Organismen består av en ogrenad, jämntjock, fritt rörlig, färglös tråd, innehållande svavelkorn, och förekommer i såväl sött som salt vatten på svavelvätehaltig gyttjebotten eller i svavelkällor. Beggiatoa alba kan när den förekommer talrikt täcka bottnen som ett vitt överdrag över stora områden. (sv)
- 贝日阿托氏菌属（学名：Beggiatoa）为贝日阿托氏菌科的一属细菌。细胞无鞘衣、无色素，以多细胞丝状体(细胞链)形式存在。广泛分布于淡水、淡海水、海水和相关沉积物中，也存在于水稻根际和污水处理池的活性污泥中。此属的模式种为白色贝日阿托氏菌(Beggiatoa alba)。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Beggiatoa és un gènere de bacteris de l'ordre . Porten el nom en honor del metge i botànic italià Francesco Secondo Beggiato. Aquests organismes viuen en ambients rics en sofre. (ca)
- Beggiatoa es un género de bacterias del orden de Thiotrichales. Está nombrado en honor del italiano médico y botánico F.S. Beggiato. Estos organismos viven en entornos ricos en azufre. Beggiatoa fue descubierta por el botánico ruso Sergei Winogradsky cuando trabajó en el laboratorio de Botánica de Anton de Bary en 1887. Winogradsky encontró que Beggiatoa oxida sulfuro de hidrógeno (H2S) como fuente de energía, formando gránulos de intracelulares. Winogradsky refirió a esta forma de metabolismo como litotrofia (oxidación de compuestos inorgánicos). Así, este hallazgo representa el primer descubrimiento de litotrofia. Se han descrito dos especies de este género, Beggiatoa alba y Beggiatoa leptomitoformis. (es)
- Il genere Beggiatoa comprende batteri in grado di vivere in ambienti ricchi di zolfo. Prende il nome dal medico e botanico italiano Francesco Secondo Beggiato. (it)
- ベギアトア属（学名：Beggiatoa）はチオスリックス科に属するグラム陰性の非芽胞形成偏性好気性桿菌。滑走運動をする硫黄細菌の一種で化学合成独立栄養生物であるが炭素固定に必要な酵素が不足しているため有機化合物を利用する混合栄養の株が多い。電子供与体として硫化水素のほか、チオ硫酸イオンを利用できる。名称はイタリアの物理学者、フランチェスコ・ベッギアートに因む。GC含量は37から51。 水中に生息し、pH6から8の範囲で増殖し硫化水素の存在下でよく見られる。体内に単体硫黄の顆粒を持つ。また、目視で確認できるほどの大きさを持つ。排水処理におけるバルキングの原因菌としても知られる。 (ja)
- Beggiatoa (лат.) — род гамма-протеобактерий из порядка . Представители рода населяют местообитания, богатые серой. Именно у бактерий этого рода в 1887 году русский исследователь С. Н. Виноградский открыл литотрофию. (ru)
- Beggioatoa är ett släkte bland de vita . I äldre tid hänfördes de av vissa till de blågröna algerna. Organismen består av en ogrenad, jämntjock, fritt rörlig, färglös tråd, innehållande svavelkorn, och förekommer i såväl sött som salt vatten på svavelvätehaltig gyttjebotten eller i svavelkällor. Beggiatoa alba kan när den förekommer talrikt täcka bottnen som ett vitt överdrag över stora områden. (sv)
- 贝日阿托氏菌属（学名：Beggiatoa）为贝日阿托氏菌科的一属细菌。细胞无鞘衣、无色素，以多细胞丝状体(细胞链)形式存在。广泛分布于淡水、淡海水、海水和相关沉积物中，也存在于水稻根际和污水处理池的活性污泥中。此属的模式种为白色贝日阿托氏菌(Beggiatoa alba)。 (zh)
- Beggiatoa is a genus of Gammaproteobacteria belonging the order Thiotrichales, in the Pseudomonadota phylum. This genus was one of the first bacteria discovered by Ukrainian botanist Sergei Winogradsky. During his research in Anton de Bary's laboratory of botany in 1887, he found that Beggiatoa oxidized hydrogen sulfide (H2S) as energy source, forming intracellular sulfur droplets, oxygen is the terminal electron acceptor and CO2 is used as carbon source. Winogradsky named it in honor of the Italian doctor and botanist (1806 - 1883), from Venice. Winogradsky referred to this form of metabolism as "inorgoxidation" (oxidation of inorganic compounds), today called chemolithotrophy. These organisms live in sulfur-rich environments such as soil, both marine and freshwater, in the deep sea hydr (en)
- Beggiatoa ist eine Gattung von Gammaproteobakterien, die zur Ordnung Thiotrichales (alias Beggiatoales) gehören.Diese Bakteriengattung war eine der ersten, die der russische Botaniker Sergei Winogradski (englisch auch Winogradsky) entdeckte. Während seiner Forschungen im botanischen Labor von Anton de Bary im Jahr 1887 stellte er fest, dass Beggiatoa Schwefelwasserstoff (H2S) als Energiequelle oxidiert und dabei intrazelluläre Schwefeltröpfchen bildet, wobei Sauerstoff der terminale Elektronenakzeptor ist und CO2 als Kohlenstoffquelle dient.Winogradski bezeichnete diese Form des Stoffwechsels als „Inorgoxidation“ (Oxidation anorganischer Verbindungen), heute Chemolithotrophie genannt.Die Beggiatoa-Arten leben in schwefelreichen Umgebungen auf Böden, sowohl im Süßwasser als auch im Meer, et (de)
- Beggiatoa generoa bakterio Gram negatiboz osatuta dago, orden barruan sailkatzen direnak. Sergei Winogradsky mikrobiologoak aurkitu zuen Beggiatoa 1887an, eta mikrobioari F.S. Beggiato botanikariaren izena eman zion. Harizpi oso luzeak eratzen ditu Beggiatoak, eta bere morfologiak antza handia du Zianobakterioenarekin. Beggiatoak mugimendu bitxia du: ez ditu flageloak, eta harizpiek mugimendu irristakorra dute. Harizpiek substratu bati atxikitzen diote, eta horren inguruan irristatzen dira. Mugimendu berezi honek balio taxonomikoa izan zuen iraganean. SH2 → S → SO42- (eu)
|
