| dbo:abstract
|
- The Battle of Komarno took place on October 9, 1672, during the Polish-Ottoman War (1672-1676). It was part of Jan III Sobieski’s autumn expedition, aimed at destruction of mounted Tatar units, which plundered southeastern provinces of the Polish–Lithuanian Commonwealth. After the Battle of Niemirow, Crown Hetman Jan Sobieski headed towards Grodek Jagiellonski, with some 2,500-3,000 cavalry and dragoons. When his unit reached the area of Jaworow, Sobieski realized that main Crimean Tatar forces advanced towards Przemysl and then southwards to Sambir. Polish hetman decided to stop their retreat, and after a skirmish at the village of Hoszany, Tatar prisoners told the Poles that a 10,000 strong army under Noradin-Soltan camped in a valley near the town of Komarno. The Tatars were supported by the Cossacks of Petro Doroshenko. Sobieski wanted to surprise the enemy, ordering his soldiers to march 57 kilometers in a heavy rain and along muddy roads. His plan for the battle was to carry out a mock attack in the center of the Tatar-Cossack camp, and then to use his main forces to attack the left wing, in order to keep the Tatars away from the Wereszyca river crossing. Polish forces were divided into two groups - a 1,000-strong unit under Stefan Bidzinski, and a 1,500-strong unit with the hussars under Sobieski. At app. 4 p.m. the Tatars noticed the group of Bidzinski and mounted an attack, using their main forces. Soon afterwards, the hussars of Sobieski attacked their left wing, which resulted in a Tatar retreat towards the river. Those enemy soldiers who tried to cross the Wereszyca were killed, while other Tatars managed to flee towards Rudki. The slaughter of the invaders continued until nighttime, and only 1,500 Tatars managed to cross the Dniester, and return to their homeland. Sobieski’s forces also freed some 20,000 civilians, captured by the hordes. (en)
- Bitwa pod Komarnem miała miejsce 9 października 1672 podczas wyprawy Sobieskiego na czambuły tatarskie w ramach wojny polsko-tureckiej (1672–1676). Po pokonaniu Tatarów pod Niemirowem hetman wielki koronny Jan Sobieski (2,5–3 tysiące jazdy i dragonów) ruszył 9 października na Gródek Jagielloński. Gdy minął Jaworów zorientował się po łunach pożarów, że główne siły tatarskie znajdują się w kierunku na Przemyśl i Sambor. W tej sytuacji wysłał w kierunku Gródka Jagiellońskiego niewielki oddział (20 żołnierzy), natomiast sam z głównymi siłami ruszył na południowy zachód w kierunku Hoszan i Rudek w celu przecięcia Tatarom odwrotu na południe. Pod Hoszanami Sobieski rozbił jeden z czambułów, a od jeńców dowiedział się, że w dolinie pod Komarnem na zachodnim brzegu Stawu Kliteckiego znajduje się nieubezpieczony kosz tatarski armii nurredin sułtana (10 tysięcy Tatarów, 400 Lipków oraz 400 Kozaków Doroszenki). Chcąc szybkim uderzeniem zaskoczyć nieprzyjaciela, Sobieski, nie zważając na deszcz i fatalne drogi, przebył bez odpoczynku 57 kilometrów. Częścią sił hetman zamierzał związać czoło armii tatarskiej, natomiast główne siły miały uderzyć na lewe skrzydło, by odciąć Tatarów od przeprawy na Wereszycy i zamykającej staw grobli. Dowództwo grupy wiążącej, liczącej tysiąc żołnierzy, objął Stefan Bidziński. Sam Sobieski stanął na czele głównej grupy uderzeniowej liczącej 1,5 tysiąca żołnierzy, w skład której wchodziła cała husaria. Około godziny 16:00 Tatarzy dostrzegli grupę Bidzińskiego i rzucili przeciw niemu swoje główne siły. Grupę Sobieskiego Tatarzy zauważyli dopiero wtedy, gdy ta szarżowała na ich skrzydło. W tej sytuacji Tatarzy rzucili się do ucieczki w kierunku zachodnim, między grupami Sobieskiego i Bidzińskiego. Ta część, która usiłowała ujść przez groblę, została wycięta. Reszta, choć atakowana z obu stron, zdołała przedrzeć się w kierunku Bieńkowej Wiszni i Rudek. W nocy udało się wojskom koronnym dopaść Tatarów u przeprawy przez Wisznię i dokończyć pogromu. Z potężnej armii nurredina sułtana jedynie 1,5 tysiąca Tatarów zdołało przeprawić się przez Dniestr i dołączyć do jednego z czambułów armii syna chańskiego Hadżi Gireja. W dniu bitwy pod Komarnem żołnierze polscy przebyli około 100 kilometrów i uwolnili z jasyru 20 tysięcy ludzi. (pl)
- Битва под Комарно — сражение 9 октября 1672 года между польской армией и отрядами крымских татар во время польско-турецкой войны 1672—1676. (ru)
- Битва біля Комарного — бій, що відбувся 9 жовтня 1672 року біля міста Комарно під час походу Собеського проти чамбулів у ході польсько-турецької війни 1672—1676. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Битва под Комарно — сражение 9 октября 1672 года между польской армией и отрядами крымских татар во время польско-турецкой войны 1672—1676. (ru)
- Битва біля Комарного — бій, що відбувся 9 жовтня 1672 року біля міста Комарно під час походу Собеського проти чамбулів у ході польсько-турецької війни 1672—1676. (uk)
- The Battle of Komarno took place on October 9, 1672, during the Polish-Ottoman War (1672-1676). It was part of Jan III Sobieski’s autumn expedition, aimed at destruction of mounted Tatar units, which plundered southeastern provinces of the Polish–Lithuanian Commonwealth. (en)
- Bitwa pod Komarnem miała miejsce 9 października 1672 podczas wyprawy Sobieskiego na czambuły tatarskie w ramach wojny polsko-tureckiej (1672–1676). Po pokonaniu Tatarów pod Niemirowem hetman wielki koronny Jan Sobieski (2,5–3 tysiące jazdy i dragonów) ruszył 9 października na Gródek Jagielloński. Gdy minął Jaworów zorientował się po łunach pożarów, że główne siły tatarskie znajdują się w kierunku na Przemyśl i Sambor. W tej sytuacji wysłał w kierunku Gródka Jagiellońskiego niewielki oddział (20 żołnierzy), natomiast sam z głównymi siłami ruszył na południowy zachód w kierunku Hoszan i Rudek w celu przecięcia Tatarom odwrotu na południe. Pod Hoszanami Sobieski rozbił jeden z czambułów, a od jeńców dowiedział się, że w dolinie pod Komarnem na zachodnim brzegu Stawu Kliteckiego znajduje się n (pl)
|
.jpg){kind=link}