| dbo:abstract
|
- Aribo Rakouský, známý též jako Arbo (850? – po 909?), byl od roku 871 až do své smrti panonským markrabětem. Je považován za zakladatele dynastie . (cs)
- Aribo I. (auch Arbo; vor 850; † nach 909) war ab 871 Graf im Traungau und Markgraf der bayerischen Ostmark. (de)
- Aribo (or Arbo; c. 850 – after 909) was margrave (comes terminalis, "frontier count") of the Carolingian March of Pannonia from 871 until his death. He is recognised as a progenitor of the Aribonid dynasty. In his day, the Pannonian march, also called marcha orientalis, corresponded to a front along the Danube river from the Bavarian Traungau up to Szombathely (Savaria) and the Rába river, including the Vienna Basin. Aribo was originally appointed by the East Frankish king Louis the German to succeed the Wilhelminer brothers William and Engelschalk I, after they died on campaign against the forces of the Great Moravian realm. This has been used to support the hypothesis that he was a brother-in-law of the two margraves. Aribo maintained peace with Prince Svatopluk of Moravia and it paid off when, in 882, the sons of the late margraves Engelschalk I and William, led by Engelschalk II, rebelled against him, claiming their rights to the march. The Carolingian emperor Charles the Fat confirmed Aribo's position and Engelschalk II turned to Arnulf of Carinthia, Aribo's southern neighbour, for support. Svatopluk, however, entered the Wilhelminer War on the side of Aribo and the emperor. In 884, peace returned to the marcha. A sign of Aribo's strength after this was that he was unable to be unseated by Arnulf when the latter succeeded as King of East Francia in 887. In 893, Arnulf appointed Engelschalk II to a portion of the Pannonian march over Aribo's head. Aribo never reconciled with Arnulf after the Wilhelimner War and his contacts with the Moravians were kept secure. After his falling out, his son got Moravian support against Arnulf. Around 905, Margrave Aribo issued a customs code concerning the trade along the Danube river at Raffelstetten. He survived the disastrous Battle of Pressburg, whereafter most of the margravial territory was lost. He last appeared in a 909 deed, when he and Archbishop Pilgrim of Salzburg were vested with Altmünster Abbey by King Louis the Child. Aribo allegedly died hunting wisents. His descendants of the Aribonid family rose to the most powerful Bavarian dynasties. They held the Archbishopric of Salzburg and the office of a Bavarian count palatine in the 10th century, but eventually were pushed out of power in the Duchy of Bavaria by the Liutpoldings. (en)
- Aribo de Austria (876-909) fue un conde de —un condado junto al río Traun— el último marqués de la marca de Panonia, una avanzada Carolingia sobre el Danubio, la mayor parte de la cual en la actualidad forman actualmente la Alta y la Baja Austria. Heredó su margraviato de sus cuñados y Engelschalk, muertos en combate contra la Gran Moravia, y dependía políticamente del ducado de Baviera. Debió luchar contra una rebelión que lo expulsó de su cargo, pero venció y se afianzó en 882. Durante esta guerra civil se alió con Svatopluk I de Moravia contra Arnulfo de Carintia, lo que debilitó su posición cuando éste fue coronado rey de los germanos y más tarde emperador. No obstante, éste no lo depuso de sus cargos. En 904 o 905 presidió una comisión imperial que reguló las tarifas aduaneras sobre el Danubio, que resulta ser el más antiguo documento que prueba la existencia de un comercio importante entre germanos, moravos y magiares. En 909 recibió de manos del rey Luis el Niño la abadía de Traunsee. Falleció ese mismo año 909, al parecer como consecuencia de un accidente mientras cazaba bisontes. Si bien sus hijos no heredaron la Marca Oriental, sus descendientes, los , controlarían ese territorio hasta el siglo XII, conservando una gran influencia en el ducado de Baviera. (es)
- Aribo d'Austria (850 – dopo il 909) fu margravio della marca Orientale (comes terminalis Marchae Orientalis), nonché il capostipite della dinastia degli Aribonidi. Sotto il suo governo, la marca orientale occupava un'area lungo il fiume Danubio, dal fiume bavarese Traun fino a Szombathely e il fiume Rába, compreso il bacino di Vienna. Aribo venne nominato margravio dal re dei Franchi Orientali Ludovico il Germanico per succedere ai fratelli Engelschalk I e Guglielmo, dei quali probabilmente era cognato, morti in una campagna condotta contro le forze del regno della Grande Moravia. Aribo mantenne la pace con il principe Svatopluk di Moravia e ciò ripagò nell'882, quando si ribellò contro di lui Engelschalk II, insieme agli altri figli dei suoi predecessori, rivendicando i loro diritti sulla marca. Così Engelschalk II si rivolse ad Arnolfo di Carinzia, poiché Aribo aveva ottenuto l'appoggio dell'imperatore Carlo III il Grosso, che gli riconfermato la sua posizione. Svatopluk reagì entrando in guerra in favore dell'Imperatore e di Aribo, il quale riuscì a rientrare nella marca pacificata nell'884. Tuttavia, nonostante la dimostrazione di forza data e il supporto dei moravi rimanesse stabile, Aribo non si riconciliò mai con Arnolfo. Questo fatto divenne un problema per Aribo quando Arnolfo divenne re dei Franchi Orientali nell'887. Nell'893 Arnolfo nominò Engelschalk II a capo della marca orientale, rendendo Aribo un suo subordinato. Dopo la caduta in disgrazia di Aribo, suo figlio Isanrico trovò rifugio in Moravia per timore di Arnolfo. Intorno al 905 Aribo emise a Raffelstetten un codice doganale relativo al commercio lungo il fiume Danubio. Sopravvisse alla disastrosa battaglia di Presburgo, ma la maggior parte del territorio della marca orientale andò perduta. Viene menzionato dalle fonti per l'ultima volta in un atto del 909, quando lui e l'arcivescovo di Salisburgo Pellegrino furono investiti dell'abbazia di Altmünster dal re Ludovico IV il Fanciullo. Aribo sarebbe morto mentre cacciava bisonti. I suoi discendenti divennero una delle più potenti dinastie bavaresi. Infatti, essi furono a capo dell'arcivescovado di Salisburgo ed ebbero l'ufficio di nel X secolo, ma alla fine furono espulsi da posizioni di prestigio dai loro rivali Luitpoldingi. (it)
- Aribo lub Arbo (ur. ok. 850 – zm. 909) – margrabia Marchii Panońskiej od 871 roku do śmierci. Aribo został następcą braci, Wilhelma II i Engelschalka I, którzy zginęli w czasie kampanii przeciw Państwu wielkomorawskiemu. Aribo zawarł z władcą wielkomorawskim, Świętopełkiem I pokój. W 882 syn Engelschalka, Engelschalk II, wszczął przeciw władzy Aribo rebelię, domagając się władzy nad marchią. Aribo uzyskał poparcie cesarza, Karola Otyłego, w związku z tym Engelschalk zwrócił się o pomoc do Arnulfa z Karyntii. Po stronie Aribo w tej wojnie stanął także król wielkomorawski, Światopełk. Pokój zawarto w 884 roku, Aribo odniósł w wojnie zwycięstwo. Aribo umocnił swoją pozycję na tyle, że po objęciu przez Arnulfa tronu cesarskiego w 887 roku utrzymał marchię w swoim ręku. W 893 roku Engelschalk II otrzymał część władzy nad marchią, pozostawał jednak pod zwierzchnictwem stryja. Aribo stał się założycielem dynastii , który jednak utraciła szybko swe znaczenie i wymarła w początkach XII wieku. (pl)
- Aribo I van de Oostmark (ca. 845 - na 909) was rond het jaar 900 de belangrijkste edelman in het huidige Oostenrijk. Vanaf 871 was Aribo graaf van de Traungau en de Beierse Oostmark, als opvolger van zijn zwagers die in dat jaar waren gesneuveld in een oorlog tegen Moravië. Zijn neef Erchanger van Zwaben betwistte zijn benoeming en wist hem met steun van Arnulf van Karinthië te verdrijven maar Aribo kon met steun van Karel de Dikke en de Moravische vorst Svatopulk, zijn positie terugwinnen. Toen Arnulf in 887 koning werd, koos die ervoor Aribo te handhaven. In 898 werd Aribo wel tijdelijk uit zijn ambt ontheven vanwege zijn politieke intriges met Moravië. Aribo treedt in 903 op als voogd van Freising, neemt in 908 deel aan de synode van Freising en wordt in 909 voogd van de abdij van de Traunsee. In 904 of 905 is Aribo voorzitter van een vergadering van bisschoppen en edelen te Raffelstetten (bij Linz). Deze vergadering stelt de regels vast voor tol en andere belastingen op de handel langs de Donau. Bij de vergadering zijn ook vertegenwoordigers van Slavische volken en van Joodse handelaars aanwezig. De tolverordening die werd opgesteld geeft een waardevol inzicht in de Donauhandel van die tijd. Aribo was vader van:
* Isanrich, (ovl. na 903)
* Otakar, graaf van Karantanië, zendgraaf in de oostelijke marken, bouwde een kasteel waaromheen de stad Steyr (stad) zou ontstaan, 907 gesneuveld in de slag bij Bratislava tegen de Hongaren
* Jacob, (ovl. ca. 958), voogd van Freising (nl)
- Aribo (ou Arbo, 850 – depois de 909) foi um margrave (comes terminalis, "conde de fronteira") da carolíngia Marca da Panônia, de 871 até a sua morte. Ele é conhecido como um dos progenitores da dinastia Aribonida. (pt)
- Арибо I (нем. Aribo I.; ок. 850 — ок. 909) — граф в Траунгау, маркграф Восточной марки с 871 года. Считается родоначальником Арибонидов. В 871 году в битве с моравами погибли графы братья и . У них остались сыновья, но тем не менее их преемником восточно-франкский король Людовик II Немецкий назначил Арибо I. Вероятно, тот был каким-то родственником вышеупомянутых братьев (возможно, мужем сестры). В 882 году сыновья Вильгельма II и Энгельшалка I подняли восстании, намереваясь вернуть отцовские владения. Они заручились поддержкой Арнульфа Каринтийского. Началась Вильгельминская война. Маркграфа Арибо I поддержал князь Великой Моравии Святополк I. Позднее на его сторону стал и король Карл III Толстый. В результате Арибо I в 884 году одержал победу. Арнульф Каринтийский, став королём, в 893 году вернул (сыну Вильгельма II) часть родовых владений, отобрав их у Арибо. Имя жены Арибо I не известно. Согласно Europäische Stammtafeln, она могла быть сестрой архиепископа Зальцбурга . Документально подтверждён один сын Арибо I — Изанрих. Он был женат, но о жене и детях информация отсутствует. Потомком маркграфа Арибо I считается Хадалох, граф в Изенгау, чей сын Арибо I (ум. 1000) стал в 985 году пфальцграфом Баварии. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Aribo Rakouský, známý též jako Arbo (850? – po 909?), byl od roku 871 až do své smrti panonským markrabětem. Je považován za zakladatele dynastie . (cs)
- Aribo I. (auch Arbo; vor 850; † nach 909) war ab 871 Graf im Traungau und Markgraf der bayerischen Ostmark. (de)
- Aribo (ou Arbo, 850 – depois de 909) foi um margrave (comes terminalis, "conde de fronteira") da carolíngia Marca da Panônia, de 871 até a sua morte. Ele é conhecido como um dos progenitores da dinastia Aribonida. (pt)
- Aribo (or Arbo; c. 850 – after 909) was margrave (comes terminalis, "frontier count") of the Carolingian March of Pannonia from 871 until his death. He is recognised as a progenitor of the Aribonid dynasty. Aribo allegedly died hunting wisents. His descendants of the Aribonid family rose to the most powerful Bavarian dynasties. They held the Archbishopric of Salzburg and the office of a Bavarian count palatine in the 10th century, but eventually were pushed out of power in the Duchy of Bavaria by the Liutpoldings. (en)
- Aribo de Austria (876-909) fue un conde de —un condado junto al río Traun— el último marqués de la marca de Panonia, una avanzada Carolingia sobre el Danubio, la mayor parte de la cual en la actualidad forman actualmente la Alta y la Baja Austria. En 904 o 905 presidió una comisión imperial que reguló las tarifas aduaneras sobre el Danubio, que resulta ser el más antiguo documento que prueba la existencia de un comercio importante entre germanos, moravos y magiares. (es)
- Aribo d'Austria (850 – dopo il 909) fu margravio della marca Orientale (comes terminalis Marchae Orientalis), nonché il capostipite della dinastia degli Aribonidi. Sotto il suo governo, la marca orientale occupava un'area lungo il fiume Danubio, dal fiume bavarese Traun fino a Szombathely e il fiume Rába, compreso il bacino di Vienna. Aribo venne nominato margravio dal re dei Franchi Orientali Ludovico il Germanico per succedere ai fratelli Engelschalk I e Guglielmo, dei quali probabilmente era cognato, morti in una campagna condotta contro le forze del regno della Grande Moravia. Aribo mantenne la pace con il principe Svatopluk di Moravia e ciò ripagò nell'882, quando si ribellò contro di lui Engelschalk II, insieme agli altri figli dei suoi predecessori, rivendicando i loro diritti sulla (it)
- Aribo lub Arbo (ur. ok. 850 – zm. 909) – margrabia Marchii Panońskiej od 871 roku do śmierci. Aribo został następcą braci, Wilhelma II i Engelschalka I, którzy zginęli w czasie kampanii przeciw Państwu wielkomorawskiemu. Aribo zawarł z władcą wielkomorawskim, Świętopełkiem I pokój. W 882 syn Engelschalka, Engelschalk II, wszczął przeciw władzy Aribo rebelię, domagając się władzy nad marchią. Aribo uzyskał poparcie cesarza, Karola Otyłego, w związku z tym Engelschalk zwrócił się o pomoc do Arnulfa z Karyntii. Po stronie Aribo w tej wojnie stanął także król wielkomorawski, Światopełk. Pokój zawarto w 884 roku, Aribo odniósł w wojnie zwycięstwo. (pl)
- Aribo I van de Oostmark (ca. 845 - na 909) was rond het jaar 900 de belangrijkste edelman in het huidige Oostenrijk. Vanaf 871 was Aribo graaf van de Traungau en de Beierse Oostmark, als opvolger van zijn zwagers die in dat jaar waren gesneuveld in een oorlog tegen Moravië. Zijn neef Erchanger van Zwaben betwistte zijn benoeming en wist hem met steun van Arnulf van Karinthië te verdrijven maar Aribo kon met steun van Karel de Dikke en de Moravische vorst Svatopulk, zijn positie terugwinnen. Toen Arnulf in 887 koning werd, koos die ervoor Aribo te handhaven. In 898 werd Aribo wel tijdelijk uit zijn ambt ontheven vanwege zijn politieke intriges met Moravië. Aribo treedt in 903 op als voogd van Freising, neemt in 908 deel aan de synode van Freising en wordt in 909 voogd van de abdij van de Tr (nl)
- Арибо I (нем. Aribo I.; ок. 850 — ок. 909) — граф в Траунгау, маркграф Восточной марки с 871 года. Считается родоначальником Арибонидов. В 871 году в битве с моравами погибли графы братья и . У них остались сыновья, но тем не менее их преемником восточно-франкский король Людовик II Немецкий назначил Арибо I. Вероятно, тот был каким-то родственником вышеупомянутых братьев (возможно, мужем сестры). В 882 году сыновья Вильгельма II и Энгельшалка I подняли восстании, намереваясь вернуть отцовские владения. Они заручились поддержкой Арнульфа Каринтийского. Началась Вильгельминская война. (ru)
|
