| dbo:abstract
|
- André Hekking (Bordeus, 30 de desembre de 1866 - París, 14 de desembre de 1925) fou un violoncel·lista francès, cosí del també violoncel·lista . Fou deixeble del seu oncle , també músic notable, i als quinze anys emprengué una excursió per Espanya, i davant els aplaudiments recollits es decidí a visitar les principals ciutats de la resta d'Europa. El 1919 fou nomenat professor del Conservatori de París, on entre d'altres alumnes tingué al finès Yrjö Selin. Per la puresa i robustesa del so i depurat estil Hekking fou un dels més notables artistes de la seva època. (ca)
- André Hekking (20 July 1866 – 14 December 1925) was a French cellist. Born in Bordeaux, he studied with Charles Auguste de Bériot, touring Spain at fifteen. In 1909, he settled in Paris to become a teacher of the cello, having in the meantime gained a reputation throughout Europe as a virtuoso. He joined the faculty of the Conservatoire de Paris in 1918 and became a professor a year later. He also taught at the American Conservatory in Fontainebleau. Among his notable pupils were the cellists Juan Ruiz Casaux, Charles Houdret, and Grace Vamos. He died in Paris. Hekking was the cousin of Gérard Hekking and the nephew of Anton Hekking, both cellists. (en)
- André Hekking (* 20. Juli 1866 in Bordeaux; † 14. Dezember 1925 in Paris) war ein französischer Cellist niederländischer Herkunft. (de)
- André Hekking est un violoncelliste français né à Bordeaux le 30 novembre 1866 et mort à Paris 15e le 14 décembre 1925. (fr)
- アンドレ・エッキング（André Hekking 1866年7月20日 - 1925年12月14日）は、フランスのチェリスト。 (ja)
- Gérard Auguste André Hekking (Bordeaux, 20 juli 1866 – Parijs, 14 december 1925) was een Frans cellist van Nederlandse komaf. Hij is zoon van Gérard Charles Hekking en Elisabeth Berthe Lauvray. Opa Gerard Hekking en oma Johanna Sophia van Hove waren respectievelijk dirigent en zangeres. Zusjes Anna, Marie en Louise betraden als pianistes voor korte tijd het podium. Neef Anton Hekking was cellist. André Hekking overleed in Parijs en was ridder in het Legioen van Eer (Chevalier de la Légion d’Honneur). Dochter Marguerite Catherine/Jeanne Hekking trouwde met vioolbouwer Marcel Vatelot; hij hernoemde zijn atelier in Vatelot-Hekking. Zijn muziekopleiding kreeg hij van Charles Auguste de Bériot en maakte als op vijftienjarige leeftijd een concertreis door Spanje. In 1909 vestigde hij zich in Parijs, alwaar hij celloleraar werd. Ondertussen bleef hij concerten geven en stond bekend als cellovirtuoos. Vanaf 1918 gaf hij les aan het Conservatoire national supérieur de musique et de danse de Paris alwaar hij in 1919 professeur werd. Hij gaf ook les aan Conservatoire américain de Fontainebleau. Onder zijn leerlingen bevinden zich , en Pierre Fournier. Gabriel Pierné, droegen werken aan hem op. Camille Saint-Saëns overhandigde tijdens een gezamenlijke maaltijd het manuscript van Prière aan Hekking. Hekking moest beloven het werk op zijn prachtige violoncel uit te voeren; Saint-Saëns zei erbij dat het weleens zijn laatste werk kon zijn; de componist overleed vlak daarna in Algiers. Van zijn hand verscheen Exercices quotidiens pour la force et l'agilité des doigts (dagelijkse oefeningen voor kracht en beweeglijkheid van de linker hand). Hij bespeelde een Domenico Montagnana-cello uit Venetië 1721, die in 1926 voor 276.000 Franse francs werd geveild in Hôtel Drouot. (nl)
- Андре Эккинг (фр. André Hekking; 20 июля 1866, Бордо — 14 декабря 1925, Париж) — французский виолончелист. Принадлежал к известной музыкальной семье: был сыном пианиста Робера Жерара Эккинга (1810—1875) и братом виолончелиста Антона Эккинга, племянником виолончелиста Шарля Эккинга, у которого в значительной степени учился, и двоюродным братом Жерара Эккинга; дочь Эккинга Жанна стала матерью выдающегося реставратора музыкальных инструментов . Гастролировал в разных странах. Среди любопытных событий в исполнительской карьере Эккинга — участие в концерте из произведений Антона Рубинштейна в нью-йоркском Карнеги-холле, в поддержку учреждённого Рубинштейном Фонда развития музыкального образования (1896), и премьера Квартета для четырёх виолончелей Эмануэля Моора вместе с Пабло Казальсом, Дираном Алексаняном и Жозефом Сальмоном (1909). Выступал также в составе фортепианного трио с Жаком и Жозефом Тибо, затем с Альфредом Корто и Антонио Фернандесом Бордасом. С 1909 года жил и работал, в основном, в Париже, преподавал частным образом, с 1918 года — профессор Парижской консерватории; среди его учеников был Пьер Фурнье. Эккингу были посвящены виолончельная соната Габриэля Пьерне (впервые исполнена Эккингом и автором в 1923 году) и «Молитва» для виолончели и фортепиано Камиля Сен-Санса. (ru)
|
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 1417 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dcterms:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- André Hekking (Bordeus, 30 de desembre de 1866 - París, 14 de desembre de 1925) fou un violoncel·lista francès, cosí del també violoncel·lista . Fou deixeble del seu oncle , també músic notable, i als quinze anys emprengué una excursió per Espanya, i davant els aplaudiments recollits es decidí a visitar les principals ciutats de la resta d'Europa. El 1919 fou nomenat professor del Conservatori de París, on entre d'altres alumnes tingué al finès Yrjö Selin. Per la puresa i robustesa del so i depurat estil Hekking fou un dels més notables artistes de la seva època. (ca)
- André Hekking (* 20. Juli 1866 in Bordeaux; † 14. Dezember 1925 in Paris) war ein französischer Cellist niederländischer Herkunft. (de)
- André Hekking est un violoncelliste français né à Bordeaux le 30 novembre 1866 et mort à Paris 15e le 14 décembre 1925. (fr)
- アンドレ・エッキング（André Hekking 1866年7月20日 - 1925年12月14日）は、フランスのチェリスト。 (ja)
- André Hekking (20 July 1866 – 14 December 1925) was a French cellist. Born in Bordeaux, he studied with Charles Auguste de Bériot, touring Spain at fifteen. In 1909, he settled in Paris to become a teacher of the cello, having in the meantime gained a reputation throughout Europe as a virtuoso. He joined the faculty of the Conservatoire de Paris in 1918 and became a professor a year later. He also taught at the American Conservatory in Fontainebleau. Among his notable pupils were the cellists Juan Ruiz Casaux, Charles Houdret, and Grace Vamos. He died in Paris. (en)
- Gérard Auguste André Hekking (Bordeaux, 20 juli 1866 – Parijs, 14 december 1925) was een Frans cellist van Nederlandse komaf. Hij is zoon van Gérard Charles Hekking en Elisabeth Berthe Lauvray. Opa Gerard Hekking en oma Johanna Sophia van Hove waren respectievelijk dirigent en zangeres. Zusjes Anna, Marie en Louise betraden als pianistes voor korte tijd het podium. Neef Anton Hekking was cellist. André Hekking overleed in Parijs en was ridder in het Legioen van Eer (Chevalier de la Légion d’Honneur). Dochter Marguerite Catherine/Jeanne Hekking trouwde met vioolbouwer Marcel Vatelot; hij hernoemde zijn atelier in Vatelot-Hekking. (nl)
- Андре Эккинг (фр. André Hekking; 20 июля 1866, Бордо — 14 декабря 1925, Париж) — французский виолончелист. Принадлежал к известной музыкальной семье: был сыном пианиста Робера Жерара Эккинга (1810—1875) и братом виолончелиста Антона Эккинга, племянником виолончелиста Шарля Эккинга, у которого в значительной степени учился, и двоюродным братом Жерара Эккинга; дочь Эккинга Жанна стала матерью выдающегося реставратора музыкальных инструментов . (ru)
|
| rdfs:label
|
- André Hekking (ca)
- André Hekking (de)
- André Hekking (en)
- André Hekking (fr)
- アンドレ・エッキング (ja)
- André Hekking (nl)
- Эккинг, Андре (ru)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
