| dbo:Weapon/height
| |
| dbo:Weapon/length
| |
| dbo:Weapon/width
| |
| dbo:abstract
|
- ديكر ماكس مدفع ذاتي الحركة استخدمته ألمانيا النازية خلال الحرب العالمية الثانية. على الرغم من أنه تم تصميمه في الأصل على أنه Schartenbrecher ("bunker buster") للاستخدام ضد دفاعات خط ماجينو الفرنسية، بعد هزيمة فرنسا، تم تقييمه للاستخدام كمدمرة دبابات على الجبهة الشرقية. (ar)
- The 10.5 cm K gepanzerte Selbstfahrlafette (10.5 cm gun on armoured self-propelled mount), also known as the Panzer Selbstfahrlafette IV Ausf. A (Pz.Sfl. IVa) (Self-propelled anti-tank gun IV model A) was a prototype self-propelled gun used by Nazi Germany during World War II. Although it was originally designed as a Schartenbrecher ("bunker buster") for use against the French Maginot Line defences, following the defeat of France in 1940, it was evaluated for use as a tank destroyer on the Eastern Front. (en)
- Die 10,5-cm-Selbstfahrlafette IV a „Dicker Max“ war ein schwerer deutscher Panzerjäger des Zweiten Weltkrieges, der nur als Prototyp gefertigt an der Ostfront erprobt wurde. (de)
- Le 10,5 cm K (gp.Sfl.), occasionnellement surnommé Dicker Max, est un prototype de canon automoteur mis au point par le Troisième Reich pendant la Seconde Guerre mondiale. Le développement du véhicule commence en 1938 chez Krupp, avec pour objectif de produire un char destiné à l’attaque des fortifications de la ligne Maginot. Du fait de cette spécialisation, l’armement prévu est un canon de gros calibre, le 10,5 cm K 18, et le blindage se concentre sur l’avant en prévision de l’attaque frontale de cibles statiques. L’élaboration des spécifications attendues par le Wa Prüf 6, le département du Heereswaffenamt dédié aux chars, prend cependant du temps et celles-ci ne sont fixées qu’en août 1939. Deux prototypes sont produits entre novembre 1939 et mars 1941, mais le véhicule a largement perdu sa raison d’être à cette date. En conséquence, Adolf Hitler décide de donner au 10,5 cm K (gp.Sfl.) le rôle de chasseur de chars lourd, et les prototypes sont envoyés sur le front de l’Est au début de l’opération Barbarossa pour être testés sur le terrain au sein du Panzerjäger Abteilung 521 de la 3e Panzerdivision. Les résultats de ces essais sont mitigés : peu mobile et faiblement blindé sur les côtés, le véhicule se prête mal à la guerre offensive ; les équipages se montrent également critiques vis-à-vis de l’armement, qui est difficilement utilisable en raison de l’inadéquation des optiques de visée, de la difficulté d’observer la trajectoire des obus du fait de la poussière soulevée lors des tirs et du faible débattement latéral du canon. Par ailleurs, si les obus explosifs donnent de bons résultats contre les fortifications et l’infanterie, les obus perforants ne se montrent pas à la hauteur des performances attendues. Krupp synthétise ces observations dans un rapport rédigé à la fin de l’année 1941 et fait remarquer que le char Tigre, alors en développement, offre de meilleures perspectives. C’est probablement pour ces raisons que le 10,5 cm K (gp.Sfl.) n’est finalement pas produit en série. Aucun exemplaire ne survit à la guerre : un des prototypes est détruit par un incendie accidentel pendant l’été 1941, tandis que le second est mentionné pour la dernière fois au début de l’été 1942, lorsqu’il est renvoyé sur le front de l’Est, son destin ultérieur étant inconnu. (fr)
- Il 10,5 cm Kanone (gepanzerte Selbstfahrlafette), abbreviato in 10,5 cm K (gp.Sfl) (traducibile come "Cannone semovente corazzato calibro 10,5 cm") fu un prototipo di semovente d'artiglieria realizzato dalla Germania nazista. Progettato inizialmente come Schartenbrecher, ovvero per attaccare la linea Maginot, in seguito alla resa della Francia fu convertito al ruolo di cacciacarri pesante per il fronte orientale. (it)
- IV号a型10.5cm対戦車自走砲とは第二次世界大戦中にドイツで試作された自走砲である。もともとはフランスの構築したマジノラインの防備に対抗し、バンカーバスター（Schartenbrecher）として設計されており、フランスの降伏後、本車は対戦車自走砲として東部戦線に投入された。 (ja)
- Dicker Max (Толстый Макс; полное название — 10.5cm K18 auf Panzer-Selbsfahrlafette IVa) — прототип немецкого самоходного противотанкового орудия времен Второй мировой войны. Хотя самоходное орудие изначально разрабатывалось как «разрушитель бункеров» (нем. Schartenbrecher) для использования против укреплений Линии Мажино во Франции, предполагалось также использовать его как истребитель танков. (ru)
- 10.5 cm K18 auf Panzerselbstfahrlafette IVa (Dicker Max) – niemieckie prototypowe samobieżne działo przeciwpancerne zbudowane na podwoziu czołgu PzKpfw IV Ausf. E, uzbrojone w działo 10,5 cm K 18 L/52. We wrześniu 1939 wyższe dowództwo Wehrmachtu zleciło firmie Krupp zaprojektowanie ciężkiego niszczyciela czołgów uzbrojonego w działo kalibru 105 mm lub 128 mm, który byłby w stanie zwalczać wrogie ciężko opancerzone pojazdy lub umocnienia. Pierwszy prototyp został przedstawiony Hitlerowi 31 marca 1941, po czym nakazał on dalsze rozwijanie projektu ciężkiego niszczyciela oraz rozkazał rozpoczęcie produkcji seryjnej Selbstfahrlafette 10.5 cm na wiosnę 1942. Plan ten został jednak szybko zaniechany na korzyść innych pojazdów. Selbstfahrlafette 10.5 cm był uzbrojony w działo firmy Krupp 105 mm K 18 L/52 z ograniczonym obrotem w osi poziomej do 8° zamontowane w otwartej nadbudówce o opancerzeniu od 10 mm do 50 mm, na podwoziu czołgu PzKpfw IV Ausf A. Działo zostało rozwinięte przez firmy Krupp i Rheinmetall z działa polowego 105 mm sK 18 L/52, poprzez dodanie do niego hamulca wylotowego. Mogło ono przebić pancerz o grubości 111 mm i nachyleniu 30° z odległości 2000 m. Pojazd był również wyposażony w karabin maszynowy MG34 przewożony wewnątrz pojazdu, a napędzany był silnikiem Maybach HL 120 TRM. Na początku oba wyprodukowane prototypy zostały przydzielone do Panzerjager Abteilung 521, wraz z którym miały wspierać atak na Gibraltar. Z rozpoczęciem operacji Barbarossa zostały wcielone w skład 3. Dywizji Pancernej, gdzie były testowane przez wojsko w trakcie działań bojowych. Jeden egzemplarz został utracony w wyniku wybuchu amunicji na skutek pożaru, natomiast drugi w październiku 1941 został wycofany do fabryki producenta. Po dokonanych naprawach pojazd wrócił na front z powrotem do Panzerjager Abteilung 521, gdzie brał udział w operacji Fall Blau, biorąc udział w walkach na obrzeżach Stalingradu, gdzie pojazd został porzucony, a jego dalszy los jest nieznany. Pojazdy te okazały się bardzo skuteczną bronią w starciach z radzieckimi ciężkimi czołgami typu KW. (pl)
- 大麥克斯式自行火炮（10.5 cm K gepanzerte Selbstfahrlafette (10.5 cm K (gp.Sfl.))，10.5厘米自行火炮）是一款納粹德國於二戰期間研發的自行火炮。該車使用四號坦克的底盤，裝備一門安裝在固定戰鬥室上的105毫米加農炮。這款火炮本來計畫用於摧毀法國在馬其諾防線上的地堡，但最後法國在開戰後數月即告投降。這款自行火炮的試驗型最終在下線後投入到了東線戰場上。 (zh)
|
| dbo:height
| |
| dbo:length
| |
| dbo:origin
| |
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:type
| |
| dbo:usedInWar
| |
| dbo:width
| |
| dbo:wikiPageExternalLink
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 8767 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:caption
|
- A 10.5 cm K gepanzerte Selbstfahrlafette/Dicker Max abandoned on the Eastern Front (en)
|
| dbp:crew
| |
| dbp:designDate
| |
| dbp:designer
| |
| dbp:engine
| |
| dbp:imageSize
| |
| dbp:isArtillery
| |
| dbp:isExplosive
| |
| dbp:isRanged
| |
| dbp:isVehicle
| |
| dbp:length
| |
| dbp:manufacturer
| |
| dbp:name
|
- 10.500000 (xsd:double)
- Pz.Sfl.IVa/Dicker Max (en)
|
| dbp:number
| |
| dbp:origin
| |
| dbp:primaryArmament
| |
| dbp:productionDate
| |
| dbp:pwRatio
| |
| dbp:service
| |
| dbp:suspension
| |
| dbp:transmission
| |
| dbp:type
| |
| dbp:usedBy
| |
| dbp:wars
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dct:subject
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- ديكر ماكس مدفع ذاتي الحركة استخدمته ألمانيا النازية خلال الحرب العالمية الثانية. على الرغم من أنه تم تصميمه في الأصل على أنه Schartenbrecher ("bunker buster") للاستخدام ضد دفاعات خط ماجينو الفرنسية، بعد هزيمة فرنسا، تم تقييمه للاستخدام كمدمرة دبابات على الجبهة الشرقية. (ar)
- The 10.5 cm K gepanzerte Selbstfahrlafette (10.5 cm gun on armoured self-propelled mount), also known as the Panzer Selbstfahrlafette IV Ausf. A (Pz.Sfl. IVa) (Self-propelled anti-tank gun IV model A) was a prototype self-propelled gun used by Nazi Germany during World War II. Although it was originally designed as a Schartenbrecher ("bunker buster") for use against the French Maginot Line defences, following the defeat of France in 1940, it was evaluated for use as a tank destroyer on the Eastern Front. (en)
- Die 10,5-cm-Selbstfahrlafette IV a „Dicker Max“ war ein schwerer deutscher Panzerjäger des Zweiten Weltkrieges, der nur als Prototyp gefertigt an der Ostfront erprobt wurde. (de)
- Il 10,5 cm Kanone (gepanzerte Selbstfahrlafette), abbreviato in 10,5 cm K (gp.Sfl) (traducibile come "Cannone semovente corazzato calibro 10,5 cm") fu un prototipo di semovente d'artiglieria realizzato dalla Germania nazista. Progettato inizialmente come Schartenbrecher, ovvero per attaccare la linea Maginot, in seguito alla resa della Francia fu convertito al ruolo di cacciacarri pesante per il fronte orientale. (it)
- IV号a型10.5cm対戦車自走砲とは第二次世界大戦中にドイツで試作された自走砲である。もともとはフランスの構築したマジノラインの防備に対抗し、バンカーバスター（Schartenbrecher）として設計されており、フランスの降伏後、本車は対戦車自走砲として東部戦線に投入された。 (ja)
- Dicker Max (Толстый Макс; полное название — 10.5cm K18 auf Panzer-Selbsfahrlafette IVa) — прототип немецкого самоходного противотанкового орудия времен Второй мировой войны. Хотя самоходное орудие изначально разрабатывалось как «разрушитель бункеров» (нем. Schartenbrecher) для использования против укреплений Линии Мажино во Франции, предполагалось также использовать его как истребитель танков. (ru)
- 大麥克斯式自行火炮（10.5 cm K gepanzerte Selbstfahrlafette (10.5 cm K (gp.Sfl.))，10.5厘米自行火炮）是一款納粹德國於二戰期間研發的自行火炮。該車使用四號坦克的底盤，裝備一門安裝在固定戰鬥室上的105毫米加農炮。這款火炮本來計畫用於摧毀法國在馬其諾防線上的地堡，但最後法國在開戰後數月即告投降。這款自行火炮的試驗型最終在下線後投入到了東線戰場上。 (zh)
- Le 10,5 cm K (gp.Sfl.), occasionnellement surnommé Dicker Max, est un prototype de canon automoteur mis au point par le Troisième Reich pendant la Seconde Guerre mondiale. Le développement du véhicule commence en 1938 chez Krupp, avec pour objectif de produire un char destiné à l’attaque des fortifications de la ligne Maginot. Du fait de cette spécialisation, l’armement prévu est un canon de gros calibre, le 10,5 cm K 18, et le blindage se concentre sur l’avant en prévision de l’attaque frontale de cibles statiques. L’élaboration des spécifications attendues par le Wa Prüf 6, le département du Heereswaffenamt dédié aux chars, prend cependant du temps et celles-ci ne sont fixées qu’en août 1939. Deux prototypes sont produits entre novembre 1939 et mars 1941, mais le véhicule a largement per (fr)
- 10.5 cm K18 auf Panzerselbstfahrlafette IVa (Dicker Max) – niemieckie prototypowe samobieżne działo przeciwpancerne zbudowane na podwoziu czołgu PzKpfw IV Ausf. E, uzbrojone w działo 10,5 cm K 18 L/52. Na początku oba wyprodukowane prototypy zostały przydzielone do Panzerjager Abteilung 521, wraz z którym miały wspierać atak na Gibraltar. Z rozpoczęciem operacji Barbarossa zostały wcielone w skład 3. Dywizji Pancernej, gdzie były testowane przez wojsko w trakcie działań bojowych. Pojazdy te okazały się bardzo skuteczną bronią w starciach z radzieckimi ciężkimi czołgami typu KW. (pl)
|
| rdfs:label
|
- ديكر ماكس (ar)
- Selbstfahrlafette IV A (de)
- 10.5 cm K gepanzerte Selbstfahrlafette (en)
- 10,5 cm K (gp.Sfl.) (fr)
- 10,5 cm Kanone (gepanzerte Selbstfahrlafette) (it)
- IV号a型10.5cm対戦車自走砲 (ja)
- Dicker Max (pl)
- Dicker Max (ru)
- 大麥克斯 (zh)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| foaf:name
|
- Pz.Sfl.IVa/Dicker Max (en)
- 10.5 cm K gepanzerte Selbstfahrlafette (en)
|
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
