This HTML5 document contains 110 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Namespace Prefixes

PrefixIRI
dbthttp://dbpedia.org/resource/Template:
dbpedia-svhttp://sv.dbpedia.org/resource/
wikipedia-enhttp://en.wikipedia.org/wiki/
dbrhttp://dbpedia.org/resource/
dbpedia-shhttp://sh.dbpedia.org/resource/
dbpedia-arhttp://ar.dbpedia.org/resource/
dbpedia-hehttp://he.dbpedia.org/resource/
dbpedia-frhttp://fr.dbpedia.org/resource/
dbpedia-swhttp://sw.dbpedia.org/resource/
dctermshttp://purl.org/dc/terms/
rdfshttp://www.w3.org/2000/01/rdf-schema#
dbpedia-cshttp://cs.dbpedia.org/resource/
rdfhttp://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#
dbphttp://dbpedia.org/property/
dbpedia-eohttp://eo.dbpedia.org/resource/
dbpedia-gahttp://ga.dbpedia.org/resource/
xsdhhttp://www.w3.org/2001/XMLSchema#
dbpedia-ukhttp://uk.dbpedia.org/resource/
dbpedia-idhttp://id.dbpedia.org/resource/
dbohttp://dbpedia.org/ontology/
dbpedia-vihttp://vi.dbpedia.org/resource/
dbpedia-pthttp://pt.dbpedia.org/resource/
dbpedia-jahttp://ja.dbpedia.org/resource/
dbchttp://dbpedia.org/resource/Category:
dbpedia-dehttp://de.dbpedia.org/resource/
dbpedia-ruhttp://ru.dbpedia.org/resource/
n23http://ta.dbpedia.org/resource/
wikidatahttp://www.wikidata.org/entity/
goldhttp://purl.org/linguistics/gold/
dbpedia-nlhttp://nl.dbpedia.org/resource/
n29https://global.dbpedia.org/id/
dbpedia-ithttp://it.dbpedia.org/resource/
dbpedia-cahttp://ca.dbpedia.org/resource/
provhttp://www.w3.org/ns/prov#
foafhttp://xmlns.com/foaf/0.1/
dbpedia-simplehttp://simple.dbpedia.org/resource/
dbpedia-zhhttp://zh.dbpedia.org/resource/
dbpedia-trhttp://tr.dbpedia.org/resource/
dbpedia-fahttp://fa.dbpedia.org/resource/
dbpedia-eshttp://es.dbpedia.org/resource/
freebasehttp://rdf.freebase.com/ns/
owlhttp://www.w3.org/2002/07/owl#

Statements

Subject Item
dbr:Arab_slave_trade
rdf:type
dbo:Company dbo:MilitaryConflict
rdfs:label
تجارة العبيد عند العرب Арабская работорговля Arabische slavenhandel Arabský obchod s otroky アラブ人の奴隷貿易 Comerç àrab d'esclaus 伊斯蘭世界奴隸貿易 Tratta araba degli schiavi Traite arabe Perdagangan budak Arab Comercio árabe de esclavos Ostafrikanischer Sklavenhandel Арабська работоргівля Tráfico árabe de escravos Araba sklavkomerco Arabiska slavhandeln Arab slave trade Trádáil sclábhaithe sna tíortha Arabacha
rdfs:comment
伊斯蘭世界奴隸貿易，是伊斯蘭世界一種傳統貿易，整個伊斯蘭世界都有此活動，於伊斯蘭教創教前已流行，王公、酋長甚至是富裕的自由人都可能擁有大量的奴隸、女奴。在伊斯蘭世界的奴隸與美洲的蓄奴不完全相同，一些伊斯蘭奴隸的身分更接近管家，但主要還是作為勞力使用。 Perdagangan budak eropa di Arab adalah praktik perbudakan di , terutama di Asia Barat, Afrika Utara, Afrika Tenggara, Tanduk Afrika dan sebagian Eropa (misalnya Iberia dan Sisilia) selama masa penaklukan Arab. Perdagangan ini berpusat di Timur Tengah, Afrika Utara dan Tanduk Afrika. Budak yang diperdagangkan beragam ras, etnis, dan agamanya. De Arabische slavenhandel was de handel in slaven in het Midden-Oosten en Noord- en Oost-Afrika, voornamelijk tussen 650 en 1900. Het grootste deel van die handel betrof zwarte Afrikanen, maar ook blanken uit West-Europa en Zuid-Europa werden als slaaf verhandeld door onder meer Barbarijse zeerovers. Daarnaast werden er grote aantallen Slaven uit Oost-Europa verhandeld, de zogenaamde Saqaliba. Ара́бская работорго́вля — практика работорговли, имевшая место в арабском мире, в основном в Западной Азии, Северной Африке, Юго-Восточной Африке, на Африканском Роге, а также некоторых частях Европы (например, Пиренейском полуострове и Сицилии) в период господства арабов в этих районах. Торговля была сосредоточена на невольничьих рынках Ближнего Востока, Северной Африки и Африканского Рога. Не существовало ограничений на торговлю людьми конкретной расы, национальности или религии, а сами работорговцы могли по национальности и не быть арабами. В европейской научной литературе данная работорговля именуется не только арабской, но также мусульманской или даже берберийской (по названию области — Варварийский берег). Arabiska slavhandeln syftar på den slavhandel som förekom i Arabvärlden och Mellanöstern, främst längs kusterna i Nordafrika, Östra Afrika och Indiska Oceanen, från medeltiden fram till 1900-talet. Den omfattade framför allt två rutter: den transsahariska slavhandeln tvärs över Saharaöknen, där en slavhandel hade pågått redan under antiken, och den indiskoceanska slavhandeln mellan Zanzibar och Persiska viken, som pågick från medeltiden. Арабська работорглівля — це загальна назва работоргівлі, що мала місце в арабському світі, в основному у Західній Азії, Північній Африці, Південно-Східній Африці, на Африканському Розі, а також в деяких частинах Європи (наприклад, Піренейському півострові і Сицилії ) в період панування арабів в цих районах. Торгівля людьми тривала переважно між середньовічною епохою і початком 20-го століття та здійснювалася через рабовласницькі ринки цих районів. Людей захоплювали в основному у внутрішніх районів Африки, Південної та Східної Європи, Кавказу і Центральної Азії. Arabský obchod s otroky byla otrokářská praxe v arabském světě především v jihozápadní Asii, severní Africe, jihovýchodní Africe, africkém rohu a některých částech Evropy (například na pyrenejském poloostrově a Sicílii) od počátků islámské expanze a pokračovala až do druhé poloviny 20. století. Obchod byl prováděn prostřednictvím trhů s otroky na středním východě, v severní Africe a oblasti afrického rohu s otroky odchycených většinou ve středních částech Afriky. Nájezdy otrokářů jsou obzvláště nelidské, organizace American Anti-Slavery Group úvádí: يشير مصطلح تجارة العبيد العربية، إلى نقطة التقاطع بين العبودية والتجارة في المناطق المحيطة بالوطن العربيّ والمحيط الهنديّ، وخصوصاً في غرب ووسط أسيا، وشرق وشمال أفريقيا، ووالهند وأوروبا، وقد حلّت هذه المقايضة بشكل رئيسي في الفترة الواقعة بين القرون الوسطى وبدايات القرن العشرين، وتمّت عبر أسواق العبيد في تلك المناطق، وأُسِر العبيد في الغالب من داخل أفريقيا وجنوب وشرق أوروبا، وبلاد القوقاز وأسيا الوسطى. Trádáil sclábhaithe sna Tíortha Arabacha La historia del comercio árabe de esclavos está relacionada con la práctica de la esclavitud en el mundo islámico, principalmente en Asia Occidental, África del Norte, África Oriental y algunos lugares de Europa (como la península ibérica, el sur de Italia durante el período de dominación musulmana, o el Imperio otomano) y actualmente en algunos países musulmanes del Sahel. El comercio árabe de esclavos se concentraba en los mercados esclavistas de Oriente Medio y el norte de África. Los esclavos con los que se comerciaba no estaban limitados a ningún tipo de color, etnia o religión, y entre ellos se incluían árabes y bereberes, especialmente en los primeros tiempos de la esclavitud musulmana. アラブ人の奴隷貿易とは、アラブ世界における奴隷制の実践であり、主に西アジアや北アフリカや東アフリカやヨーロッパの一部（イベリアや南イタリアなど）で、アラブ人支配者による統治期に行われた。貿易は、中東や北アフリカやアフリカの角の奴隷市場を中心としていた。取引された人々の人種や民族、宗教は特定のものに限らず、特に初期にはアラブ人やベルベル人も含まれていた。 Ostafrikanischer Sklavenhandel bezeichnet den Sklavenhandel, in dessen Rahmen Menschen aus Ostafrika größtenteils in die Arabische Welt, daneben auch in andere Teile Asiens, auf Inseln im Indischen Ozean als Sklaven verkauft wurden. Durante séculos, milhões de africanos subsarianos foram vendidos como escravos no Norte de África.Entre 650 e 1800, foram vendidos como escravos 17 milhões de africanos provenientes das terras ao sul do deserto do Sara. Os compradores viviam no Egito, Sudão, Líbia, Marrocos, etc...Inúmeros testemunhos, desde a Idade Média europeia, corroboram este acontecimento histórico. Mas a falta de documentação e de estatísticas tornam impossível saber o número exato de pessoas envolvidas neste processo histórico.O investigador americano Ralph A. Austen fez um estudo intitulado ”The Trans-Saharan Slave Trade: A Tentative Sensus”, incluído na obra ”The Uncommon Market: Essays in the Economic History of the Atlantic Slave Trade”, redigida por Henry A. Gemery e Jans S. Hogendorn, tendo chegado à conclus Con tratta araba degli schiavi, o tratta araba, si indica il commercio e la deportazione di schiavi per mano di mercanti arabi. Vittime della tratta, nel corso di tredici secoli, dal VII al XIX, furono soprattutto gli abitanti dell'Africa subsahariana (da 14 milioni a 17 milioni di persone) e, in misura minore, quelli dell'Europa (oltre 1,2 milioni solo dall'Europa occidentale oltre agli schiavi provenienti dall'Europa orientale). El comerç àrab d'esclaus era la pràctica de l'esclavitud al món àrab, sobretot a Àsia Occidental, Àfrica del Nord, Àfrica Oriental, la Banya d'Àfrica i certes parts d'Europa (com Ibèria i Sicília). Aquest comerç es va produir principalment entre l'edat mitjana i principis del segle XXI. El comerç es va dur a terme a través dels mercats d'esclaus en aquestes àrees, amb esclaus capturats majoritàriament a l'interior d'Àfrica. La araba sklavkomerco, aŭ pli precize sklavkomerco fare de araboj aŭ islamaj komercistoj, rilatas al la deportado kaj komerco de sklavoj. Tia komerco ĉefe koncentriĝis laŭ itineroj inter subsahara Afriko, Mezoriento kaj Nordafriko. Viktimoj de tia fi-komerco dum dek tri jarcentoj, de la sepa ĝis la deknaŭa, estis ĉefe la loĝantoj de subsahara Afriko (de 14 milionoj ĝis 17 milionoj da homoj ) sed ankaŭ, laŭ pli malgranda kvanto, eŭropanoj (pli ol 1,2 milionoj nur el Okcidenta Eŭropo krom la kaptitaj homoj el Orienta Eŭropo).
dcterms:subject
dbc:African_slave_trade dbc:Slave_trade dbc:Slavery_in_Africa dbc:Slavery_in_Asia
dbo:wikiPageID
4810937
dbo:wikiPageRevisionID
1120534502
dbo:wikiPageWikiLink
dbr:Slave_trade dbr:Arab_peoples dbr:Saqaliba dbr:Trans-Saharan_slave_trade dbr:Slavery_in_Sudan dbc:African_slave_trade dbr:Slavery_in_Libya dbr:Indian_Ocean_slave_trade dbr:History_of_slavery_in_the_Muslim_world dbr:Slavery_in_Yemen dbr:Barbary_slave_trade dbr:Slavery_in_Mauritania dbr:Slavery_in_Tunisia dbr:Slavery_in_the_Ottoman_Empire dbc:Slave_trade dbr:Qiyān dbc:Slavery_in_Africa dbc:Slavery_in_Asia dbr:Arab_countries
owl:sameAs
dbpedia-ga:Trádáil_sclábhaithe_sna_tíortha_Arabacha dbpedia-tr:Arap_köle_ticareti freebase:m.0cp7c1 dbpedia-zh:伊斯蘭世界奴隸貿易 dbpedia-vi:Buôn_bán_nô_lệ_Ả_Rập dbpedia-uk:Арабська_работоргівля dbpedia-ca:Comerç_àrab_d'esclaus dbpedia-nl:Arabische_slavenhandel dbpedia-fa:تجارت_برده_توسط_اعراب dbpedia-simple:Arab_slave_trade dbpedia-eo:Araba_sklavkomerco n23:அரபு_அடிமை_வணிகம் dbpedia-sh:Arapska_trgovina_robljem dbpedia-cs:Arabský_obchod_s_otroky dbpedia-es:Comercio_árabe_de_esclavos dbpedia-fr:Traite_arabe dbpedia-it:Tratta_araba_degli_schiavi n29:56qvp dbpedia-sw:Biashara_ya_utumwa_kupitia_Bahari_ya_Hindi dbpedia-ar:تجارة_العبيد_عند_العرب dbpedia-sv:Arabiska_slavhandeln dbpedia-he:סחר_העבדים_הערבי dbpedia-ja:アラブ人の奴隷貿易 wikidata:Q965947 dbpedia-id:Perdagangan_budak_Arab dbpedia-ru:Арабская_работорговля dbpedia-de:Ostafrikanischer_Sklavenhandel dbpedia-pt:Tráfico_árabe_de_escravos
dbp:wikiPageUsesTemplate
dbt:SIA
dbo:abstract
アラブ人の奴隷貿易とは、アラブ世界における奴隷制の実践であり、主に西アジアや北アフリカや東アフリカやヨーロッパの一部（イベリアや南イタリアなど）で、アラブ人支配者による統治期に行われた。貿易は、中東や北アフリカやアフリカの角の奴隷市場を中心としていた。取引された人々の人種や民族、宗教は特定のものに限らず、特に初期にはアラブ人やベルベル人も含まれていた。 Perdagangan budak eropa di Arab adalah praktik perbudakan di , terutama di Asia Barat, Afrika Utara, Afrika Tenggara, Tanduk Afrika dan sebagian Eropa (misalnya Iberia dan Sisilia) selama masa penaklukan Arab. Perdagangan ini berpusat di Timur Tengah, Afrika Utara dan Tanduk Afrika. Budak yang diperdagangkan beragam ras, etnis, dan agamanya. Selama abad ke-8 dan ke-9 pada masa Kekhalifahan Fatimiyah, sebagian besar budak adalah orang afrika dan eropa yang ditawan saat kalah perang . Sejarawan memperkirakan antara tahun 65 sampai 190, sekitar 100 hingga 180 orang diperbudak oleh pedagangkan dibawa dari Asia, dan Afrika melintasi Laut Merah, Samudra Hindia, dan gurun Sahara. Namun, budaknya berasal dari beragam wilayah dan meliputi orang Mediterania, orang Persia, orang dari kawasan afrika (contohnya Georgia, Armenia dan Sirkasia) serta sebagian Asia Tengah dan Skandinavia, [Mali]], [ghana]] dan bangladesh, orang dari Afrika Utara, dan berbagai suku bangsa lainnya. Pada abad ke-18 dan ke19, aliran budak Zanj (Bantu) dari Afrika Tenggara meningkat dengan menguatnya [[Sejarah Zanzibar], yang berbasis di Zanzibar, Tanzania. Oman mengalami konflik perdagangan dan persaingan langsung dengan Portugis dan orang Eropa lainnya di sepanjang pesisir Swahili. Negara-negara]] Afrika Utara melakukan perompakkan terhadap kapal-kapal Eropa dan memperbudak ribuan budak dari negeri jajahan Eropa. Mereka memperoleh uang dari hasil tebusan. Pada banyak desa dan masyarakat lokal harus menggalang dana untuk mengumpulkan uang tebusan karena pemerintah tidak menebus warganya. La araba sklavkomerco, aŭ pli precize sklavkomerco fare de araboj aŭ islamaj komercistoj, rilatas al la deportado kaj komerco de sklavoj. Tia komerco ĉefe koncentriĝis laŭ itineroj inter subsahara Afriko, Mezoriento kaj Nordafriko. Viktimoj de tia fi-komerco dum dek tri jarcentoj, de la sepa ĝis la deknaŭa, estis ĉefe la loĝantoj de subsahara Afriko (de 14 milionoj ĝis 17 milionoj da homoj ) sed ankaŭ, laŭ pli malgranda kvanto, eŭropanoj (pli ol 1,2 milionoj nur el Okcidenta Eŭropo krom la kaptitaj homoj el Orienta Eŭropo). La deportado de homoj el Afriko fare de la araboj malpliiĝis signife ekde la komenco de la dudeka jarcento, ankaŭ pro la forigo de laŭleĝeco de sklaveco en multaj ŝtatoj. Male al la trans-atlantikan sklavkomerco el Afriko al la Nova Mondo farita de eŭropaj sklavkomercistoj, la araboj deportis afrikajn sklavojn al la islama mondo, (mondo, kiu je sia apekso etendiĝis al tri kontinentojn de Atlantiko (Maroko, Hispanio) ĝis la Hinda Oceano (Hindio, Indonezio). La historia del comercio árabe de esclavos está relacionada con la práctica de la esclavitud en el mundo islámico, principalmente en Asia Occidental, África del Norte, África Oriental y algunos lugares de Europa (como la península ibérica, el sur de Italia durante el período de dominación musulmana, o el Imperio otomano) y actualmente en algunos países musulmanes del Sahel. El comercio árabe de esclavos se concentraba en los mercados esclavistas de Oriente Medio y el norte de África. Los esclavos con los que se comerciaba no estaban limitados a ningún tipo de color, etnia o religión, y entre ellos se incluían árabes y bereberes, especialmente en los primeros tiempos de la esclavitud musulmana. Posteriormente, durante los siglos VIII y IX, en la época del califato islámico, la mayoría de los esclavos musulmanes eran obtenidos principalmente a partir de los pueblos eslavos (de donde derivaría la palabra esclavo en varios idiomas) de la Europa Oriental, (llamados Saqaliba por los musulmanes), persas, turcos, pueblos de las montañas del Cáucaso, como los georgianos, armenios y circasianos, así como pueblos de Asia Central, Escandinavia, bereberes del norte de África y otros pueblos de origen variado, como pueblos negros de origen africano. A partir del siglo XVIII los esclavos del mundo musulmán llegaron mayoritariamente del sur del Sahara, y especialmente de África Oriental, hasta que la esclavitud fue oficialmente abolida a finales del siglo XIX.​​​​ No obstante, la esclavitud todavía sobrevive actualmente en el mundo musulmán de forma mucho más limitada o camuflada bajo prácticas abusivas o clandestinas en los países árabes del Golfo Pérsico, donde llegan mujeres y niños de los antiguos Estados soviéticos, Europa Oriental, el Lejano Oriente, África, el sur de Asia y otras partes de Oriente Medio.​​​ Todas las sociedades musulmanas han sido esclavistas, desde Arabia al este de África, de Persia a Indonesia o la antigua España islámica.[cita requerida] Algunos Estados musulmanes como el Imperio otomano, el Kanato de Crimea y Sokoto fueron sociedades basadas en la esclavitud. Se calcula que unos 10-18 millones de subsaharianos fueron vendidos en países musulmanes.​​ Entre el año 1530 a 1780, alrededor de 1,25 millones de europeos fueron esclavizados en el norte de África​ y otros 2-3 millones de eslavos fueron vendidos por el Kanato de Crimea, en donde el 75% de la población estaba compuesta por esclavos.​​ En una sola razia, en el año 1769 fueron capturadas unas 20 000 personas en una de las últimas cometidas por Crimea.​ A pesar de la abolición de la esclavitud, cientos de personas siguen siendo esclavizadas por musulmanes en diferentes países. Tan sólo en 2014, más de 260 niñas fueron vendidas en el norte de Nigeria por islamistas. Las razias también son frecuentes en Kenia, en donde otras 12 mujeres fueron raptadas el mismo año.​​ Otros 35 000 cristianos son actualmente esclavos en Sudán, en donde se siguen los preceptos de la sharia.​​ Арабська работорглівля — це загальна назва работоргівлі, що мала місце в арабському світі, в основному у Західній Азії, Північній Африці, Південно-Східній Африці, на Африканському Розі, а також в деяких частинах Європи (наприклад, Піренейському півострові і Сицилії ) в період панування арабів в цих районах. Торгівля людьми тривала переважно між середньовічною епохою і початком 20-го століття та здійснювалася через рабовласницькі ринки цих районів. Людей захоплювали в основному у внутрішніх районів Африки, Південної та Східної Європи, Кавказу і Центральної Азії. Доктор Волтер Родні стверджує, що термін арабська работоргівля є історично неправильною назвою, оскільки в цей період работоргівлею займались безлічі етнічних груп і народностей які проживали як на території цих країн так і за її межами. В багатьох випадках торговці не були арабами. Протягом VIII і IX століть, в період існування халіфату Фатімідів, більшість рабів були європейцями (так звані сакаліба), захоплених на узбережжях Європи і під час воєн. За оцінками істориків, між 650 і 1900 роками від 10 до 18 мільйонів чоловік були поневолені арабськими работорговцями і вивезені з Європи, Азії та Африки через Червоне море, Індійський океан і пустелю Сахара. При цьому раби походили з безлічі регіонів. Серед них були представники середземноморських народів, перси, народи гірського Кавказу і Закавказзя (Грузія, Вірменія), Центральної Азії і Скандинавії, Англії, Голандії та Ірландії, в тому числі представники африканських народів. Пізніше в Східній Африці у 18 і 19 століттях почали домінували європейські колоніальні торговці. Волтер Родні говорить називає цю торгівлю східно-африканською, або работоргівлею Індійського океану. Ostafrikanischer Sklavenhandel bezeichnet den Sklavenhandel, in dessen Rahmen Menschen aus Ostafrika größtenteils in die Arabische Welt, daneben auch in andere Teile Asiens, auf Inseln im Indischen Ozean als Sklaven verkauft wurden. يشير مصطلح تجارة العبيد العربية، إلى نقطة التقاطع بين العبودية والتجارة في المناطق المحيطة بالوطن العربيّ والمحيط الهنديّ، وخصوصاً في غرب ووسط أسيا، وشرق وشمال أفريقيا، ووالهند وأوروبا، وقد حلّت هذه المقايضة بشكل رئيسي في الفترة الواقعة بين القرون الوسطى وبدايات القرن العشرين، وتمّت عبر أسواق العبيد في تلك المناطق، وأُسِر العبيد في الغالب من داخل أفريقيا وجنوب وشرق أوروبا، وبلاد القوقاز وأسيا الوسطى. ويحاجج والتر رودني (Walter Rodney) أن التسمية «تجارة العبيد عند العرب» هي مغالطة تاريخية، بما أن الاتفاقيات التجارية الثنائية بين عدد لا يحصى من المجموعات العرقية على امتداد ما يسمى «بشبكة تجارة الزنج» ميزت معظم عمليات امتلاك العبيد، أكثر من كونها عمليات تجارة خدم بالسخرة. وبدلا من ذلك يشير رودني إليها بمصطلح «تجارة العبيد في شرق افريقيا» أو «تجارة العبيد في منطقة المحيط الهندي». ويقترح اخرون مصطلح «تجارة العبيد العابرة للصحراء». وفي وقت لاحق، سيطر تجار الاستعمار الأوروبيين على شبكة تجارة الرقيق في شرق إفريقيا في القرنين الثامن عشر والتاسع عشر، عندما كانت وجهات معظم عبيد شرق إفريقيا نحو مستعمرات المزارع التي يملكها الأوروبيون. Con tratta araba degli schiavi, o tratta araba, si indica il commercio e la deportazione di schiavi per mano di mercanti arabi. Vittime della tratta, nel corso di tredici secoli, dal VII al XIX, furono soprattutto gli abitanti dell'Africa subsahariana (da 14 milioni a 17 milioni di persone) e, in misura minore, quelli dell'Europa (oltre 1,2 milioni solo dall'Europa occidentale oltre agli schiavi provenienti dall'Europa orientale). Il commercio si è concentrato principalmente sugli itinerari posti tra l'Africa subsahariana, il Medio Oriente e l'Africa settentrionale. A differenza della tratta atlantica nel Nuovo Mondo, gli Arabi deportarono schiavi africani nel mondo islamico, che al suo apice si estendeva su tre continenti dall'Atlantico (Marocco, Spagna) all'Oceano Indiano (India, Indonesia). La deportazione degli africani da parte degli arabi diminuì sensibilmente a partire dall'inizio del XX secolo, anche in seguito all'abolizione della schiavitù in molti Stati. Arabiska slavhandeln syftar på den slavhandel som förekom i Arabvärlden och Mellanöstern, främst längs kusterna i Nordafrika, Östra Afrika och Indiska Oceanen, från medeltiden fram till 1900-talet. Den omfattade framför allt två rutter: den transsahariska slavhandeln tvärs över Saharaöknen, där en slavhandel hade pågått redan under antiken, och den indiskoceanska slavhandeln mellan Zanzibar och Persiska viken, som pågick från medeltiden. Den arabiska slavhandeln på Afrikas östkust var nästan tusen år äldre än den transatlantiska slavhandeln på Afrikas västkust (cirka 1550-1850), blomstrade parallellt med den, och fortsatte långt efter den. När den europeiska slavhandeln på Afrika slutgiltigt upphörde på 1850-talet, upplevde den arabiska slavhandeln en ny blomstring. El comerç àrab d'esclaus era la pràctica de l'esclavitud al món àrab, sobretot a Àsia Occidental, Àfrica del Nord, Àfrica Oriental, la Banya d'Àfrica i certes parts d'Europa (com Ibèria i Sicília). Aquest comerç es va produir principalment entre l'edat mitjana i principis del segle XXI. El comerç es va dur a terme a través dels mercats d'esclaus en aquestes àrees, amb esclaus capturats majoritàriament a l'interior d'Àfrica. Durante séculos, milhões de africanos subsarianos foram vendidos como escravos no Norte de África.Entre 650 e 1800, foram vendidos como escravos 17 milhões de africanos provenientes das terras ao sul do deserto do Sara. Os compradores viviam no Egito, Sudão, Líbia, Marrocos, etc...Inúmeros testemunhos, desde a Idade Média europeia, corroboram este acontecimento histórico. Mas a falta de documentação e de estatísticas tornam impossível saber o número exato de pessoas envolvidas neste processo histórico.O investigador americano Ralph A. Austen fez um estudo intitulado ”The Trans-Saharan Slave Trade: A Tentative Sensus”, incluído na obra ”The Uncommon Market: Essays in the Economic History of the Atlantic Slave Trade”, redigida por Henry A. Gemery e Jans S. Hogendorn, tendo chegado à conclusão de que poderia tratar-se de uns 17 milhões de escravos subsarianos no período de 650-1800. 伊斯蘭世界奴隸貿易，是伊斯蘭世界一種傳統貿易，整個伊斯蘭世界都有此活動，於伊斯蘭教創教前已流行，王公、酋長甚至是富裕的自由人都可能擁有大量的奴隸、女奴。在伊斯蘭世界的奴隸與美洲的蓄奴不完全相同，一些伊斯蘭奴隸的身分更接近管家，但主要還是作為勞力使用。 Trádáil sclábhaithe sna Tíortha Arabacha De Arabische slavenhandel was de handel in slaven in het Midden-Oosten en Noord- en Oost-Afrika, voornamelijk tussen 650 en 1900. Het grootste deel van die handel betrof zwarte Afrikanen, maar ook blanken uit West-Europa en Zuid-Europa werden als slaaf verhandeld door onder meer Barbarijse zeerovers. Daarnaast werden er grote aantallen Slaven uit Oost-Europa verhandeld, de zogenaamde Saqaliba. De zwarte slaven waren in de latere eeuwen voornamelijk Bantoe en kwamen vooral uit Oost-Afrika langs de Swahili kust en werden door Arabische handelaren door de Sahara en over de Rode Zee en de Indische Oceaan naar het Midden-Oosten vervoerd. Ара́бская работорго́вля — практика работорговли, имевшая место в арабском мире, в основном в Западной Азии, Северной Африке, Юго-Восточной Африке, на Африканском Роге, а также некоторых частях Европы (например, Пиренейском полуострове и Сицилии) в период господства арабов в этих районах. Торговля была сосредоточена на невольничьих рынках Ближнего Востока, Северной Африки и Африканского Рога. Не существовало ограничений на торговлю людьми конкретной расы, национальности или религии, а сами работорговцы могли по национальности и не быть арабами. В европейской научной литературе данная работорговля именуется не только арабской, но также мусульманской или даже берберийской (по названию области — Варварийский берег). В течение VIII и IX веков, в период существования халифата Фатимидов, большинство рабов были европейцами (так называемые сакалиба), захваченными на побережьях Европы и во время войн. По оценкам историков, за весь период существования рабства в исламских странах, между 650 и 1900 годами, от 10 до 18 миллионов человек были порабощены арабскими работорговцами и вывезены из Европы, Азии и Африки через Красное море, Индийский океан и пустыню Сахара. При этом рабы происходили из множества регионов, среди них были представители средиземноморских народов, персы, народы горных районов Кавказа и Закавказья (Грузия, Армения и Черкесия) и части Центральной Азии и Скандинавии, англичане, голландцы и ирландцы, берберы из Северной Африки, славяне, а также различные другие народы различного происхождения, в том числе представители африканских народов. Одним из крупнейших центров арабской работорговли был африканский город Томбукту, доступный в то время только для мусульман, но вместе с тем лежащий за пределами собственно арабского мира. Власти целого ряда африканских государств сами были активными поставщиками рабов для арабов — в частности, средневековые королевства Сахеля Канем-Борну и Ваддай или Махдистский султанат. В Северной Африке берберские пираты осуществляли массовые акты пиратства против европейских судов и поработили тысячи европейских христиан. Они получали немалые доходы от выкупа пленных; во многих случаях в Великобритании, например, сельские церкви и общины собирали деньги для таких выкупов. Британское правительство при этом никогда не платило выкупа за своих граждан. Кристофер Хитченс сообщает, что в период между 1530 и 1780 годами в Северной Африке было продано в рабство, вероятно, около 1,5 миллионов европейцев и американцев. К XVIII и XIX векам поток рабов-зинджей (банту) из Юго-Восточной Африки увеличилось с расцветом Султаната Занзибар, который был основан в Занзибаре (ныне Танзания). Занзибарские арабы пришли в прямой конфликт торговых интересов и конкуренцию с португальцами и другими европейцами на территории вдоль восточноафриканского побережья. Во внутренних областях Восточной Африки некоторые племена, такие как яо, превратились в поставщиков рабов арабским купцам. Основная масса рабов «добывалась» в районе Великих озер Африки, особенно на берегах озер Ньяса и Танганьика. До середины XIX века захват рабов и их покупка производились ближе к побережью, но затем началось интенсивное продвижение арабов-работорговцев в глубь континента. Бывали случаи, когда в результате работорговли полностью исчезало население какой-либо деревни; встречаются утверждения, что на западном побережье Африки некоторые области обезлюдели в результате работорговли. Во конце XIX века, когда началось создание европейских колоний в Восточной Африке, европейцы начали борьбу с арабской работорговлей. Рабы выполняли различные работы, в том числе по дому, а также подвергались сексуальной эксплуатации. Относительную известность получили рабыни-музыкантши, кайны. Обычно светлокожие рабы ценились выше темнокожих: так, некоторые улемы, в том числе Абу Амр ибн аль-Аля, комментируя хадис пророка Мухаммеда о передаче раба в качестве компенсации за провоцирование выкидыша, считали, что принимается только белый раб, но не чёрный. Arabský obchod s otroky byla otrokářská praxe v arabském světě především v jihozápadní Asii, severní Africe, jihovýchodní Africe, africkém rohu a některých částech Evropy (například na pyrenejském poloostrově a Sicílii) od počátků islámské expanze a pokračovala až do druhé poloviny 20. století. Obchod byl prováděn prostřednictvím trhů s otroky na středním východě, v severní Africe a oblasti afrického rohu s otroky odchycených většinou ve středních částech Afriky. Historici odhadují, že od roku 650 po 60. léta 20. století bylo arabskými otrokáři zotročeno 10 až 18 milionů lidí z Evropy, Asie a Afriky přes Rudé moře, Indický oceán a poušť Saharu. Ještě v 50. letech 20. století byl v Saúdské Arábii počet otroků odhadován na 450 000 - přibližně 20% populace. Teprve v roce 1962 zde bylo otrokářství oficiálně zrušeno. Do otroctví byli lidé bráni i během druhé súdánské občanské války; odhady se pohybují od 14 000 po 200 000 únosů. Saúdské otrokářství postihuje obyvatele mnoha zemí. Otroctví v bylo Mauritánii legálně zrušeno zákony přijatých v roce 1905, 1961 a 1981. V srpnu 2007 se konečně stalo trestným činem. Odhaduje se, že až 600 000 obyvatel Mauritánie (nebo 20% populace) žije v současné době v podmínkách, které někteří považují za "otroctví", mnoho z nich je kvůli chudobě používáno k otrocké práci. V otázce záchrany zotročovaných a pronásledovaných křesťanů se dlouhodobě angažuje Křesťanská mezinárodní solidarita (CSI). Dle Petra Matyáše jim súdánští Arabové vštěpují novou identitu, otroci dostávají arabská jména a jsou násilím nuceni konvertovat k islámu. Dle mezinárodní nevládní křesťanské organizace Open Doors bylo v roce 2015/2016 zabito 7.000 křesťanů a napadeno, či poškozeno 2.400 kostelů. Nájezdy otrokářů jsou obzvláště nelidské, organizace American Anti-Slavery Group úvádí: "Ženy a děti unesené během nájezdů jsou přivázány za krk nebo připoutány ke zvířatům a poté nuceny pochodovat na sever. Během cesty jsou mnohé ženy a dívky opakovaně znásilňovány. Děti, které nejsou zticha, jsou na místě zastřeleny. Na severu si otroky nechávají jednotliví vojáci domobrany nebo jsou prodáváni na trzích. Chlapci pracují jako pasáci dobytka a musejí spát se zvířaty, o která se starají. Ti, kteří se pokoušejí útéct, mají přeřezané Achillovy šlachy, aby nemohli běhat. Muži-otrokáři obvykle využívají ženy jako domácí služky a konkubíny, které přes den uklízejí a v noci slouží svému pánovi sexuálně. Ti, kdo přežili, líčí, jak byli nazýváni "abeed" (černý otrok), jak snášeli každodenní bití a dostávali hrozné jídlo. Otrokáři také zbavují otroky jejich náboženské a kulturní identity, když jim dávají arabská jména a nutí je modlit se jako muslimové"
gold:hypernym
dbr:Practice
prov:wasDerivedFrom
wikipedia-en:Arab_slave_trade?oldid=1120534502&ns=0
dbo:wikiPageLength
715
foaf:isPrimaryTopicOf
wikipedia-en:Arab_slave_trade