| dbo:abstract
|
- Jakov DAVIDOV (ruse: Яков Христофорович Давыдов, Jakov Ĥristoforoviĉ Davidov) naskiĝis la 10-an de oktobro 1888, mortis jare 1938. Jakov naskiĝis en la familio de eta komercanto kaj jare 1907 finstudis la 1-an tbilissan gimnazion. Kiam li studis en la peterburga universitato, li estis arestita por revolucia agado. Garantie libertinta de aresto, li elmigris en Belgio. Tie Jakov estiĝis spiono. Poste li revenis al Rusio kaj estis varbita de sovetia partio. Jare 1920 li estiĝis estro de fremdlanda sekcio de (estonta SVRR). Li laboris en Irano, Francio, Ĉinio, Pollando, Ukrainio. En la jaro 1938 laŭ kondamno de speciala konsiloĝo de estis pafmortigita. (eo)
- Yakov Khristoforovich Davtyan (Davydov) (Armenian: Յակով Դավթյան (Դավիդով), Russian: Яков Христофорович Давтян (Давыдов); 10 October 1888 – 28 July 1938) was the first head of the Cheka's Foreign Department from 1921 to 1922, the first head of Soviet foreign intelligence and later a Soviet diplomat. (en)
- Jakov Christoforovič Davydov, nato Davtjan (in russo: Яков Христофорович Давыдов, Давтян?; , 10 ottobre 1888 – Mosca, 28 luglio 1938), è stato un agente segreto, diplomatico e politico sovietico. (it)
- ヤコフ・フリストフォロヴィッチ・ダヴィドフ（ロシア語: Яков Христофорович Давыдов、1888年10月10日 - 1938年）は、ソ連共産党の活動家、外交官。チェキスト。チェーカーの対外諜報機関の創設者であった。 本姓はダフチャン（ロシア語: Давтян）。 (ja)
- Jakow Christoforowicz Dawtian (Dawydow) (ros. Яков Христофорович Давтян (Давыдов)) (ur. 10 października 1888 w Nachiczewanie, zm. 28 lipca 1938 w miejscu egzekucji Kommunarka) – radziecki polityk i dyplomata pochodzenia ormiańskiego, ambasador ZSRR w Polsce (1934–1937). Działacz SDPRR(b) w Petersburgu, aresztowany przez carską policję w 1908 roku i wypuszczony za kaucją, uciekł do Belgii, gdzie studiował na politechnice w Brukseli.Po wybuchu I wojny światowej w 1914 roku i wkroczeniu wojsk niemieckich do Belgii został aresztowany i internowany, do Rosji powrócił dopiero we wrześniu 1918. Uczestniczył w wojnie domowej i pracował dla Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych. Funkcjonariusz WCzeKa, m.in. pierwszy szef Wydziału Zagranicznego Wszechrosyjskiej Komisji Nadzwyczajnej przy Ludowym Komisariacie Spraw Wewnętrznych RFSRR) (wywiad), od 1920 do 1921 roku, kiedy zastąpił go Solomon Mogilewski. Ambasador i minister pełnomocny ZSRR w II Rzeczypospolitej od 4 kwietnia 1934 do czerwca 1937, wcześniej sprawował urząd posła ZSRR w Grecji 1932–1934, w Persji 1927–1930, był radcą ambasady w Paryżu 1925–1927, ambasadorem na Węgrzech w 1924, w Tannu-Tuwie w 1924, Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej na Litwie w 1922, członek WKP(b). Podczas wielkiej czystki został odwołany do Moskwy w czerwcu 1937, aresztowany 21 listopada 1937, oskarżony o "udział w antyradzieckiej organizacji terrorystycznej"; 28 lipca 1938 skazany na śmierć przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR i stracony tego samego dnia w miejscu egzekucji Kommunarka, tam też pochowany anonimowo. 25 kwietnia 1957 zrehabilitowany przez Kolegium Wojskowe SN ZSRR. (pl)
- Давтян Яків Христофорович (Давидов) (вірм. Հակոբ Քրիստափորի Դավթյան, 10 жовтня 1888, Еріванська губернія, Російська імперія ― 28 липня 1938, розстрільний полігон «Комунарка», СРСР) ― російський та радянський політичний діяч вірменського походження. Перший очільник Іноземного відділу (ІНВ) ВНК при РРФСР, дипломат та агент радянських спецслужб. (uk)
- Я́ков Христофо́рович Давтя́н (Давы́дов) (10 октября 1888, с. Верин Агулис, Эриванская губерния, Российская империя (впоследствии — Нахичеванская Автономная Республика) — 28 июля 1938, расстрельный полигон «Коммунарка», Московская область, РСФСР, СССР) — российский и советский революционер, деятель советских спецслужб, дипломат. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Jakov DAVIDOV (ruse: Яков Христофорович Давыдов, Jakov Ĥristoforoviĉ Davidov) naskiĝis la 10-an de oktobro 1888, mortis jare 1938. Jakov naskiĝis en la familio de eta komercanto kaj jare 1907 finstudis la 1-an tbilissan gimnazion. Kiam li studis en la peterburga universitato, li estis arestita por revolucia agado. Garantie libertinta de aresto, li elmigris en Belgio. Tie Jakov estiĝis spiono. Poste li revenis al Rusio kaj estis varbita de sovetia partio. Jare 1920 li estiĝis estro de fremdlanda sekcio de (estonta SVRR). Li laboris en Irano, Francio, Ĉinio, Pollando, Ukrainio. En la jaro 1938 laŭ kondamno de speciala konsiloĝo de estis pafmortigita. (eo)
- Yakov Khristoforovich Davtyan (Davydov) (Armenian: Յակով Դավթյան (Դավիդով), Russian: Яков Христофорович Давтян (Давыдов); 10 October 1888 – 28 July 1938) was the first head of the Cheka's Foreign Department from 1921 to 1922, the first head of Soviet foreign intelligence and later a Soviet diplomat. (en)
- Jakov Christoforovič Davydov, nato Davtjan (in russo: Яков Христофорович Давыдов, Давтян?; , 10 ottobre 1888 – Mosca, 28 luglio 1938), è stato un agente segreto, diplomatico e politico sovietico. (it)
- ヤコフ・フリストフォロヴィッチ・ダヴィドフ（ロシア語: Яков Христофорович Давыдов、1888年10月10日 - 1938年）は、ソ連共産党の活動家、外交官。チェキスト。チェーカーの対外諜報機関の創設者であった。 本姓はダフチャン（ロシア語: Давтян）。 (ja)
- Давтян Яків Христофорович (Давидов) (вірм. Հակոբ Քրիստափորի Դավթյան, 10 жовтня 1888, Еріванська губернія, Російська імперія ― 28 липня 1938, розстрільний полігон «Комунарка», СРСР) ― російський та радянський політичний діяч вірменського походження. Перший очільник Іноземного відділу (ІНВ) ВНК при РРФСР, дипломат та агент радянських спецслужб. (uk)
- Я́ков Христофо́рович Давтя́н (Давы́дов) (10 октября 1888, с. Верин Агулис, Эриванская губерния, Российская империя (впоследствии — Нахичеванская Автономная Республика) — 28 июля 1938, расстрельный полигон «Коммунарка», Московская область, РСФСР, СССР) — российский и советский революционер, деятель советских спецслужб, дипломат. (ru)
- Jakow Christoforowicz Dawtian (Dawydow) (ros. Яков Христофорович Давтян (Давыдов)) (ur. 10 października 1888 w Nachiczewanie, zm. 28 lipca 1938 w miejscu egzekucji Kommunarka) – radziecki polityk i dyplomata pochodzenia ormiańskiego, ambasador ZSRR w Polsce (1934–1937). Funkcjonariusz WCzeKa, m.in. pierwszy szef Wydziału Zagranicznego Wszechrosyjskiej Komisji Nadzwyczajnej przy Ludowym Komisariacie Spraw Wewnętrznych RFSRR) (wywiad), od 1920 do 1921 roku, kiedy zastąpił go Solomon Mogilewski. 25 kwietnia 1957 zrehabilitowany przez Kolegium Wojskowe SN ZSRR. (pl)
|
