| dbo:abstract
|
- La solifluxió (f Geomorfologia, Hidrografia) moviment de descens, en un vessant, d'una massa de terreny que ha estat reblanit per l'aigua. L'augment de la quantitat d'aigua que ho fa possible pot pot procedir del desglaç (fenomen característic de les zones periglacials:gelifluxió), a la pluja, o a la fusió de les neus. És un procés geomorfològic característic de zones de clima periglaciar (tot i que pot produir-se també en els tròpics), consistent en el desplaçament massiu i lent, per gravetat, de formacions argilenques o altres tipus de sòl sobre el permagel a causa de la plasticitat i fluïdesa adquirida quan aquests materials es saturen amb una gran quantitat d'aigua. Com a procés geomorfològic, intervé especialment en el desenvolupament de vessants. A mig camí entre la reptació i el flux. Un moviment plàstic del sòl o regolita saturats d'aigua. A diferència de la reptació, la solifluxió sovint inclou grans blocs i desenvolupa majors velocitats de lliscament, des de 10 a 50 mm/any i fins a 10 vegades més. Les velocitats son molt variables al llarg del perfil (pendent) i el lliscament es pot produir fins i tot en pendents inferiors a 2º. La solifluxió és pròpia dels sòls que han resultat alterats per l'acció recurrent de glaçades i per tant, les característiques originals del terreny sovint queden molt alterades. En climes periglaciars, l'alternança de gel i desgel fa precipitar l'argila en forma de capes molt fines on resulta molt fàcil el lliscament. Aquest lliscament pot generalitzar-se a tota una muntanya vessant de pendent moderat (solifluxió laminar) o limitar-se a una part que, quan es desprèn, forma un nínxol de despreniment. En climes menys freds la solifluxió abasta menys extensió de terreny (lòbuls de solifluxió). La definició inicial del terme corresponia al moviment de flux lent, pendent avall, d'una massa de sòl saturada d'aigua sobre un substrat estacional o permanentment glaçat (Anderson, 1906). La solifluxió ha estat definida com el moviment del sòl més comú a les zones periglacials (Lewkowicz,1988; French, 1996; Kinnard & LewKowicz, 2005 i Matthews et al, 2005). Recentment, Jackson (1997) entén la solifluxió com un flux de sòl de consistència viscosa que pot incorporar altres materials superficials sobresaturats i que pot assolir velocitats de 0,5 a 50 cm/any lliscant sobre un nivell de sòl glaçat. (ca)
- تدفق التربة أو زلق التربة أو الزحف التدريجي للتربة (بالإنجليزية: Solifluction)، هي أسماء جماعية لحركة تدريجية بطيئة لتربة رطبة فوق طبقة متجمدة تمنع تسرب المياه. وبمعنى آخر هو عبارة عن حركة انسياب بطيئة للتربة وبعض مفتتات الصخور المشبعة بالمياه الناتجة عن ذوبان الثلوج . لذلك فهي لا تحدث إلا في المناطق الجليدية وشبه الجليدية. (ar)
- Půdotok (soliflukce) je pohyb půdního a zvětralinového materiálu po svahu dolů. (cs)
- Solifluktion oder Bodenfließen wird eine Form der Flächenabtragung der Erdoberfläche an Hängen genannt, die als langsame, großflächige Fließbewegungen von lockerem Gesteinsmaterial im Oberboden auftritt und in Zusammenhang mit periglazialen Prozessen (Wechsel von Frost und Auftauen) steht. Bisweilen wird die Gelifluktion differenziert. Solifluidale Prozesse prägen die Landschaftsformen insbesondere in den subpolaren arktischen Gebirgen Eurasiens und Nordamerikas, in denen Permafrost vorkommt, der bis in die Tundrenzone hineinreicht. In den mittleren und niederen Breiten treten sie als formgebende Abläufe hinter die Wirkung von Niederschlags- und Schneeschmelzwasser zurück, während sie in den höchsten Lagen tropischer Gebirge wieder eine bedeutendere Rolle spielen. Da Prozesse der Solifluktion außerhalb der subpolaren Gebiete vor allem zwischen der Wald- und Schneegrenze der Hochgebirge auftreten, wurde hierfür der geomorphologische Begriff der Solifluktionsstufe gebildet. Für die allgemeine geomorphologische Definition des Begriffs des Hochgebirges stellt die Solifluktion mit der Flächenabtragung durch Frostwirkung ein bestimmendes Merkmal dar, neben einer rezenten oder quartären Vergletscherung und dem Vorhandensein eines Glazialformenschatzes sowie der klimatischen Bildung einer oberen Waldgrenze. (de)
- La solifluxión es el proceso geomorfológico característico de zonas de clima periglaciar (aunque puede darse incluso en los trópicos), consistente en el desplazamiento masivo y lento por gravedad de formaciones arcillosas u otros tipos de suelo sobre el permafrost a causa de la plasticidad y fluidez adquirida por aquellos cuando absorben gran cantidad de agua. La solifluxión es propia de los suelos que han sido debilitados por la acción recurrente de heladas y, en consecuencia, las características originales del terreno a menudo están muy alteradas. En los climas periglaciares, la alternancia del hielo y del deshielo hace que la arcilla se precipite en forma de capas muy finas, en las cuales es más fácil el deslizamiento. Este puede generalizarse a toda una vertiente de pendiente moderada (solifluxión laminar) o se limita a una parte que, al despegarse, forma un nicho de desprendimiento. En los climas menos fríos, la solifluxión requiere mayores proporciones de arcilla o de marga en el terreno, y las coladas suelen ser de poca extensión. El agua que empapa al terreno puede provenir del deshielo; en ese caso el fenómeno es calificado de . También puede proceder de infiltraciones del manto freático, pero la mayoría de las veces se trata de aguas pluviales o níveas.
* Datos: Q648379
* Multimedia: Solifluctions / Q648379 (es)
- La solifluxion est la descente, sur un versant, de matériaux boueux ramollis par l'augmentation de leur teneur en eau liquide. Pendant la saison chaude la couche en surface (ou couche active) se met à fondre et glisse littéralement sur la couche inférieure solidifiée par le gel à une vitesse de 0,5 à 1,5 cm par an. En Allemagne, les dépôts de solifluxion datant du Dryas récent ont une épaisseur homogène de 0,4 à 0,7 mètre. Les dépôts en bas des pentes qui résultent de la solifluxion sont appelés colluvions. Contrairement à d'autres types de glissements de terrain tels que les coulées de boue après des pluies torrentielles ou les coulées de débris, le processus de solifluxion est graduel, voire imperceptible. On parle de coulée, de chenal et de loupe de solifluxion, de lobes, de terrasses, ou de glissements en pied de vache. (fr)
- Solifluction is a collective name for gradual processes in which a mass moves down a slope ("mass wasting") related to freeze-thaw activity. This is the standard modern meaning of solifluction, which differs from the original meaning given to it by Johan Gunnar Andersson in 1906. (en)
- ソリフラクション（英: solifluction）とは、傾斜面において水分を含んだ表層部が重力の作用により下方に滑りながら超長期の期間を経て移動するマスムーブメントの一つで、土壌の侵食作用の一種である。右写真のような特徴的な模様を形成する。主にツンドラ気候の地域に見られる。日本では北海道大雪山の山頂近くの緩傾斜面で観察することができる。 (ja)
- Solifluctie of bodemvloeiing is het verschijnsel dat een massa van met water verzadigd sediment langzaam afvloeit over een slecht doordringbare ondergrond. Het kan in elk klimaat voorkomen waar de grond door water is verzadigd. Wanneer het verschijnsel zich voordoet in periglaciale milieus op een permafrost ondergrond spreekt men meestal van gelifluctie. (nl)
- In geologia, la soliflussione, nota anche come flussione del suolo, è un tipo di fenomeno franoso in cui i sedimenti superficiali saturi d'acqua si muovono lentamente lungo il pendio, al disopra di rocce impermeabili. Questa situazione si può verificare negli ambienti periglaciali dove lo scongelamento durante la stagione calda conduce alla saturazione di acqua nel materiale superficiale disgelato (strato attivo), causando una forma di flusso lungo il pendio. Questo flusso può essere causato dal criosollevamento che provoca un rialzo del terreno in direzione perpendicolare al pendio, come pure da uno scivolamento su piccola scala. Dove il suolo sottostante è permanentemente ghiacciato (permafrost), il processo viene in genere chiamato geliflussione. La soliflussione può avvenire su pendii poco profondi con pendenze di 0,5 gradi e velocità comprese tra 0,5 e 15 cm per anno. In Germania i sedimenti di soliflussione del Dryas recente hanno un consistente spessore di 0,4–0,7 metri. La reptazione discendente è un processo simile che non dipende dai cicli di raffreddamento. (it)
- Солифлю́кция (лат. solum — почва и fluctio — истечение) — пластическое течение на склонах переувлажнённых (влажность близкая к пределу текучести) почв и тонкодисперсных грунтов в условиях их попеременного промерзания, протаивания и действия силы тяжести и наличием скользящего водоупора у подошвы сезонно-талого слоя. Явление широко распространено в зонах с многолетнемёрзлыми или глубоко и длительно промерзающими грунтами (тундра, лесотундра, Средняя и Восточная Сибирь, Канада, высокогорья). Мелкоземистый почвогрунтовой покров насыщается влагой от тающего снега или дождей, утяжеляется, становится вязкопластичным и начинает двигаться уже при уклонах в 2—3° по еще не оттаявшей скользкой поверхности мерзлого подстилающего слоя, убыстряясь при увеличении уклонов от нескольких сантиметров до метра в год. При этом на склонах возникают фестончатые наплывы, невысокие гряды и целые солифлюкционные террасы даже на склонах с древостоем (преимущественно с лиственничным), образующим пьяный лес. Выделяется два типа криогенных оползней: 1. криогенные оползни скольжения — смещение протаявших пород сезонно-талого слоя (СТС) по границе раздела мёрзлое-талое; 2. криогенные оползни течения (быстрая солифлюкция) — процесс разжижения пород сезонно-талого слоя (СТС) и их вязкого/вязкопластического течения по поверхности многолетних мерзлых пород (ММП). (ru)
- Jordflytning, solifluktion, förekommer i speciella jordarter, till exempel silt och där det förekommer permafrost. När tjälen är kvar nere i marken medan den går ur de översta jordlagren kan vatten strömma igenom. I sluttningar innebär det att jorden rör sig nedåt p.g.a. gravitationen och bildar jordvallar. Jordflytning är mycket vanlig i områden med ständig tjäle, permafrost, där det översta markskiktet tinar upp endast under sommarhalvåret. I fjälltrakterna kan jordflytning ofta märkas i form av "flytvalkar". De kan bildas i sluttningar som endast lutar 2°. Jordflytning kan uppkomma genom upprepade cykler av frysning respektive upptining. Avskogning kan bidra till jordflytning genom att utsätta marken för erosion. (sv)
- Em geologia, a solifluxão, também conhecida como fluxão do solo, é um tipo de onde sedimentos encharcados por água descem encosta abaixo lentamente, sobre material impermeável. Este processo ocorre em ambientes periglaciais onde o derretimento do gelo durante o verão leva à saturação de água no material superficial que passou pelo degelo (estrato ativo), fazendo com que um "fluxo" de deslizamento ocorra. Este "fluxo" se deve ao que ocorre naturalmente em uma encosta, assim como em inclinações menores. Onde o subterrâneo se encontra permanentemente congelado (permafrost) este processo costuma ser denominado gelifluxão. A solifluxão pode ocorrer em encostas tão rasas quanto 0.5 graus a uma taxa que varia de 0.5 a 15 cm por ano. Na Alemanha os depósitos de solifluxão do Dryas recente possuem uma espessura comprovada de 0.4–0.7 metros. é um processo similar que independe dos ciclos de congelamento. (pt)
- Soliflukcja (spływ powierzchniowy) – jeden z procesów morfologicznych modelujących stoki w obszarach o klimacie zimnym, w warunkach peryglacjalnych (obszary polarne, wysokie góry). Zjawisko to polega na powolnym (do kilku cm na rok) pełzaniu wierzchniej warstwy gruntu. Soliflukcji sprzyja sezonowe rozmarzanie powierzchniowej warstwy zwietrzeliny, która silnie nasączona wodą „ślizga się” po nadal zamarzniętej głębszej warstwie. Zachodzi najczęściej na utworach glebowych o dużej zawartości części ilastych i pyłowych, na stokach o wystawie północnej i spadkach powyżej 30%. Typową formą dla tego rodzaju erozji są . Ważną rolę w całym procesie odgrywa też działalność lodu włóknistego, sprzyjającego przemieszczaniu okruchów zwietrzeliny w dół stoku oraz częste zmiany temperatury, powodujące wielokrotne, naprzemienne odmarzanie i zamarzanie gruntu. Soliflukcja jest częstym zjawiskiem w obszarze wiecznej zmarzliny (permafrostu). W Polsce efekty soliflukcji z okresu ostatniej epoki lodowej możemy obserwować w Karkonoszach. (pl)
- Соліфлюкція (лат. solum — ґрунт і fluctio — витікання) — поступове стікання ґрунту, перенасиченого водою, по мерзлій поверхні зцементованої льодом основи схилів. Соліфлюкція — повільна в'язкопластична течія перезволожених ґрунтових мас схилами під дією змінного замерзання-танення та сили тяжіння. Розвивається в областях багаторічної мерзлоти і льодовиків. Соліфлюкція відіграє суттєву роль у формуванні рельєфу (зумовлює виникнення специфічних його форм — валів, гряд, терас соліфлюкційних тощо). Є одним з важливих процесів денудації. Швидкість соліфлюкції становить від кількох сантиметрів до кількох метрів на рік, при катастрофічних спливаннях вона зростає. Причина розвитку соліфлюкції — зниження стійкості ґрунтів на схилах при сильному зволоженні талими і дощовими водами і зменшенні їх міцності в результаті промерзання — протавання. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- تدفق التربة أو زلق التربة أو الزحف التدريجي للتربة (بالإنجليزية: Solifluction)، هي أسماء جماعية لحركة تدريجية بطيئة لتربة رطبة فوق طبقة متجمدة تمنع تسرب المياه. وبمعنى آخر هو عبارة عن حركة انسياب بطيئة للتربة وبعض مفتتات الصخور المشبعة بالمياه الناتجة عن ذوبان الثلوج . لذلك فهي لا تحدث إلا في المناطق الجليدية وشبه الجليدية. (ar)
- Půdotok (soliflukce) je pohyb půdního a zvětralinového materiálu po svahu dolů. (cs)
- Solifluction is a collective name for gradual processes in which a mass moves down a slope ("mass wasting") related to freeze-thaw activity. This is the standard modern meaning of solifluction, which differs from the original meaning given to it by Johan Gunnar Andersson in 1906. (en)
- ソリフラクション（英: solifluction）とは、傾斜面において水分を含んだ表層部が重力の作用により下方に滑りながら超長期の期間を経て移動するマスムーブメントの一つで、土壌の侵食作用の一種である。右写真のような特徴的な模様を形成する。主にツンドラ気候の地域に見られる。日本では北海道大雪山の山頂近くの緩傾斜面で観察することができる。 (ja)
- Solifluctie of bodemvloeiing is het verschijnsel dat een massa van met water verzadigd sediment langzaam afvloeit over een slecht doordringbare ondergrond. Het kan in elk klimaat voorkomen waar de grond door water is verzadigd. Wanneer het verschijnsel zich voordoet in periglaciale milieus op een permafrost ondergrond spreekt men meestal van gelifluctie. (nl)
- La solifluxió (f Geomorfologia, Hidrografia) moviment de descens, en un vessant, d'una massa de terreny que ha estat reblanit per l'aigua. L'augment de la quantitat d'aigua que ho fa possible pot pot procedir del desglaç (fenomen característic de les zones periglacials:gelifluxió), a la pluja, o a la fusió de les neus. La solifluxió és pròpia dels sòls que han resultat alterats per l'acció recurrent de glaçades i per tant, les característiques originals del terreny sovint queden molt alterades. (ca)
- Solifluktion oder Bodenfließen wird eine Form der Flächenabtragung der Erdoberfläche an Hängen genannt, die als langsame, großflächige Fließbewegungen von lockerem Gesteinsmaterial im Oberboden auftritt und in Zusammenhang mit periglazialen Prozessen (Wechsel von Frost und Auftauen) steht. Bisweilen wird die Gelifluktion differenziert. Da Prozesse der Solifluktion außerhalb der subpolaren Gebiete vor allem zwischen der Wald- und Schneegrenze der Hochgebirge auftreten, wurde hierfür der geomorphologische Begriff der Solifluktionsstufe gebildet. (de)
- La solifluxión es el proceso geomorfológico característico de zonas de clima periglaciar (aunque puede darse incluso en los trópicos), consistente en el desplazamiento masivo y lento por gravedad de formaciones arcillosas u otros tipos de suelo sobre el permafrost a causa de la plasticidad y fluidez adquirida por aquellos cuando absorben gran cantidad de agua. El agua que empapa al terreno puede provenir del deshielo; en ese caso el fenómeno es calificado de . También puede proceder de infiltraciones del manto freático, pero la mayoría de las veces se trata de aguas pluviales o níveas. (es)
- La solifluxion est la descente, sur un versant, de matériaux boueux ramollis par l'augmentation de leur teneur en eau liquide. Pendant la saison chaude la couche en surface (ou couche active) se met à fondre et glisse littéralement sur la couche inférieure solidifiée par le gel à une vitesse de 0,5 à 1,5 cm par an. En Allemagne, les dépôts de solifluxion datant du Dryas récent ont une épaisseur homogène de 0,4 à 0,7 mètre. Les dépôts en bas des pentes qui résultent de la solifluxion sont appelés colluvions. (fr)
- In geologia, la soliflussione, nota anche come flussione del suolo, è un tipo di fenomeno franoso in cui i sedimenti superficiali saturi d'acqua si muovono lentamente lungo il pendio, al disopra di rocce impermeabili. Dove il suolo sottostante è permanentemente ghiacciato (permafrost), il processo viene in genere chiamato geliflussione. La soliflussione può avvenire su pendii poco profondi con pendenze di 0,5 gradi e velocità comprese tra 0,5 e 15 cm per anno. In Germania i sedimenti di soliflussione del Dryas recente hanno un consistente spessore di 0,4–0,7 metri. (it)
- Soliflukcja (spływ powierzchniowy) – jeden z procesów morfologicznych modelujących stoki w obszarach o klimacie zimnym, w warunkach peryglacjalnych (obszary polarne, wysokie góry). Zjawisko to polega na powolnym (do kilku cm na rok) pełzaniu wierzchniej warstwy gruntu. Soliflukcji sprzyja sezonowe rozmarzanie powierzchniowej warstwy zwietrzeliny, która silnie nasączona wodą „ślizga się” po nadal zamarzniętej głębszej warstwie. Soliflukcja jest częstym zjawiskiem w obszarze wiecznej zmarzliny (permafrostu). (pl)
- Em geologia, a solifluxão, também conhecida como fluxão do solo, é um tipo de onde sedimentos encharcados por água descem encosta abaixo lentamente, sobre material impermeável. Este processo ocorre em ambientes periglaciais onde o derretimento do gelo durante o verão leva à saturação de água no material superficial que passou pelo degelo (estrato ativo), fazendo com que um "fluxo" de deslizamento ocorra. Este "fluxo" se deve ao que ocorre naturalmente em uma encosta, assim como em inclinações menores. Onde o subterrâneo se encontra permanentemente congelado (permafrost) este processo costuma ser denominado gelifluxão. (pt)
- Солифлю́кция (лат. solum — почва и fluctio — истечение) — пластическое течение на склонах переувлажнённых (влажность близкая к пределу текучести) почв и тонкодисперсных грунтов в условиях их попеременного промерзания, протаивания и действия силы тяжести и наличием скользящего водоупора у подошвы сезонно-талого слоя. Явление широко распространено в зонах с многолетнемёрзлыми или глубоко и длительно промерзающими грунтами (тундра, лесотундра, Средняя и Восточная Сибирь, Канада, высокогорья). Мелкоземистый почвогрунтовой покров насыщается влагой от тающего снега или дождей, утяжеляется, становится вязкопластичным и начинает двигаться уже при уклонах в 2—3° по еще не оттаявшей скользкой поверхности мерзлого подстилающего слоя, убыстряясь при увеличении уклонов от нескольких сантиметров до метр (ru)
- Jordflytning, solifluktion, förekommer i speciella jordarter, till exempel silt och där det förekommer permafrost. När tjälen är kvar nere i marken medan den går ur de översta jordlagren kan vatten strömma igenom. I sluttningar innebär det att jorden rör sig nedåt p.g.a. gravitationen och bildar jordvallar. Jordflytning är mycket vanlig i områden med ständig tjäle, permafrost, där det översta markskiktet tinar upp endast under sommarhalvåret. I fjälltrakterna kan jordflytning ofta märkas i form av "flytvalkar". De kan bildas i sluttningar som endast lutar 2°. (sv)
- Соліфлюкція (лат. solum — ґрунт і fluctio — витікання) — поступове стікання ґрунту, перенасиченого водою, по мерзлій поверхні зцементованої льодом основи схилів. Соліфлюкція — повільна в'язкопластична течія перезволожених ґрунтових мас схилами під дією змінного замерзання-танення та сили тяжіння. Розвивається в областях багаторічної мерзлоти і льодовиків. Соліфлюкція відіграє суттєву роль у формуванні рельєфу (зумовлює виникнення специфічних його форм — валів, гряд, терас соліфлюкційних тощо). Є одним з важливих процесів денудації. (uk)
|
