| dbo:abstract
|
- L'escola de Siena o escola senesa representa el llegat dels models i la tècnica de la i fonamentà l'estil elegant del gòtic internacional. Després del contacte amb l'escola florentina a Assís alguns dels seus pintors van saber elaborar un en l'obra, així com imprimir un major naturalisme en el conjunt. Una falta de preocupació pels problemes tècnics o de proporcions que es manifestà amb l' i l' de les figures així com en l'ús dels fons ornamentals daurats i d'una gamma de colors subjectiva, proporcionen una notable expressivitat lírica a les composicions que és el caràcter propi de la pintura de l'escola senesa. Les figures es mostren nítidament delimitades per una acurada línia negra, mostrant-se així una preponderància del dibuix sobre el color. En general els colors són plans, encara que algun cop insinuen una mica els volums. La llum és utilitzada de manera simbòlica, tant pels fons daurats com per les aurèoles dels personatges bíblics. La ciutat de Siena tingué entre finals del segle XIII i la primera meitat del segle xiv la seva màxima esplendor, constituent una potència política i econòmica que rivalitzava amb Florència. Siena fou sempre una ciutat Gibelina, amb contacte permanent tant amb les fonts romanes d'Orient de l'art italià com amb l'art cortesà de l'altre costat dels Alps, això va modelar la per l'ornamental que caracteritza l'art d'aquesta ciutat. (ca)
- Sienská škola je italská malířská škola, jež se v období mezi 13. a 15. stoletím rozvíjela v toskánském městě Siena. Ve 14. století zaujímala významné místo ve vývoji italského malířství. Proti nedaleké Florentské škole, s níž po určitou dobu soupeřila, se vyznačovala větším smyslem pro duševní a smyslové hodnoty a zálibou v dekorativním působení půvabných linií a nádherných barev, jak je tomu v gotickém malířství. Byla tak více konzervativní. V sienských obrazech ze 14. století žije ještě byzantský smysl pro krásu drahých materiálů. K hlavním představitelům sienské malířské školy patřili Duccio di Buoninsegna (asi 1255–1318), Simone Martini (asi 1284– 1344) a jeho bratr Donato, Lippo Memmi (asi 1291– 1356) a Pietro (asi 1280– 1348) a Ambrogio (asi 1290–1348) Lorenzettiové. Simone Martini přinesl sienské umění nejen do Říma a Neapole, ale také do papežského paláce v Avignonu. Odtud pronikly charakteristické rysy sienského malířství do Francie a poté do dalších evropských zemí. Ve 14. století pak sienského malířství ve spojení se západoevropskou tradicí zapůsobilo i na českou gotickou malbu. V renesanci nehrála Siena žádnou významnější úlohu. Poskytla jen příležitost pro některé malíře jiných škol (S. Arentino, Sodoma, Pinturicchio). (cs)
- Die Schule von Siena, auch Malerschule von Siena oder Sienesische Schule genannt, war eine Malereibewegung in Siena (Italien), die zwischen dem Ende des 13. bis ins 15. Jahrhundert wirkte. In dieser Zeit war sie neben der Florentiner Malerei eine der bedeutendsten, wobei sie eine eher konservative Linie, geprägt von der Gotik verfolgte. Unter den bekanntesten Vertretern waren Duccio di Buoninsegna, dessen Arbeiten einen byzantinischen Einfluss zeigten, und sein Schüler Simone Martini, der ab 1336 am päpstlichen Hof in Avignon tätig war und als einer der Begründer der Schule von Avignon gilt. Im 15. Jahrhundert verlor die Sienesische Schule an Bedeutung. (de)
- Sienako eskola Italiako Siena hirian sortu eta garatu zen margolaritza-eskola izan zen. XIV. mendearen lehenengo erdian bizi izan zuen distira handieneko aldia, baina ia hiru mendez iraun zuen, XIII. mendearen erdialdetik XVI.aren hasiera arte. Eskola horren ezaugarri nagusiak bi ziren: Bizantzioko estilotik zetorren koloreetarako gustu aparta, eta aro gotikoko adierazpideak bereganatzeko kezka goiztarra, konposizioen dotoretasunean eta luxuzko apaingarrietan antzematen den bezala. Lau izan ziren eskola honetako ordezkari nagusiak: Duccio di Buoninsegna, Simone Martini, eta Lorenzetti anaiak, Pietro eta Ambrogio. (eu)
- La escuela de Siena o escuela sienesa agrupa al conjunto de pintores allí establecidos durante los primeros años del Trecento. Caracterizados por una metodología diferenciada de Giotto y de la escuela florentina, más inspirada en los modelos y la técnica a la «maniera greca», los sieneses también lograron formular el tema del espacio pictórico. En lo formal, se identifican por mostrarse ajenos a los problemas técnicos o de proporciones, que se manifestó en la estilización y el amaneramiento (‘manierismo’) de las figuras, así como en el uso de los fondos ornamentales dorados y una gama de colores subjetiva; todo ello proporcionaría un notable lirismo a las composiciones de esta escuela. Una visión amplia cubriría cuatro siglos de producción, entre 1251 y 1650, aunque concebida en su conjunto más como ámbito geográfico que como unidad de estilos o escuela propiamente dicha. La ciudad de Siena tuvo su máximo esplendor entre finales del siglo xiii y la primera mitad del siglo xiv cuando constituyó una potencia política y económica que rivalizaba con Florencia. Siena fue siempre una ciudad gibelina, en contacto permanente tanto con las fuentes bizantinas del arte italiano, como con el estilo cortesano del otro lado de los Alpes, lo que modeló la sensibilidad para lo ornamental que caracteriza el arte de esta ciudad. (es)
- L'école siennoise de peinture en Italie s'étend du XIIIe au XVIe siècle et se développe parallèlement à l'art pictural de l'école florentine, elle se distingue par un goût raffiné pour la couleur, hérité de Byzance, et un chromatisme très particulier : orangés, rouges très vifs, verts amande et un jeu subtil d'opposition des chauds et des froids : le verdaccio siennois, une préparation qui va définir le modelé des visages et des mains et qui répond à une technique particulièrement soignée que développera Simone Martini. Une des caractéristiques de la peinture siennoise, c'est un sens réel de l'histoire, de la narration. Beaucoup de scènes de la vie des saints n'avaient pas de modèles iconographiques. Il fallait inventer. Les peintres siennois ont eu également le souci précoce d’assimiler des modes d’expression gothiques. Cela les distingue des principes que l'on attribue traditionnellement à la Renaissance italienne, de la plus pure tradition byzantine de Duccio di Buoninsegna, à Simone Martini, son apprenti, Pietro et Ambrogio Lorenzetti, Domenico et Taddeo di Bartolo, Stefano (il Sassetta) et Matteo di Giovanni. Elle réussit à rivaliser avec Florence, bien qu'elle fût plus conservatrice et se concentrât davantage sur la beauté décorative et l'élégance de la dernière période de l'art gothique. Au XVIe siècle, les maniéristes Domenico di Pace Beccafumi et Giovanni Antonio Bazzi (il Sodoma) appartiennent à l'école siennoise. (fr)
- The Sienese School of painting flourished in Siena, Italy, between the 13th and 15th centuries. Its most important artists include Duccio, whose work shows Byzantine influence, his pupil Simone Martini, the brothers Pietro and Ambrogio Lorenzetti and Domenico and Taddeo di Bartolo, Sassetta, and Matteo di Giovanni. (en)
- La scuola senese di pittura fiorì in Italia tra il XIII ed il XV secolo e riuscì a competere con Firenze, nonostante fosse più conservativa e si focalizzasse maggiormente sulla bellezza decorativa e l'eleganza dell'ultimo periodo dell'arte gotica. Tra i suoi rappresentanti più importanti troviamo Duccio di Buoninsegna, le cui opere mostrano una certa influenza bizantina, il suo apprendista Simone Martini, Pietro e Ambrogio Lorenzetti, Domenico e Taddeo di Bartolo, Stefano di Giovanni (il Sassetta) e Matteo di Giovanni. Nel XVI secolo ne fecero parte i manieristi Domenico di Pace Beccafumi e Giovanni Antonio Bazzi (il Sodoma). (it)
- De Siënese school is de naam die gebruikt wordt voor de school in de schilderkunst tussen de dertiende en de vijftiende eeuw in de Italiaanse stad Siena. Siena was in de veertiende en vijftiende eeuw een van de belangrijkste centra in het toenmalige Europa, zowel op financieel, intellectueel als artistiek gebied. Waar de schilderkunst in Siena in de dertiende eeuw nog sterk gerelateerd was aan de Byzantijnse voorbeelden, ontwikkelden schilders zoals Duccio di Buoninsegna en zijn leerling Simone Martini een nieuwe stijl die meer en meer ging afwijken van die traditie en meer verhalende voorstellingen maakte in de plaats van de statische geïdealiseerde Byzantijnse kunst. De Siënese kunst kon zonder meer rivaliseren met de Florentijnse kunst uit die periode. Waar de Florentijnse kunstenaars zoals Giotto streefden naar meer realisme en correcte weergave van het perspectief, bleven de Siënese kunstenaars meer aanleunen bij de elegante beeldtaal van de hoofse gotiek. De Siënese schilderkunst was dus conservatiever. (nl)
- シエナ派（イタリア語: Scuola senese、英語: Sienese School）は、ルネサンス期のイタリアにおいてシエナを中心に活動した画家群。同時期のヴェネツィア派、フィレンツェ派と並ぶ。 フィレンツェ派と較べると保守的で、後期ゴシック様式に傾倒した優雅で装飾的な画風が特色として挙げられる。その絵の中には、自然主義的なフィレンツェ派の絵とは異なる、神秘主義的な傾向が見受けられる。奇蹟を主な題材とし、時空は超現実的に歪曲し、それはしばしば夢のようで、彩色も非現実的である。 (ja)
- Szkoła sieneńska – szkoła włoskiego malarstwa mająca ośrodek w Sienie, rozwijająca się między XIII a XV wiekiem i przez pewien czas dorównująca świetnością szkole florenckiej. Przejawiała większe przywiązanie do tradycji oraz skłonność do dekoracyjności i elegancji sztuki późnego gotyku. Artyści ci tworzyli zarówno dzieła o tematyce religijnej, jak i, co ważne, świeckiej, ukazującej ludzi, krajobrazy, architekturę, pracę i rozrywki. Trudnili się zarówno malarstwem ściennym, jak i malowaniem przenośnych obrazów na deskach, i w tych właśnie uwidacznia się największy ich talent. Najważniejsi przedstawiciele to:
* Duccio di Buoninsegna, który tworzył pod wpływem sztuki bizantyjskiej;
* Simone Martini - jego uczeń;
* Lippo Memmi – uczeń Martiniego;
* bracia Pietro i Ambrogio Lorenzetti;
* i ;
* i ;
* Giovanni di Paolo. (pl)
- A chamada escola sienesa compreende, em sua maior parte, um grupo de pintores italianos da cidade de Siena, na época da arte italiana chamado Trecento. Diferente de Giotto e outros artistas da escola florentina, os sieneses seguiram mais a chamada maniera greca, tradição que vinha da arte bizantina. Havia uma falta de preocupação pelos problemas técnicos ou de proporção, que se manifestou na estilização das figuras, bem como no uso de fundos ornamentais dourados, produzindo uma grande expressividade lírica, junto com um profundo misticismo. A cidade de Siena teve seu espledor máximo no final do século XIII e primeira metade do século XIV, quando rivalizava com Florença. Siena foi sempre uma cidade gibelina, em contato tanto com a arte bizantina quanto com as artes além dos Alpes. Os grandes pintores da Escola Sienense foram Duccio, Simone Martini, Pietro Lorenzetti, Ambrogio Lorenzetti, Domenico di Bartolo, Taddeo di Bartolo e Sassetta. (pt)
- Sienaskolan var en italiensk målarskola som blomstrade från 1200-talet till 1400-talet och som under en viss tid stod lika högt som den florentinska skolan. Den var emellertid mer konservativ än denna och lutade mer åt den dekorativa skönhet och elegans som utmärker sengotiken. Sienaskolans mest betydande företrädare inkluderar Duccio, vars verk vittnar om bysantinskt inflytande, dennes elev Simone Martini, bröderna Pietro och Ambrogio Lorenzetti, Taddeo di Bartolo och hans elev Domenico di Bartolo, Sassetta och . Under 1500-talet var manieristerna och Sodoma verksamma där. (sv)
- Сиенская школа — художественная школа итальянской живописи, существовавшая в городе Сиена и окрестностях в XIII—XVII веках. Эту школу отличало особое, присущее только ей смешение византийских, готических и ренессансных элементов. Некоторые мастера, работавшие в сиенской манере, долгое время недооценивались искусствоведческой наукой, что было связано в первую очередь с традицией, идущей от Джорджо Вазари, мнение которого о византийской живописи, стоявшей у истоков сиенской школы, носило негативный характер. Сиена постоянно конкурировала с Флоренцией за гегемонию в Тоскане, а сиенские художники конкурировали с флорентийскими. Сегодня считается устоявшейся точка зрения, что в XIII—XIV веках сиенская школа шла впереди флорентийской, и только в XV—XVI веках уступила ей пальму первенства. Для определения статуса художественной школы в искусствознании принято использовать четыре основных критерия: топографический, хронологический, моральный и стилевой. Проще говоря, необходимы единство времени и места, а также общности, преемственности художественных методов и технических приёмов. У художников сиенской школы кроме этого было и нечто иное — своё особое мировидение и религиозная идеология, которая питала это мировидение. Сиенский художник не хотел и не мог быть флорентийским, потому что уже был сиенским, со своим сиенским патриотизмом, верностью традиции, и своим пониманием красоты. Вероятно, сиенский художник был ближе «миру горнему», чем земному, поэтому он следовал тем художественным приёмам, которые с его точки зрения могли реальнее передать религиозную идею, чем так называемый реализм. (ru)
- Сієнська школа живопису процвітала в Італії між XIII і XV століттями і зуміла конкурувати з Флорентійською школою, незважаючи на те, що вона була більш консервативною і зосереджувала більше уваги на декоративній красі та елегантності останнього періоду готичного мистецтва. Серед її найважливіших представників були Дуччо ді Буонінсенья, чиї роботи демонструють певний візантійський вплив, його учня Сімоне Мартіні, братів П’єтро та Амброджо Лоренцетті, Доменіко та Таддео ді Бартоло, Стефано ді Джованні (Сассетта) та Маттео ді Джованні. У 16 столітті до його складу входили маньєристи Доменіко ді Паче Беккафумі та Джованні Антоніо Базці (Содома). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Die Schule von Siena, auch Malerschule von Siena oder Sienesische Schule genannt, war eine Malereibewegung in Siena (Italien), die zwischen dem Ende des 13. bis ins 15. Jahrhundert wirkte. In dieser Zeit war sie neben der Florentiner Malerei eine der bedeutendsten, wobei sie eine eher konservative Linie, geprägt von der Gotik verfolgte. Unter den bekanntesten Vertretern waren Duccio di Buoninsegna, dessen Arbeiten einen byzantinischen Einfluss zeigten, und sein Schüler Simone Martini, der ab 1336 am päpstlichen Hof in Avignon tätig war und als einer der Begründer der Schule von Avignon gilt. Im 15. Jahrhundert verlor die Sienesische Schule an Bedeutung. (de)
- Sienako eskola Italiako Siena hirian sortu eta garatu zen margolaritza-eskola izan zen. XIV. mendearen lehenengo erdian bizi izan zuen distira handieneko aldia, baina ia hiru mendez iraun zuen, XIII. mendearen erdialdetik XVI.aren hasiera arte. Eskola horren ezaugarri nagusiak bi ziren: Bizantzioko estilotik zetorren koloreetarako gustu aparta, eta aro gotikoko adierazpideak bereganatzeko kezka goiztarra, konposizioen dotoretasunean eta luxuzko apaingarrietan antzematen den bezala. Lau izan ziren eskola honetako ordezkari nagusiak: Duccio di Buoninsegna, Simone Martini, eta Lorenzetti anaiak, Pietro eta Ambrogio. (eu)
- The Sienese School of painting flourished in Siena, Italy, between the 13th and 15th centuries. Its most important artists include Duccio, whose work shows Byzantine influence, his pupil Simone Martini, the brothers Pietro and Ambrogio Lorenzetti and Domenico and Taddeo di Bartolo, Sassetta, and Matteo di Giovanni. (en)
- シエナ派（イタリア語: Scuola senese、英語: Sienese School）は、ルネサンス期のイタリアにおいてシエナを中心に活動した画家群。同時期のヴェネツィア派、フィレンツェ派と並ぶ。 フィレンツェ派と較べると保守的で、後期ゴシック様式に傾倒した優雅で装飾的な画風が特色として挙げられる。その絵の中には、自然主義的なフィレンツェ派の絵とは異なる、神秘主義的な傾向が見受けられる。奇蹟を主な題材とし、時空は超現実的に歪曲し、それはしばしば夢のようで、彩色も非現実的である。 (ja)
- Sienaskolan var en italiensk målarskola som blomstrade från 1200-talet till 1400-talet och som under en viss tid stod lika högt som den florentinska skolan. Den var emellertid mer konservativ än denna och lutade mer åt den dekorativa skönhet och elegans som utmärker sengotiken. Sienaskolans mest betydande företrädare inkluderar Duccio, vars verk vittnar om bysantinskt inflytande, dennes elev Simone Martini, bröderna Pietro och Ambrogio Lorenzetti, Taddeo di Bartolo och hans elev Domenico di Bartolo, Sassetta och . Under 1500-talet var manieristerna och Sodoma verksamma där. (sv)
- L'escola de Siena o escola senesa representa el llegat dels models i la tècnica de la i fonamentà l'estil elegant del gòtic internacional. Després del contacte amb l'escola florentina a Assís alguns dels seus pintors van saber elaborar un en l'obra, així com imprimir un major naturalisme en el conjunt. (ca)
- Sienská škola je italská malířská škola, jež se v období mezi 13. a 15. stoletím rozvíjela v toskánském městě Siena. Ve 14. století zaujímala významné místo ve vývoji italského malířství. Proti nedaleké Florentské škole, s níž po určitou dobu soupeřila, se vyznačovala větším smyslem pro duševní a smyslové hodnoty a zálibou v dekorativním působení půvabných linií a nádherných barev, jak je tomu v gotickém malířství. Byla tak více konzervativní. V sienských obrazech ze 14. století žije ještě byzantský smysl pro krásu drahých materiálů. (cs)
- La escuela de Siena o escuela sienesa agrupa al conjunto de pintores allí establecidos durante los primeros años del Trecento. Caracterizados por una metodología diferenciada de Giotto y de la escuela florentina, más inspirada en los modelos y la técnica a la «maniera greca», los sieneses también lograron formular el tema del espacio pictórico. En lo formal, se identifican por mostrarse ajenos a los problemas técnicos o de proporciones, que se manifestó en la estilización y el amaneramiento (‘manierismo’) de las figuras, así como en el uso de los fondos ornamentales dorados y una gama de colores subjetiva; todo ello proporcionaría un notable lirismo a las composiciones de esta escuela. Una visión amplia cubriría cuatro siglos de producción, entre 1251 y 1650, aunque concebida en su conjunt (es)
- L'école siennoise de peinture en Italie s'étend du XIIIe au XVIe siècle et se développe parallèlement à l'art pictural de l'école florentine, elle se distingue par un goût raffiné pour la couleur, hérité de Byzance, et un chromatisme très particulier : orangés, rouges très vifs, verts amande et un jeu subtil d'opposition des chauds et des froids : le verdaccio siennois, une préparation qui va définir le modelé des visages et des mains et qui répond à une technique particulièrement soignée que développera Simone Martini. Une des caractéristiques de la peinture siennoise, c'est un sens réel de l'histoire, de la narration. Beaucoup de scènes de la vie des saints n'avaient pas de modèles iconographiques. Il fallait inventer. Les peintres siennois ont eu également le souci précoce d’assimiler d (fr)
- La scuola senese di pittura fiorì in Italia tra il XIII ed il XV secolo e riuscì a competere con Firenze, nonostante fosse più conservativa e si focalizzasse maggiormente sulla bellezza decorativa e l'eleganza dell'ultimo periodo dell'arte gotica. Tra i suoi rappresentanti più importanti troviamo Duccio di Buoninsegna, le cui opere mostrano una certa influenza bizantina, il suo apprendista Simone Martini, Pietro e Ambrogio Lorenzetti, Domenico e Taddeo di Bartolo, Stefano di Giovanni (il Sassetta) e Matteo di Giovanni. (it)
- De Siënese school is de naam die gebruikt wordt voor de school in de schilderkunst tussen de dertiende en de vijftiende eeuw in de Italiaanse stad Siena. Siena was in de veertiende en vijftiende eeuw een van de belangrijkste centra in het toenmalige Europa, zowel op financieel, intellectueel als artistiek gebied. Waar de schilderkunst in Siena in de dertiende eeuw nog sterk gerelateerd was aan de Byzantijnse voorbeelden, ontwikkelden schilders zoals Duccio di Buoninsegna en zijn leerling Simone Martini een nieuwe stijl die meer en meer ging afwijken van die traditie en meer verhalende voorstellingen maakte in de plaats van de statische geïdealiseerde Byzantijnse kunst. De Siënese kunst kon zonder meer rivaliseren met de Florentijnse kunst uit die periode. Waar de Florentijnse kunstenaars z (nl)
- Szkoła sieneńska – szkoła włoskiego malarstwa mająca ośrodek w Sienie, rozwijająca się między XIII a XV wiekiem i przez pewien czas dorównująca świetnością szkole florenckiej. Przejawiała większe przywiązanie do tradycji oraz skłonność do dekoracyjności i elegancji sztuki późnego gotyku. Artyści ci tworzyli zarówno dzieła o tematyce religijnej, jak i, co ważne, świeckiej, ukazującej ludzi, krajobrazy, architekturę, pracę i rozrywki. Trudnili się zarówno malarstwem ściennym, jak i malowaniem przenośnych obrazów na deskach, i w tych właśnie uwidacznia się największy ich talent. (pl)
- A chamada escola sienesa compreende, em sua maior parte, um grupo de pintores italianos da cidade de Siena, na época da arte italiana chamado Trecento. Diferente de Giotto e outros artistas da escola florentina, os sieneses seguiram mais a chamada maniera greca, tradição que vinha da arte bizantina. Havia uma falta de preocupação pelos problemas técnicos ou de proporção, que se manifestou na estilização das figuras, bem como no uso de fundos ornamentais dourados, produzindo uma grande expressividade lírica, junto com um profundo misticismo. (pt)
- Сиенская школа — художественная школа итальянской живописи, существовавшая в городе Сиена и окрестностях в XIII—XVII веках. Эту школу отличало особое, присущее только ей смешение византийских, готических и ренессансных элементов. Некоторые мастера, работавшие в сиенской манере, долгое время недооценивались искусствоведческой наукой, что было связано в первую очередь с традицией, идущей от Джорджо Вазари, мнение которого о византийской живописи, стоявшей у истоков сиенской школы, носило негативный характер. Сиена постоянно конкурировала с Флоренцией за гегемонию в Тоскане, а сиенские художники конкурировали с флорентийскими. Сегодня считается устоявшейся точка зрения, что в XIII—XIV веках сиенская школа шла впереди флорентийской, и только в XV—XVI веках уступила ей пальму первенства. (ru)
- Сієнська школа живопису процвітала в Італії між XIII і XV століттями і зуміла конкурувати з Флорентійською школою, незважаючи на те, що вона була більш консервативною і зосереджувала більше уваги на декоративній красі та елегантності останнього періоду готичного мистецтва. Серед її найважливіших представників були Дуччо ді Буонінсенья, чиї роботи демонструють певний візантійський вплив, його учня Сімоне Мартіні, братів П’єтро та Амброджо Лоренцетті, Доменіко та Таддео ді Бартоло, Стефано ді Джованні (Сассетта) та Маттео ді Джованні. (uk)
|
_basilica_inferiore_di_assisi_(1310-1329).jpg){kind=link}
_basilica_inferiore_di_assisi_(1310-1329).jpg){kind=link}