| dbo:abstract
|
- حارثة الثالث (باليونانية: Αρέτας) Arétās كان ملك مملكة الأنباط من 87 إلى 62 قبل الميلاد. صعد الحارث إلى العرش بعد وفاة أخيه عبادة الأول في العام 87 قبل الميلاد. خلال فترة حكمه، مدد حارثة مملكته لتغطية ما تشكل الآن المنطقة الشمالية من الأردن، وجنوب سوريا وجزءً من المملكة العربية السعودية. ربما كانت أعظم غزوات حارثة هي غزوه لدمشق، التي ضمنت مكانة بلاده كقوة سياسية جادة في عصرها. لقد وصلت مملكة الأنباط إلى أقصى حدودها الإقليمية تحت قيادة حارثة. (ar)
- Aretes III Filohel·len (àrab: حارثة, Ḥāriṯa; grec antic: Αρέτας; llatí: Aretas) fou un rei nabateu d'Aràbia Pètria (87 aC-62 aC), coetani del rei de Judea Alexandre Janeu. Va conquerir Damasc l'any 85 aC, suposadament convidat pels seus habitants. Abans del 65 aC Hircà de Judea va fugir a la cort d'Aretes, que aquell mateix any va envair Judea per reposar-lo al tron i va assetjar Jerusalem, però Aristòbul va aconseguir la intervenció dels romans (els llegats de Pompeu Magne, Marc Emili Escaure i Aulus Gabini) que el van obligar a retirar-se. Convertida Síria en província romana, Pompeu es va dirigir contra Aretes l'any 64 aC que es va sotmetre a Roma temporalment. Després de la sortida de Pompeu de Judea, el seu llegat Emili Escaure, va continuar la lluita contra Aretes, altre cop hostil, però no va aconseguir arribar a la seva capital Petra, si bé va saquejar el país i el rei nabateu va haver de pagar un tribut de 300 talents. Altres comandants romans van prosseguir la lluita contra Aretes i els seus successors però el regne va romandre fins que fimalment el va conquerir Trajà l'any 106. Aretes va morir el 62 aC i en morir encara conservava Damasc. (ca)
- Aretas III (/ˈærɪtəs/; Nabataean Aramaic: 𐢊𐢛𐢞𐢞 Ḥārīṯat; Ancient Greek: Αρέτας Arétās) was king of the Nabataean kingdom from 87 to 62 BCE. Aretas ascended to the throne upon the death of his brother, Obodas I, in 87 BCE. During his reign, he extended his kingdom to cover what now forms the northern area of Jordan, the south of Syria, and part of Saudi Arabia. Probably the greatest of Aretas' conquests was that of Damascus, which secured his country's place as a serious political power of its time. Nabataea reached its greatest territorial extent under Aretas' leadership. (en)
- Aretas III. Philhellenos (Harithath) war von 87 bis 62 v. Chr. König der Nabatäer. Er regierte als Nachfolger seines Vaters Nachdem Aretas 87 v. Chr. König wurde, eroberte er insbesondere auf Kosten des Seleukidenkönigs Antiochos XII. das nördliche Gebiet des heutigen Jordanien und den Süden Syriens (Koilesyrien). Ein Gegenfeldzug des Seleukiden scheiterte 84 v. Chr., er kam in einer Schlacht ums Leben. Aretas konnte seine Herrschaft 85 v. Chr. bis nach Damaskus ausbreiten. Dem antiken Historiker Flavius Josephus zufolge wurde er von den Damaszenern selbst ins Land geholt, da diese mit der Herrschaft des Ptolemaeus Mennaei unzufrieden waren. Dadurch kontrollierten die Nabatäer die Handelsroute vom Mittelmeer bis Indien und den Mittleren Osten. Im Süden reichte sein Gebiet bis ins heutige Saudi-Arabien. Später (vermutlich 72 v. Chr.) entzog sich Damaskus seiner Kontrolle wieder, um schließlich 66 v. Chr. von den Römern erobert zu werden. In dieser Zeit fiel er immer wieder in Syrien ein und verwüstete es. Da die Römer das Land jedoch als ihr Protektorat ansahen, schlugen sie Aretas in einer Schlacht, ohne dass dies den Konflikt beendet hätte. Bereits zuvor war Aretas III. gegen Israel ins Feld gezogen und hatte Alexander Jannäus bei Addida geschlagen, war jedoch nach einem Vertrag wieder umgekehrt. Im jüdischen Thronstreit der 60er Jahre unterstützte er auf Vermittlung durch Antipatros den Prätendenten Johannes Hyrkanos II., dessen Situation bereits denkbar schlecht war und der sogar aus dem Land fliehen musste. Aretas schlug nun dessen Bruder und Konkurrenten Aristobulos II. mit einem Heer von angeblich 50.000 Reitern sowie zahlreichen Fußsoldaten in einer Schlacht. Als Gegenleistung für diese militärischen Dienste erhielt er die Stadt Madaba. Als sich der Besiegte daraufhin nach Jerusalem zurückzog, belagerte Aretas die Stadt 65 v. Chr. Dennoch konnte Aristobulos mit Hilfe der Römer den jüdischen Thron besteigen, worauf Rom den Nabatäerkönig aufforderte, sich aus Jerusalem zurückzuziehen. Obwohl Aretas III. auf die Forderung einging, verfolgte Aristobulos ihn und überfiel seine Armee bei Papyron. Schließlich marschierte Marcus Aemilius Scaurus, von Hyrkanos in diesem schwierigen Gelände mit Getreide versorgt, im Jahr 62 v. Chr. in Richtung Petra, nachdem Pompeius dieses Unternehmen im Jahr zuvor aufgrund anderer Verpflichtungen nicht zu Ende hatte führen können. Mit 400 Talenten (10 t) Silber (nach anderen Angaben 300 Talenten) und der Anerkennung der römischen Oberhoheit konnte Aretas ihn zur Umkehr bewegen. Durch diese Anerkennung verloren die Nabatäer ihre Unabhängigkeit jedoch nicht, auch wenn eine von den Römern geprägte Siegesmünze solches suggerierte und Pompeius bei seinem Triumphzug 61 v. Chr. die Unterwerfung des Nabatäerkönigs Aretas III. ausrufen ließ. Aretas nannte sich selbst „Philhellenos“, der Griechenfreund, und ließ nach ptolemäischem Vorbild als erster nabatäischer König Münzen prägen, deren Beschriftung allerdings griechisch war. Die Münzstätte war zunächst das neu eroberte Damaskus, später vermutlich Petra. Er gründete die Stadt Auara, die heute Humeima heißt, und errichtete in Bostra (heute Bosra) eine Wachstation am Karawanenweg nach Damaskus, aus der später die Hauptstadt des Nabatäerreiches entstand. In seine Regierungszeit verortet die Archäologie das Aufkommen bemalter Keramik bei den Nabatäern. (de)
- Aretas III (en árabe, حارثة, transliterado Haritha) fue el rey de los nabateos desde c. 85 a. C. a 62 a. C.. Aretas ascendió al trono tras la muerte de su padre, Obodas I, en 85 a. C. Durante su reinado expandió su reino sobre lo que ahora son la zona norte de Jordania, el sur de Siria y parte de Arabia Saudita. Probablemente la mayor de las conquistas de Aretas fue Damasco, que aseguró formalmente a su país como un poder político de su tiempo. Nabatea alcanzó su mayor extensión territorial gracias a su liderazgo. (es)
- Arétas III, surnommé « Philhellène » (ou Arétas (Al-Harith)), est un roi nabatéen qui a régné entre 84 et 62 av. J.-C. (fr)
- Areta III, noto anche come al-Ḥārith III (... – 62 a.C.), è stato sovrano dell'Arabia Nabatea dall'87 a.C. fino alla morte. (it)
- Aretas III – król nabatejski w latach 84-60 p.n.e.. Wstąpił na tron po śmierci swego ojca, Obodasa I. W czasie swego panowania poszerzył granice królestwa, które zajmowało północne obszary dzisiejszej Jordanii, południowe Syrii oraz część Arabii Saudyjskiej. Prawdopodobnie największym z podobojów Aretasa III było zdobycie Damaszku, co zapewniło jego królestwu status potęgi politycznej. Pod jego rządami Nabatenia zajmowała największy obszar w historii. (pl)
- Aretas III Philhellenos was van 85 v.Chr. tot 62 v.Chr. koning van de Nabateeërs. Hij volgde zijn vader Obodas I op. In tegenstelling tot zijn vader was hij niet erg opgewassen tegen de agressie van Alexander Janneüs. De joodse koning versloeg hem in 82 v.Chr. en zo zag Aretas zich gedwongen 12 steden in Moab en Edom en enige kuststeden langs de Middellandse Zee af te staan. Na de dood van koningin Alexandra in 67 v.Chr. was er onenigheid aan het hof van Jeruzalem. Hyrcanus II en zijn broer Aristobulus II betwistten elkaar de troon. Aretas zag zijn kans schoon toen Hyrcanus het hof in Petra als ballingsoord koos en om steun vroeg tegen zijn broer. Aristobulus werd verslagen en Aretas en Hyrcanus begonnen een beleg van Jeruzalem. De Romeinen, die dit als een kans zagen invloed op het gebied te verkrijgen, bemoeiden zich er echter mee en dwongen Aretas het beleg op te breken. Aristobulus achtervolgde Aretas en versloeg de Nabateeërs in 64 v.Chr. in het dal van de Jordaan. Aristobulus maakte daarna de fout om de Romeinen voor het hoofd te stoten en dezen verbonden zich daarna met Hyrcanus. Toch trokken zij in 62 v.Chr. op naar Petra. Aretas besloot om eieren voor zijn geld te kiezen en betaalde schatting. De Syrische gouverneur Marcus Aemilius Scaurus liet ter gelegenheid hiervan een munt slaan met Aretas geknield voor zijn kameel. Aretas werd waarschijnlijk opgevolgd door Obodas II. (nl)
- Aretas III foi um rei nabateu, no período de 87 a.C. a 62 a.C.. (pt)
- Арета (Харітат) III Філеллін — 5-й цар Набатеї, який керував державою з 87 по 62 до н. е.. (uk)
- Арета III Филэллин или Харитат III (набат.: Ḥāritat; умер около 62/61 годы до н. э.) — царь Набатеи с 84 до 62/61 года до н. э. Участвовал в борьбе за хасмонейский престол на стороне Гиркана II. В конце своего правления, будучи побеждён римским проконсулом Сирии, первым из набатейских царей признал над собой верховенство Рима. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- حارثة الثالث (باليونانية: Αρέτας) Arétās كان ملك مملكة الأنباط من 87 إلى 62 قبل الميلاد. صعد الحارث إلى العرش بعد وفاة أخيه عبادة الأول في العام 87 قبل الميلاد. خلال فترة حكمه، مدد حارثة مملكته لتغطية ما تشكل الآن المنطقة الشمالية من الأردن، وجنوب سوريا وجزءً من المملكة العربية السعودية. ربما كانت أعظم غزوات حارثة هي غزوه لدمشق، التي ضمنت مكانة بلاده كقوة سياسية جادة في عصرها. لقد وصلت مملكة الأنباط إلى أقصى حدودها الإقليمية تحت قيادة حارثة. (ar)
- Aretas III (/ˈærɪtəs/; Nabataean Aramaic: 𐢊𐢛𐢞𐢞 Ḥārīṯat; Ancient Greek: Αρέτας Arétās) was king of the Nabataean kingdom from 87 to 62 BCE. Aretas ascended to the throne upon the death of his brother, Obodas I, in 87 BCE. During his reign, he extended his kingdom to cover what now forms the northern area of Jordan, the south of Syria, and part of Saudi Arabia. Probably the greatest of Aretas' conquests was that of Damascus, which secured his country's place as a serious political power of its time. Nabataea reached its greatest territorial extent under Aretas' leadership. (en)
- Aretas III (en árabe, حارثة, transliterado Haritha) fue el rey de los nabateos desde c. 85 a. C. a 62 a. C.. Aretas ascendió al trono tras la muerte de su padre, Obodas I, en 85 a. C. Durante su reinado expandió su reino sobre lo que ahora son la zona norte de Jordania, el sur de Siria y parte de Arabia Saudita. Probablemente la mayor de las conquistas de Aretas fue Damasco, que aseguró formalmente a su país como un poder político de su tiempo. Nabatea alcanzó su mayor extensión territorial gracias a su liderazgo. (es)
- Arétas III, surnommé « Philhellène » (ou Arétas (Al-Harith)), est un roi nabatéen qui a régné entre 84 et 62 av. J.-C. (fr)
- Areta III, noto anche come al-Ḥārith III (... – 62 a.C.), è stato sovrano dell'Arabia Nabatea dall'87 a.C. fino alla morte. (it)
- Aretas III – król nabatejski w latach 84-60 p.n.e.. Wstąpił na tron po śmierci swego ojca, Obodasa I. W czasie swego panowania poszerzył granice królestwa, które zajmowało północne obszary dzisiejszej Jordanii, południowe Syrii oraz część Arabii Saudyjskiej. Prawdopodobnie największym z podobojów Aretasa III było zdobycie Damaszku, co zapewniło jego królestwu status potęgi politycznej. Pod jego rządami Nabatenia zajmowała największy obszar w historii. (pl)
- Aretas III foi um rei nabateu, no período de 87 a.C. a 62 a.C.. (pt)
- Арета (Харітат) III Філеллін — 5-й цар Набатеї, який керував державою з 87 по 62 до н. е.. (uk)
- Арета III Филэллин или Харитат III (набат.: Ḥāritat; умер около 62/61 годы до н. э.) — царь Набатеи с 84 до 62/61 года до н. э. Участвовал в борьбе за хасмонейский престол на стороне Гиркана II. В конце своего правления, будучи побеждён римским проконсулом Сирии, первым из набатейских царей признал над собой верховенство Рима. (ru)
- Aretes III Filohel·len (àrab: حارثة, Ḥāriṯa; grec antic: Αρέτας; llatí: Aretas) fou un rei nabateu d'Aràbia Pètria (87 aC-62 aC), coetani del rei de Judea Alexandre Janeu. Va conquerir Damasc l'any 85 aC, suposadament convidat pels seus habitants. Abans del 65 aC Hircà de Judea va fugir a la cort d'Aretes, que aquell mateix any va envair Judea per reposar-lo al tron i va assetjar Jerusalem, però Aristòbul va aconseguir la intervenció dels romans (els llegats de Pompeu Magne, Marc Emili Escaure i Aulus Gabini) que el van obligar a retirar-se. Convertida Síria en província romana, Pompeu es va dirigir contra Aretes l'any 64 aC que es va sotmetre a Roma temporalment. (ca)
- Aretas III. Philhellenos (Harithath) war von 87 bis 62 v. Chr. König der Nabatäer. Er regierte als Nachfolger seines Vaters Nachdem Aretas 87 v. Chr. König wurde, eroberte er insbesondere auf Kosten des Seleukidenkönigs Antiochos XII. das nördliche Gebiet des heutigen Jordanien und den Süden Syriens (Koilesyrien). Ein Gegenfeldzug des Seleukiden scheiterte 84 v. Chr., er kam in einer Schlacht ums Leben. Aretas konnte seine Herrschaft 85 v. Chr. bis nach Damaskus ausbreiten. Dem antiken Historiker Flavius Josephus zufolge wurde er von den Damaszenern selbst ins Land geholt, da diese mit der Herrschaft des Ptolemaeus Mennaei unzufrieden waren. Dadurch kontrollierten die Nabatäer die Handelsroute vom Mittelmeer bis Indien und den Mittleren Osten. Im Süden reichte sein Gebiet bis ins heutige S (de)
- Aretas III Philhellenos was van 85 v.Chr. tot 62 v.Chr. koning van de Nabateeërs. Hij volgde zijn vader Obodas I op. In tegenstelling tot zijn vader was hij niet erg opgewassen tegen de agressie van Alexander Janneüs. De joodse koning versloeg hem in 82 v.Chr. en zo zag Aretas zich gedwongen 12 steden in Moab en Edom en enige kuststeden langs de Middellandse Zee af te staan. Na de dood van koningin Alexandra in 67 v.Chr. was er onenigheid aan het hof van Jeruzalem. Hyrcanus II en zijn broer Aristobulus II betwistten elkaar de troon. Aretas zag zijn kans schoon toen Hyrcanus het hof in Petra als ballingsoord koos en om steun vroeg tegen zijn broer. Aristobulus werd verslagen en Aretas en Hyrcanus begonnen een beleg van Jeruzalem. De Romeinen, die dit als een kans zagen invloed op het gebied (nl)
|
