rdfs:comment
| - L'estil policoral venecià va ser un tipus de música de finals del Renaixement i principis del Barroc que involucrava cors o conjunts d'instruments separats en l'espai, tocant de forma alternada. Va representar un canvi important sobre la música polifònica imperant que es componia a mitjans del període renaixentista, constituint un dels desenvolupaments estilístics que van portar directament al que avui coneixem com a estil barroc. Una forma habitual d'anomenar aquests conjunts és cori spezzati: literalment, cors separats. (ca)
- Die venezianische Mehrchörigkeit war eine Musikpraxis, die Mitte des 16. Jahrhunderts in der späten Renaissance in Italien aufkam. Venedig war zu dieser Zeit ein führendes Innovationszentrum auf dem Gebiet der Musik (vgl. Venezianische Schule). (de)
- النمط البندقي متعدد الكورال هو نوع من الموسيقى من أواخر عصر النهضة وبدايات عصر الباروك التي شملت مشاركة جوقات منفصلة مكانيًا تغني بتناوب. مثل هذا النوع تحولًا أسلوبيًا كبيرًا في كتابة الألحان السائدة في عصر النهضة المتوسطة، وكان واحدًا من التطورات الأسلوبية الكبرى التي أدت مباشرة إلى تشكيل ما نعرفه الآن باسم الطراز الباروكي. (ar)
- El estilo policoral veneciano fue un tipo de música de fines del Renacimiento y principios del Barroco que involucraba coros o conjuntos de instrumentos separados espacialmente, tocando en forma alternada. Representó un cambio importante sobre la música polifónica imperante que se componía a mediados del período renacentista, constituyendo uno de los desarrollos estilísticos que llevaron directamente a lo que hoy conocemos como estilo barroco. Una forma habitual de nombrar a estos conjuntos es cori spezzati: literalmente, coros separados. (es)
- Le style polychoral vénitien (ou art polychoral vénitien, ou encore polychoralité vénitienne) est un style musical de la Renaissance tardive et du Baroque primitif, où des chœurs physiquement séparés (cori spezzati, ou choeurs séparés) chantent en alternance. Il s'agit d'une rupture majeure avec la polyphonie qui prévalait au milieu de la Renaissance. Le style polychoral vénitien constitue l'une des évolutions stylistiques majeures ayant mené à ce que l'on qualifie aujourd'hui d'art baroque. (fr)
- コーリ・スペッツァーティ(イタリア語: cori spezzati)は、ルネサンス音楽とバロック音楽における、とりわけモテットの作曲技法の一つ。空間的に離れた位置にある複数の合唱隊が、交互に歌い継ぐという書法が特徴的である。盛期ルネサンスの多声音楽において優勢を占め、様式上の大きな発展を遂げてそのままバロック音楽の形成を導いた。直訳すると「分けられた合唱隊」という意味で、「分割合唱」という訳語の由来となっている。一方、「複合唱」という訳語は、ドイツ語の Mehrchörigkeit ないしはその英訳である polychoral style に由来する。 (ja)
- O Estilo policoral veneziano foi um tipo de música do final da Renascença e do princípio do Barroco que envolveu coros espacialmente separados, cantando alternadamente. Ele representou um dos maiores saltos estilísticos da escrita polifônica que prevalecia na média Renascença, e foi um dos maiores desenvolvimentos estilísticos que conduziu diretamente àquilo que hoje conhecemos como estilo Barroco. Um termo empregado comumente para coros separados é cori spezzati—literalmente, coros separados (em italiano). (pt)
- La nocio Venecia plurĥoreco signifas muzikan praktikon, kiu ekestis meze de la 16-a jarcento dum la malfrua renesanco en Italio. Venecio tiam estis gvida centro de muzika novigo (komparu Venecia Skolo). Ekde Giovanni Gabrieli ankaŭ pli kaj pli ofte komponistoj eksplicite diktis diferencigon de la sonkoloroj, ekzemple okupantaj unu ĥoron per arĉinstrumentoj kaj alian per blovinstrumentoj. Ankoraŭ Johann Sebastian Bach verkis duĥorajn motetojn, ankaŭ lia Pasiono laŭ s-ta Mateo havas duĥoran dispozicion. (eo)
- The Venetian polychoral style was a type of music of the late Renaissance and early Baroque eras which involved spatially separate choirs singing in alternation. It represented a major stylistic shift from the prevailing polyphonic writing of the middle Renaissance, and was one of the major stylistic developments which led directly to the formation of what is now known as the Baroque style. A commonly encountered term for the separated choirs is chori spezzati—literally, "broken choruses" as they were called, added the element of spatial contrast to Venetian music. These included the echo device, so important in the entire baroque tradition; the alternation of two contrasting bodies of sound, such as chorus against chorus, single line versus a full choir, solo voice opposing full choir, in (en)
- Polichóralność (inaczej: technika cori spezzati, technika polichóralna, technika wielochórowa, styl polichóralny) – technika kompozytorska stosowana głównie w okresie renesansu i baroku, polegająca na dialogowaniu między sobą dwóch lub więcej chórów (a cappella lub z towarzyszeniem zespołów instrumentalnych). Technika ta powstała wśród kompozytorów szkoły weneckiej na przełomie XVI i XVII wieku, a jej rozwój związany jest z układem architektonicznym Bazyliki św. Marka w Wenecji, posiadającej dwoje organów w przeciwległych miejscach. (pl)
|