| rdfs:comment
| - في تاريخ الموسيقى، المدرسة البندقية مصطلح يستخدم لوصف الملحنين الذين عملوا في مدينة البندقية من حوالي 1550 إلى حوالي 1610، ويصف أيضًا الموسيقى التي أنتجوها. كانت المؤلفات البندقية متعدد الجوقات من أواخر القرن السادس عشر من بين الأحداث الموسيقية الأكثر شهرة في أوروبا، وكان تأثيرها على الممارسة الموسيقية في دول أخرى هائلًا. كانت الابتكارات التي أدخلتها المدرسة البندقية بالإضافة إلى التنمية المعاصرة للمونودي والأوبرا في فلورنسا محددة لنهاية موسيقى عصر النهضة وبداية . (ar)
- La Venecia Skolo estis muzika tendenco de komponistoj de la renesanca muziko, kiu lokis en Venecio ekde meze de la 16-a jarcento ĝis la 17-a jarcento. Fondinto: Adrian Willaert. Pliaj grvaj skolanoj: Cipriano de Rore, , Andrea Gabrieli, Giovanni Gabrieli kaj Claudio Monteverdi. (eo)
- La Escuela Veneciana en música es un término usado para describir los compositores (así como su obra) que trabajaron en Venecia en el período comprendido entre 1550 y 1610 aproximadamente. Las composiciones policorales venecianas de fines del siglo XVI fueron eventos famosos en su época y de gran influencia en la práctica musical de otros países. Conjuntamente con el desarrollo de la monodia y la ópera en Florencia, las innovaciones de la escuela veneciana marcan la transición de la música renacentista al barroco musical. (es)
- L’école vénitienne désigne, en musique, les compositeurs de la Renaissance actifs à Venise de 1550 à 1610, connus notamment pour leur recours à la polychoralité. (fr)
- In music history, the Venetian School was the body and work of composers working in Venice from about 1550 to around 1610, many working in the Venetian polychoral style. The Venetian polychoral compositions of the late sixteenth century were among the most famous musical works in Europe, and their influence on musical practice in other countries was enormous. The innovations introduced by the Venetian school, along with the contemporary development of monody and opera in Florence, together define the end of the musical Renaissance and the beginning of the musical Baroque. (en)
- Nella storia della musica la scuola veneziana è un termine usato per descrivere i primi compositori operanti a Venezia dal 1550 al 1610; essa descrive inoltre la musica da loro prodotta. (it)
- ヴェネツィア楽派（ヴェネツィアがくは）は、イタリアのヴェネツィアで、16世紀中期から17世紀初頭にかけてのルネサンス音楽、バロック音楽の作曲家たちである。この楽派が音楽史に残した業績は、二つの聖歌隊と2台のオルガンを用いた二重合唱（複合唱 cori spezzati）の技法の開発である。この技法は、協奏曲のひな形となる。二重合唱の発展と、フィレンツェでのモノディとオペラの誕生により、ルネサンス音楽は終わりを告げ、バロック音楽が始まった。 (ja)
- Венеці́йська шко́ла (італ. scuola veneziana) — термін, що в історії музики використовується для опису композиторів, які працювали у Венеції з 1550 до 1610 року; а також позначає їх музику. Венеційські поліхоральні композиції XVI століття були найважливішим музичним феноменом в Європі і мали надзвичайний вплив на європейську музику цього періоду. Новації введені венеціанською школою, разом з тогочасним розвитком монодії та опери у Флоренції репрезентують кінець Музики Відродження та початок музики бароко. (uk)
- L'escola veneciana (de música) és un terme usat per descriure els compositors que van treballar a Venècia en el període comprès aproximadament entre 1550 i 1610. Les composicions policorals venecianes de finals del segle xvi van ser molt famoses en la seva època i van influir en músics d'altres països. La mateixa denominació d'«escola veneciana» s'utilitza també per referir-se a altres expressions artístiques venecianes (sobretot de pintura) d'una època molt més extensa. (ca)
- Benátská škola je označení pro hudební tradici, která se rozvinula v Benátkách (dnes v Itálii, tehdy v Benátské republice) v renesanční epoše, zhruba v letech 1550–1610. Ke škole patřili hudební skladatelé Giovanni Gabrieli, Adrian Willaert, Andrea Gabrieli, Cipriano de Rore, Claudio Merulo nebo Gioseffo Zarlino. Tvořili zvláště varhanní hudbu, madrigaly a motety. Soustředili se kolem baziliky svatého Marka, jejíž větší množství oddělených kůrů umožnilo přejít od klasické polyfonie, vícehlasosti, k polychorálnosti, tedy vícesborové technice. Někdy se hovoří o tzv. benátském vícesborovém stylu. Prvním, kdo tento princip využil, byl Adrian Willaert, který se stal maestro di cappella v chrámu svatého Marka v roce 1527 a zůstal jím až do své smrti v roce 1562. Oproti franko-vlámské škole, půso (cs)
- Die Venezianische Schule war eine Strömung von Komponisten der Renaissance, die in Venedig ansässig war und über viele Jahrzehnte, von der Mitte des 16. Jahrhunderts bis ins 17. Jahrhundert hinein, europaweite Auswirkungen hatte. Als Begründer gilt der gebürtige Niederländer Adrian Willaert. Weitere bedeutende Komponisten der Venezianischen Schule waren Cipriano de Rore, Giovanni Croce, Claudio Merulo, Andrea Gabrieli, Giovanni Gabrieli und Claudio Monteverdi. (de)
- De Venetiaanse School was een stroming van componisten in de Renaissance die in de periode van ca. 1550 tot 1610 in Venetië werkzaam waren. De eerste componist uit deze school was de Vlaming Adriaan Willaert. Later belangrijke componisten waren Annibale Padovano, Cypriano de Rore, , Andrea Gabrieli, Giovanni Gabrieli en Claudio Monteverdi. (nl)
- Венецианская школа музыки (итал. Scuola veneziana) — направление композиторского искусства в Венеции в эпохи Возрождения и раннего барокко. Венецианская школа музыки развивалась на протяжении нескольких десятилетий, с середины XVI и вплоть до середины XVII столетия и имела общеевропейское значение. Основателем её считается работавший в Италии фламандец Адриан Вилларт. Среди других композиторов, которых традиционно причисляют к венецианской школе, Чиприано де Роре, Джованни Кроче, Клаудио Меруло, Андреа Габриели, Джованни Габриели, Клаудио Монтеверди, Джованни Бассано. (ru)
- Terminem szkoła wenecka określa się styl muzyki tworzonej przez kompozytorów czynnych w Wenecji w latach od około 1550 do około 1610. Weneckie kompozycje polichóralne końca XVI wieku należały do najbardziej znanych wydarzeń muzycznych w Europie, a ich wpływ na praktykę muzyczną w innych krajach był ogromny. Innowacje wprowadzone przez szkołę wenecką w dużej mierze określają koniec renesansu w muzyce i początek baroku. (pl)
- Venedigskolan inom musik avser flamländska och italienska tonsättare verkande i 1500-talets Venedig. Den hade sina rötter i nederländska skolan, och tävlade med romerska skolan. Venedigskolan grundades av Adrian Willaert 1527 som arbetade som maestro di cappella i Markuskyrkan i Venedig. Rörelsen var viktig för utveckling av polyfonisk körteknik med bland annat ekoeffekter och mäktig klang. Skolan har även utvecklat 5-stämiga madrigaler a cappella med avancerad kromatik som ledde utvecklingen ifrån modala musikformer. Andrea Gabrieli och Claudio Merulo introducerade instrumentmusikformer som toccata, , canzona och sonata. Under sekelskiftet 1500/1600 hade tyska tonsättare som Jacobus Gallus (även känd som Handl), Michael Praetorius och Hans Leo Hassler stort inflytande, varav benämning Deu (sv)
|
.jpg)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)