About: Treatise on Instrumentation     Goto   Sponge   NotDistinct   Permalink

An Entity of Type : yago:Wikicat1844Works, within Data Space : dbpedia.org associated with source document(s)
QRcode icon
http://dbpedia.org/describe/?url=http%3A%2F%2Fdbpedia.org%2Fresource%2FTreatise_on_Instrumentation

Grand traité d’instrumentation et d’orchestration modernes, abbreviated in English as the Treatise on Instrumentation (sometimes Treatise on Orchestration) is a technical study of Western musical instruments written by Hector Berlioz. It was first published in 1844 after being serialised in many parts prior to this date and had a chapter added by Berlioz on conducting in 1855. Many composers studied the work closely, such as Modest Mussorgsky, Gustav Mahler, Richard Strauss, and Nikolai Rimsky-Korsakov.

AttributesValues
rdf:type
rdfs:label
  • Gran tractat d'instrumentació i d'orquestració modernes (ca)
  • Grand Traité d’instrumentation et d’orchestration modernes (de)
  • Gran Tratado de Instrumentación (es)
  • Traité d'instrumentation et d'orchestration (fr)
  • Treatise on Instrumentation (en)
rdfs:comment
  • El Grand traité d'instrumentation et d'orchestration modernes (en català Gran tractat d'instrumentació i d'orquestració modernes) és una obra de teoria musical publicada per Hector Berlioz al 1844, posteriorment revisada per ell mateix (1855) i, mig segle després, per Richard Strauss (1905). En ella, el compositor tracta sobre els diferents instruments de l'orquestra, les seves característiques individuals, i les diverses maneres de combinar-los entre sí en el moment de compondre. Així mateix, també dona algunes paraules instructives generals sobre la direcció i la composició per a orquestra. (ca)
  • Grand Traité d’Instrumentation et d’Orchestration modernes (französisch für Große Abhandlung moderner Instrumentation und Orchestrierung) ist eine Abhandlung des französischen Komponisten Hector Berlioz (1803–1869). Diese Instrumentationslehre erschien erstmals 1844 bei Henry Lemoine. Auf Vorschlag von Alexander von Humboldt, den Berlioz im Dezember 1842 in Paris kennengelernt hatte, widmete der Verfasser sein Werk dem preußischen König Friedrich Wilhelm IV. Es erlebte einen unmittelbaren Erfolg und wurde zu Lebzeiten des Verfassers auf italienisch (übersetzt von Alberto Mazzucato), englisch, spanisch und deutsch (in zwei unterschiedlichen Fassungen, von Schlesinger in Berlin, übersetzt von Johann Christoph Grünbaum, und Breitkopf & Härtel in Leipzig) übersetzt. 1855 erschien eine zweite A (de)
  • El Grand Traité d’Instrumentation et d’Orchestration Modernes, en español abreviado como Gran Tratado de Instrumentación, es un estudio técnico sobre instrumentos musicales occidentales, escrita por Hector Berlioz. Fue publicada por primera vez en 1844 tras haber sido dividida en varias partes antes de esta fecha y tuvo un capítulo añadido por Berlioz sobre dirección orquestal en 1855. El texto fue luego revisado por Richard Strauss en 1904 para incluir más instrumentos modernos. El libro trata sobre varios aspectos técnicos de los instrumentos, tales como la tesitura, sonoridad y limitaciones. También se describe el papel de cada instrumento en particular dentro de la orquesta. El libro también contiene numerosos ejemplos de partituras orquestales de música clásica para dar ejemplos de la (es)
  • Grand traité d’instrumentation et d’orchestration modernes, abbreviated in English as the Treatise on Instrumentation (sometimes Treatise on Orchestration) is a technical study of Western musical instruments written by Hector Berlioz. It was first published in 1844 after being serialised in many parts prior to this date and had a chapter added by Berlioz on conducting in 1855. Many composers studied the work closely, such as Modest Mussorgsky, Gustav Mahler, Richard Strauss, and Nikolai Rimsky-Korsakov. (en)
  • Grand traité d'instrumentation et d'orchestration modernes Le Traité d’instrumentation et d’orchestration est un ouvrage publié par Hector Berlioz en 1844, traitant de composition musicale, considérée du point de vue des instruments et de l'orchestre. Une seconde édition, revue et augmentée, paraît en 1855 avec Le Chef d'orchestre, théorie de son art, essai consacré à la direction d'orchestre. Malgré son caractère théorique, l'auteur a intégré cet ouvrage, traduit de son vivant en anglais, en allemand, en espagnol et en italien, comme « œuvre 10 » dans le catalogue de ses œuvres. (fr)
foaf:depiction
  • http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/Berlioz_-_Page_de_titre_du_traité_d'instrumentation.jpg
dcterms:subject
Wikipage page ID
Wikipage revision ID
Link from a Wikipage to another Wikipage
Faceted Search & Find service v1.17_git139 as of Feb 29 2024


Alternative Linked Data Documents: ODE     Content Formats:   [cxml] [csv]     RDF   [text] [turtle] [ld+json] [rdf+json] [rdf+xml]     ODATA   [atom+xml] [odata+json]     Microdata   [microdata+json] [html]    About   
This material is Open Knowledge   W3C Semantic Web Technology [RDF Data] Valid XHTML + RDFa
OpenLink Virtuoso version 08.03.3330 as of Mar 19 2024, on Linux (x86_64-generic-linux-glibc212), Single-Server Edition (378 GB total memory, 67 GB memory in use)
Data on this page belongs to its respective rights holders.
Virtuoso Faceted Browser Copyright © 2009-2024 OpenLink Software