| rdfs:comment
| - شوفت (بالعبرية: שׁוֹפֵט) أو شوفط هو لقب قديم معناه القاضي، وأصله سامي قديم من كلمة تبت، أستخدم اللقب في فينيقيا و مملكة إسرائيل القديمة و قرطاج، وذكر في الكتاب المقدس. (ar)
- Die beiden Sufeten waren die obersten Magistrate in phönizischen Städten wie Tyros und insbesondere in Nordafrika auf dem Gebiet der Handelsrepublik Karthago. (de)
- Sufete o shophet (Š-P-T 'juez' en lengua cananea) era un miembro del senado de Cartago y de otras repúblicas fenicias, similar al senador romano, pero perteneciente a una aristocracia más cerrada, a la cual no se podía acceder salvo por nacimiento. Sin embargo otras fuentes nos afirman que a diferencia de la monarquía, el cargo de sufete no era hereditario y se accedía a él por elección hecha con base a criterios de riqueza o de méritos personales. A esto apunta Aristóteles en “La Política” al analizar la constitución de los cartagineses. (es)
- Suffète est le nom, d'origine phénicienne, des premiers magistrats de Carthage, colonie d'origine phénicienne. Leur pouvoir ne durait qu'un an, mais ils donnaient leur nom à l'année : ce sont des magistrats éponymes. Ils étaient à Carthage ce que les consuls étaient à Rome. Selon le Chronicon d'Eusèbe de Césarée et l'historien Flavius Josèphe plusieurs suffètes gouvernèrent Tyr, cité phénicienne, pendant une dizaine d'années au VIe siècle av. J.-C. Le terme suffète a la même racine que l'hébreu shophet (שופט), qui signifie : juge. (fr)
- In several ancient Semitic-speaking cultures and associated historical regions, the shopheṭ or shofeṭ (plural shophṭim or shofeṭim; Hebrew: שׁוֹפֵט šōfēṭ, Phoenician: 𐤔𐤐𐤈 šōfēṭ, Punic: 𐤔𐤐𐤈 šūfeṭ, Ugaritic: 𐎘𐎔𐎉 ṯāpiṭ) was a community leader of significant civic stature, often functioning as a chief magistrate with authority roughly equivalent to Roman consular powers. (en)
- Суффет — название двух главных должностных лиц (магистратов) в Тире, а также в северной Африке, на территории Карфагенской республики. Обычно они были верховными судьями. Во время военных действий часто — главнокомандующими. В древнем Израиле так называли военных предводителей и судей. (ru)
- Suffeta o sufeta (in latino: Suffēs o sūfēs; in greco antico: ἄρχοντες, archontes («arconti»); in fenicio špṭ, šofeṭ) era il titolo della più alta carica di Cartagine e di alcune città fenicie. I suffeti erano due, duravano in carica un anno e la loro importanza era paragonabile a quella dei consoli dell'antica Roma. Questa magistratura era presente anche in altre città del Nordafrica (per esempio a Thugga), nonché nella terra d'origine dei cartaginesi, la Fenicia, e in particolare la città di Tiro. (it)
- Suffeet (in het Punisch sptm wat in feite rechter betekent) is de moderne weergave van de titel van de hoogste magistraten in Fenicische en Punische steden in de Oudheid, met name in Tyrus en Carthago. De titel werd doorgaans in het Grieks met βασιλεύς, in het Latijn met rex of suffes weergegeven. Zij werden in de loop van de 6e eeuw v.Chr. aangesteld ter vervanging van de te autocratisch wordende koningen van Carthago. (nl)
- Sufeci (łac. suffetes, fenickie špt) – rodzaj urzędników fenickich, w Kartaginie i innych miastach fenickich na wybrzeżu Morza Śródziemnego najwyżsi urzędnicy państwowi. Ze względu na niedostatek źródeł i ich niejasność rzeczywiste funkcje i znaczenie sufetów nie są całkowicie zrozumiałe. Znany z Kartaginy ustrój polityczny istniał prawdopodobnie też w innych fenickich koloniach na zachodzie, o których wiadomości są jednak zbyt skąpe. Niewątpliwie jednak sama instytucja sufetów istniała również tam – i to jeszcze w czasach rzymskich. (pl)
- Sufete (em púnico: špṭ) era a designação dada aos governantes máximos das cidades-estado fenícias e cartaginesas. Por vezes o termo refere-se especificamente aos magistrados supremos de Cartago, onde todos os anos eram eleitos dois a quatro sufetes para dirigirem o governo do estado cartaginês. (pt)
- Суфет, шофет (фінік. , івр. תּוֹרָה) — термін, яким у семітських народів позначали осіб, наділених вищою владою від імені народу (союзу племен, міської громади), — на відміну від царів, які отримували владу у спадок (для найменування царів використовували слово «мілк» (фінік. , івр. מלך)). Зокрема, євреї називали «шофетами» ватажків стародавнього Ізраїлю доби, що передувала встановленню царської влади (часто це слово не зовсім точно перекладається як «суддя», звідки походить, зокрема і традиційна назва біблійної Книги Суддів, хоча насправді йдеться швидше про військових ватажків). (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)