| rdfs:comment
| - Sapfická strofa (také sapfická sloka) je básnická forma, vytvořená a používaná antickou básnířkou Sapfó a velmi rozšířená v antické lyrické poezii. Přestože počítá s antickou metrikou, jedná se patrně o nejvíc používanou antickou sloku (experimentoval s ní například Allen Ginsberg). Byla užívána i v české poezii, občas je stále. (cs)
- La estrofa sáfica se compone de cuatro versos: tres endecasílabos sáficos y un pentasílabo: adonio con acento en primera y cuarta sílaba. En la literatura española moderna se considera favorecida por el uso de Italia, aunque procede de la lírica griega eolia, de Safo de Lesbos, poetisa de la Antigua Grecia, a la que debe su nombre, o de Alceo, y se revitalizó en la romana: Catulo, Horacio, hasta la tardo- antigüedad y edad media. Se cita también a Melino, Swinburne, Ginsberg, etc. (es)
- The Sapphic stanza, named after Sappho, is an Aeolic verse form of four lines. Originally composed in quantitative verse and unrhymed, since the Middle Ages imitations of the form typically feature rhyme and accentual prosody. It is "the longest lived of the Classical lyric strophes in the West". (en)
- Stanza Sapfo, yang diambil dari nama Sapfo, adalah sebuah yang membentuk empat baris (aslinya tiga: dalam puisi Sapfo dan Alkaeus, tanpa baris akhir sebelum Adonean akhir). (in)
- サッポー詩体（サッポーしたい、またはサッポー風スタンザ、英語: Sapphic stanza）は、4行からなる詩形。名称は古代ギリシアの詩人サッポー（サッフォー）に由来する。 (ja)
- Een saffische strofe is een versvorm genoemd naar de dichteres Sappho. Deze vorm bestaat uit drie saffische (elf lettergrepen) en een (vijf lettergrepen: een dactylus gevolgd door een spondeus, lang-kort-kort-lang-lang). Het metrum of de versvoet van een saffische strofe ziet er zo uit: (- = lang uitgesproken lettergreep, = kort uitgesproken lettergreep) — | — X | — | — | — — | (x3)— | — — | ( = daling, — = heffing, X = heffing of daling) (nl)
- Sapfisk strof, efter den grekiska skaldinnan Sapfo från Lesbos, är ett orimmat antikt versmått som består av tre elvastaviga, "enfotade", rader med en avslutande adonisk versrad. Sapfisk strof användes av latinska diktare som Catullus och Horatius. Även Tomas Tranströmer har använt versmåttet. (sv)
- Die sapphische Strophe ist benannt nach der griechischen Dichterin Sappho. Diese Strophe ist vierzeilig und besteht aus drei sapphischen Versen (sapphicus minor), gleichgebauten fünffüßigen (daher auch sapphischer Hendekasyllabus) mit einem Daktylus an dritter Stelle (—◡ | —× | —◡◡ | —◡ | —×) und als Abschlussvers einem fünfsilbigen Adoneus (—◡◡ | —×). In der römischen Antike wurde die sapphische Strophe unter anderem von Catull und Horaz übernommen. —◡ | —× | —◡◡ | —◡ | —×—◡ | —× | —◡◡ | —◡ | —×—◡ | —× | —◡◡ | —◡ | —×—◡◡—× Beispiel: Platen. Beispiel: Klopstock, Hölderlin. —◡—◡— ‖ ◡◡—◡—× (de)
- Note : dans cet article, conformément à la notation traditionnelle, ⏑ représente les positions syllabiques brèves (ou, mieux, légères) et — les longues (ou, mieux, lourdes). Les pieds sont séparés par la barre droite, la césure par deux barres obliques. Consulter Scansion pour plus de détails. Elle se compose de 3 vers hendécasyllabes saphiques (ou petits saphiques) et d'un vers adonique de 5 syllabes. Schéma du petit saphique | — ⏑ — ⏓ — ǁ ⏑ ⏑ — ⏑ — ⏓ | Schéma de l’adonique | — ⏑ ⏑ — ⏓ | (fr)
- Nella metrica classica, e in particolare della metrica eolica greca e latina, per strofa saffica si intende una strofa composta da tre endecasillabi saffici e da un adonio. È attribuita alla celebre poetessa di Lesbo, Saffo. Secondo la tradizione, il primo dei nove libri composti da Saffo e custoditi nella biblioteca di Alessandria era interamente scritto in strofe saffiche per un totale di 1320 versi. La "saffica" fu ampiamente ripresa anche nel mondo latino, in particolare da Catullo. (it)
- Strofa saficka (łac. stropha Sapphica) - typ strofy składającej się z trzech wersów jedenastozgłoskowych i czwartego pięciozgłoskowego. Ten układ strofy wiersza charakterystyczny był dla greckiej poetki Safony, w której wierszach po raz pierwszy pojawił się ten rodzaj strofy. Najstarszym świadectwem użycia tej formy jest Hymn do Afrodyty. W antyku wyróżniano:
* strofę saficką mniejszą (łac. stropha Sapphica minor) - 3 wersy jedenastosylabowe i 1 wers pięciosylabowy (poniżej ukł. rytmiczno-sylabowy): // // // / / /// / /// Strofę saficką w poezji łacińskiej stosował na przykład Horacy: (pl)
- Сапфі́чна строфа́ — одна з античних строф, різновид різностопної строфи, запровадженої давньогрецькою поетесою Сапфо (7 ст. до н.е), пізніше вдосконаленої римським поетом Горацієм. Складається з трьох одинадцятискладників /—U—Ü—UU—U—±/ та, у четвертому рядку з адонія /—UU—±/. І. Франко, перекладаючи пісні Сапфо, намагався бути не лише еквіритмічним, а й еквілінеарним: Афродіто, безсмертна Зевесова доню,Баламутко на ясному троні, тебе я благаю,Не гніви мою душу, о пані велична,Горем, журбою. (uk)
- Сапфи́ческая строфа́ Большая, Сапфи́ческая строфа́ Малая — строфы в античном стихосложении. Как считается, впервые употреблены греческой поэтессой Сапфо. В римской лирике малая строфа заимствуется Катуллом и Горацием, большая — Горацием. Малая Сапфическая строфа — одна из наиболее употребительных систем в поздней античной поэзии. В русской литературе малую сапфическую строфу на базе тонико-силлабического стихосложения воспроизводили поэты разного времени: Александр Радищев, Валерий Брюсов, Игорь Вишневецкий, Григорий Дашевский и другие. (Сапфо, 31) (Horatius, Carmina I 2, 1—4) (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)