José Faustino Sánchez Carrión (*Huamachuco, Trujillo, February 13, 1787 - Lurín, Lima, June 2, 1825), was a pro-independence politician from Peru. Also known as the "Solitario de Sayán" (English: "Solitary man from Sayán"), he had a decisive role in the establishment of the republican system of government in post-independence Peru. He was one of the writers of the first political constitution of Peru, of liberal tendencies. He later participated in the diplomatic mission which traveled to Guayaquil to invite Simon Bolivar to Peru. He died prematurely, victim of an unknown sickness.
Attributes | Values |
---|
rdf:type
| |
rdfs:label
| - خوسيه فاوستينو سانشيز كاريون (ar)
- José Faustino Sánchez Carrión (eo)
- José Faustino Sánchez Carrión (es)
- José Faustino Sánchez Carrión (en)
|
rdfs:comment
| - خوسيه فاوستينو سانشيز كاريون هو سياسي بيروفي، ولد في 13 فبراير 1787 في هواماتشوكو في بيرو، وتوفي في 2 يونيو 1825 في Lurín في بيرو. انتخب وزير الخارجية . (ar)
- José Faustino Sánchez Carrión (Huamaĉuko, Intendencia de Trujillo, 13-a de februaro de 1787 - , Lima, 2-a de junio de 1825), estis gravulo kaj ideologia politikisto perua. Li estis konata kiel “Solitario de Sayán” (solulo de Sajano), ludis gravan rolon en la starigo de la respublika regosistemo en sia lando. Li estis unu el la redaktoroj de la , de liberala stilo. Li poste formis parton de la komisiono kiu iris al Guajakilo por inviti Simón Bolívar al Peruo. Li estis Sekretario aŭ Ĝenerala Ministro de Bolívar, kaj akompanis lin laŭlonge de lia venka kampanjo sur perua teritorio, administrante la necesajn rimedojn por la Ejército Unido Libertador (liberiga uniginta armeo), kiu venkis en Junín kaj Ajakuĉo. Li estis ankaŭ ministro por eksteraj rilatoj de 1824 al 1825, kaj tiele li subskribis (eo)
- José Faustino Sánchez Carrión (Huamachuco, Intendencia de Trujillo, 13 de febrero de 1787 - Lurín, Lima, 2 de junio de 1825) fue un precursor independentista e ideólogo político peruano, conocido como «El Solitario de Sayán». (es)
- José Faustino Sánchez Carrión (*Huamachuco, Trujillo, February 13, 1787 - Lurín, Lima, June 2, 1825), was a pro-independence politician from Peru. Also known as the "Solitario de Sayán" (English: "Solitary man from Sayán"), he had a decisive role in the establishment of the republican system of government in post-independence Peru. He was one of the writers of the first political constitution of Peru, of liberal tendencies. He later participated in the diplomatic mission which traveled to Guayaquil to invite Simon Bolivar to Peru. He died prematurely, victim of an unknown sickness. (en)
|
dcterms:subject
| |
Wikipage page ID
| |
Wikipage revision ID
| |
Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
Link from a Wikipage to an external page
| |
sameAs
| |
dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
has abstract
| - خوسيه فاوستينو سانشيز كاريون هو سياسي بيروفي، ولد في 13 فبراير 1787 في هواماتشوكو في بيرو، وتوفي في 2 يونيو 1825 في Lurín في بيرو. انتخب وزير الخارجية . (ar)
- José Faustino Sánchez Carrión (Huamaĉuko, Intendencia de Trujillo, 13-a de februaro de 1787 - , Lima, 2-a de junio de 1825), estis gravulo kaj ideologia politikisto perua. Li estis konata kiel “Solitario de Sayán” (solulo de Sajano), ludis gravan rolon en la starigo de la respublika regosistemo en sia lando. Li estis unu el la redaktoroj de la , de liberala stilo. Li poste formis parton de la komisiono kiu iris al Guajakilo por inviti Simón Bolívar al Peruo. Li estis Sekretario aŭ Ĝenerala Ministro de Bolívar, kaj akompanis lin laŭlonge de lia venka kampanjo sur perua teritorio, administrante la necesajn rimedojn por la Ejército Unido Libertador (liberiga uniginta armeo), kiu venkis en Junín kaj Ajakuĉo. Li estis ankaŭ ministro por eksteraj rilatoj de 1824 al 1825, kaj tiele li subskribis la invitojn senditajn de Bolívar al la amerikaj registaroj por ke tiuj sendu siajn reprezentantojn al konfederacia kongreso, kiu estos la . Li mortiĝis juna, viktimo de malsano. (eo)
- José Faustino Sánchez Carrión (*Huamachuco, Trujillo, February 13, 1787 - Lurín, Lima, June 2, 1825), was a pro-independence politician from Peru. Also known as the "Solitario de Sayán" (English: "Solitary man from Sayán"), he had a decisive role in the establishment of the republican system of government in post-independence Peru. He was one of the writers of the first political constitution of Peru, of liberal tendencies. He later participated in the diplomatic mission which traveled to Guayaquil to invite Simon Bolivar to Peru. He died prematurely, victim of an unknown sickness. Sánchez Carrión severed as Bolivar's secretary or general minister, accompanying him throughout his victorious campaign in Peruvian soil and acquiring the necessary resources needed by the United Liberating Army (composed by the Expedición Libertadora del Perú, Gran Colombia, and the Republic of Peru) which emerged victorious in the battles of Junin and Ayacucho. He was Minister of Finance of Peru from April 1824 to October 1824. Afterwards, he served from 1824 to 1825 as Peru's Minister of Government and Foreign Relations, and as such signed the invitations written by Simon Bolivar for the American nation's attendance to the Congress of Panama. (en)
- José Faustino Sánchez Carrión (Huamachuco, Intendencia de Trujillo, 13 de febrero de 1787 - Lurín, Lima, 2 de junio de 1825) fue un precursor independentista e ideólogo político peruano, conocido como «El Solitario de Sayán». Tuvo una decisiva actuación en el establecimiento del sistema de gobierno republicano en el Perú. En 1822 fue representante del primer Congreso Constituyente del Perú. Fue uno de los redactores de la primera Constitución Política del Perú, de corte liberal. Integró luego la comisión que fue a Guayaquil para invitar a Bolívar al Perú. Junto con Javier Mariátegui y Manuel Pérez de Tudela fundó la revista La Abeja Republicana. Aquí, con el seudónimo de «El Solitario de Sayán», publicó sus famosas cartas, a través de las cuales, desde su punto de vista ideológico liberal, criticó al gobierno monárquico y propuso la república como mejor forma de gobierno. Fue Secretario o Ministro General de Bolívar, a quien acompañó a lo largo de su campaña victoriosa en suelo peruano, gestionando los recursos necesarios para el , que venció en Junín y Ayacucho. Luego fue ministro de Gobierno y Relaciones Exteriores, de 1824 a 1825, y como tal firmó las invitaciones cursadas por Bolívar a los gobiernos americanos para que enviaran sus representantes a un congreso anfictiónico, que sería el Congreso de Panamá. Murió prematuramente, víctima de una enfermedad. (es)
|
gold:hypernym
| |
prov:wasDerivedFrom
| |
page length (characters) of wiki page
| |
foaf:isPrimaryTopicOf
| |
is Link from a Wikipage to another Wikipage
of | |
is Wikipage redirect
of | |
is founders
of | |
is foaf:primaryTopic
of | |