| rdfs:comment
| - أبو عبد الله محمد بن يوسف بن هود الجذامي لقبه المتوكل على الله، ويعرف ابن هود، (توفي عام 1237)، ظهر في مرسية بالأندلس، وخرج على سلطان دولة الموحدين التي كانت تحكم الأندلس، وأعلن تبعيته للدولة العباسية، غير أن دولته لم يطل أمدها سوى تسع سنين وبضعه أشهر. (ar)
- Abu ʿAbdallah Muḥammad ibn Jūsuf ibn Hūd al-Ĝuḏāmī, arabe أبو عبد الله محمد بن يوسف بن هود الجذامي, plej konata kiel Ibn Hūd,ابن هود (naskiĝis en Zaragozo, fine de la 12-a jarcento, mortis en Almerio, 1238), estis reĝo en Al-Andalus kun la nomo al-Mutaŭakkil ʿalā Allāh(arabe المتوكل على الله, "kiu fidas en Dio"), kiu konkeris preskaŭ la tuton de la teritorioj de Al-Andalus de 1228 ĝis 1237. Ibn Hud estis posteulo de grava familio nobela, nome la de la . (eo)
- Ibn Hud († 1238 in Almería) war muslimischer Fürst in Andalusien (1228–1237). Manchmal wird behauptet, sein Geburtsort liege im Valle de Ricote nordwestlich von Murcia. (de)
- Abu Abdalah Muhámmad ibn Yúsuf ibn Hud al-Yudhami (Zaragoza, fines del siglo XII – Almería, 1238), más conocido como Ibn Hud, fue un rey andalusí que conquistó casi la totalidad de los territorios de Al-Ándalus de 1228 a 1238. Ibn Hud era descendiente de una importante familia de abolengo, los hudíes de Zaragoza. (es)
- Abu Abdullah Muhammad bin Yusuf bin Hud al-Judzami (wafat tahun 1238), yang lebih disebut sebagai Ibnu Huda, adalah seorang emir taifa Andalusia dari 1228 sampai 1237. Ia diklaim merupakan keturunan dari keluarga asal Zaragoza, . (in)
- Абу Абдаллах Мухаммад ібн Юсуф ібн Худ аль-Джудхамі (араб. محمد بن يوسف بن هود; д/н — 1238) — емір Мурсії, Кордови, Севільї, Малаги, Альмерії, Гранади. (uk)
- Абу Абд Аллах Мухаммад ибн Юсуф ибн Худ Аль-Джудхами, также известен как Ибн Худ (конец XII века, Сарагоса — 1238, Альмерия) — таифский эмир Андалусии (1228—1238). Он утверждал, что является потомком семьи Бану Худ из Сарагосы в Испании. (ru)
- Abu-Abd-Al·lah Muhàmmad ibn Yússuf ibn Hud al-Judhamí al-Mutawàkkil ala-L·lah (àrab: أبو عبد اللة محمد بن يوسف بن هود الجذامي المتوكل على الله, Abū ʿAbd Allāh Muḥammad ibn Yūsuf ibn Hūd al-Juḏāmī al-Mutawakkil alà-Llāh), més conegut simplement com a Ibn Hud o per part del seu làqab com a al-Mutawàkkil (literalment ‘Qui confia (en Déu)’) fou emir de Múrsiya (1228-1238). A les darreries de 1236, el governador de Xàtiva, , amenaçada la ciutat per l'avanç de Jaume I, demana ajuda a Ibn Hud, i al governador que té a Múrcia, , però aquests no li donen una solució, sols promeses. (ca)
- Abū ’Abd Allāh Muḥammad ibn Yūsuf ibn Hūd al-Judhamī (Arabic: محمد بن يوسف بن هود, died 1238), commonly known as Ibn Hud, was a taifa emir who controlled much of al-Andalus from 1228 to 1237. He claimed to be a descendant of the Hudid dynasty which ruled the Taifa of Zaragoza until 1118. (en)
- Abu Abd Allah Muhammad ibn Yusuf ibn Hud al-Judami (mort en 1238), plus connu sous le nom d'Ibn Hud, était un émir de la Taïfa d'Andalousie entre 1228 et 1237. Il prétendait être un descendant des Houdides de Saragosse . Pourtant, il n'était pas longtemps en mesure de résister aux forces des royaumes chrétiens de la péninsule ibérique. En 1231, ses troupes ont été défaites par le Royaume de Castille dans la Bataille de Jerez, et par le Royaume de León près Mérida. En 1233,Ibn Hud a dû signer une trêve avec le Royaume de Castille. Ibn Hud est assassiné en janvier 1238 à la porte de Almería . (fr)
- アブー・アブドゥッラー・ムハンマド・イブン・ユースフ・イブン・フード・アル・ユダミ（アラビア語：محمد بن يوسف بن هود, Abu Abdalah Muhámmad ibn Yúsuf ibn Hud al-Yudhami, ? - 1238年）は、13世紀イベリア半島の軍人。通称はイブン・フード（ibn Hud）。イスラム教徒（ムスリム）であり、イベリア半島南部（アンダルス）に割拠するイスラム教の小国家群（タイファ）の君主の一員でもあり、アンダルスのほとんどを征服してキリスト教勢力と対峙した。 アンダルスはムワッヒド朝の領土だったが、13世紀にはナバス・デ・トロサの戦いの敗北で始まった衰退と内乱でアンダルスから事実上撤退していた。そうした状況でアンダルスはタイファが乱立、ハエンでイブン・アフマル（後のナスル朝グラナダ王ムハンマド1世）、バレンシアでが台頭した。イブン・フードもこの流れに乗り、1228年にムルシアを攻略してムワッヒド朝の総督を捕らえ、かつてサラゴサにあったタイファ・サラゴサ王国を治めたの子孫を称して独立した。ムワッヒド朝のカリフ候補者イドリース・マアムーンとの対立はあったが、カリフ・ヤフヤー・ムウタスィム打倒のためモロッコ渡海を優先したマアムーンと和解、彼が去った後のアンダルス平定に乗り出した。 (ja)
- Ibne Hude (dezembro de 1237 ou janeiro de 1238) foi um emir do Alandalus ativo no século XIV. Com a fragmentação do Califado Almóada do Magrebe, tomou posse de Sevilha, Córdova e Granada. Então marchou contra Algeciras e Gibraltar e fez uma campanha malograda contra Ceuta, do outro lado do estreito. Recebeu uma embaixada do califa abássida que declarou-o um servo leal e tentou fracassadamente submeter . Maomé I (r. 1232–1273), fundador da dinastia nacérida, rebelou-se em Arjona. Como resultado, Xaém, Carmona e Córdova juraram lealdade a Maomé, enquanto Sevilha foi gerida por seu cádi, que por sua vez se aliou a Maomé para combater seu inimigo em comum em 1234. Maomé sofreu reveses, mas nenhum permitiu a ibne Hude recuperar sua posição anterior à rebelião, obrigando-o a reconhecer o governo (pt)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)