Carloman (848 – c. 877) was the youngest son of Charles the Bald, king of West Francia, and his first wife, Ermentrude. He was intended for an ecclesiastical career from an early age, but in 870 rebelled against his father and tried to claim a part of the kingdom as an inheritance.
| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| - Karlmann (Sohn Karls des Kahlen) (de)
- Καρλομάν (γιος του Καρόλου του Φαλακρού) (el)
- Carloman, son of Charles the Bald (en)
- Carloman (fils de Charles le Chauve) (fr)
- Carlomanno (figlio di Carlo il Calvo) (it)
- 카를로마누스 (서프랑크 왕자) (ko)
- Carloman de Blinde (nl)
- Карломан (сын Карла II Лысого) (ru)
- Carlomano, filho de Carlos, o Calvo (pt)
- 卡洛曼 (秃头查理之子) (zh)
|
| rdfs:comment
| - Carloman (v. 847-† 877), fils du roi Charles II le Chauve et de sa première épouse Ermentrude d'Orléans. (fr)
- Carlomanno (849 circa – 876 o 877/ 8) fu abate, prima all'Abbazia di San Medardo, a Soissons (860 -870), poi all'abbazia di Lobbes, dall'868 ed altre abbazie, sino all'870, fra cui dell'Abbazia di Saint-Riquier ed infine all'abbazia della città di Echternach, in Lussemburgo, dall'874 alla morte. (it)
- 샤를로망(Carloman, 847년/843년/848년 - 876년)은 서프랑크 왕국의 군주 대머리 카를 2세와 그의 첫 번째 왕비 오를레앙 출신 의 아들이다. 그는 부왕에 의해 일찍부터 왕실의 로마 카톨릭 성직자가 될 운명으로 인생이 설계되었지만, 870년부터 부왕에 대한 반발과 상속권에 민감하게 반응했고 왕국의 일부를 얻어내려 부왕을 상대로 반란을 일으켰다. (ko)
- Carlomano (v. 847-† 877), filho do rei Carlos II, o Calvo , e de sua primeira esposa Ermentruda de Orleãns. (pt)
- Карлома́н (фр. Carloman; умер в 876 или 877, Эхтернах) — церковный деятель Западно-Франкского королевства. Аббат нескольких монастырей. Один из сыновей короля Карла II Лысого из династии Каролингов. Участник мятежа против своего отца. (ru)
- Ο Καρλομάν (848 - περί το 877) μέλος της Δυναστείας των Καρολιδών ήταν ο μικρότερος γιος του Καρόλου του Φαλακρού με την πρώτη σύζυγο του Ερμεντρούδη της Ορλεάνης. Ο προορισμός του ήταν σαν μικρότερος γιος για εκκλησιαστική σταδιοδρομία, επαναστάτησε ωστόσο εναντίον του πατέρα του (870) και διεκδίκησε τμήμα της κληρονομιάς του. Ο πατέρας του τον ξύρισε στο κεφάλι (854) για να αποτρέψει μια νέα διαίρεση και του δικού του βασιλείου αφού ο δικός του πατέρας Λουδοβίκος ο Ευσεβής μοίρασε την αυτοκρατορία του στους γιους του, ολοκληρώθηκε με την Συνθήκη του Βερντέν (843). Ο στόχος του ήταν να τον διαδεχτεί ο μεγαλύτερος γιος του Λουδοβίκος ο Τραυλός και οι υπόλοιποι να ακολουθήσουν την εκκλησιαστική σταδιοδρομία για να μην διεκδικήσουν κληρονομιά. Την ανατροφή του Καρλομάν ανέλαβε ο μελλοντικός (el)
- Karlmann (französisch Carloman; † 876 in Echternach) war ein Angehöriger des fränkischen Herrschergeschlechts der Karolinger. Er war ein jüngerer Sohn des westfränkischen Königs und römischen Kaisers Karls des Kahlen aus dessen erster Ehe mit Irmentrud. Nach diesem Strafgericht wurde Karlmann in die Abtei Corbie gebracht, wo er als Mönch leben sollte. Von dort gelang ihm aber die Flucht in das ostfränkische Reich seines Onkels . Dieser ernannte ihn zum Abt des Klosters Echternach, wo er wenig später starb. (de)
- Carloman (848 – c. 877) was the youngest son of Charles the Bald, king of West Francia, and his first wife, Ermentrude. He was intended for an ecclesiastical career from an early age, but in 870 rebelled against his father and tried to claim a part of the kingdom as an inheritance. (en)
- Carloman de Blinde (847 - Echternach, 876) was de derde zoon van Karel de Kale en diens eerste echtgenote Ermentrudis van Orléans. Omdat Karel de Kale een strijd tussen zijn zonen om de kroon wilde vermijden en de oudste zoon Lodewijk de Stamelaar als opvolger had aangeduid, stak hij diens jongere broers al jong in het klooster. Carloman kreeg volgens de Annales Bertiniani al in 854 de tonsuur. In 860 werd hij abt van de Sint-Medardusabdij te Soissons.Na de dood van zijn broer Lothar in 865 kreeg hij ook de . Daarna kreeg hij nog andere abdijen onder andere te Metz en te Lobbes. (nl)
- 卡洛曼（法語：Carloman，848年－约877年）是西法兰克国王秃头查理与奥尔良的厄门特鲁德最小的儿子，从小就打算从事神职工作，但在870年，他反叛了他的父亲并索取王国的一部分作为遗产。 卡洛曼于848年出生，他的父亲秃头查理为了防止王国继续分裂（843年的《凡尔登条约》已将原来的法兰克王国一分为三）而将他的小儿子们送进了教堂，于是卡洛曼于854年被剃发。卡洛曼由修道院院长（Wulfad，后成为主教）教导。860年，卡洛曼被祝圣为执事，并成为院长，在接下来的10年中他陆续成为了、圣里基耶修道院、和的院长。 865年，卡洛曼的哥哥及教会中的同伴瘸子洛泰尔去世，卡洛曼接任了他的圣日耳曼修道院院长职位。次年的866年，他的另一个哥哥孩童查理（父亲秃头查理让他成为）去世。在这两位哥哥去世后，卡洛曼成为了秃头查理的长子口吃者路易之后的王位第二顺位继承人。由于对早年被赶进教堂的不满，或许也是其内心渴望成为战士，卡洛曼于870年召集了一批贵族追随者。这些支持卡洛曼的贵族没有具体姓名记录，尽管他们中的大多数来自和佛兰德伯国。卡洛曼对父亲的反抗达到任何成果之前就被抓捕，经审判后被关押在桑利斯，其所有的修道院院长职位均被剥夺。 (zh)
|
| dcterms:subject
| |
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| sameAs
| - Carloman, son of Charles the Bald
- Carloman, son of Charles the Bald
- Carloman, son of Charles the Bald
- Carloman, son of Charles the Bald
- Carloman, son of Charles the Bald
- Carloman, son of Charles the Bald
- Carloman, son of Charles the Bald
- Carloman, son of Charles the Bald
- Carloman, son of Charles the Bald
- Carloman, son of Charles the Bald
- Carloman, son of Charles the Bald
- Carloman, son of Charles the Bald
- Carloman, son of Charles the Bald
- Carloman, son of Charles the Bald
- Carloman, son of Charles the Bald
|
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| has abstract
| - Ο Καρλομάν (848 - περί το 877) μέλος της Δυναστείας των Καρολιδών ήταν ο μικρότερος γιος του Καρόλου του Φαλακρού με την πρώτη σύζυγο του Ερμεντρούδη της Ορλεάνης. Ο προορισμός του ήταν σαν μικρότερος γιος για εκκλησιαστική σταδιοδρομία, επαναστάτησε ωστόσο εναντίον του πατέρα του (870) και διεκδίκησε τμήμα της κληρονομιάς του. Ο πατέρας του τον ξύρισε στο κεφάλι (854) για να αποτρέψει μια νέα διαίρεση και του δικού του βασιλείου αφού ο δικός του πατέρας Λουδοβίκος ο Ευσεβής μοίρασε την αυτοκρατορία του στους γιους του, ολοκληρώθηκε με την Συνθήκη του Βερντέν (843). Ο στόχος του ήταν να τον διαδεχτεί ο μεγαλύτερος γιος του Λουδοβίκος ο Τραυλός και οι υπόλοιποι να ακολουθήσουν την εκκλησιαστική σταδιοδρομία για να μην διεκδικήσουν κληρονομιά. Την ανατροφή του Καρλομάν ανέλαβε ο μελλοντικός αρχιεπίσκοπος του Μπουρζ, χρίστηκε διάκονος (860) και ανέλαβε την διοίκηση του Αβαείου του Σαιν-Μεντάρ ντε Σουασόν, την επόμενη δεκαετία απέκτησε πολλά ακόμα Αβαεία. Ο τρίτος αδελφός του Καρλομάν Λοθάριος ο Χωλός που ακολουθούσε επίσης εκκλησιαστική σταδιοδρομία πέθανε (865), την επόμενη χρονιά (866) πέθανε και ο δεύτερος αδελφός του Κάρολος το Παιδί, ο Καρλομάν έγινε ο δεύτερος στην σειρά διαδοχής του θρόνου μετά τον Λουδοβίκο τον Τραυλό. Με καρδιά πολεμιστή ο Καρλομάν απαρνήθηκε την εκκλησία και συγκέντρωσε ένα τμήμα της αριστοκρατίας στην υπηρεσία του (870). Δεν είναι γνωστές οι περιοχές οι οποίες του έδωσαν προμήθειες να συγκεντρώσει τον στρατό του, πιθανότατα η Λοθαριγγία και η Φλάνδρα. Ο πατέρας του τον συνέλαβε και τον φυλάκισε στο Σανλίς, όλα τα αβαεία του κατασχέθηκαν. Ο Πάπας Αδριανός Β΄ ζήτησε την απελευθέρωση του Καρλομάν αλλά ο Κάρολος ο Φαλακρός το αρνήθηκε, ο Καρλομάν δραπέτευσε στην Φλάνδρα όπου συγκέντρωσε έναν μικρό στρατό. Οι επίσκοποι της επαρχίας του Ρενς συγκεντρώθηκαν στην Κομπιένη υπό την ηγεσία του αρχιεπισκόπου (871), αφόρισαν τον Καρλομάν και όλους τους οπαδούς του. Ο επίσκοπος του Λαν, οπαδός του Καρλομάν ήταν ο μοναδικός που μειοψήφησε. Ο Καρλομάν συνελήφθη και τυφλώθηκε (873) αλλά δραπέτευσε στην Ανατολική Φραγκία, τον υποδέχτηκε ο θείος του Λουδοβίκος ο Γερμανικός που τον ανέλαβε υπό την προστασία του. Ο Καρλομάν πέθανε στην Γερμανία γύρω στο 877. (el)
- Carloman (848 – c. 877) was the youngest son of Charles the Bald, king of West Francia, and his first wife, Ermentrude. He was intended for an ecclesiastical career from an early age, but in 870 rebelled against his father and tried to claim a part of the kingdom as an inheritance. Born in 848, Carloman was tonsured as a child in 854 in furtherance of his father's policy of preventing a partition of the kingdom (as had happened at Verdun in 843) by placing his younger sons in the church. Carloman was tutored by Abbot Wulfad, a future archbishop. In 860 Carloman was ordained a deacon and acquired the abbacy of Saint-Médard de Soissons. In the following decade he acquired the abbacies of Saint-Amand d'Elnon, Saint-Riquier, Lobbes and Saint-Arnould de Metz. In 865 Carloman's older brother and fellow ecclesiastic, Lothair the Lame, died and Carloman succeeded him in the abbey of Saint-Germain d'Auxerre. The next year (866), another brother, Charles the Child, whom Charles the Bald had made King of Aquitaine, died. With these deaths, Carloman became second in line to the throne after the eldest brother, Louis the Stammerer. By 870 he had gathered an aristocratic following. No specific names of supporters have come down to us, although they appear to have been mostly from Lotharingia and Flanders. Before his defiance of his father amounted to anything, he was arrested, tried and imprisoned at Senlis. His abbacies were forfeited as a consequence. Pope Hadrian II unsuccessfully intervened, to try to secure Carloman's release, but escaping to Flanders, Carloman gathered a small army. The bishops of the province of Reims then met in early 871, under the leadership of Archbishop Hincmar at Compiègne. They pronounced excommunication on all of Carloman's supporters in the province of Reims, with one dissenting voice—Bishop Hincmar of Laon, who was perhaps a supporter of Carloman himself. In 873, Carloman was re-tried and blinded, but avoided imprisonment by escaping to East Francia, where his uncle, King Louis the German, gave him protection. He died there about 877. (en)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)