rdfs:comment
| - Raimon de Cornet fou un poeta occità, fundador el 1323 del Consistori del Gai Saber de Tolosa de Llenguadoc. Era nascut a Sant Antoní de Roergue, fill del poeta protegit d'Enric II de Rodés. Era sacerdot secular el 1324 i el 1326 marxà a Avinyó. La seva obra desperta el tòpic dels poetes antics cantant el perfet amor a una dama (potser l'esposa de Guiu de Comenges). El 1330 va guanyar la viola d'honor als Jocs Florals. Va fer sirventesos al rei d'Anglaterra, que ocupava el Carcí, i contra el rei francès Felip de Valois el 1336. Va conrear el sirventès, planh, tençó, cançó i vers. (ca)
- Raimon de Cornet (prononcé en occitan rajˈmun de kurˈnet) qui a vécu de 1298 à 1350, est un poète, grammairien et troubadour appartenant à l'« école toulousaine du XIVe siècle » ; il a été qualifié comme Guiraut Riquier de « dernier troubadour ». (fr)
- Raimon de Cornet auch Ramon de Cornet (* um 1300 in Saint-Antonin, Rouergue; † nach 1340 in Kloster Pontaut, Gascogne) war ein mittelalterlicher okzitanischer Dichter und Troubadour des 14. Jahrhunderts. Er war 1323 einer der Gründer und wichtigsten Dichter der Blumenspiele von Toulouse und Mitglied der Gai Saber Gesellschaft. De Cornet wird oft als der „letzte Troubadour“ bezeichnet. (de)
- Raimon de Cornet (Occitan pronunciation: [rajˈmun de kuɾˈnet], also spelled Ramon de Cornet; fl. 1324–1340) was a fourteenth-century Toulousain priest, friar, grammarian, poet, and troubadour. He was a prolific author of verse; more than forty of his poems survive, most in Occitan but two in Latin. He also wrote letters, a didactic poem (sometimes classed as the last ensenhamen), a grammar, and some treatises on computation (i.e. practical mathematics). He was the "last of the troubadours" and represented l'esprit le plus brillant (the most brilliant spirit) of the "Toulousain School". He appears in contemporary documents with the titles En (sir, also mossen) and Frare (brother, also fray, frai, or frayre). (en)
- Raimon de Cornet o Ramon de Cornet (... – ...; fl. 1324-1340) è stato un prete, frate, grammatico, poeta e trovatore tolosano del XIV secolo. Autore prolifico, della sua opera sopravvivono più di quaranta componimenti, la maggior parte in occitano, ma anche due in latino. Scrisse inoltre lettere, un poema didattico (talvolta classificato come l'ultimo ensenhamen), una grammatica e alcuni trattati sul calcolo (vale a dire matematica pratica). "Ultimo dei trovatori", rappresenta l'esprit le plus brillant (la mente più brillante) della "scuola tolosana". Appare in documenti contemporanei con i titoli di En (signore, o anche mossen) e Frare (fratello, o anche frate, frai, o frayre). (it)
|